εδώ και πολύ καιρό δεν πάω ήσυχος για ύπνο ...
Βαγγ..ακόμα πάνε οι πολλοί.....:ernaehrung004:
Που πάει η χώρα;
- Thread starter DIPIE
- Start date
- Status
Βαγγ..ακόμα πάνε οι πολλοί.....:ernaehrung004:
Γαλλία: «Πέρασε» η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 8 Οκτωβρίου 2010, 22:59
Με 186 ψήφους υπέρ και 153 κατά ψηφίστηκε από τα μέλη της Γερουσίας στη Γαλλία το επίμαχο άρθρο για την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 έτη, διάταξη που αποτελεί «αιτία πολέμου» για τα εργατικά συνδικάτα.
Η ψηφοφορία στη Γερουσία για το νομοσχέδιο, στο οποίο περιλαμβάνεται το συγκεκριμένο άρθρο, αναμένεται να πραγματοποιηθεί την ερχόμενη εβδομάδα.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της χώρας, Nicolas Sarkozy, το συνταξιοδοτικό σύστημα καταρρέει εξαιτίας του χρέους.
Ο ίδιος δεσμεύθηκε να φέρει τροποποιήσεις στη συζήτηση της Τρίτης αλλά παραμένει αμετακίνητος στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
zougla.gr
Υ.Γ Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει......:afro:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελλάδα από τον Στρος Καν
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 8 Οκτωβρίου 2010, 21:47
Τα εύσημα του στην ελληνική κυβέρνηση για την προσπάθεια που κάνει στον τομέα της εξυγίανσης των δημοσιονομικών απέδωσε ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν.
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει ένα σπουδαίο έργο» είπε ο Ντομινίκ Στρος Καν τονίζοντας ότι η ελληνική οικονομία θα είναι εντελώς διαφορετική όταν εξέλθει από την κρίση ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του προγράμματος εξυγίανσης.
Στο πάνελ συμμετείχε και ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος από την πλευρά του τόνισε την προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκαταστήσει τη διεθνή αξιοπιστία της Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι η χώρα μας απέφυγε την χρεοκοπία και διέψευσε την καταστροφολογία που είχε αναπτυχθεί.
Αναφερόμενος στο τραπεζικό σύστημα ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε ότι σε αντίθεση με τον υπόλοιπο κόσμο το εγχώριο τραπεζικό σύστημα ήταν θύμα της κρίσης και δεν ήταν αυτό που προκάλεσε την κρίση.
zougla.gr
Υ.Γ Λύθηκε και αυτή η απορία......(γιατί 78δις στις τράπεζες??)......
Δεν θα καταφύγουμε σε ψυχοθεραπεία!
Το δόγμα Πάγκαλου και η κατοχική προπαγάνδα
Άρθρο του Θανάση Σκαμνάκη
Τα όσα μαζεμένα έχουμε ακούσει ως κοινωνία το τελευταίο διάστημα αν τα ακούγαμε σε παρελθούσες, όχι πολύ μακρινές, εποχές θα είχαν κάνει το σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας μας να κλονίζεται συθέμελα. Σήμερα όμως λέγονται ανενδοιάστως και πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα. Δεν φτάνει να βρίζουμε όμως τον Παπανδρέου, τον Παπακωνσταντίνου τον Πάγκαλο και τους λοιπούς κατοχικούς κυβερνήτες που τα ξεστομίζουν.
Ούτε να αναθεματίζουμε τους πρόθυμους δημοσιογράφους για την αναπαραγωγή και την εκλαΐκευση τους. Όλα αυτά δεν είναι παρά τα συμπτώματα μιας παθογένειας με βαθύτερες αιτίες μέσα στο σώμα της ελληνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας. Κατά συνέπεια είναι απαραίτητο να αρχίσουμε μια πιο σοβαρή μελέτη, να συζητήσουμε γι’ αυτό, να αντιπαραθέσουμε απόψεις, να προκαλέσουμε πρωτογενή έρευνα, να προσανατολίσουμε μελετητές, γενικώς να μιλήσουμε επί της ουσίας.
Προσωπικά πιστεύω πως η συσσώρευση εύφλεκτων υλικών στη συνείδηση, μπορεί τώρα να προκαλεί τρόμο στους ανθρώπους, και συνεπώς να οδηγεί σε ακινησία, μήπως ταραχτεί το μείγμα και εκραγεί, αλλά κάποια στιγμή, μια ανεπαίσθητη σχεδόν αφορμή θα φτάσει για να γίνει ένα μεγάλο μπαμ. Αλλά η αναμονή μιας τέτοιας ώρας δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να την υποδεχτούμε. Πολύ περισσότερο όταν σπαταλάμε τον καιρό μας, η Αριστερά, και η ριζοσπαστική και η μη, και η κοινοβουλευτική και η εξωκοινοβουλευτική, σε περίτεχνες αντιπαραθέσεις χωρίς πραγματικό αντίκρισμα, με πολύ έντονα τα στοιχεία της ατομικότητας. (Περί αυτού όμως χρειάζεται άλλο σχόλιο).
Εδώ, τώρα ας κάνω μια μικρή αναφορά σε ένα στοιχείο που νομίζω πως συνιστά πλέον βασικό συστατικό της κατοχικής προπαγάνδας.
Όταν ο Πάγκαλος λέει πως τα φάγαμε μαζί λέει μια μισή αλήθεια που στηρίζεται στη μέγιστη απάτη αυτής της περιόδου. Ας θυμηθούμε πως όλη η λογική του μνημονίου και των έκτακτων μέτρων, όπως παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση και τους ενσωματωμένους δημοσιογράφους, στηρίχτηκε σε μια προετοιμασία προπαγανδιστικού πυροβολικού. Κύριοι υπεύθυνοι της κατάστασης κατονομάζονταν αφ’ ενός η προηγούμενη κυβέρνηση και αφ’ ετέρου εμείς, οι οποίοι, όπως είπαν, παραδοθήκαμε στην ευδαιμονία και ζούσαμε με δανεικά, πρώτοι-πρώτοι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Έχει ασφαλώς σημασία να αντικρούσει κανείς αυτόν τον ισχυρισμό αλλά δεν είναι στις προθέσεις μου. Επειδή όμως συνιστά μισή αλήθεια πάνω στην οποία εγκαθίσταται ένα ολόκληρο και τεράστιο ψέμα, είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την πορεία αυτού του ισχυρισμού όχι μόνον στην κυβερνητική προπαγάνδα και την αναπαραγωγή της στα ΜΜΕ αλλά και στην ένταξή της στην καθημερινή συζήτηση των ανθρώπων, Η μισή αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι όσοι «φάγανε» από τον κρατικό κορβανά, πέρα από τους τραπεζίτες, επιχειρηματίες, χρηματιστηριάκηδες αλλά και οι ακόλουθοι, σφουγκοκωλάριοι, ζήτουλες, ασπόνδυλοι, άλλοι ελληναράδες που ανακάλυψαν τη χαρά μιας ευδαιμονίας χωρίς κόπο.
Πάνω εκεί λοιπόν βρίσκει βάση η θεωρία της συνενοχής. Δεν είναι μόνον οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες που «έφαγαν», αλλά και απλοί πολίτες, άρα όλοι μας. Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι τι μερίδιο αναλογεί στον καθένα,( κι όπως έγραφε εύστοχα μία δημοσιογράφος απαντώντας στον Πάγκαλο, πως «μπουκιά από μπουκιά διαφέρει») αλλά το συλλογικό αίσθημα συνενοχής. Όποιος παρακάλεσε για μια θέση στο δημόσιο, όποιος ζήτησε ένα ρουσφέτι από πολιτικό είναι ένας ακόμα συνυπεύθυνος της κρίσης. Συνεπώς δεν δικαιούται να διεκδικεί γιατί φταίει. Μπορεί λίγο, αλλά φταίει. Ακούγεται αστείο αλλά δεν είναι. Έρπει και μαγκώνει συνειδήσεις.
