Οι μικροαστοί
- Thread starter Stellios papa
- Start date
rider
Supreme Member
- 5 December 2006
- 8,069
Re: Απάντηση: Re: ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ
Οχι τελικα,γιατι απορροφηθηκα στο να δωσω πνοη στο θεμα .
Οχι τελικα,γιατι απορροφηθηκα στο να δωσω πνοη στο θεμα .
Νομίζω ότι όσο περισσότερο ασχολείται κανείς με το κείμενο της μακαρίτισσας , τόσο περισσότερη αξία του δίνει, αξία που δεν αξίζει.
Η Μαλβίνα έγραφε στο περιοδικό "Γυναίκα" τη δεκαετία του '80 και από εκεί έγινε γνωστή σε ορισμένους κύκλος, μέχρι που τη δεκαετία του '90 έκανε σατυρική εκπομπή στην τηλεόραση.
Αν δεν είχε χαθεί πρόωρα, τέτοια κείμενα δεν θα τα θυμόταν κανείς και ποτέ δεν θα αναδημοδιεύονταν. Διάφορα κείμενα της Κάραλη δημοσιεύονται σε ένα μπλογκ και στη συνέχεια πολλοί που δεν έχουν υλικό για τις ιστοσελίδες τους, τα αναδημοσιεύουν,
οπότε τα βρίσκει κανείς σχεδόν παντού.
Πιστεύω πως αν ζούσε θα ανακαλούσε. "Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί ένα ίσον κανένα. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια". Τι σύμπτωση! 'Έκανε ακριβώς το ίδιο! Δυο κορίτσια και μετά ένα αγόρι.
Εγκλωβισμένη στο δικό της σύμπαν μεταξύ Ρολάν Μπαρτ και Μίλαν Κούντερα, τους οποίους μνημόνευε συνεχώς και σε έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό δημιούργησε τον δικό της απολιτικό κόσμο, γι' αυτό και επιμένω, ότι η πολιτικού νοήματος λέξη "μικροαστοί", αναφέρεται
σε συμπεριφορές και σε καμία περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό της η αντιδιαστολή με τους "μεγαλοαστούς". Μικροαστοί θα ήταν και οι μεγαλοαστοί της ίδιας νοοτροπίας κατά τη Μαλβίνα.
Διαφωνώ με το κείμενο, αλλά ας μην του δίνουμε σημασία, δεν αξίζει. Άλλωστε η ίδια δεν μπορεί πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η Μαλβίνα έγραφε στο περιοδικό "Γυναίκα" τη δεκαετία του '80 και από εκεί έγινε γνωστή σε ορισμένους κύκλος, μέχρι που τη δεκαετία του '90 έκανε σατυρική εκπομπή στην τηλεόραση.
Αν δεν είχε χαθεί πρόωρα, τέτοια κείμενα δεν θα τα θυμόταν κανείς και ποτέ δεν θα αναδημοδιεύονταν. Διάφορα κείμενα της Κάραλη δημοσιεύονται σε ένα μπλογκ και στη συνέχεια πολλοί που δεν έχουν υλικό για τις ιστοσελίδες τους, τα αναδημοσιεύουν,
οπότε τα βρίσκει κανείς σχεδόν παντού.
Πιστεύω πως αν ζούσε θα ανακαλούσε. "Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί ένα ίσον κανένα. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια". Τι σύμπτωση! 'Έκανε ακριβώς το ίδιο! Δυο κορίτσια και μετά ένα αγόρι.
Εγκλωβισμένη στο δικό της σύμπαν μεταξύ Ρολάν Μπαρτ και Μίλαν Κούντερα, τους οποίους μνημόνευε συνεχώς και σε έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό δημιούργησε τον δικό της απολιτικό κόσμο, γι' αυτό και επιμένω, ότι η πολιτικού νοήματος λέξη "μικροαστοί", αναφέρεται
σε συμπεριφορές και σε καμία περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό της η αντιδιαστολή με τους "μεγαλοαστούς". Μικροαστοί θα ήταν και οι μεγαλοαστοί της ίδιας νοοτροπίας κατά τη Μαλβίνα.
Διαφωνώ με το κείμενο, αλλά ας μην του δίνουμε σημασία, δεν αξίζει. Άλλωστε η ίδια δεν μπορεί πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,302
Κανα αλλο τετοιο Πολιτισμο εχουμε, να ανοιξει κανα αλλο νημα ; Οχι τιποτ'αλλο, μη μεινουμε απολιτιστοι.
Απάντηση: Re: Οι μικροαστοί
πεστα βρε Zωρζ αλλα ανοιξε και εσυ ενα ετσι να εκτονωθη ο λαος ...
πεστα βρε Zωρζ αλλα ανοιξε και εσυ ενα ετσι να εκτονωθη ο λαος ...
.
περιεργος τυπος αυτη η Καραλη
ολοι εδω μεσα μας ειπαν την αποψη τους σωστη η λαθος
αυτον που δεν μπορω να καταλαβω ειναι ο SPYROS o A
τι θελει να πει ο ποιητης ?
περιεργος τυπος αυτη η Καραλη
ολοι εδω μεσα μας ειπαν την αποψη τους σωστη η λαθος
αυτον που δεν μπορω να καταλαβω ειναι ο SPYROS o A
τι θελει να πει ο ποιητης ?
spcav
AVClub Fanatic
- 18 August 2006
- 16,598
Re: Απάντηση: Οι μικροαστοί
Υπάρχει σωστή και λάθος άποψη;
Έχω την εντύπωση οτι υπάρχουν απλώς διαφορετικές απόψεις (ειδικά για τέτοια θέματα)
Επι της Κάραλη:
Το παρόν κείμενο επιβεβαιώνει όσα είχα στο μυαλό μου απο αυτά που θυμαμαι γι αυτή (βασικά απο την εκπομπή της στην τηλεόραση):
Πολύ "άγχος" να το παίξει "κάπως" χωρίς να υπάρχει ουσία απο πίσω
Υπάρχει σωστή και λάθος άποψη;
Έχω την εντύπωση οτι υπάρχουν απλώς διαφορετικές απόψεις (ειδικά για τέτοια θέματα)
Επι της Κάραλη:
Το παρόν κείμενο επιβεβαιώνει όσα είχα στο μυαλό μου απο αυτά που θυμαμαι γι αυτή (βασικά απο την εκπομπή της στην τηλεόραση):
Πολύ "άγχος" να το παίξει "κάπως" χωρίς να υπάρχει ουσία απο πίσω
Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι μικροαστοί
λαθος αποψη μπορει να ειναι αυτη που βγαζει λαθος συμπερασματα απο καποια σωστα γεγονοτα
λαθος αποψη μπορει να ειναι αυτη που βγαζει λαθος συμπερασματα απο καποια σωστα γεγονοτα
spcav
AVClub Fanatic
- 18 August 2006
- 16,598
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι μικροαστοί
"Σωστά" γεγονότα;
Υπάρχουν και "λάθος" γεγονότα δλδ;
"Σωστά" γεγονότα;
Υπάρχουν και "λάθος" γεγονότα δλδ;
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Οι μικροαστοί
αν υπαρχουν λαθος ανθρωποι υπαρχουν και λαθος γεγονοτα
"Σωστά" γεγονότα;
Υπάρχουν και "λάθος" γεγονότα δλδ;
αν υπαρχουν λαθος ανθρωποι υπαρχουν και λαθος γεγονοτα
.
«Δεν υπάρχουν γεγονότα, παρά μόνο ερμηνείες»
-Φρήντριχ Νίτσε
Τι είναι τελικά ο μικροαστός; Είναι απλά ο άνθρωπος που ανήκει σε χαμηλότερη κοινωνικά και οικονομικά τάξη; Είναι ο άνθρωπος που καθορίζεται από την μικροαστική συνείδηση και την κυρίαρχη ιδεολογία;
Κοινωνιολογικά, ο μικροαστός ανήκει στα χαμηλά και μεσαία στρώματα και καθορίζεται από τη σχέση της οικονομικής του θέσης στην ελεύθερη αγορά. Ανήκει στην ενδιάμεση κοινωνική τάξη (ανάμεσα στην αστική και την εργατική) και χαρακτηρίζεται από πολιτική και ιδεολογική αστάθεια, από ατομιστική κοινωνική συμπεριφορά και στενές αντιλήψεις. Ωστόσο σε όλα τα οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αποτελείται από τους μικροαστούς που καθορίζονται περισσότερο συνειδησιακά παρά οικονομικά. Αυτοί συναντώνται σε όλες τις τάξεις και αποτελούν αυτό που λέμε τον μέσο πολίτη (μέσος Έλληνας, μέσος Γερμανός κλπ). Όλοι μαζί δημιουργούν την κοινή γνώμη (αυτή που για παράδειγμα ανεβάζει κυβερνήσεις ή αναπαράγει στερεότυπα). Συχνά κατηγορούνται από τους υπόλοιπους μικροαστούς συμπολίτες τους για ατομισμό, αδιαφορία για τα κοινά, ιδιοτέλεια και λοιπά.
