Ο γλάρος Ιωνάθαν δεν ήταν σαν τα άλλα γλαροπούλια που πετούσαν για να βρουν την τροφή τους και μόνο. Αυτός ο γλάρος πετούσε για την ίδια την πτήση και τις αρχές της.
Ήθελε να είναι ελεύθερος να πειραματίζεται, να μάθει τη ζωή τη φύση και να διδαχτεί από αυτή. Ήθελε να είναι ελεύθερος να διαλέξει ό,τι καλύτερο του έδωσε το παρελθόν, άλλο παρόν, άλλο μέλλον, να αλλάζει γνώμη όταν οι συνθήκες και η γνώση το απαιτούσε.
Αλλά για πιο παρόν ή μέλλον μπορούμε να μιλάμε όταν αυτό διαδραματίζεται πάνω σε μια Γή που συνεχώς μόνη της προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της?
Ποιά συναισθήματα να αντικαταστήσουν την θλίψη την μιζέρια τον θυμό την ανία, όταν προσγειωνόμαστε σε παραλίες γεμάτες συναισθηματικής λάσπης και ακαθαρσίας?
Δεν γνωρίζω αν ο Paul Korda όταν έγραφε τον δικό του γλάρο να σκεπτόταν τον Ιωνάθαν αλλά σίγουρα σκεπτόταν την αλληγορική και ουσιαστική σημασία της λέξης οικολογική συνείδηση
Γιατί εκτός από οικολογικό περιβάλλον σίγουρα χρειαζόμαστε και τα οικολογικά συναισθήματα που χάνονται καθημερινά από την κρίση συνειδήσεως..
Ένα τραγούδι που δεν χρειάζεται καμιά παρουσίαση δικαιολόγησης της ύπαρξής του.
Ένα τραγούδι πραγματικά στάση ζωής..
http://www.youtube.com/watch?v=mG8dsU40xZE
Μετά το πρωτότυπο ήρθαν οι Love Sculpture όπου αποθέωσαν στην κυριολεξία αυτό το μοναδικό ηχητικό γλυπτό που έγινε με σεβασμό και αγάπη.
Ας πετάξουμε για λίγο σε καθαρά νερά με τον μοναχικό αυτό γλάρο που δεν ήξερε τη λέξη μίσος.
http://www.youtube.com/watch?v=7zXH7LFofKs&feature=related
ΥΓ. Άνοιξα ξεχωριστό θέμα για αυτό το τραγούδι γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα και ελπίζω από τον τίτλο του θέματος να καταλάβατε το γιατί. Τώρα θέλω κάτι να δροσιστώ.:ADFADF1:κάτι που να έχει λίγο ζύθο εντός.. καλή σας ακρόαση.