Μετά την πρώτη έκρηξη οργής και αμφισβήτησης στις 5 Μαΐου, όπου τα πράγματα μπορούσαν να πάρουν μια τροχιά κοινωνικής έκρηξης, κυριάρχησε ο φόβος και η αγωνία. Και εν τέλει η, προσωρινή πιστεύω, υποχώρηση. Σε τέτοιες συνθήκες μουδιάσματος ξαναπιάνουν δουλειά οι διαδοσίες, οι διατεταγμένοι στις υπηρεσίες, οι πρόθυμοι στις οθόνες και τις στήλες των εφημερίδων, οι πολλαπλασιαστές της υποτέλειας. Κι ο μουδιασμένος άνθρωπος, κλείνεται σπίτι, αμπαρώνει τα παράθυρα να μην το βρει το κακό, παρακαλεί να «σφυρίξει το δρεπάνι σ’ άλλο χωράφι» και ελπίζει να τη βολέψει. Έτοιμος να πιστέψει κάθε ψευδαίσθηση που θα του προσφέρει ο μόνος δίαυλος επικοινωνίας, η τηλεόραση. Όπως μας πρότεινε ο Παντελής Καψής «να εξισορροπήσει την οργή με το φόβο».(Η στυγερή πυρπόληση των εργαζομένων της Marfin βρίσκει την σημασία της) και να μην κάνει τίποτα.
Κι επειδή πολλοί δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και λοιποί επώνυμοι πήραν μέρος στο φαγοπότι (το οποίο και ασφαλώς δεν προκάλεσε την κρίση του καπιταλισμού, ούτε την έκρηξη του προβλήματος δανεισμού και την κρίση χρέους στην Ελλάδα) είναι πολλοί εκείνοι που καλούνται σε τηλεπαράθυρα, ολοσέλιδα των εφημερίδων, κατεβατά των περιοδικών να συνομολογήσουν περί της καθολικής ενοχής.
Να αναπαράξουν και να πολλαπλασιάσουν την κατοχική προπαγάνδα.
Συλλέγω δυο πολύ πρόσφατες αναφορές. Λέει πχ. Ο Γιάννης Βούρος σε συνέντευξή του την Κυριακή (3 Οκτωβρίου) αναφέρεται, σε πνεύμα Πάγκαλου, στην τάξη που επί τέλους πρέπει να μπει στο χώρο του θεάτρου. Ο Άλκης Κούρκουλος σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» της 6ης Οκτωβρίου γίνεται πιο συγκεκριμένος και κυνικός: έχει δίκιο ο Πάγκαλος, λέει, πως μαζί τα φάγαμε γιατί ο καθένας μας έχει από πέντε αυτοκίνητα. Ο γιος του Νίκου Κούρκουλου, συζύγου της Μαριάνας Λάτση, δεν ξέρει ότι στην Ελλάδα δεν έχουν όλοι από πέντε αυτοκίνητα;
Μια άλλη περίπτωση, μια άλλη όψη του πράγματος. Σημαιοφόρος της κατοχικής προπαγάνδας και βασικός υποστηρικτής του μνημονίου ο Παντελής Καψής, κάθε Κυριακή στο Βήμα μας λέει για όσα δεν καταλαβαίνουμε! Υπόθεση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Πριν περίπου ένα μήνα ήρθε στην Αθήνα ο ισπανός αρχιτέκτονας Αθεμπίγια, σύμβουλος πλέον και αυτός του πρωθυπουργού. Δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα και έδωσε συνέντευξη στο Κυριακάτικο Βήμα όπου μας έλεγε πως το να γίνει πάρκο το Ελληνικό δεν είναι σωστό γιατί πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει τόσο μεγάλο πάρκο. Αντιθέτως, έλεγε, πρέπει να οικοδομηθεί ένα μέρος του και αντιστοίχως να δημιουργηθούν πολλοί νέοι χώροι πράσινου σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας. Ωραία ιδέα, πόσο όμως εφικτή; Ποια κυβέρνηση θα αποφασίσει να δεσμεύσει ή και να κατεδαφίσει κτίρια στο κέντρο και στα πέριξ της πόλης προκειμένου να γίνουν πάρκα; Το αποτέλεσμα το ξέρουμε από πείρα. Θα χτιστεί το Ελληνικό και θα χτιστούν και τα ελεύθερα ακόμα οικόπεδα στην Αθήνα. Μήπως δεν ξέρουμε τι έγινε και τι γίνεται με το Πάρκο Γουδή, τον Ελαιώνα κλπ.;
Άμεσης αντίδρασης ο Παντελής Καψής μας κατακεραυνώνει την αμέσως επόμενη Κυριακή. Χρειαζόταν να έρθει ένας ισπανός, μας λέει, για να καταλάβουμε, και κυρίως οι αριστεροί, το αυτονόητο, δηλαδή πως χρειάζεται να οικοδομηθεί ένα μέρος του Ελληνικού. Αμέσως μετά η εφημερίδα δημοσιεύει έρευνα στις «Νέες εποχές» στην οποία μιλούν τρεις πανεπιστημιακοί καθηγητές για το θέμα. Από τους τρεις οι δυο επαναλαμβάνουν την πρόταση Αθεμπίγια. Ο τρίτος λέει πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, διότι δεν θα πρόκειται ποτέ να αξιοποιηθούν άλλοι χώροι στην Αθήνα ή να κατεδαφιστούν πολυκατοικίες. Μια μικρή λεπτομέρεια, ο τρίτος είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έχει καταθέσει μελέτη για την αξιοποίηση του Ελληνικού και ξέρει πολύ καλά το θέμα. Οι άλλοι δυο είναι γενικοί γνώστες, περίπου όπως κάθε αρχιτέκτονας ή πολεοδόμος. Η άποψη του τρίτου όμως δημοσιεύεται στην πίσω σελίδα και στο κάτω μέρος. Μετά από μερικές ημέρες ανακοινώνεται το ντιλ με το Κατάρ και την εκποίηση του Ελληνικού. Μια ακόμα λεπτομέρεια. Η Καθημερινή της Κυριακής, μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας μας ενημερώνει πως τον Αθεμπίγια τον έφερε η κυβέρνηση για να προετοιμάσει το έδαφος, ώστε να γίνει δεκτή από την κοινή γνώμη η λύση της κυβέρνησης.
Η διδακτική αυτή ιστορία δεν εντάσσεται στη βιομηχανία κατασκευής αισθήματος συνενοχής. Είναι, κάτι χειρότερο: πρόσκληση για τη συνενοχή.
Για να μας πουν μετά πως μαζί το φάγαμε το φιλέτο του Ελληνικού, καθώς θα το έχουμε αποδεχτεί στο όνομα της ανάγκης ξένων επενδύσεων.
Λοιπόν αν δεν θέλουμε να αρχίσουμε ψυχοθεραπεία προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το αίσθημα ενοχής καλά θα είναι να κινητοποιηθούμε για να αντιμετωπίσουμε την καλπάζουσα γελοιότητα, η οποία δυστυχώς έχει παραλυτικές επιδράσεις.
Y.Γ Σας καληνυχτίζω....:ernaehrung004:
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Πέτρος Παπακωνσταντίνου,υπαινικτικός καί εύστοχος..