Μέχρι εδώ πάει καλά το πράμα. Λίγο ή πολύ, όλοι μικροαστοί είμαστε ή τρέφουμε μικροαστικά κατάλοιπα από τότε που ο μπαμπάς έλεγε στα αγοράκια βτι μεγάλο πουλάκι που έχειςβ και η μαμά στα κοριτσάκια βνα βρεις ένα καλό και πλούσιο παλικάρι να σε παντρευτείβ.
Ωστόσο υπάρχει ανάμεσά μας μια κατηγορία μικροαστού ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ο εκ πεποιθήσεως αμετανόητος μικροαστός. Ο συγκεκριμένος μάγκας είναι απελπιστικά ξερόλας και εκνευριστικά σταρχιδιστής. Είναι αυτός που με καμάρι αναφωνεί: βεγώ την πάρτη μου κοιτάζω και να πάνε να γαμηθούνε όλοιβ. Και φυσικά είναι συνήθως αυτός που τελικά κοιτάζει περισσότερο τι κάνουν οι άλλοι παρά ο ίδιος. Όσο και να μη το παραδέχεται όλοι του σχεδόν οι πόθοι αντλούνται από τους πάρα πολύ πλούσιους. Το κρυφό ή φανερό του όνειρο είναι να αποκτήσει τη χλιδή ενός υπερεπιχειρηματία, να περάσει σε βανώτερη τάξηβ. Οι προσδοκίες του για πλουτισμό θυμίζουν τον πόθο των χριστιανών να πάνε στον παράδεισο. Όπως έγραφε και ο μακαρίτης ο Βασίλης ο Ραφαηλίδης "Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην ανώτερη τάξη". Και επειδή μερικοί το καταφέρνουν, όλοι αυτοί οι χάχες πιστεύουν ότι το όνειρο θα βγει αληθινό και για αυτούς. Άσχετα που περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί, ο καπιταλισμός τους έχει δώσει το δικαίωμα στο όνειρο του δικού τους πλούτου. Δυστυχώς για αυτόν όμως, εκτός από μικρή τσέπη, έχει συνήθως και μικρό μυαλό.
Τι; Θέλετε και παράδειγμα; Πάτε σε μια δημόσια υπηρεσία. Είναι πρωί. Ο κόσμος πολύς και νευρικός. Η εξυπηρέτηση δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Το έχετε φάει στη μάπα το έργο ουκ ολίγες φορές. Ο εκ πεποιθήσεως μικροαστός όμως θα λάμψει δια της παρουσίας του, ταράσσοντας ολόκληρη την ουρά, φωνάζοντας με γουρλωμένα μάτια και πεταμένες τις φλέβες στο λαιμό: βΤεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, από εμένα πληρώνεστε κι αντί να δουλεύετε τα ξύνετε όλη μέραβ. Φυσικά ο πόθος του προαναφερόμενου λεβεντομαλάκα είναι να γίνει το αφεντικό μιας επιχείρησης μεγέθους δημόσιας υπηρεσίας. Ο τυπάς στο παράδειγμά μας λοιπόν πιστεύει, ότι τα λεφτά που φεύγουν από την τσέπη του μέσω των φόρων, μπαίνουν κατευθείαν στην τσέπη της κυρίας Μανικιούρογλου ή του κυρίου Ξυσταρχιδόπουλου που βρίσκεται πίσω από τον γκισέ της δημόσιας υπηρεσίας. Είναι βέβαια ο ίδιος που κατεβαίνει παρέα με την κυρία Μανικιούρογλου και τον κύριο Ξυσταρχιδόπουλο στις πλατείες με τα κομματικά σημαιάκια όταν του ερεθίσουν τα ακόρεστα αισθήματα πλουτισμού.
Και μπορεί όλη του η ζωή είναι μια τραμπάλα ανάμεσα στα ελλείπει εισοδήματα και τον πιθανό πλουτισμό αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο λεβέντης αυτός έχει διπλό κόμπλεξ: κατωτερότητας απέναντι στον δυνατό και ανωτερότητας απέναντι στον αδύναμο. Ζει και αναπνέει για να μπει στο μάτι του πλούσιου και για να κάνει τον καμπόσο στον φτωχό. Η ευλάβεια με την οποία υποστηρίζει τον σταρχιδισμό του ή τον ξερολισμό του αυτός ο τσάκαλος, είναι ασύλληπτη. Η δε ικανότητά του να χώνεται όπου παίζουν ψίχουλα, να φιλάει κατουρημένες ποδιές και να κάνει κωλοτούμπες είναι απίστευτη.
Θα τον ακούσετε να παραπονιέται για το νέφος αλλά δε θα τον δείτε ποτέ έξω από το αυτοκίνητό του. Θα φοβάται τους ξένους γιατί είναι εγκληματίες αλλά στη δουλειά του δεν παίρνει ποτέ Έλληνες. Ανησυχεί για την υπογεννητικότητα αλλά δεν προσλαμβάνει παντρεμένες για να μη φορτωθεί τα έξοδα κύησης. Καταδικάζει βτη βία από όπου κι αν προέρχεταιβ, εκτός αν η βία αφορά ανθρώπους σε πιο αδύναμες κοινωνικές θέσεις από εκείνον και θα ρίξει καμιά ψιλή στη γυναίκα του. Κράζει αυτούς που ρίχνουν φόλα στα αδέσποτα μέχρι να του κατουρήσουν τη ρόδα του αυτοκινήτου. Είναι ομοφοβικός, αποκαλεί τους ομοφυλόφιλους λάθη της φύσης και ανώμαλους αλλά νοικιάζει κρυφά πορνοταινίες, επισκέπτεται τραβεστί και γουστάρει να δέρνει ή και να τον δέρνουν. Υποστηρίζει ότι όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και λαμόγια, όμως όλοι φαντάζεστε τι ψηφίζει και σε ποιά πολιτικά γραφεία τρέχει κάθε λίγο για να τακτοποιήσει τις δουλειές του. Πάντα θα μιλήσει για τις πουτάνες που μαζεύτηκαν από το ανατολικό μπλοκ και διαλύουν οικογένειες αλλά το βράδυ πάει για να πηδήξει κρυφά πουτανί από το ανατολικό μπλοκ. Δεν ασχολείται ποτέ με την πολιτική, είναι ανούσιο και ευτελές για αυτόν, άσχετα που η πολιτική θα ασχολείται πάντα μαζί του.
http://agonaskritis.gr/ο-μικροαστός-που-κρύβεται-μέσα-μας/
------------
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες μικροαστών:
1. Οι μικροαστοί που καθορίζονται από τη σχέση που έχουν με την οικονομική-ταξική τους θέση μέσα στην οικονομία της «ελεύθερης» αγοράς (ιδιοκτήτες μικρών βιοτεχνικών μονάδων, ελεύθεροι επαγγελματίες, καταστηματάρχες, αγρότες που καλλιεργούν πανω από 200 στρέματα κλπ).
2.Οι μικροαστοι που καθορίζονται από τη μικροαστική συνείδηση,ή την κυρίαρχη ιδεολογία. (Ατομισμός,αδιαφορία για τα κοινά, απατηλα, όνειρα για πλουτισμό,ιδιοτέλεια κλπ). Αυτοί οι μικροαστοί αποτελλούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων απ’όλες τις τάξεις στις κοινωνίες των οικονομικά ανεπτυγμένων κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
3. Οι συνειδητοί μικροαστοί. Είναι αυτοί που έχουν μικροαστική συνείδηση «εκ’ πεποιθήσεως». Αυτοι οι μικροαστοί την έχουν φιλισοφήσει τη δουλειά και έχουν καταλήξει συνειδητά στη φιλοτομαριστική και φίλαυτη στάση ζωής. Άπ το δικό τους βρωμόστομα θ’ακουσεις εμετικά του τύπου: «κοιτάζω την πάρτυ μου και να παν να γαμηθούν όλοι». Αυτή η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο σιχαμερή κι επικίνδυνη. Συνήθως είναι μέλη κομματων του κονοβουλίου αλλα προέρχονται κι απ τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο. Η συνομοταξία των μικροαστοειδών λοιπόν συμπυκνώνει ότι πιο μοχθηρό, βδελυρό και μικρό. Συνεπώς το ρητό «ο μικροαστός έχει μικρό μυαλό, μικρή ψυχή και μικρη τσέπη» με βρισκει απολύτως σύμφωνο.
Οι μικροαστοί αντλούν τους πόθους τους(που στην πραγματικότητα είναι κομπλεξική ζήλεια)απ’ τους παρα πολύ πλούσιους.Το κρυφό ή φανερό τους όνειρο,είναι ν’ αποκτήσουν κάποτε τη χλιδή ενός υπερεπιχειρηματιά κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Τον κομπλεξισμό που κυριαρχεί στον μικρόκοσμο των μικροαστών τον ξεσκεπάζει η συμπεριφορά τους όταν πηγαίνουν σε μια δημόσια υπηρεσία να εξηπηρετηθούν: «Τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι,απ τους δικούς μου φόρους πληρώνεσε κι αντι να δουλεύετε πίνετε όλη μέρα καφέδες και βάφετε τα νύχια σας».
