...ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΤΣΟΥΒΑΛΙ, με ένα νόμο ίδιον για όλους.
Καλό είναι ένας δικαστής να ελέγχει την κάθε περίπτωση χωριστά.
Αλλού χρήζει δικαστική διερεύνηση, υπάρχει δόλος, επιβάλλονται ακόμα και ποινές.
Αλλού υπάρχει αδυναμία, η περίπτωση χρήσει στήριξης από το κράτος.
Όχι όμως όλοι σ ένα τσουβάλι...
Θα πρεπει να βγει νομος που καποιος με κοκκινο δανειο δεν θα μπορει να μεταβιβασει ακινητο. Επισης αν αποδεχτει κληρονομια το πρωτο λογο να εχουν οι τραπεζες.Μα τι λέμε βρε παιδιά. Αφού είναι γνωστό στη χώρα μας ότι το τελικό κριτήριο σύμφωνα με το αν κάποιος θα αθωωθεί ή όχι είναι
(i) τα τηλεφωνήματα που θα πέσουν πριν, και
(ii) το... πιστοποιητικό φρονημάτων του κατηγορούμενου (αν δηλαδή δηλώνει "εργάτης" ή "αστός" )
Είμαστε και τετραπέρατοι παναθεμά μας, και βρίσκουμε πάντα λύσεις, ακόμα κι αν δεν έχουμε τις σωστές διασυνδέσεις.
Ένα απλό κλασσικό παράδειγμα: Κάποιος (ιδεολογικά) κακοπληρωτής, που έχει σταματήσει να πληρώνει τα καταναλωτικά του, με 5 ακίνητα. Τι θα κάνει; Απλά τα γράφει στα παιδιά του, στη γιαγιά και τον παππού. Κι έτσι κάθε ένα από τα 5 ακίνητα ξαφνικά γίνεται "πρωτη και μοναδική κατοικία" κάποιου.
Τι θα πει εκεί ο δικαστής;
...Πρέπει να οριστεί ένα νομικό πλαίσιο, πλαίσιο σημαίνει ο δικαστής δε μπορεί να κάνει τρέλες. Και απο κεί και πέρα, καθοριστικός να είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, κατά περιπτωση, έτσι νομίζω.
Αν θέλουμε να υπάρχει δικαιοσύνη και αν θέλουμε να χαριστούν τα κόκκινα δάνεια στους οικονομικά αδύνατους που δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν, τότε θα πρέπει να δωθούν ανάλογα δανεικά κι αγύριστα "δάνεια" σε όσους οικονομικά αδύνατους σκεπτόμενοι πιο επιφυλακτικά δεν τόλμησαν να πάρουν ένα και να επιστραφούν τα ποσά σε όσους οικονομικά αδύνατους στριμώχτηκαν, ζορίστηκαν, στέρησαν απο την οικογένειά τους, αλλά τελικά ξεχρέωσαν τα δάνειά τους, τα τελευταία 50 χρόνια... Εκεί πάω πάσο...