''Δυσοίωνο τρόπαιο το πρωσικό τέθριππο
Tου Πετρου Παπακωνσταντινου
Στο άκουσμα της είδησης ότι απονεμήθηκε γερμανικό βραβείο στον κ. Παπανδρέου, η πρώτη σκέψη ήταν: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Ακόμη και στις αρχές της άνοιξης, βουλευτές της κ. Μέρκελ αντιδρούσαν στη δανειοδότηση της Ελλάδας, αντιπροτείνοντας να πουλήσουμε νησιά για να βολευτούμε. Η εφημερίδα Bild προτιμούσε την Ακρόπολη, την οποία προχείρως αποτίμησε σε 140 δισ. ευρώ. Και ο πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν χαρακτήριζε την Ελλάδα «ωρολογιακή βόμβα», προσθέτοντας ότι «το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ποιον αφέντη θα διαλέξει να υπηρετήσει» – την Ε.Ε. ή το ΔΝΤ.
Να όμως που ο Ελληνας πρωθυπουργός διέψευσε πανηγυρικά ότι το ως άνω δίλημμα τίθεται με διαζευτικούς όρους και ο κ. Ακερμαν, ήσυχος ότι η τράπεζά του θα συνεχίσει να εισπράττει τοκοχρεολύσια (και ο ίδιος ετήσιες αμοιβές 1.575.511 ευρώ), ενεχείρισε αυτοπροσώπως στον κ. Παπανδρέου το βραβείο Quadriga, μικρογραφία του τεθρίππου που στεφανώνει την Πύλη του Βραδεμβούργου. Το έδαφος είχε, βεβαίως, προλειανθεί από το γνωστό δημοσίευμα των Financial Times Deutschland, που χαρακτήριζε τον κ. Παπανδρέου «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», με την επεξήγηση: «Η Ελλάδα διαθέτει αυτό που δεν έχει η Γερμανία, έναν τολμηρό πολιτικό που προσπαθεί να εξυγιάνει το σύστημα».
Οι αμφιβολίες άρχισαν όταν έμαθα μερικά πράγματα για την ιστορία του εν λόγω τεθριίππου, που θυμίζει το μικρό, αφρικανικό μαχαίρι στο ποίημα του Καββαδία –«με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ’χει ζώσει»– καθώς μόνο συμφορές έφερε στους κατόχους του. Οι Πρώσοι βασιλιάδες που κατασκεύασαν στα τέλη του 18ου αιώνα την Πύλη του Βραδεμβούργου, τιμώντας παρελθούσες και προσδοκώμενες νίκες, έβαλαν στην κορυφή της το άρμα με τα τέσσερα άλογα και με αναβάτη τη Βικτωρία, θεά της νίκης. Ομως, το 1806 γνώρισαν τη συντριβή από τον Ναπολέοντα, ο οποίος πήρε το τέθριππο ως τρόπαιο στο Παρίσι, για να γνωρίσει και αυτός ολέθρια ήττα στη Λειψία, το 1813. Το άγαλμα επιστρέφει στη θέση του, μόνο που αυτή τη φορά η Βικτωρία δεν κρατάει στα χέρια της τον απέριττο αρχαιοελληνικό κότινο, αλλά τον βαρύ Σιδηρού Σταυρό της Πρωσικής Αυτοκρατορίας.
Ο σιδηρούς σταυρός του τεθρίππου παρέμεινε το κατ’ εξοχήν σύμβολο της γερμανικής στρατιωτικής αρετής και επί Τρίτου Ράιχ, μέχρι το 1945, όταν οι Σοβιετικοί ύψωσαν την κόκκινη σημαία πάνω από την Πύλη του Βραδεμβούργου, ενώ αργότερα έχτισαν το Τείχος λίγα μέτρα πιο πίσω. Το τέθριππο πέρασε στα χέρια των ηγετών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας, οι οποίοι εκφωνούσαν τους επίσημους πανηγυρικούς κάτω από τη σκιά του, ατενίζοντας τη ρομαντική λεωφόρο «Υπό τα Φιλύρας». Τελικά, ούτε σ’ αυτούς έφερε και τόσο καλή τύχη.
Οι ανησυχίες μου ενισχύθηκαν όταν διάβασα τον κατάλογο των βραβευμένων με την κακορίζικη μινιατούρα: Ο Γκορμπατσόφ κατέληξε να διαφημίζει Pizza Hut και Louis Vuitton. Ο ήρωας της ουκρανικής «πορτοκαλί επανάστασης», Βίκτορ Γιούσενκο, έχασε με ταπεινωτικό τρόπο την προεδρία, εν μέσω καταγγελιών για σκάνδαλα. Οσο για τον Αφγανό πρόεδρο Καρζάι, ψάχνει με το φανάρι στην Καμπούλ να βρει «μετριοπαθείς Ταλιμπάν» για να μοιραστεί τη δοτή, αλλά φευγαλέα εξουσία του.
Συμπτώσεις, είπα, δεν μπορεί, τι στην ευχή, στον 21ο αιώνα είμαστε, δεν θα υποκύψουμε σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Να όμως που δεν πρόλαβε να επιστρέψει στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός και να ’σου η Κομισιόν να μιλάει και πάλι για Greek statistics, και η Eurostat να αναθεωρεί προς τα πάνω το έλλειμμα, και ο Ολι Ρεν να στέλνει «ενισχυμένη» ομάδα κρούσης στην Αθήνα... Βρε μπας και...
Το παρήγορο είναι ότι, ακόμη και στη χειρότερη των περιπτώσεων, οι μεθοδικοί Γερμανοί θα βρουν τη λύση. Ηδη προ εξαμήνου η έγκυρη Frankfurter Allgemeine Zeitung φιλοξενούσε άρθρο δύο οικονομολόγων, ονόματι Στάντελμαν και Αϊχενμπεργκερ, απ’ όπου τα αποσπάσματα: «Θα μπορούσαν Γερμανοί ειδικοί επί των οικονομικών να βοηθήσουν δραστήρια τους Ελληνες, π.χ. με τη δημιουργία ελληνογερμανικού ελεγκτικού συνεδρίου... Μια τέτοια ανάμειξη δεν είναι η μοναδική στην ιστορία των δύο χωρών. Τον 19ο αιώνα, ο Οθων του οίκου Βίλντσμπαχ κάλυψε το κενό που δημιουργήθηκε με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Η τότε υπερχρεωμένη Ελλάδα ενισχύθηκε με δάνεια με την άφιξη του Οθωνα και κατέστη φερέγγυος». Μάλιστα...''
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/10/2010_1292885
''Δυσοίωνο τρόπαιο το πρωσικό τέθριππο
Tου Πετρου Παπακωνσταντινου
Στο άκουσμα της είδησης ότι απονεμήθηκε γερμανικό βραβείο στον κ. Παπανδρέου, η πρώτη σκέψη ήταν: «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Ακόμη και στις αρχές της άνοιξης, βουλευτές της κ. Μέρκελ αντιδρούσαν στη δανειοδότηση της Ελλάδας, αντιπροτείνοντας να πουλήσουμε νησιά για να βολευτούμε. Η εφημερίδα Bild προτιμούσε την Ακρόπολη, την οποία προχείρως αποτίμησε σε 140 δισ. ευρώ. Και ο πρόεδρος της Deutsche Bank Γιόζεφ Ακερμαν χαρακτήριζε την Ελλάδα «ωρολογιακή βόμβα», προσθέτοντας ότι «το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ποιον αφέντη θα διαλέξει να υπηρετήσει» – την Ε.Ε. ή το ΔΝΤ.