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο πόθος του προαναφερόμενου μαλάκα είναι να γίνει κάποια στιμή κάτοχος επιχείρησης,μεγέθους δημόσιας υπηρεσίας.Και δεύτερον,ο προναφερόμενος μαλάκας νομίζει πως τα λεφτά που του κλέβει το κράτος πηγαίνουν κατ’ευθείαν στις τσέπες των δημοσίων υπαλλήλων.Τι να πει κανείς για νοημοσύνη αντίστοιχη μ’ αυτήν των βοοειδών? Αυτός ο μέγας πόθος για προαγωγή σε ανώτερη τάξη και η αμφιταλάντευση ανάμεσα στα ελλιπή εισοδήματα και τον πιθανό πλουτισμό που τροφοδοτεί με ελπίδες τους μικροαστούς,μοιάζει πολύ με τον πόθο των χριστιανών να πάνε στον παράδεισο.
Όπως ο χριστιανός θέλει να «ζήσει» στον παράδεισο μετα το θάνατό του, έτσι και ο μικροαστός.Μόνο που ο μικροαστός θέλει να ζήσει και τον επίγειο με τα λεφτά που ονειρεύεταιΠράγμα που δε θα γίνει ποτέ φυσικά.Αν και οι περισσότεροι μικροαστοί είναι συγχρονως και χριστιανοί.Σκέφτεται ο τσάκαλος ο μικροαστός: «Άμα δεν αποκτήσω τον επίγειο παράδεισο, τοτε τι γίνεται?Στάσου ν’ανάψω καμιά λαμπάδα το Πάσχα να με συμπαθήσει ο θεός,να βολευτώ όταν πεθάνω.»
Κι όταν τους μιλάς για ‛έναν καλύτερο κόσμο σε λεν ρομαντικό κι ουτοπιστή. Ε όχι ρε μικροαστικά σκουλίκια,δε θα μας τρελάνετε εσείς.Εμείς θα σας τρελάνουμε. Ενδεικτική της μικροαστικής ηλιθιότητας είναι η παρακάτω λίστα των μικροαστικών αντιφάσεων:
1.ΛΕΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ(Μ/Α) «Η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αποκρύβει μετά μανίας,εισοδήματα και κλέβει στο ΦΠΑ.
2.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Το ρουσφέι για τους διορισμούς πρέπει να σταματήσει» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Γλέιφει το βουλευτή για να διορίσει τα παιδιά του στο δημόσιο
3.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «τα πουτανί που ήρθαν απ το ανατολικό μπλόκ ξελογιαζουν παντρεμένους και διαλύουν οικογένειες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Το βράδυ παει στην PUB για να πηδηξει πουτανί απ το ανατολικό μπλόκ
4.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «πρεπει ν’ αποσυμφορηθούν οι πόλεις απ’ τον πολύ κόσμο» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Ο «πολύς κόσμος» είναι όλοι οι άλλοι εκτος απ την οικογένεά του.Γι αυτό μαζεύει λεφτά για ‛αγοράσει δεύτερο διαμέρισμα.Στην πόλη βέβαια.
5.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «το νέφος δεν υποφέρεται πια» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Πηγαίνει για κατούρημα με το αυτοκίνητο.
6.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «να φύγουν οι ξένοι γιατί είναι εγκληματίες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Στο χωράφι ,στην οικοδομή κλπ παίρνει ξένους κι όχι Ελληνες
7.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «οι ξένοι θα μας φάνε για τι γενάνε σαν τα κουνέλια» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Δεν παίρνει παντρεμένες στη δουλειά του για να μην φορτωθεί τα έξοδα κύησης που προβλέπει ο νόμος.Επισης αδιαφοεί για τη «δυνατότητα» που έχει ένα ζευγάρι να συντηρησει αριθμό παιδιών μεγαλύτερο του δυο
8.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι όλοι τεμπέληδες» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αν ήταν στη θέη τους θα τεμπέλιαζε ακόμη περισσότερο
9.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Να σταματήσει επιτέλους η μάστιγα των ναρκωτικών» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Καταναλώνει αλκοόλ,καπνίζει και τρώει μεταλλαγμένες τροφές.Επίσης,έχει μπερέψει τα στραγάλια με τα φάρμακα,γι αυτό κλεινουν αβέρτα τα ξηροκαρπάδικα και θησαυρίζουν οι φαμακοβιομηχανίες.
10.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «οι πολιτικοί εινι όλοι πουλημένοι και κλέφτες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Ψηφίζει κάθε φορά ένα απ τα δυο μεγάλα κόμματα.
11.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Είναι εγκλημα να πεθαίνουν τα παιδια απ την πείνα στις φτωχές χώρες.Πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Το κάτι θα το κάνει οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ αυτόν.
12.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Τι κρίμα που τα καημένα τα γυφτάκια τριγυράνε ξυπόλυτα μέσα στο κρύο». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Εχει δώσει λεφτά σε γυφτάκι όσες φοράς εχει κάνει το σταυρό του ένας ισλαμιστής.
13.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Εδώ που τα λέμε πρέπει να σταματήσουν τα πειράματα με ζώα» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Χρησιμοποιεί καλυντικά και φοράει δερμάτινα και γούνε.
14.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Αμάν πια μ αυτά τα καθάρματα που ρίχνουν φόλες στ’αδέσποτα.Τους χρειάζεται κρεμάλα». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Ας τολμήσει κάποιο σκυλάκι να κατουρήσει στη ρόδα του αυτοκινήτου του.
15.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Εγω πάντως το παραδέχομαι:δε θα μπορούσα να σφάξω ζώο.» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στη δουλειά του περιμένει αγωνιωδώς το διάλειμα για να πάει να πλακωθεί στους γύρους
16.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «δεν ασχολούμαι με την πολιτική και τη βρίσκω εντελώς βαρετή» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Ασχολείται η πολιτική μαζί του και δεν βρίσκει καθόλου βαρετό να του κάνει τη ζωή μαρτύριο
17.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «εγω είμαι καλλιεργημένος γι’αυτό και δεν ασχολούμαι μα ανούσια πράγματα» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Τον πιάνει στεναχώρια για τη γρατζουνιά στο αυτοκίνητο,μαλώνει με την πεθερά του και ζηλεύει το μπατζανάκι του που έχτισε εξοχικό.
18.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Πάντως ότι και να λένε,εγω πιστεύω πως μια ανώτερη δύναμη υπάρχει» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Δεν ξέρει που παν τα τέσσερα
19.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Α όλα κι όλα εγω είμαι φυσιολάτρης» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στις διακοπές νοικιάζει δωμάτιο με τηλεόραση,θερμοσίωνα,στρώμα,τηλέφωνο κλπ
20.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Εγώ είμαι προοδευτικός ανθρωπος» ΚΑΝΕΙ Ο Μ /Α Δηλαδή ρατσιστής,μικρόψυχος,τσιγκούνης,μονογαμικός,ατομιστής κλπ κλπ
21.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αν γίνει εργοδότης θα παίρνει μετανάστες στη δουλειά του.
22.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι ομοφυλλόφιλοι και οι λεσβίες είναι όλοι ανώμαλοι και λάθη της φύσης» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Νοινιάζει κρυφά πορνοταινίες,του αρέσουν οι ζατιέρες,ο στοματικός έρωτας,ο σοδομισμός και να τον δέρνουν ή να δέρνει.Μπορεί και να «επισκέπτεται» τραβεστί.
23.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Οι νέοι ντύνονται σαν καρναβάλια» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Φοράει καρώ πουκάμισο κι από πάνω γαλάζιο «μπουφάν»,λαδί παντελόνι με πιέτες και ωραίο σκαρπινάκι.Όμορφο ντύσιμο να χαρώ εγώ.
24.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι νέες είναι ξετσίπωτες και ξεπαρθενιάζονται απ τα 13 τους» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στην καλύτερη περίπτωση αυνανίζεται φαντασιώνοντας κάποια μαθήτρια.Στην χειρότερη πηγαίνει σε μπουρδέλα με ανήλικες.
25.ΛΕΕΙ Ο Μ /Α «Εγω´δεν είμαι σκλάβος του χρήματος» ΚΑΝΕΙ Ο Μ./Α Δουλεύει μέρα νύχτα σα μαλάκας
26.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «εγω δε φοβάμαι το θάνατο» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Τρεχει στο γιατρό για μια παρανυχίδα.[/QUOTE]
ολη η συζήτηση https://athens.indymedia.org/post/152006/
«Δεν υπάρχουν γεγονότα, παρά μόνο ερμηνείες»
-Φρήντριχ Νίτσε
Τι είναι τελικά ο μικροαστός; Είναι απλά ο άνθρωπος που ανήκει σε χαμηλότερη κοινωνικά και οικονομικά τάξη; Είναι ο άνθρωπος που καθορίζεται από την μικροαστική συνείδηση και την κυρίαρχη ιδεολογία;
Κοινωνιολογικά, ο μικροαστός ανήκει στα χαμηλά και μεσαία στρώματα και καθορίζεται από τη σχέση της οικονομικής του θέσης στην ελεύθερη αγορά. Ανήκει στην ενδιάμεση κοινωνική τάξη (ανάμεσα στην αστική και την εργατική) και χαρακτηρίζεται από πολιτική και ιδεολογική αστάθεια, από ατομιστική κοινωνική συμπεριφορά και στενές αντιλήψεις. Ωστόσο σε όλα τα οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αποτελείται από τους μικροαστούς που καθορίζονται περισσότερο συνειδησιακά παρά οικονομικά. Αυτοί συναντώνται σε όλες τις τάξεις και αποτελούν αυτό που λέμε τον μέσο πολίτη (μέσος Έλληνας, μέσος Γερμανός κλπ). Όλοι μαζί δημιουργούν την κοινή γνώμη (αυτή που για παράδειγμα ανεβάζει κυβερνήσεις ή αναπαράγει στερεότυπα). Συχνά κατηγορούνται από τους υπόλοιπους μικροαστούς συμπολίτες τους για ατομισμό, αδιαφορία για τα κοινά, ιδιοτέλεια και λοιπά.
