Δεν είναι θέμα μη σεβασμού αγαπητέ.
προσωπικά εξήγησα νομίζω με σαφήνεια τις αντιρρήσεις μου σε αυτό το "να βρώ ένα μάστερ με μπλουζ" "για να έχω να ακούω" που υπονοήθηκε πιό πάνω. (αν δεν υπονοήθηκε έτσι ας με διορθώσετε).
Αν για κάποιους είναι απόλαυση το να ακούς μιά αδιάφορη μουσική όπως ηχογραφήθηκε, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ο κανόνας ή το πως πρέπει να είναι τα πράγματα.
Προφανώς υπάρχουν στην "αγορά" master tapes ή "βαφτισμένα" master tapes με διάφορες "μουσικές" ή μουσικές που σίγουρα θα παίζουν όπως ηχογραφήθηκαν ή καλύτερα πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Όπως είπα πιό πάνω όμως, η μουσική βιομηχανία ή έστω η τέχνη της διατήρησης και διαιώνισης του μουσικού είδους βασίζονταν πάντα σε ένα κύριο δομικό χαρακτηριστικό: Την δυνατότητα να αναπαραγάγεις κάποτε αυτό που σου αρέσει και θέλεις να ακούς.
Και αυτό προϋποθέτει την δυνατότητα της επιλογής.
Τί να το κάνεις το καλύτερο αναπαραγωγικό μέσο όταν δεν έχεις την παραμικρή δυνατότητα να βρείς το μουσικό έργο που αναζητάς.
Το να λέμε λοιπόν θέλω να βρω ένα μαστερ με σαξόφωνα δεν σημαίνει ότι θα ακούσουμε Charlie Parker.
Εκεί ακριβώς είναι και ο ενδοιασμός μου γιά την αγορά μαγνητοφώνων, παρ όλο που έχω βρεί εξαιρετικές περιπτώσεις μέχρι σήμερα. Εκτός από την νοσταλγία και τον μηχανολογικό θαυμασμό, δεν βλέπω σε τι θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν σήμερα έναν ακροατή, μιά και όπως προανέφερα, δεν υπάρχει διαθέσιμο υλικό. (και για να σας προλάβω, αυτά που μπορούν να βρεθούν δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα να ταυτιστούν με αυτά που ίσως επιθυμούμε).
Εκτός εάν υπάρχει υλικό από πριν που πρέπει να το διατηρήσουμε και να το απολαύσουμε. Αλλά και πάλι, τί υλικό είναι αυτό...Αντιγραφα από βινύλια? Ζωντανές ηχογραφήσεις ? - (να το δεχτώ)...
Αλλά και πάλι όμως...δεν επιτρέπει σε κανέναν σοβαρό συλλέκτη μουσικής να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει: να συλλέξει μουσική που του αρέσει.
Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις, κάποιοι να βρούν κάτι που να πείσουν τον εαυτό τους ότι τους ικανοποιεί. Δικαίωμά τους.
Όμως απέχει πολύ από τον κανόνα.
Λυπάμαι, ειλικρινά, όταν κάθομαι και προσπαθώ να συζητήσω με ανθρώπους που δείχνουν ότι πονάνε αυτό που κάνουν, και αντί να υπερασπιστούν το χόμπυ τους με επιχειρήματα, αρκούνται στο να υποβαθμίσουν τις σύγχρονες τεχνολογίες - πιθανοτατα γιατί δεν γνωρίζουν καν τι είναι και τι δυνατότητες έχουν. (πχ flac, αλλά.... γιατί όχι και mp3...).
Και ειλικρινά περιμένω από κάποιον να μου πεί τι ακούει από ένα μαγνητόφωνο σήμερα (εκτός από παλιές του ταινίες) και πως μπορεί να καταφέρει να εκμεταλλεύεται την υπεροχή του μέσου σήμερα απολαμβάνοντας την μουσική της επιλογής του.