Να όμως που ο Ελληνας πρωθυπουργός διέψευσε πανηγυρικά ότι το ως άνω δίλημμα τίθεται με διαζευτικούς όρους και ο κ. Ακερμαν, ήσυχος ότι η τράπεζά του θα συνεχίσει να εισπράττει τοκοχρεολύσια (και ο ίδιος ετήσιες αμοιβές 1.575.511 ευρώ), ενεχείρισε αυτοπροσώπως στον κ. Παπανδρέου το βραβείο Quadriga, μικρογραφία του τεθρίππου που στεφανώνει την Πύλη του Βραδεμβούργου. Το έδαφος είχε, βεβαίως, προλειανθεί από το γνωστό δημοσίευμα των Financial Times Deutschland, που χαρακτήριζε τον κ. Παπανδρέου «ο άνθρωπός μας στην Αθήνα», με την επεξήγηση: «Η Ελλάδα διαθέτει αυτό που δεν έχει η Γερμανία, έναν τολμηρό πολιτικό που προσπαθεί να εξυγιάνει το σύστημα».
Οι αμφιβολίες άρχισαν όταν έμαθα μερικά πράγματα για την ιστορία του εν λόγω τεθριίππου, που θυμίζει το μικρό, αφρικανικό μαχαίρι στο ποίημα του Καββαδία –«με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ’χει ζώσει»– καθώς μόνο συμφορές έφερε στους κατόχους του. Οι Πρώσοι βασιλιάδες που κατασκεύασαν στα τέλη του 18ου αιώνα την Πύλη του Βραδεμβούργου, τιμώντας παρελθούσες και προσδοκώμενες νίκες, έβαλαν στην κορυφή της το άρμα με τα τέσσερα άλογα και με αναβάτη τη Βικτωρία, θεά της νίκης. Ομως, το 1806 γνώρισαν τη συντριβή από τον Ναπολέοντα, ο οποίος πήρε το τέθριππο ως τρόπαιο στο Παρίσι, για να γνωρίσει και αυτός ολέθρια ήττα στη Λειψία, το 1813. Το άγαλμα επιστρέφει στη θέση του, μόνο που αυτή τη φορά η Βικτωρία δεν κρατάει στα χέρια της τον απέριττο αρχαιοελληνικό κότινο, αλλά τον βαρύ Σιδηρού Σταυρό της Πρωσικής Αυτοκρατορίας.
Ο σιδηρούς σταυρός του τεθρίππου παρέμεινε το κατ’ εξοχήν σύμβολο της γερμανικής στρατιωτικής αρετής και επί Τρίτου Ράιχ, μέχρι το 1945, όταν οι Σοβιετικοί ύψωσαν την κόκκινη σημαία πάνω από την Πύλη του Βραδεμβούργου, ενώ αργότερα έχτισαν το Τείχος λίγα μέτρα πιο πίσω. Το τέθριππο πέρασε στα χέρια των ηγετών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας, οι οποίοι εκφωνούσαν τους επίσημους πανηγυρικούς κάτω από τη σκιά του, ατενίζοντας τη ρομαντική λεωφόρο «Υπό τα Φιλύρας». Τελικά, ούτε σ’ αυτούς έφερε και τόσο καλή τύχη.
Οι ανησυχίες μου ενισχύθηκαν όταν διάβασα τον κατάλογο των βραβευμένων με την κακορίζικη μινιατούρα: Ο Γκορμπατσόφ κατέληξε να διαφημίζει Pizza Hut και Louis Vuitton. Ο ήρωας της ουκρανικής «πορτοκαλί επανάστασης», Βίκτορ Γιούσενκο, έχασε με ταπεινωτικό τρόπο την προεδρία, εν μέσω καταγγελιών για σκάνδαλα. Οσο για τον Αφγανό πρόεδρο Καρζάι, ψάχνει με το φανάρι στην Καμπούλ να βρει «μετριοπαθείς Ταλιμπάν» για να μοιραστεί τη δοτή, αλλά φευγαλέα εξουσία του.
Συμπτώσεις, είπα, δεν μπορεί, τι στην ευχή, στον 21ο αιώνα είμαστε, δεν θα υποκύψουμε σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Να όμως που δεν πρόλαβε να επιστρέψει στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός και να ’σου η Κομισιόν να μιλάει και πάλι για Greek statistics, και η Eurostat να αναθεωρεί προς τα πάνω το έλλειμμα, και ο Ολι Ρεν να στέλνει «ενισχυμένη» ομάδα κρούσης στην Αθήνα... Βρε μπας και...
Το παρήγορο είναι ότι, ακόμη και στη χειρότερη των περιπτώσεων, οι μεθοδικοί Γερμανοί θα βρουν τη λύση. Ηδη προ εξαμήνου η έγκυρη Frankfurter Allgemeine Zeitung φιλοξενούσε άρθρο δύο οικονομολόγων, ονόματι Στάντελμαν και Αϊχενμπεργκερ, απ’ όπου τα αποσπάσματα: «Θα μπορούσαν Γερμανοί ειδικοί επί των οικονομικών να βοηθήσουν δραστήρια τους Ελληνες, π.χ. με τη δημιουργία ελληνογερμανικού ελεγκτικού συνεδρίου... Μια τέτοια ανάμειξη δεν είναι η μοναδική στην ιστορία των δύο χωρών. Τον 19ο αιώνα, ο Οθων του οίκου Βίλντσμπαχ κάλυψε το κενό που δημιουργήθηκε με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Η τότε υπερχρεωμένη Ελλάδα ενισχύθηκε με δάνεια με την άφιξη του Οθωνα και κατέστη φερέγγυος». Μάλιστα...''
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_09/10/2010_1292885
Μπελλος Ευαγγελος
Supreme Member
επειδη το νημα λεγεται ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΧΩΡΑ ;;;
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_9045.html
..... κατα διαολου!!!!!
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_9045.html
..... κατα διαολου!!!!!
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ: ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΑΝΕΒΑΛΕ ΑΚΥΡΩΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!
ΠΗΓΗ: ISKRA
ΣΤΙΣ 23 ΝΟΕΜΒΡΗ ΟΡΙΣΤΗΚΕ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!
Στις 23 Νοέμβρη ορίστηκε τελικώς από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), η ημερομηνία συζήτησης της αίτησης ακύρωσης των περικοπών μισθών, συντάξεων, δώρων εορτών, επιδομάτων αδείας αλλά και γενικά του ίδιου του Μνημονίου, για λόγους αντισυνταγματικότητας. Τις σχετικές αιτήσεις έχουν καταθέσει, προ τριμήνου, σειρά συνδικαλιστικών καικοινωνικών οργανώσεων (ΑΔΕΔΥ, Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, ΤΕΕ, ΕΣΗΕΑ, ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, ΕΣΗΕΑ, σωματεία συνταξιούχων κλπ) αλλά και μεμονωμένοι πολίτες.
Η αρχική συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας, επρόκειτο να πραγματοποιηθεί σήμερα Παρασκευή 8 Οκτωβρίου, αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό κατόπιν κυβερνητικής μεθόδευσης! Συγκεκριμένα, τοΥπουργείο Οικονομικών, αλλά και άλλα Υπουργεία, δεν απέστειλαν, ως όφειλαν, τις θέσεις του Δημοσίου αλλά και άλλα συναφή έγγραφα στο ΣτΕ. Όπως είναι εύλογο, το ΣτΕ δεν είναι τυπικώς σε θέση να εκδώσει απόφαση, εάν δεν λάβει πρώτα γνώση των εγγράφων αυτών.
Η κυβερνητική αυτή μεθόδευση, οφείλεται στο γεγονός πως οι μέχρι τώρα εγκυρότατες πληροφορίες, κάνουν λόγο γιαεισήγηση - «καταπέλτη», από τις Συμβούλους Επικρατείας Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα απολύτως ασφαλείς πληροφορίες, η εισήγηση κάνει λόγο για αντισυνταγματικότητα των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών περικοπών αλλά και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων.