Μέχρι εδώ πάει καλά το πράμα. Λίγο ή πολύ, όλοι μικροαστοί είμαστε ή τρέφουμε μικροαστικά κατάλοιπα από τότε που ο μπαμπάς έλεγε στα αγοράκια βτι μεγάλο πουλάκι που έχειςβ και η μαμά στα κοριτσάκια βνα βρεις ένα καλό και πλούσιο παλικάρι να σε παντρευτείβ.
Ωστόσο υπάρχει ανάμεσά μας μια κατηγορία μικροαστού ιδιαίτερα επικίνδυνη. Ο εκ πεποιθήσεως αμετανόητος μικροαστός. Ο συγκεκριμένος μάγκας είναι απελπιστικά ξερόλας και εκνευριστικά σταρχιδιστής. Είναι αυτός που με καμάρι αναφωνεί: βεγώ την πάρτη μου κοιτάζω και να πάνε να γαμηθούνε όλοιβ. Και φυσικά είναι συνήθως αυτός που τελικά κοιτάζει περισσότερο τι κάνουν οι άλλοι παρά ο ίδιος. Όσο και να μη το παραδέχεται όλοι του σχεδόν οι πόθοι αντλούνται από τους πάρα πολύ πλούσιους. Το κρυφό ή φανερό του όνειρο είναι να αποκτήσει τη χλιδή ενός υπερεπιχειρηματία, να περάσει σε βανώτερη τάξηβ. Οι προσδοκίες του για πλουτισμό θυμίζουν τον πόθο των χριστιανών να πάνε στον παράδεισο. Όπως έγραφε και ο μακαρίτης ο Βασίλης ο Ραφαηλίδης "Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην ανώτερη τάξη". Και επειδή μερικοί το καταφέρνουν, όλοι αυτοί οι χάχες πιστεύουν ότι το όνειρο θα βγει αληθινό και για αυτούς. Άσχετα που περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί, ο καπιταλισμός τους έχει δώσει το δικαίωμα στο όνειρο του δικού τους πλούτου. Δυστυχώς για αυτόν όμως, εκτός από μικρή τσέπη, έχει συνήθως και μικρό μυαλό.
Τι; Θέλετε και παράδειγμα; Πάτε σε μια δημόσια υπηρεσία. Είναι πρωί. Ο κόσμος πολύς και νευρικός. Η εξυπηρέτηση δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Το έχετε φάει στη μάπα το έργο ουκ ολίγες φορές. Ο εκ πεποιθήσεως μικροαστός όμως θα λάμψει δια της παρουσίας του, ταράσσοντας ολόκληρη την ουρά, φωνάζοντας με γουρλωμένα μάτια και πεταμένες τις φλέβες στο λαιμό: βΤεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, από εμένα πληρώνεστε κι αντί να δουλεύετε τα ξύνετε όλη μέραβ. Φυσικά ο πόθος του προαναφερόμενου λεβεντομαλάκα είναι να γίνει το αφεντικό μιας επιχείρησης μεγέθους δημόσιας υπηρεσίας. Ο τυπάς στο παράδειγμά μας λοιπόν πιστεύει, ότι τα λεφτά που φεύγουν από την τσέπη του μέσω των φόρων, μπαίνουν κατευθείαν στην τσέπη της κυρίας Μανικιούρογλου ή του κυρίου Ξυσταρχιδόπουλου που βρίσκεται πίσω από τον γκισέ της δημόσιας υπηρεσίας. Είναι βέβαια ο ίδιος που κατεβαίνει παρέα με την κυρία Μανικιούρογλου και τον κύριο Ξυσταρχιδόπουλο στις πλατείες με τα κομματικά σημαιάκια όταν του ερεθίσουν τα ακόρεστα αισθήματα πλουτισμού.
Και μπορεί όλη του η ζωή είναι μια τραμπάλα ανάμεσα στα ελλείπει εισοδήματα και τον πιθανό πλουτισμό αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο λεβέντης αυτός έχει διπλό κόμπλεξ: κατωτερότητας απέναντι στον δυνατό και ανωτερότητας απέναντι στον αδύναμο. Ζει και αναπνέει για να μπει στο μάτι του πλούσιου και για να κάνει τον καμπόσο στον φτωχό. Η ευλάβεια με την οποία υποστηρίζει τον σταρχιδισμό του ή τον ξερολισμό του αυτός ο τσάκαλος, είναι ασύλληπτη. Η δε ικανότητά του να χώνεται όπου παίζουν ψίχουλα, να φιλάει κατουρημένες ποδιές και να κάνει κωλοτούμπες είναι απίστευτη.
Θα τον ακούσετε να παραπονιέται για το νέφος αλλά δε θα τον δείτε ποτέ έξω από το αυτοκίνητό του. Θα φοβάται τους ξένους γιατί είναι εγκληματίες αλλά στη δουλειά του δεν παίρνει ποτέ Έλληνες. Ανησυχεί για την υπογεννητικότητα αλλά δεν προσλαμβάνει παντρεμένες για να μη φορτωθεί τα έξοδα κύησης. Καταδικάζει βτη βία από όπου κι αν προέρχεταιβ, εκτός αν η βία αφορά ανθρώπους σε πιο αδύναμες κοινωνικές θέσεις από εκείνον και θα ρίξει καμιά ψιλή στη γυναίκα του. Κράζει αυτούς που ρίχνουν φόλα στα αδέσποτα μέχρι να του κατουρήσουν τη ρόδα του αυτοκινήτου. Είναι ομοφοβικός, αποκαλεί τους ομοφυλόφιλους λάθη της φύσης και ανώμαλους αλλά νοικιάζει κρυφά πορνοταινίες, επισκέπτεται τραβεστί και γουστάρει να δέρνει ή και να τον δέρνουν. Υποστηρίζει ότι όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες και λαμόγια, όμως όλοι φαντάζεστε τι ψηφίζει και σε ποιά πολιτικά γραφεία τρέχει κάθε λίγο για να τακτοποιήσει τις δουλειές του. Πάντα θα μιλήσει για τις πουτάνες που μαζεύτηκαν από το ανατολικό μπλοκ και διαλύουν οικογένειες αλλά το βράδυ πάει για να πηδήξει κρυφά πουτανί από το ανατολικό μπλοκ. Δεν ασχολείται ποτέ με την πολιτική, είναι ανούσιο και ευτελές για αυτόν, άσχετα που η πολιτική θα ασχολείται πάντα μαζί του.
http://agonaskritis.gr/ο-μικροαστός-που-κρύβεται-μέσα-μας/
------------
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ
Κατ’ αρχάς να πούμε ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες μικροαστών:
1. Οι μικροαστοί που καθορίζονται από τη σχέση που έχουν με την οικονομική-ταξική τους θέση μέσα στην οικονομία της «ελεύθερης» αγοράς (ιδιοκτήτες μικρών βιοτεχνικών μονάδων, ελεύθεροι επαγγελματίες, καταστηματάρχες, αγρότες που καλλιεργούν πανω από 200 στρέματα κλπ).
2.Οι μικροαστοι που καθορίζονται από τη μικροαστική συνείδηση,ή την κυρίαρχη ιδεολογία. (Ατομισμός,αδιαφορία για τα κοινά, απατηλα, όνειρα για πλουτισμό,ιδιοτέλεια κλπ). Αυτοί οι μικροαστοί αποτελλούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων απ’όλες τις τάξεις στις κοινωνίες των οικονομικά ανεπτυγμένων κρατών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
3. Οι συνειδητοί μικροαστοί. Είναι αυτοί που έχουν μικροαστική συνείδηση «εκ’ πεποιθήσεως». Αυτοι οι μικροαστοί την έχουν φιλισοφήσει τη δουλειά και έχουν καταλήξει συνειδητά στη φιλοτομαριστική και φίλαυτη στάση ζωής. Άπ το δικό τους βρωμόστομα θ’ακουσεις εμετικά του τύπου: «κοιτάζω την πάρτυ μου και να παν να γαμηθούν όλοι». Αυτή η τελευταία κατηγορία είναι και η πιο σιχαμερή κι επικίνδυνη. Συνήθως είναι μέλη κομματων του κονοβουλίου αλλα προέρχονται κι απ τον εξωκοινοβουλευτικό χώρο. Η συνομοταξία των μικροαστοειδών λοιπόν συμπυκνώνει ότι πιο μοχθηρό, βδελυρό και μικρό. Συνεπώς το ρητό «ο μικροαστός έχει μικρό μυαλό, μικρή ψυχή και μικρη τσέπη» με βρισκει απολύτως σύμφωνο.
