Τελικά μετά από αρκετές επαναλήψεις σε αυτά αλλά και σε άλλα θέματα βλέπω ότι συμβαίνει αυτό που λέτε... η διαφορετική χροιά των οργάνων από τη μία περίπτωση στην άλλη με έκανε να υποθέσω μια κάποια διαφορά στην τονικότητα ( συχνοτικό ύψος όπως είπατε).
Διαφωτιστικότατος :grinning-smiley-043 διότι προς στιγμή βρέθηκα σε μια ψιλοταραχή.
Είναι και η πρώτη εμπειρία με τέτοιο υλικό στο σύστημα μου και μάλιστα με υλικό για άμεση σύγκριση Α/Β δύο καταστάσεων.
Καλημέρα!
Αντιλαβάνομαι και συμμερίζομαι πλήρως τις αμφιβολίες και τη σύγχυση που μπορεί να προέλθει από την έλλειψη επαφής με πρωτογενές μουσικό υλικό και αρχεία υψηλής ανάλυσης.
Με αφορμή το μήνυμα σου ένοιωσα την παρόρμηση για κάποια επί πλέον σχόλια σχετικά με την ουσία των μουσικών αρχείων υψηλής ανάλυσης. Μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση -και συγχωρήστε με αν κάνω λάθος- ότι αρκετοί από το χώρο μας κυνηγούν με ζήλο τα αρχεία υψηλής ανάλυσης με την ενδόμυχη πεποίθηση, ότι όσο ψηλότερη είναι η ανάλυση, δεν μπορεί, τόσο καλύτερα θα είναι! Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά...
Αξίζει να γίνει κατανοητό, ότι η υψηλή ανάλυση,
αυτή που γίνεται κυρίως αντιληπτή είναι η διαφορά βάθους bit (π.χ 16,20, ή 24 Bits) και όχι τόσο η διαφορά στο ρυθμό δειγματοληψίας (44100, 48000, 88200, 96000, 176400, 192000 Hz κλπ).
Άλλωστε η διαφορά βάθους bit αναφέρεται στη διεθνή ορολογία ως Resolution (=Ανάλυση), ενώ ο ρυθμός δειγματοληψίας ως Sample Rate. Και οι μεν διαφορές στην ανάλυση είναι άμεσα και εύκολα ακουστές από την πλειοψηφία των ακροατών, ακόμα και από μέτρια μηχανήματα, ενώ οι ακουστές διαφορές στο ρυθμό δειγματοληψίας είναι οριακές, απαιτούν μηχανήματα υψηλού επιππέδου και έμπειρους ακροατές για να είναι αντιληπτές.
Σημειώνω, ότι στη δισκογραφία υπάρχει και κυκλοφορεί πληθώρα εξαιρετικών ηχογραφήσεων που γράφτηκαν εξαρχής σε 44100 Hz/24 Bits. Κι' αυτό διότι υψηλότεροι ρυθμοί δειγματοληψίας πολλές φορές κρίνονται επουσιώδεις, ή και γενεσιουργοί σφαλμάτων (!), αν το τελικό προϊόν πρόκειται να είναι απλά και μόνο το κοινό σε όλους μας CD. Εννοείται, ότι προϋπόθεση για όλα αυτά, -για να έχουμε δηλαδή ακουστές διαφορές σε υψηλότερες αναλύσεις και ρυθμούς δειγματοληψίας- είναι η ύπαρξη μιάς καλής ηχογράφησης. Αν αυτή υπάρχει, τότε ναι, μπορούμε να μιλάμε για ακουστές διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές αναλύσεις και ρυθμούς δειγματοληψίας, αλλοιώς η συζήτηση είναι περιττή, δεν έχει κανένα νόημα.
Και προς διευκόλυνση των ασχολουμένων, οι ακουστές διαφορές που μπορούν να παρατηρηθούν στις υψηλότερες αναλύσεις αφορούν ακριβώς αυτά που ήδη περιγράψατε:
Οι χροιές των οργάνων, που είναι κατά τι πιο πλούσιες και πιό φυσικές, τα σώματα των οργάνων και των φωνών που είναι λίγο πιό γεμάτα και οι χώροι που φαίνονται λίγο πιο πλούσιοι, πιό καθωρισμένοι, πιό εκτεταμένοι...`
Καλή τύχη σ´όλες τις αναζητήσεις...