Η μεθόδευση αυτή της Κυβέρνησης, βέβαια δεν αποτελεί «μεμονωμένο» γεγονός. Ήδη κατά τη διάρκεια της σχετικής συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ, ο Γ. Παπανδρέου, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά, σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου για τις προσφυγές ενωπίον του ΣτΕ, πως η «χρεοκοπία της χώρας είναι πολιτικό και όχι νομικό ζήτημα».
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να «αγοράσει χρόνο» αλλά και πιθανότατα ναασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στους δικαστικούς λειτουργούς του ΣτΕ. Εάν τελικά, η Ολομέλεια του ΣτΕ, αντισταθεί στις πιέσεις και υιοθετήσει την σχετική εισήγηση, τότε «τινάζονται» στον αέρα μερικά από τα κυριότερα μέτρα του μνημονίου. Αυτό μπορεί να δώσει μια μεγάλη ώθηση στουςκοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, αφού οι τελευταίοι γυρεύουν εναγωνίως μια ελπιδοφόρα προοπτικήγια να φουντώσουν!
Να σημειωθεί τέλος, ότι μεταγενέστερα κατατέθηκαν επιπλέον προσφυγές ενώπιον του Στε, που αφορούν το ασφαλιστικό αλλά και το επικαιροποιημένο μνημόνιο!
Ανοίγει η ψαλίδα πλουσίων και φτωχών
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία
Το 19% των Ελλήνων, δηλαδή σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε συνθήκες φτώχειας, καθώς το ετήσιο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 7.170 ευρώ. Πρόκειται για κομμάτι του πληθυσμού το οποίο πλήττεται δυσανάλογα και από την αύξηση των έμμεσων φόρων, δεδομένου ότι δίνουν το ένα τρίτο του προϋπολογισμού τους (203, 6 ευρώ κάθε μήνα) για είδη διατροφής, όταν οι υπόλοιποι Έλληνες δίνουν το 15,51%.
Αυτό προκύπτει από την έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών που ανακοίνωσε η στατιστική αρχή και στην οποία καταγράφονται μεγάλες ανισότητες μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών Ελλήνων.
Συγκεκριμένα, το μερίδιο της διάμεσης ισοδύναμης καταναλωτικής δαπάνης (αγορές) του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι 5,53 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο της διάμεσης ισοδύναμης καταναλωτικής δαπάνης του φτωχότερου 20% του πληθυσμού.
Η μέση μηνιαία κατανάλωση των φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται στο 27,3% των δαπανών των μη φτωχών νοικοκυριών.
Επιπλέον, λόγω της σύνθεσης των φτωχών νοικοκυριών (ηλικιωμένοι, ανασφάλιστοι κλπ.) οι δαπάνες για υγεία ανέρχονται στο 8,3% του οικογενειακού τους προϋπολογισμού τους, ενώ των μη φτωχών σε 6,6%.
Οι δαπάνες στέγασης, στις οποίες περιλαμβάνεται και το πετρέλαιο θέρμανσης, ανέρχονται στο 18% του προϋπολογισμού των φτωχών νοικοκυριών, έναντι 11,4% για τα υπόλοιπα.
Ο αριθμός των φτωχών περιορίζεται στο 16% του πληθυσμού, εάν ληφθούν υπόψη όλες οι καταναλωτικές δαπάνες, ανεξάρτητα από τον τρόπο κτήσεως. Δηλαδή, συμπεριληφθούν το τεκμαρτό ενοίκιο από ιδιοκατοίκηση, τα ιδιοπαραγόμενα αγαθά, τα αγαθά και υπηρεσίες που παρέχονται δωρεάν από τον εργοδότη τους, άλλα νοικοκυριά, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και το κράτος.
Αλλάζουν τα καταναλωτικά πρότυπα
Η έρευνα καταγράφει επιβράδυνση της κατανάλωσης και μεταβολή του καταναλωτικού προτύπου των πολιτών, με μετατόπιση στις δαπάνες για στέγαση, μεταφορές, εκπαίδευση και ξενοδοχεία, καφενεία και εστιατόρια.
Επίσης, καταγράφεται μείωση στο οικογενειακό τραπέζι των προϊόντων που συνιστούν τη "μεσογειακή διατροφή".
Η μεγαλύτερη άνοδος καταγράφεται στις δαπάνες για ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφενεία (+33,4%) και στη στέγαση- ενοίκιο, ηλεκτρισμός, ύδρευση κ.λπ. (+30,2%), ενώ μείωση καταγράφεται μόνο στις δαπάνες για οινοπνευματώδη ποτά και καπνό (-4,4%), η οποία οφείλεται στις δαπάνες για τσιγάρα.
Σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα (2004), παρατηρείται μείωση στην ποσοστιαία κατανομή της δαπάνης για γαλακτοκομικά προϊόντα (0,6%), ψάρια (0,4%), λαχανικά (0,4%), φρούτα (0,1%) και ζάχαρη, μαρμελάδα, μέλι, γλυκά και ζαχαρωτά (0,4%) και αύξηση για αλεύρι, ψωμί, δημητριακά (0,9%), κρέας (0,8%), λοιπά είδη διατροφής (0,2%) και καφέ, τσάι, κακάο (0,2%).
Οι μηνιαίες ποσότητες ειδών διατροφής που καταναλώθηκαν παρουσιάζουν πτωτική τάση εκτός των ζυμαρικών (+12%) και του κρέατος (+1,4%).
Η μεγαλύτερη πτώση καταγράφεται στα προϊόντα αρτοποιίας (15,9%) και στο γιαούρτι (13,4%).
Αξιοσημείωτη αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες είναι η μείωση της κατανάλωσης σε φρούτα και λαχανικά κατά 1.598,98 και 2.318,69 γραμμάρια αντίστοιχα.
Πάντως, και το 2008, το σχετικά μεγαλύτερο μέρος των δαπανών αφορά σε είδη διατροφής (16,4%) και ακολουθούν οι δαπάνες για μεταφορές (13,4%), ενώ το μικρότερο μέρος των δαπανών αφορά στην εκπαίδευση.
Ανάλογα με τον τύπο των νοικοκυριών, διαφέρουν και τα πρότυπα κατανάλωσης, με τα μονομελή νοικοκυριά ηλικίας 65 ετών και άνω να δαπανούν μεγάλο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού για κρέας και ενδύματα, τα νοικοκυριά με έναν γονέα και με ένα ή περισσότερα παιδιά έως και 16 ετών για ενοίκιο, και τους υπόλοιπους τύπους των νοικοκυριών να ακολουθούν το γενικό πρότυπο.
Επίσης, τα νοικοκυριά με ένα μόνο άτομο ηλικίας 65 ετών και άνω έχουν δαπάνες που ανέρχονται στο 34% των μέσων δαπανών των νοικοκυριών της χώρας.
Τα νοικοκυριά που αποτελούνται από ένα ζευγάρι με τρία παιδιά και άνω έως και 16 ετών, έχουν δαπάνες που ανέρχονται στο 144,3% των μέσων δαπανών των νοικοκυριών της χώρας.
Τα νοικοκυριά με υπεύθυνο οικονομικά μη ενεργό ή άνεργο, δαπανούν, κατά μέσο όρο, το 74,6% της μηνιαίας δαπάνης από αγορές στο σύνολο της χώρας και το 41% των δαπανών των νοικοκυριών με υπεύθυνο αυτοαπασχολούμενο με μισθωτούς.
Ενώ, τα νοικοκυριά που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές δαπανούν, κατά μέσο όρο, το 69% των δαπανών των νοικοκυριών που διαμένουν σε αστικές περιοχές.
Περισσότεροι οι υπολογιστές, τα κινητά και τα αυτοκίνητα
Επίσης, παρατηρείται σημαντική αύξηση (από 34% σε 42%) των νοικοκυριών που διαθέτουν ηλεκτρονικό υπολογιστή στην κύρια κατοικία τους (μεταβολή αριθμού νοικοκυριών +25,9%), καθώς και αύξηση του ποσοστού των νοικοκυριών που διαθέτουν, τουλάχιστον, ένα κινητό τηλέφωνο (μεταβολή αριθμού νοικοκυριών +16,6%).