Οι μικροαστοί αντλούν τους πόθους τους(που στην πραγματικότητα είναι κομπλεξική ζήλεια)απ’ τους παρα πολύ πλούσιους.Το κρυφό ή φανερό τους όνειρο,είναι ν’ αποκτήσουν κάποτε τη χλιδή ενός υπερεπιχειρηματιά κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Τον κομπλεξισμό που κυριαρχεί στον μικρόκοσμο των μικροαστών τον ξεσκεπάζει η συμπεριφορά τους όταν πηγαίνουν σε μια δημόσια υπηρεσία να εξηπηρετηθούν: «Τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι,απ τους δικούς μου φόρους πληρώνεσε κι αντι να δουλεύετε πίνετε όλη μέρα καφέδες και βάφετε τα νύχια σας».
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι ο πόθος του προαναφερόμενου μαλάκα είναι να γίνει κάποια στιμή κάτοχος επιχείρησης,μεγέθους δημόσιας υπηρεσίας.Και δεύτερον,ο προναφερόμενος μαλάκας νομίζει πως τα λεφτά που του κλέβει το κράτος πηγαίνουν κατ’ευθείαν στις τσέπες των δημοσίων υπαλλήλων.Τι να πει κανείς για νοημοσύνη αντίστοιχη μ’ αυτήν των βοοειδών? Αυτός ο μέγας πόθος για προαγωγή σε ανώτερη τάξη και η αμφιταλάντευση ανάμεσα στα ελλιπή εισοδήματα και τον πιθανό πλουτισμό που τροφοδοτεί με ελπίδες τους μικροαστούς,μοιάζει πολύ με τον πόθο των χριστιανών να πάνε στον παράδεισο.
Όπως ο χριστιανός θέλει να «ζήσει» στον παράδεισο μετα το θάνατό του, έτσι και ο μικροαστός.Μόνο που ο μικροαστός θέλει να ζήσει και τον επίγειο με τα λεφτά που ονειρεύεταιΠράγμα που δε θα γίνει ποτέ φυσικά.Αν και οι περισσότεροι μικροαστοί είναι συγχρονως και χριστιανοί.Σκέφτεται ο τσάκαλος ο μικροαστός: «Άμα δεν αποκτήσω τον επίγειο παράδεισο, τοτε τι γίνεται?Στάσου ν’ανάψω καμιά λαμπάδα το Πάσχα να με συμπαθήσει ο θεός,να βολευτώ όταν πεθάνω.»
Κι όταν τους μιλάς για ‛έναν καλύτερο κόσμο σε λεν ρομαντικό κι ουτοπιστή. Ε όχι ρε μικροαστικά σκουλίκια,δε θα μας τρελάνετε εσείς.Εμείς θα σας τρελάνουμε. Ενδεικτική της μικροαστικής ηλιθιότητας είναι η παρακάτω λίστα των μικροαστικών αντιφάσεων:
1.ΛΕΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ(Μ/Α) «Η φοροδιαφυγή πρέπει να παταχθεί» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αποκρύβει μετά μανίας,εισοδήματα και κλέβει στο ΦΠΑ.
2.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Το ρουσφέι για τους διορισμούς πρέπει να σταματήσει» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Γλέιφει το βουλευτή για να διορίσει τα παιδιά του στο δημόσιο
3.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «τα πουτανί που ήρθαν απ το ανατολικό μπλόκ ξελογιαζουν παντρεμένους και διαλύουν οικογένειες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Το βράδυ παει στην PUB για να πηδηξει πουτανί απ το ανατολικό μπλόκ
4.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «πρεπει ν’ αποσυμφορηθούν οι πόλεις απ’ τον πολύ κόσμο» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Ο «πολύς κόσμος» είναι όλοι οι άλλοι εκτος απ την οικογένεά του.Γι αυτό μαζεύει λεφτά για ‛αγοράσει δεύτερο διαμέρισμα.Στην πόλη βέβαια.
5.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «το νέφος δεν υποφέρεται πια» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Πηγαίνει για κατούρημα με το αυτοκίνητο.
6.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «να φύγουν οι ξένοι γιατί είναι εγκληματίες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Στο χωράφι ,στην οικοδομή κλπ παίρνει ξένους κι όχι Ελληνες
7.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «οι ξένοι θα μας φάνε για τι γενάνε σαν τα κουνέλια» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Δεν παίρνει παντρεμένες στη δουλειά του για να μην φορτωθεί τα έξοδα κύησης που προβλέπει ο νόμος.Επισης αδιαφοεί για τη «δυνατότητα» που έχει ένα ζευγάρι να συντηρησει αριθμό παιδιών μεγαλύτερο του δυο
8.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι όλοι τεμπέληδες» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αν ήταν στη θέη τους θα τεμπέλιαζε ακόμη περισσότερο
9.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Να σταματήσει επιτέλους η μάστιγα των ναρκωτικών» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Καταναλώνει αλκοόλ,καπνίζει και τρώει μεταλλαγμένες τροφές.Επίσης,έχει μπερέψει τα στραγάλια με τα φάρμακα,γι αυτό κλεινουν αβέρτα τα ξηροκαρπάδικα και θησαυρίζουν οι φαμακοβιομηχανίες.
10.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «οι πολιτικοί εινι όλοι πουλημένοι και κλέφτες» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Ψηφίζει κάθε φορά ένα απ τα δυο μεγάλα κόμματα.
11.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Είναι εγκλημα να πεθαίνουν τα παιδια απ την πείνα στις φτωχές χώρες.Πρέπει επιτέλους κάτι να γίνει». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Το κάτι θα το κάνει οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ αυτόν.
12.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Τι κρίμα που τα καημένα τα γυφτάκια τριγυράνε ξυπόλυτα μέσα στο κρύο». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Εχει δώσει λεφτά σε γυφτάκι όσες φοράς εχει κάνει το σταυρό του ένας ισλαμιστής.
13.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Εδώ που τα λέμε πρέπει να σταματήσουν τα πειράματα με ζώα» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Χρησιμοποιεί καλυντικά και φοράει δερμάτινα και γούνε.
14.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Αμάν πια μ αυτά τα καθάρματα που ρίχνουν φόλες στ’αδέσποτα.Τους χρειάζεται κρεμάλα». ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Ας τολμήσει κάποιο σκυλάκι να κατουρήσει στη ρόδα του αυτοκινήτου του.
15.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «Εγω πάντως το παραδέχομαι:δε θα μπορούσα να σφάξω ζώο.» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στη δουλειά του περιμένει αγωνιωδώς το διάλειμα για να πάει να πλακωθεί στους γύρους
16.ΛΕΕΙ ΟΜ/Α «δεν ασχολούμαι με την πολιτική και τη βρίσκω εντελώς βαρετή» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Ασχολείται η πολιτική μαζί του και δεν βρίσκει καθόλου βαρετό να του κάνει τη ζωή μαρτύριο
17.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «εγω είμαι καλλιεργημένος γι’αυτό και δεν ασχολούμαι μα ανούσια πράγματα» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Τον πιάνει στεναχώρια για τη γρατζουνιά στο αυτοκίνητο,μαλώνει με την πεθερά του και ζηλεύει το μπατζανάκι του που έχτισε εξοχικό.
18.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Πάντως ότι και να λένε,εγω πιστεύω πως μια ανώτερη δύναμη υπάρχει» ΚΑΝΕΙ ΟΜ/Α Δεν ξέρει που παν τα τέσσερα
19.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Α όλα κι όλα εγω είμαι φυσιολάτρης» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στις διακοπές νοικιάζει δωμάτιο με τηλεόραση,θερμοσίωνα,στρώμα,τηλέφωνο κλπ
20.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Εγώ είμαι προοδευτικός ανθρωπος» ΚΑΝΕΙ Ο Μ /Α Δηλαδή ρατσιστής,μικρόψυχος,τσιγκούνης,μονογαμικός,ατομιστής κλπ κλπ
21.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Αν γίνει εργοδότης θα παίρνει μετανάστες στη δουλειά του.
22.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι ομοφυλλόφιλοι και οι λεσβίες είναι όλοι ανώμαλοι και λάθη της φύσης» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Νοινιάζει κρυφά πορνοταινίες,του αρέσουν οι ζατιέρες,ο στοματικός έρωτας,ο σοδομισμός και να τον δέρνουν ή να δέρνει.Μπορεί και να «επισκέπτεται» τραβεστί.
23.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «Οι νέοι ντύνονται σαν καρναβάλια» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Φοράει καρώ πουκάμισο κι από πάνω γαλάζιο «μπουφάν»,λαδί παντελόνι με πιέτες και ωραίο σκαρπινάκι.Όμορφο ντύσιμο να χαρώ εγώ.
24.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «οι νέες είναι ξετσίπωτες και ξεπαρθενιάζονται απ τα 13 τους» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Στην καλύτερη περίπτωση αυνανίζεται φαντασιώνοντας κάποια μαθήτρια.Στην χειρότερη πηγαίνει σε μπουρδέλα με ανήλικες.
25.ΛΕΕΙ Ο Μ /Α «Εγω´δεν είμαι σκλάβος του χρήματος» ΚΑΝΕΙ Ο Μ./Α Δουλεύει μέρα νύχτα σα μαλάκας
26.ΛΕΕΙ Ο Μ/Α «εγω δε φοβάμαι το θάνατο» ΚΑΝΕΙ Ο Μ/Α Τρεχει στο γιατρό για μια παρανυχίδα.[/QUOTE]
ολη η συζήτηση https://athens.indymedia.org/post/152006/
Για τους μικροαστούς έχουν μιλήσει σχεδόν όλοι όσοι θα μπορούσαν να πουν κάτι. Οι θεωρητικοί του Μ/Λ, οι επαναστάτες, οι μεγάλοι του λόγου, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι ακόμη και Έλληνες πεζογράφοι έχουν ασχοληθεί μ’ αυτούς και το κοινωνικό φαινόμενο που συνθέτουν. Οι μικροαστοί ζουν ανάμεσά μας. Ακριβέστερα και λόγω της συντριπτικής αριθμητικής υπεροχής τους, οι ελάχιστοι «άλλοι» είναι που νιώθουν να πνίγονται από την πολυπληθή παρουσία τους.
Είναι ο ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας. Ο συνηθισμένος άνθρωπος. Ο ήσυχος. Ίσως κι εμείς, κάποιες φορές, που τον στηλιτεύουμε. Ο «δε γαμιέται ρε φίλε, όλοι ίδιοι είναι». Ο «κοίτα τη δουλειά σου, τρώγε το ψωμί σου, χώνε το πουλί σου». Ο «εσύ θα βγάλεις το φίδι απ’ την τρύπα;», «τα κάστανα απ’ τη φωτιά;» Το απολιθωμένο ον του καναπέ, η εκνευριστική αγορεύουσα της παρέας, η ανόητη… Υδροχόος της αστρολογίας, ο κάθε πνιγμένος στον ανορθολογισμό και στην ηλιθιότητα της μεταφυσικής, η… ματιασμένη. Η δήθεν προοδευτική σουφραζέτα που επέλεξε το «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» κι έχωσε τα παιδιά της στην κολυμπήθρα της ανοησίας. Στο τελευταίο δηλώνει πως θυσιάστηκε για την υγεία των γονιών. Ή ένεκα ρομαντισμού. Ήθελε… νυφικό. Και πως τα παιδιά θα μεγάλωναν… στιγματισμένα. Φοράει και κομποσκοίνι. Όχι πως… πιστεύει, αλλά… έτσι.
Ο μικροαστός δεν θέλει μπλεξίματα. Αυτή είναι η γενική αντίληψη και στάση του. Ζήτω ο χαμαιλεοντισμός! Που στη φύση, είναι ένα εξελικτικό πλεονέκτημα. Στην κοινωνική ζωή όμως, πρόκειται για τον μηχανισμό που παράγει ανθρωπάκια. Είναι όμως ένα γενικό χαρακτηριστικό τους. Ντύνουν τα στερεότυπα με επαναστατικά λογύδρια και βαπτίζουν τις συμβατικότητες μεγαλοθυμία, έναντι όσων θα… βάλλονταν από την ενδεχόμενη αλλά φευ – ανύπαρκτη επαναστατικότητά τους. Βιώνει συνεχώς την αντίφαση μεταξύ ενός ελάχιστου «Είναι» και της αναπλήρωσης μέσω του γιγαντωμένου και ψευδούς «Φαίνεσθαι». Κι όσο συνειδητοποιεί το ελάχιστο του «Είναι», τόσο πριμοδοτεί το κάλπικο «Φαίνεσθαι» και καθίσταται συμπλεγματικός. Πνίγει ακόμη και τις φυσιολογικές ομορφιές της ζωής, με τις νευρώσεις και τον τρόμο. Ο μικροαστός, στις σπάνιες περιπτώσεις που θα μιλήσει για το σεξ στα παιδιά του, θα σταθεί στους κινδύνους κι όχι στην μοναδική ηδονή του.
Κύρια χαρακτηριστικά του μικροαστού, σε επίπεδο συμπεριφοράς, η αμάθεια – ημιμάθεια, συνδυασμένη με την απορρέουσα κομπορρημοσύνη, η δειλία, η υπολειπόμενη αντιληπτικότητα, ο συντηρητισμός. Δεν είναι όμως απλώς ο συντηρητικός. Ο συντηρητικός μπορεί και να μην είναι μικροαστός. Οι μικροαστοί έχουν άποψη περί παντός επιστητού. Είναι… μοδάτοι. Αποδέχονται κάθε νεωτερισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται. Παπαγαλίζουν τις απόψεις των «αυθεντιών». Από τον ακαδημαϊσμό μέχρι το κιτς κι από το σκυλάδικο και την Γιουροβίζιον ως την… κουβερτούρα (σ.σ. ουβερτούρα) του Ροσσίνι.
Βαφτίζουν καλλίφωνο τον κάθε ουραγκοτάγκο, μουσική τον εξευτελιστικό θόρυβο, γλυπτική την πατημασιά του ελέφαντα, ψυχαγωγία την έκπτωση, δημιούργημα το ξερατό του κάθε ανδρείκελου. Προϊόντα ενός συστήματος που μαγαρίζει, όταν δεν καταφέρνει να απαγορεύσει, καθιστώντας ανίκανο το υποκείμενο να αντιληφθεί το κάλλος της Τέχνης και να το διαχωρίσει από τους δημίους του.
Συγχέουν, ανοήτως, την υποστήριξη βαλλομένων κοινωνικών ομάδων και ιδιαιτεροτήτων μέσα από το ταξικό τους πλαίσιο, με την προβολή εξευτελιστικών καρικατούρων και τον τελικό διασυρμό τους. Αδυνατούν να αντιληφτούν πως η… Κοντσίτα είναι ο διασυρμός και όχι η έκφραση της «ιδιαιτερότητας», ο Σόϊμπλε δεν είναι, απλώς, ένας ΑΜΕΑ αλλά, ως εκπρόσωπος της τάξης του, ο δολοφόνος και των ΑΜΕΑ. Εκστασιάζονται με τον… Γουόρχωλ, προσπερνούν αδιάφορα τον Πικάσο και αποστρέφονται τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο του Ροντέν αλλά και κάθε σκεπτόμενο γενικώς. Διαθέτουν όμως κοινωνικά αντανακλαστικά. Στρέφουν πάντα όπου τους δείχνει το δάκτυλο. Ζωόφιλοι άνευ ζώου, ευαίσθητοι, ψυχοπονιάρηδες. Σχολιάζουν, κρίνουν, κατακρίνουν τα πάντα, άνευ επαρκούς γνώσης. Τα τελευταία χρόνια, μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης, όπου αναπληρώνουν την απολεσθείσα και ανωφελή (στην καλλίτερη περίπτωση) ζωή τους και θαρρούν πως μπορούν να επιπλεύσουν, διακρινόμενοι στο copy paste και στην ανέξοδη επαναστατικότητα. Αλλά και στις καφετέριες, στις παρέες και οπουδήποτε συναγελάζονται ομοίους.
Ο μικροαστός, ανεξαρτήτως φύλου, είναι προφανές πως δεν γεννιέται τέτοιος. Διαμορφώνεται στην πορεία. Θύμα της διάβρωσης του συστήματος και θύτης των υπολοίπων. Τον αναγνωρίζεις απ’ την στυφότητα των ανεκπλήρωτων ψευδαισθήσεων. Κι όσο αυτές παραμένουν ανεκπλήρωτες εμπλουτίζονται με επόμενες. Κι αντιλαμβανόμενος τη μιζέρια του, ο μικροαστός, γίνεται ολοένα πιο δήθεν κι επιθετικός. Δηλώνει προοδευτικός και άγριος στηλιτευτής της μικροαστικότητας των άλλων.
Ο μικροαστός δεν φείδεται καμίας εξέγερσης ή επανάστασης. Εν ριπή οφθαλμού, καταλαμβάνει ανάκτορα και γκρεμίζει κάστρα. Μπορεί να μην διαδηλώνει και να απεργεί, αλλά γενικώς, λέει, δεν ορρωδεί προ ουδενός μακρόπνοου αγώνα. «Αψηφά» κανόνια κι οδοφράγματα, βόμβες και ρόπαλα, δακρυγόνα και ξύλο. Αλλά δεν διανοείται την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Του φέρνει αλλεργία οτιδήποτε θυμίζει οργάνωση, συνέχεια και συνέπεια, επιτίθεται από καλυμμένα έως και λυσσαλέα στην εργατική τάξη, στους αγώνες της και στην πολιτική της εκπροσώπηση. Ενίοτε, «πλησιάζει» υποδυόμενος τον επαναστάτη ένεκα μόδας κι αυτό για να μολύνει, να διαβάλει, να διαβρώσει.