Επίσης, καταγράφεται αύξηση (από 9% σε 13,6%) των νοικοκυριών που διαθέτουν χώρους στάθμευσης στην κατοικία (μεταβολή αριθμού νοικοκυριών +54%), καθώς και αύξηση (από 66,6% σε 66,9%) του ποσοστού κατοχής, τουλάχιστον ενός επιβατικού αυτοκινήτου Ι.Χ. από τα νοικοκυριά (μεταβολή αριθμού νοικοκυριών +2,5% και του αριθμού των αυτοκινήτων +11,5%).
Στον αντίποδα, υπήρξε μείωση του αριθμού των νοικοκυριών που κατέχουν εξοχικές κατοικίες (3,3%) και σταθερό τηλέφωνο (6,4%).
http://www.youtube.com/watch?v=m7cCYoMg2Yk&feature=player_embedded#
Υ.Γ Για όσους ακόμα αναρωτιούνται......:ADFADF1:
Υ.Γ Για όσους ακόμα αναρωτιούνται......:ADFADF1:
http://www.youtube.com/watch?v=C418MPKNAyE
http://www.youtube.com/watch?v=aXZ4BC4cm5Q
http://www.youtube.com/watch?v=rB_HNtXxhYE
Και το τελειωτικό.....
http://www.youtube.com/watch?v=0ij2bO9noAk
Υ.Γ Όσο και αν συμφωνούμε ή όχι......:firstprize:
Υ.ΓΝο2 To μόνο μειονέκτημα είναι......ο Αυτιάς.
http://www.youtube.com/watch?v=aXZ4BC4cm5Q
http://www.youtube.com/watch?v=rB_HNtXxhYE
Και το τελειωτικό.....
http://www.youtube.com/watch?v=0ij2bO9noAk
Υ.Γ Όσο και αν συμφωνούμε ή όχι......:firstprize:
Υ.ΓΝο2 To μόνο μειονέκτημα είναι......ο Αυτιάς.
sakisxas
Supreme Member
Οι Έλληνες βυθίζονται σε μια πρωτοφανή φτώχεια
για ένα ανύπαρκτο χρέος.
Αυτό, το οποίο σήμερα απειλεί τους Έλληνες με απόλυτη καταστροφή, δεν είναι το χρέος. Αυτό, το οποίο τους απειλεί, είναι η άγνοια. Οι Έλληνες αγνοούν τα πλέον βασικά πράγματα της οικονομίας και σ' αυτήν την άγνοια στηρίζονται τόσο οι ξένοι, που τους λεηλατούν, όσο και οι δικοί τους "Εφιάλτες", που τους προδίδουν. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με μια απλή ερώτηση και από αυτήν την απλή ερώτηση είμαστε βέβαιοι ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει την πραγματική φύση του προβλήματος, που σήμερα απειλεί την Ελλάδα με καταστροφή και το οποίο είναι το χρέος της. Ποια είναι η ερώτηση αυτή; Αν επενδύσει κάποιος στη νίκη ενός αλόγου, φταίει το άλογο αν δεν κερδίσει; Χρωστάει το άλογο αυτά, τα οποία επενδύθηκαν πάνω του;
Έστω ότι κάποιος από εμάς έχει μια "καλή" ιδέα για να βγάλει χρήματα και απλά αυτή η ιδέα απαιτεί χρήμα για να υλοποιηθεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Αναζητάς χρηματοδότη, για να σε στηρίξει στο εγχείρημά σου. Βρίσκεις δηλαδή κάποιον και του "υπόσχεσαι" κέρδη. Του λες, για παράδειγμα, δώσε μου 100.000 ευρώ και εγώ σε πέντε χρόνια θα σου δώσω πίσω 1.000.000 ευρώ. Του εξηγείς πώς θα το κάνεις αυτό και εκείνος κρίνει κι αποφασίζει. Γιατί τον συμφέρει να σε χρηματοδοτήσει; Γιατί κανένα δάνειο δεν δίνει τέτοια τεράστια "απόδοση". Τα δάνεια έχουν συγκεκριμένα επιτόκια, ενώ ένας τέτοιος συνεταιρισμός δεν έχει "ταβάνι". Ο χρηματοδότης κρίνει το ρίσκο και ο ίδιος αποφασίζει μόνος του το "επιτόκιο". Μπορεί να ζητήσει τη μερίδα του λέοντος των κερδών, χωρίς να κατηγορηθεί ποτέ για τοκογλυφία.
Η λογική σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλή. Όσο πιο μεγάλο το ρίσκο, τόσο πιο μεγάλη η "απαίτηση". Γιατί υπάρχει ρίσκο; Γιατί στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω στις ικανότητες αυτού, στον οποίο "επενδύεις". Αν είναι βλάκας ή ανίκανος ή άτυχος, υπάρχει πιθανότητα να μην πάρεις τίποτε πίσω. Αυτός, στον οποίο ποντάρεις, δεν σου "χρωστάει" τίποτε. Όχι απλά δεν σου χρωστάει αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά δεν σου χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα σου πήρε. ΜΟΝΟΝ ΑΝ κατορθώσει και βγάλει αυτά που σου υποσχέθηκε, μόνον τότε σου "οφείλει". ΑΝ δεν κατορθώσει να τα βγάλει, δεν σου "χρωστά" τίποτε. Σε περίπτωση αποτυχίας του κοινού πρότζεκτ, δεν έχεις κανένα νομικό δικαίωμα πάνω του ή πάνω στην περιουσία του. Μόνον γι' αυτά που έχεις λάβει "υπόσχεση" έχεις δικαίωμα διεκδίκησης και εφόσον βέβαια αυτά υπάρχουν. Τίποτε άλλο. Αν δεν υπάρχουν, απλά το παίρνεις απόφαση ότι έχασες τα χρήματά σου σε κάτι που δεν άξιζε …όπως λανθασμένα νόμιζες.
Αυτήν την απλή κατάσταση τη γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Κάποιοι χρηματοδοτούν κάποιους άλλους και περιμένουν κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν εργοστάσια και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν καφετέριες και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε ανθρώπους, σκυλιά, άλογα, κόκορες και σε οποιονδήποτε άλλο, που με τις πράξεις του "υπόσχεται" κέρδη. Κάποιοι στο τέλος λαμβάνουν κέρδη και κάποιοι άλλοι όχι. Όσο φυσικό είναι το ένα, άλλο τόσο φυσικό είναι και το άλλο. Αυτό είναι το "παιχνίδι" της οικονομίας. Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Κάποιοι παίρνουν αποδόσεις στις επενδύσεις τους και κάποιοι άλλοι όχι.
Αν το καταλάβει αυτό το παράδειγμα ο αναγνώστης, θα αλλάξει ριζικά την άποψή του για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Θα πάψει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας των τοκογλύφων. Την προπαγάνδα, που θέλει το ελληνικό κράτος να είναι υπερχρεωμένο. Στην πραγματικότητα το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερό του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 250 δις ευρώ, τα 150 δις είναι ομόλογα και άρα δεν είναι πραγματικό χρέος. Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Θέλουμε να πούμε ότι με τα ομόλογα το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο. Το δάνειο ήταν εξ’ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι "επενδυτές". Άρα, δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους.