Ευρισκόμενος σε πλήρη σύγχυση μουντζώνει κοινοβούλια θεωρώντας πως εκεί βρίσκεται η εξουσία και κατακεραυνώνει κλάδους εργαζομένων ως υπεύθυνους για την κατάντια του. Αν δεν βρίσκει κάποιον κλάδο εύκαιρο προς ενοχοποίηση, του φταίνε γενικώς οι δημόσιοι υπάλληλοι κι αν είναι ο ίδιος δημόσιος υπάλληλος, του φταίει κάποιος κλάδος συναδέλφων του, ειδικώς.
Η δειλία του ανθρωπάκου, που λουφάζει όταν του πετσοκόβουν δικαιώματα αλλά χαίρεται όταν αυτό συμβαίνει στους άλλους, μετατρέπεται σε φθόνο για όσους τολμούν. Ο ανθρωπάκος απαιτεί κι απ’ τους άλλους να σέρνονται υποταγμένοι. Ουδείς δικαιούται να διεκδικεί, να θυσιάζει και να θυσιάζεται για τις ιδέες του. Η πάλη ενάντια στην κοινωνική πραγματικότητα είναι τουλάχιστον πολιτική ανωριμότητα.
Ο μικροαστός είναι ο δειλός εαυτούλης. Αποστρέφεται την πραγματικότητα και στέκεται εμπόδιο με την στάση του στη διέξοδο από την όζουσα πραγματικότητα. Αδυνατεί, έτσι κι αλλιώς, να αλλάξει κάτι από όσα τον διαμορφώνουν ως τέτοιον. Κρύβεται πίσω απ’ τον αγώνα των άλλων για να δρέψει τους καρπούς της νίκης τους, αλλά όσο εκείνοι αγωνίζονται τους χλευάζει και τους λοιδορεί αν δεν τους διαβάλει και τους υποσκάπτει.
Άδειος από αξίες και ιδανικά, από ιδέες και στόχους, από ελπίδα, ανίκανος να αντιληφθεί και να εμπνευστεί από τον συλλογικό αγώνα παραμένει η δεξαμενή του συστήματος για την φασιστικοποίησή του. Είναι ο Ιταλός που τραγούδαγε αμέριμνα τις άριες από τις όπερες του Τζιάκομο Πουτσίνι όταν αυτός εκλεγόταν βουλευτής του φασιστικού κόμματος της χώρας του. Ο Γερμανός που παρακολουθούσε αδιάφορα το κάψιμο των βιβλίων στο Βερολίνο το 1933, ο ίδιος που, απλώς, προστάτευε το δικό του σπίτι από τις φλόγες της «Νύχτας των Κρυστάλλων», λίγο αργότερα, αυτός που ένιωθε εθνικά υπερήφανος που ο γιος του βάδιζε ένοπλος προς τον αφανισμό των Σλάβων.
Ο ίδιος που αργότερα έθαβε το παιδί του σκεπασμένο με μια σβάστικα, αλλά αυτά ο μικροαστός δεν τα γνωρίζει, ενδεχομένως και να μην τα θυμάται. Είναι ο φουκαράς που πάντα ελπίζει πως θα την σκαπουλάρει.
Πρόκειται, ίσως, για το μεγαλύτερο επίτευγμα του καπιταλισμού σε κοινωνικό επίπεδο. Η δημιουργία, η ύπαρξη και η συντήρηση του μικροαστισμού, διασφαλίζει την μακροημέρευση του συστήματος, την εύρυθμη λειτουργία του. Αποτελεί τον πυλώνα σταθεροποίησής του, το μαξιλάρι των όποιων κραδασμών προκαλούνται από την πάλη των χειραφετημένων και τις αντιδράσεις των καταπιεζόμενων μαζών.
Ο μικροαστός έρχεται στον κόσμο, φαινομενικά εν είδει ανωφελούς κώνωπος, συντηρεί την κοινωνική στασιμότητα κι αποχωρεί χωρίς ν’ αντιληφθεί το μεγαλείο της ζωής, έχοντας αφήσει πίσω του κάποιες φωτογραφίες της θλιβερής ύπαρξής του. Είναι, κατ’ ουσία, το συντηρητικό δεκανίκι στο διάβα της ζωής. Το προσφέρει στην κοινωνία απλόχερα κι έντεχνα η κυρίαρχη τάξη, για να μην βαδίσει ο καταπιεσμένος ελεύθερα, να μην πέσει και μάθει να σηκώνεται, να μην ονειρευτεί, να μη χτίσει την επόμενη μέρα, να μην εμπνεύσει τα παιδιά του, να μην κατακτήσει την κοινωνική του χειραφέτηση.
«Σκιάς όναρ» ο μικροαστός, παραφράζοντας τον Πίνδαρο. Ένα γιγαντωμένο είδωλο μιας ελάχιστης ύπαρξης, μέχρι το δειλινό της δύσμοιρης ζωής του. Που τον περιγράφει έξοχα ο Πάνος Τζαβέλας:
«…Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;
Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά…
…Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;»
https://www.imerodromos.gr/mikroastismos-ta-anthropakia-me-to-megalo-idolo/
Είναι ο ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας. Ο συνηθισμένος άνθρωπος. Ο ήσυχος. Ίσως κι εμείς, κάποιες φορές, που τον στηλιτεύουμε. Ο «δε γαμιέται ρε φίλε, όλοι ίδιοι είναι». Ο «κοίτα τη δουλειά σου, τρώγε το ψωμί σου, χώνε το πουλί σου». Ο «εσύ θα βγάλεις το φίδι απ’ την τρύπα;», «τα κάστανα απ’ τη φωτιά;» Το απολιθωμένο ον του καναπέ, η εκνευριστική αγορεύουσα της παρέας, η ανόητη… Υδροχόος της αστρολογίας, ο κάθε πνιγμένος στον ανορθολογισμό και στην ηλιθιότητα της μεταφυσικής, η… ματιασμένη. Η δήθεν προοδευτική σουφραζέτα που επέλεξε το «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» κι έχωσε τα παιδιά της στην κολυμπήθρα της ανοησίας. Στο τελευταίο δηλώνει πως θυσιάστηκε για την υγεία των γονιών. Ή ένεκα ρομαντισμού. Ήθελε… νυφικό. Και πως τα παιδιά θα μεγάλωναν… στιγματισμένα. Φοράει και κομποσκοίνι. Όχι πως… πιστεύει, αλλά… έτσι.
Ο μικροαστός δεν θέλει μπλεξίματα. Αυτή είναι η γενική αντίληψη και στάση του. Ζήτω ο χαμαιλεοντισμός! Που στη φύση, είναι ένα εξελικτικό πλεονέκτημα. Στην κοινωνική ζωή όμως, πρόκειται για τον μηχανισμό που παράγει ανθρωπάκια. Είναι όμως ένα γενικό χαρακτηριστικό τους. Ντύνουν τα στερεότυπα με επαναστατικά λογύδρια και βαπτίζουν τις συμβατικότητες μεγαλοθυμία, έναντι όσων θα… βάλλονταν από την ενδεχόμενη αλλά φευ – ανύπαρκτη επαναστατικότητά τους. Βιώνει συνεχώς την αντίφαση μεταξύ ενός ελάχιστου «Είναι» και της αναπλήρωσης μέσω του γιγαντωμένου και ψευδούς «Φαίνεσθαι». Κι όσο συνειδητοποιεί το ελάχιστο του «Είναι», τόσο πριμοδοτεί το κάλπικο «Φαίνεσθαι» και καθίσταται συμπλεγματικός. Πνίγει ακόμη και τις φυσιολογικές ομορφιές της ζωής, με τις νευρώσεις και τον τρόμο. Ο μικροαστός, στις σπάνιες περιπτώσεις που θα μιλήσει για το σεξ στα παιδιά του, θα σταθεί στους κινδύνους κι όχι στην μοναδική ηδονή του.
Κύρια χαρακτηριστικά του μικροαστού, σε επίπεδο συμπεριφοράς, η αμάθεια – ημιμάθεια, συνδυασμένη με την απορρέουσα κομπορρημοσύνη, η δειλία, η υπολειπόμενη αντιληπτικότητα, ο συντηρητισμός. Δεν είναι όμως απλώς ο συντηρητικός. Ο συντηρητικός μπορεί και να μην είναι μικροαστός. Οι μικροαστοί έχουν άποψη περί παντός επιστητού. Είναι… μοδάτοι. Αποδέχονται κάθε νεωτερισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται. Παπαγαλίζουν τις απόψεις των «αυθεντιών». Από τον ακαδημαϊσμό μέχρι το κιτς κι από το σκυλάδικο και την Γιουροβίζιον ως την… κουβερτούρα (σ.σ. ουβερτούρα) του Ροσσίνι.
Βαφτίζουν καλλίφωνο τον κάθε ουραγκοτάγκο, μουσική τον εξευτελιστικό θόρυβο, γλυπτική την πατημασιά του ελέφαντα, ψυχαγωγία την έκπτωση, δημιούργημα το ξερατό του κάθε ανδρείκελου. Προϊόντα ενός συστήματος που μαγαρίζει, όταν δεν καταφέρνει να απαγορεύσει, καθιστώντας ανίκανο το υποκείμενο να αντιληφθεί το κάλλος της Τέχνης και να το διαχωρίσει από τους δημίους του.
Συγχέουν, ανοήτως, την υποστήριξη βαλλομένων κοινωνικών ομάδων και ιδιαιτεροτήτων μέσα από το ταξικό τους πλαίσιο, με την προβολή εξευτελιστικών καρικατούρων και τον τελικό διασυρμό τους. Αδυνατούν να αντιληφτούν πως η… Κοντσίτα είναι ο διασυρμός και όχι η έκφραση της «ιδιαιτερότητας», ο Σόϊμπλε δεν είναι, απλώς, ένας ΑΜΕΑ αλλά, ως εκπρόσωπος της τάξης του, ο δολοφόνος και των ΑΜΕΑ. Εκστασιάζονται με τον… Γουόρχωλ, προσπερνούν αδιάφορα τον Πικάσο και αποστρέφονται τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο του Ροντέν αλλά και κάθε σκεπτόμενο γενικώς. Διαθέτουν όμως κοινωνικά αντανακλαστικά. Στρέφουν πάντα όπου τους δείχνει το δάκτυλο. Ζωόφιλοι άνευ ζώου, ευαίσθητοι, ψυχοπονιάρηδες. Σχολιάζουν, κρίνουν, κατακρίνουν τα πάντα, άνευ επαρκούς γνώσης. Τα τελευταία χρόνια, μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης, όπου αναπληρώνουν την απολεσθείσα και ανωφελή (στην καλλίτερη περίπτωση) ζωή τους και θαρρούν πως μπορούν να επιπλεύσουν, διακρινόμενοι στο copy paste και στην ανέξοδη επαναστατικότητα. Αλλά και στις καφετέριες, στις παρέες και οπουδήποτε συναγελάζονται ομοίους.
Ο μικροαστός, ανεξαρτήτως φύλου, είναι προφανές πως δεν γεννιέται τέτοιος. Διαμορφώνεται στην πορεία. Θύμα της διάβρωσης του συστήματος και θύτης των υπολοίπων. Τον αναγνωρίζεις απ’ την στυφότητα των ανεκπλήρωτων ψευδαισθήσεων. Κι όσο αυτές παραμένουν ανεκπλήρωτες εμπλουτίζονται με επόμενες. Κι αντιλαμβανόμενος τη μιζέρια του, ο μικροαστός, γίνεται ολοένα πιο δήθεν κι επιθετικός. Δηλώνει προοδευτικός και άγριος στηλιτευτής της μικροαστικότητας των άλλων.
Ο μικροαστός δεν φείδεται καμίας εξέγερσης ή επανάστασης. Εν ριπή οφθαλμού, καταλαμβάνει ανάκτορα και γκρεμίζει κάστρα. Μπορεί να μην διαδηλώνει και να απεργεί, αλλά γενικώς, λέει, δεν ορρωδεί προ ουδενός μακρόπνοου αγώνα. «Αψηφά» κανόνια κι οδοφράγματα, βόμβες και ρόπαλα, δακρυγόνα και ξύλο. Αλλά δεν διανοείται την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Του φέρνει αλλεργία οτιδήποτε θυμίζει οργάνωση, συνέχεια και συνέπεια, επιτίθεται από καλυμμένα έως και λυσσαλέα στην εργατική τάξη, στους αγώνες της και στην πολιτική της εκπροσώπηση. Ενίοτε, «πλησιάζει» υποδυόμενος τον επαναστάτη ένεκα μόδας κι αυτό για να μολύνει, να διαβάλει, να διαβρώσει.
Ευρισκόμενος σε πλήρη σύγχυση μουντζώνει κοινοβούλια θεωρώντας πως εκεί βρίσκεται η εξουσία και κατακεραυνώνει κλάδους εργαζομένων ως υπεύθυνους για την κατάντια του. Αν δεν βρίσκει κάποιον κλάδο εύκαιρο προς ενοχοποίηση, του φταίνε γενικώς οι δημόσιοι υπάλληλοι κι αν είναι ο ίδιος δημόσιος υπάλληλος, του φταίει κάποιος κλάδος συναδέλφων του, ειδικώς.
Η δειλία του ανθρωπάκου, που λουφάζει όταν του πετσοκόβουν δικαιώματα αλλά χαίρεται όταν αυτό συμβαίνει στους άλλους, μετατρέπεται σε φθόνο για όσους τολμούν. Ο ανθρωπάκος απαιτεί κι απ’ τους άλλους να σέρνονται υποταγμένοι. Ουδείς δικαιούται να διεκδικεί, να θυσιάζει και να θυσιάζεται για τις ιδέες του. Η πάλη ενάντια στην κοινωνική πραγματικότητα είναι τουλάχιστον πολιτική ανωριμότητα.
Ο μικροαστός είναι ο δειλός εαυτούλης. Αποστρέφεται την πραγματικότητα και στέκεται εμπόδιο με την στάση του στη διέξοδο από την όζουσα πραγματικότητα. Αδυνατεί, έτσι κι αλλιώς, να αλλάξει κάτι από όσα τον διαμορφώνουν ως τέτοιον. Κρύβεται πίσω απ’ τον αγώνα των άλλων για να δρέψει τους καρπούς της νίκης τους, αλλά όσο εκείνοι αγωνίζονται τους χλευάζει και τους λοιδορεί αν δεν τους διαβάλει και τους υποσκάπτει.
Άδειος από αξίες και ιδανικά, από ιδέες και στόχους, από ελπίδα, ανίκανος να αντιληφθεί και να εμπνευστεί από τον συλλογικό αγώνα παραμένει η δεξαμενή του συστήματος για την φασιστικοποίησή του. Είναι ο Ιταλός που τραγούδαγε αμέριμνα τις άριες από τις όπερες του Τζιάκομο Πουτσίνι όταν αυτός εκλεγόταν βουλευτής του φασιστικού κόμματος της χώρας του. Ο Γερμανός που παρακολουθούσε αδιάφορα το κάψιμο των βιβλίων στο Βερολίνο το 1933, ο ίδιος που, απλώς, προστάτευε το δικό του σπίτι από τις φλόγες της «Νύχτας των Κρυστάλλων», λίγο αργότερα, αυτός που ένιωθε εθνικά υπερήφανος που ο γιος του βάδιζε ένοπλος προς τον αφανισμό των Σλάβων.
Ο ίδιος που αργότερα έθαβε το παιδί του σκεπασμένο με μια σβάστικα, αλλά αυτά ο μικροαστός δεν τα γνωρίζει, ενδεχομένως και να μην τα θυμάται. Είναι ο φουκαράς που πάντα ελπίζει πως θα την σκαπουλάρει.
Πρόκειται, ίσως, για το μεγαλύτερο επίτευγμα του καπιταλισμού σε κοινωνικό επίπεδο. Η δημιουργία, η ύπαρξη και η συντήρηση του μικροαστισμού, διασφαλίζει την μακροημέρευση του συστήματος, την εύρυθμη λειτουργία του. Αποτελεί τον πυλώνα σταθεροποίησής του, το μαξιλάρι των όποιων κραδασμών προκαλούνται από την πάλη των χειραφετημένων και τις αντιδράσεις των καταπιεζόμενων μαζών.
Ο μικροαστός έρχεται στον κόσμο, φαινομενικά εν είδει ανωφελούς κώνωπος, συντηρεί την κοινωνική στασιμότητα κι αποχωρεί χωρίς ν’ αντιληφθεί το μεγαλείο της ζωής, έχοντας αφήσει πίσω του κάποιες φωτογραφίες της θλιβερής ύπαρξής του. Είναι, κατ’ ουσία, το συντηρητικό δεκανίκι στο διάβα της ζωής. Το προσφέρει στην κοινωνία απλόχερα κι έντεχνα η κυρίαρχη τάξη, για να μην βαδίσει ο καταπιεσμένος ελεύθερα, να μην πέσει και μάθει να σηκώνεται, να μην ονειρευτεί, να μη χτίσει την επόμενη μέρα, να μην εμπνεύσει τα παιδιά του, να μην κατακτήσει την κοινωνική του χειραφέτηση.
«Σκιάς όναρ» ο μικροαστός, παραφράζοντας τον Πίνδαρο. Ένα γιγαντωμένο είδωλο μιας ελάχιστης ύπαρξης, μέχρι το δειλινό της δύσμοιρης ζωής του. Που τον περιγράφει έξοχα ο Πάνος Τζαβέλας:
«…Μακριά από κόμματα μην βρεις μπελά,
“Πατρίς, θρησκεία και φαμελιά”.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι;
Ο γιος σου μοναχά να ’ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά…
…Δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε, κυρ Παντελή,
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας κι εσύ, κυρ Παντελή;»
https://www.imerodromos.gr/mikroastismos-ta-anthropakia-me-to-megalo-idolo/