Έβγαινε στη διεθνή αγορά και ζητούσε χρήματα …"Επενδύστε" πάνω μου 1 δις ευρώ και σε δέκα χρόνια θα σας δώσω 1,5 δις …"Επενδύστε" στην ανάπτυξή μου …"Επενδύστε" στην οικονομία μου …"Επενδύστε" στις ανάγκες μου, που θα με ξαναφέρουν μπροστά σας. Κάποιοι την "άκουγαν" και αφού "πείθονταν", "επένδυαν" πάνω της. "Επένδυαν" όμως και δεν της δάνειζαν. Δεν υπέγραφε δάνειο η Ελλάδα, για να πάρει τα χρήματά τους. Δεν έβαζε υποθήκες, για να πάρει τα χρήματά τους. Η Ελλάδα απλά "τύπωνε" χαρτάκια, τα οποία έγραφαν πάνω …"Οφείλω να σου δώσω —δεν σου χρωστάω— εξαιτίας μιας υπόσχεσης". Αυτό δεν το έκανε από πονηριά. Κοινή συνεννόηση υπήρχε μεταξύ της Ελλάδας και των "επενδυτών". Συνέφερε τους τοκογλύφους να τους "οφείλει" και να μην τους "χρωστάει", γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πήγαιναν φυλακή για τοκογλυφία. Θα πήγαιναν φυλακή τόσο οι τοκογλύφοι όσο και οι διεφθαρμένοι ηγέτες της Ελλάδας......
συνέχεια στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/20...g-post_09.html
για ένα ανύπαρκτο χρέος.
Αυτό, το οποίο σήμερα απειλεί τους Έλληνες με απόλυτη καταστροφή, δεν είναι το χρέος. Αυτό, το οποίο τους απειλεί, είναι η άγνοια. Οι Έλληνες αγνοούν τα πλέον βασικά πράγματα της οικονομίας και σ' αυτήν την άγνοια στηρίζονται τόσο οι ξένοι, που τους λεηλατούν, όσο και οι δικοί τους "Εφιάλτες", που τους προδίδουν. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με μια απλή ερώτηση και από αυτήν την απλή ερώτηση είμαστε βέβαιοι ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει την πραγματική φύση του προβλήματος, που σήμερα απειλεί την Ελλάδα με καταστροφή και το οποίο είναι το χρέος της. Ποια είναι η ερώτηση αυτή; Αν επενδύσει κάποιος στη νίκη ενός αλόγου, φταίει το άλογο αν δεν κερδίσει; Χρωστάει το άλογο αυτά, τα οποία επενδύθηκαν πάνω του;
Έστω ότι κάποιος από εμάς έχει μια "καλή" ιδέα για να βγάλει χρήματα και απλά αυτή η ιδέα απαιτεί χρήμα για να υλοποιηθεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Αναζητάς χρηματοδότη, για να σε στηρίξει στο εγχείρημά σου. Βρίσκεις δηλαδή κάποιον και του "υπόσχεσαι" κέρδη. Του λες, για παράδειγμα, δώσε μου 100.000 ευρώ και εγώ σε πέντε χρόνια θα σου δώσω πίσω 1.000.000 ευρώ. Του εξηγείς πώς θα το κάνεις αυτό και εκείνος κρίνει κι αποφασίζει. Γιατί τον συμφέρει να σε χρηματοδοτήσει; Γιατί κανένα δάνειο δεν δίνει τέτοια τεράστια "απόδοση". Τα δάνεια έχουν συγκεκριμένα επιτόκια, ενώ ένας τέτοιος συνεταιρισμός δεν έχει "ταβάνι". Ο χρηματοδότης κρίνει το ρίσκο και ο ίδιος αποφασίζει μόνος του το "επιτόκιο". Μπορεί να ζητήσει τη μερίδα του λέοντος των κερδών, χωρίς να κατηγορηθεί ποτέ για τοκογλυφία.
Η λογική σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλή. Όσο πιο μεγάλο το ρίσκο, τόσο πιο μεγάλη η "απαίτηση". Γιατί υπάρχει ρίσκο; Γιατί στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω στις ικανότητες αυτού, στον οποίο "επενδύεις". Αν είναι βλάκας ή ανίκανος ή άτυχος, υπάρχει πιθανότητα να μην πάρεις τίποτε πίσω. Αυτός, στον οποίο ποντάρεις, δεν σου "χρωστάει" τίποτε. Όχι απλά δεν σου χρωστάει αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά δεν σου χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα σου πήρε. ΜΟΝΟΝ ΑΝ κατορθώσει και βγάλει αυτά που σου υποσχέθηκε, μόνον τότε σου "οφείλει". ΑΝ δεν κατορθώσει να τα βγάλει, δεν σου "χρωστά" τίποτε. Σε περίπτωση αποτυχίας του κοινού πρότζεκτ, δεν έχεις κανένα νομικό δικαίωμα πάνω του ή πάνω στην περιουσία του. Μόνον γι' αυτά που έχεις λάβει "υπόσχεση" έχεις δικαίωμα διεκδίκησης και εφόσον βέβαια αυτά υπάρχουν. Τίποτε άλλο. Αν δεν υπάρχουν, απλά το παίρνεις απόφαση ότι έχασες τα χρήματά σου σε κάτι που δεν άξιζε …όπως λανθασμένα νόμιζες.
Αυτήν την απλή κατάσταση τη γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Κάποιοι χρηματοδοτούν κάποιους άλλους και περιμένουν κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν εργοστάσια και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν καφετέριες και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε ανθρώπους, σκυλιά, άλογα, κόκορες και σε οποιονδήποτε άλλο, που με τις πράξεις του "υπόσχεται" κέρδη. Κάποιοι στο τέλος λαμβάνουν κέρδη και κάποιοι άλλοι όχι. Όσο φυσικό είναι το ένα, άλλο τόσο φυσικό είναι και το άλλο. Αυτό είναι το "παιχνίδι" της οικονομίας. Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Κάποιοι παίρνουν αποδόσεις στις επενδύσεις τους και κάποιοι άλλοι όχι.
Αν το καταλάβει αυτό το παράδειγμα ο αναγνώστης, θα αλλάξει ριζικά την άποψή του για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Θα πάψει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας των τοκογλύφων. Την προπαγάνδα, που θέλει το ελληνικό κράτος να είναι υπερχρεωμένο. Στην πραγματικότητα το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερό του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 250 δις ευρώ, τα 150 δις είναι ομόλογα και άρα δεν είναι πραγματικό χρέος. Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Θέλουμε να πούμε ότι με τα ομόλογα το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο. Το δάνειο ήταν εξ’ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι "επενδυτές". Άρα, δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους.
Έβγαινε στη διεθνή αγορά και ζητούσε χρήματα …"Επενδύστε" πάνω μου 1 δις ευρώ και σε δέκα χρόνια θα σας δώσω 1,5 δις …"Επενδύστε" στην ανάπτυξή μου …"Επενδύστε" στην οικονομία μου …"Επενδύστε" στις ανάγκες μου, που θα με ξαναφέρουν μπροστά σας. Κάποιοι την "άκουγαν" και αφού "πείθονταν", "επένδυαν" πάνω της. "Επένδυαν" όμως και δεν της δάνειζαν. Δεν υπέγραφε δάνειο η Ελλάδα, για να πάρει τα χρήματά τους. Δεν έβαζε υποθήκες, για να πάρει τα χρήματά τους. Η Ελλάδα απλά "τύπωνε" χαρτάκια, τα οποία έγραφαν πάνω …"Οφείλω να σου δώσω —δεν σου χρωστάω— εξαιτίας μιας υπόσχεσης". Αυτό δεν το έκανε από πονηριά. Κοινή συνεννόηση υπήρχε μεταξύ της Ελλάδας και των "επενδυτών". Συνέφερε τους τοκογλύφους να τους "οφείλει" και να μην τους "χρωστάει", γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πήγαιναν φυλακή για τοκογλυφία. Θα πήγαιναν φυλακή τόσο οι τοκογλύφοι όσο και οι διεφθαρμένοι ηγέτες της Ελλάδας......
συνέχεια στο http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/20...g-post_09.html
Δεν είναι σωστά τα παραπάνω, μη πω τι οικονομικά είναι!
Τα πράγματα είναι πολύ απλα. ΔΝΤ και ΕΕ αγοράζουν ελληνικό χρέος-ομόλογα 120 δις. Μετά θα υπάρξει και δεύτερο πακέτο άλλα 120. Αποτέλεσμα, πληρωτής θα είναι το ΔΝΤ και ΕΕ και όχι το ελληνικό δημόσιο. Τότε θα γίνει haircut, ή φαλιμέντο. Θα δώσουμε, για παράδειγμα το 70% του χρέους. Έτσι κανείς ιδιώτης, τράπεζα δεν θα ζημιωθεί. Θα την πληρώσουν ΔΝΤ και ΕΕ και τα μέλη αυτών! Χαχαχαχα!
Τα πράγματα είναι πολύ απλα. ΔΝΤ και ΕΕ αγοράζουν ελληνικό χρέος-ομόλογα 120 δις. Μετά θα υπάρξει και δεύτερο πακέτο άλλα 120. Αποτέλεσμα, πληρωτής θα είναι το ΔΝΤ και ΕΕ και όχι το ελληνικό δημόσιο. Τότε θα γίνει haircut, ή φαλιμέντο. Θα δώσουμε, για παράδειγμα το 70% του χρέους. Έτσι κανείς ιδιώτης, τράπεζα δεν θα ζημιωθεί. Θα την πληρώσουν ΔΝΤ και ΕΕ και τα μέλη αυτών! Χαχαχαχα!
Σπύρος Σούρλας
AVClub Fanatic
Μα γιατί είναι εναντίον της βοήθειας οι ξένοι? Οι κυβερνήσεις τους αποφάσισαν τη βοήθεια για μην υπάρξει πρόβλημα στις τράπεζες. Το λογαριαμό της βοήθειας στην Ελλάδα θα τον πληρώσουν οι φορολογούμενοι των χωρών που συμμετέχουν στη διάσωση... Για να το καταλάβουμε καλύτερα, είναι σαν τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων τη δεκαετία του 70 και 80. Τις αγόραζε το κράτος, οι τράπεζες γλυτωναν τα λεφτά που δάνεισαν, και τη λυπητερή την πληρώναμε εμείς. Γιατί δεν τις άφηναν να χρεοκωπήσουν? Για τις θέσεις εργασίας νομίζετε?
Η καρικατούρα της πολιτιστικής επανάστασης
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ
Συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς
[email protected]
Η κυβέρνηση μαζί με τα «πιστόλια» της διαπλοκής κάνει άλλη μία φορά ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και τα εισοδήματα των εργαζομένων.
Με τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της εξασφάλισε τη βίαιη ανακατανομή πλούτου και εισοδήματος εις βάρος των εργαζομένων και πριν από όλα των μισθωτών. Η ανακατανομή αυτή διεκπεραιώθηκε κάτω από το μανδύα του κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας. Σήμερα ετοιμάζεται για μια δεύτερη επίθεση στο βιοτικό επίπεδο των μισθωτών, ιδιαίτερα εκείνων του Δημοσίου, με στόχο να μεταφέρει την κοινωνική αντιπαράθεση εντός των μισθωτών. Από εκείνο, δηλαδή, της αντιπαράθεσης πλούσιων και φτωχών, κατεχόντων και μη, κεφαλαίου και εργασίας, στην «κοινωνική πάλη» στο εσωτερικό της μισθωτής εργασίας.
Η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της ανακάλυψαν το «αυθεντικό» τάχα πεδίο στο οποίο υπάρχουν οι μεγάλες ανισότητες: τον χώρο του Δημοσίου αφού, όπως υποστηρίζει, υπάρχουν υπάλληλοι με διαφορετικούς μισθούς και επιδόματα. Η «σοσιαλιστική ψυχή» των νεοφιλελεύθερων της κυβέρνησης παριστάνει ως να μην αντέχει τέτοιες αδικίες...
Την ώρα που η κυβέρνηση χαρίζει διά της περαίωσης εκατομμύρια ευρώ στους φοροφυγάδες και φοροκλέπτες, τη στιγμή που επιδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια τους τραπεζίτες, την ίδια στιγμή παριστάνει ότι ανακάλυψε το νέο ελληνικό δράμα:
υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν κάτι τι παραπάνω από άλλους συναδέλφους τους. Με δήθεν κατάπληξη παρουσιάζουν τα «πιστόλιά» της στην τηλεόραση σειρά από πίνακες, προϊόντα χυδαίας κυβερνητικής προπαγάνδας, σύμφωνα με τους οποίους υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που λαμβάνουν ακόμα και χίλια ευρώ παραπάνω από άλλους. Και όλα αυτά χωρίς να ειπωθεί κουβέντα για τα πραγματικά προσόντα, αλλά και τις απαιτήσεις της κάθε θέσης εργασίας.
Παρουσιάστηκαν δε πίνακες, σύμφωνα με τους οποίους οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα έχουν υψηλότερους μισθούς εκείνων του ιδιωτικού. Μόνο που ξέχασαν να σημειώσουν ότι στο Δημόσιο οι εργαζόμενοι διαθέτουν αυξημένα προσόντα εκπαίδευσης ως προς εκείνους του ιδιωτικού τομέα.
Προκειμένου να δικαιολογήσει η κυβέρνηση το νέο γιουρούσι που ετοιμάζει ενάντια στη μισθωτή εργασία, ενώ δεν έχει λάβει ούτε ένα πρακτικό μέτρο ενάντια στα καρτέλ και τα μονοπώλια της αγοράς, ανακάλυψε την «ανάγκη» της προς τα κάτω ισότητας. Η «ανάγκη» αυτή δεν ισχύει βέβαια για την ομαδική φωτογραφία των «600» του κυρίου Παπακωνσταντίνου, τους κλεπτοκράτες, τους αεριτζήδες, τα λαμόγια. Οχι, η κυβέρνηση θέλει «τον σοσιαλισμό» να εφαρμόζεται εντός των μισθωτών ως εγγύηση ότι δεν θα εφαρμοστεί οποιαδήποτε δίκαιη πολιτική στην κοινωνία συνολικά.
Τα μέτρα που προωθούνται εις βάρος των μισθωτών, συναποτελούν μια ειδικού τύπου νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια νεοφιλελεύθερη ισοπεδωτική «πολιτιστική επανάσταση». Κατά αναλογία (αλλά σε διαφορετικά ιστορικά πλαίσια) με εκείνη που εφαρμόστηκε το 1968 από τον Μάο. Στο όνομά της, έχασαν τη δουλειά τους όσοι λάμβαναν μισθό μεγαλύτερο από τον κατώτερο, ιδιαίτερα όσοι είχαν πτυχία και ειδίκευση.
Αυτή η «καμπάνια» έληξε ως τραγωδία με δεκάδες εκατομμύρια θύματα.
Η σημερινή κυβέρνηση που θέλει να ισοπεδώσει τους μισθούς προς τα κάτω στα πλαίσια του ελληνικού καπιταλισμού θα οδηγήσει και αυτή, την χώρα σε καταστροφή.
Μόνο που η μονόπλευρη προπαγάνδα της ενάντια στη μισθωτή εργασία αποτελεί μια καρικατούρα κοινωνικής πολιτικής και αλά Μάο «πολιτιστικής επανάστασης» χωρίς καν την προοπτική των «4 εκσυγχρονισμών» που ακολούθησαν της τραγωδίας και άλλαξαν το πρόσωπο της Κίνας.
- Status