To Ryan το ειχα δει στο Αττικον.Κυριακη μεσημερι γυρω στις τρεις.Μολις ειχε βγει και γινοταν χαμος στις αιθουσες,οποτε με ενα φιλαρακι ειπαμε να παμε μεσημερι που δεν θα ειχει τοσο κοσμο.Στο σινεμα ειχε καμμια 50αρια ατομα ολοι ηλικιας 70 και πανω.Δεν κανω πλακα.Ηλικιωμενα ζευγαρια και αντρες μονοι τους,ολοι παιδια του πολεμου ή εκει κοντα.Μας εκανε μεγαλη εντυπωση.
Ο φιλος μου και γω ημασταν οι μονοι νεαροι.
Ξεκιναει η ταινια βλεπουμε τη σκηνη της αποβασης,συνεχιζει-διαλειμμα.Βγαινουμε για τσιγαρο και βλεπω καποιους απο αυτους τους ανθρωπους με δακρυα και κατακιτρινους.
Τελος παντων γυρναμε μεσα και στο τελευταιο μερος ττης ταινιας στη γεφυρα,δειχνει τη σκηνη που ο δειλος και αβγαλτος μεταφραστης αντικρυζει το Γερμανο,που μολις εχει φαει με την ξιφολογχη τον Εβραιο Αμερικανο,και ενω κραταει το οπλο εχει λυγισει απο το φοβο του και ο Γερμανος κατεβαινει σιγα - σιγα τις σκαλες κοιτωντας τον περιφρονητικα.
Ταυτοχρονα μεσα στην αιθουσα ακουγονται,ουτε ξερω ποσοι,οι παπουδες να ουρλιαζουν "ΦΑΤΟΝΑ ΤΟ Π@ΣΤΗ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΑΡΑ ΓΑΜΩ ΤΟ Χ....ΤΟΥ !" και μενουμε κοκκαλο με το φιλαρακι.Μας ηρθε να ξεραθουμε στο γελιο,το θεμα ειναι ομως οτι ο τροπος που φωναζαν οι παππουδες δεν προκαλουσε καθολου το γελιο.Ενιωθες,αν και δεν τους βλεπαμε στο σκοταδι,το μισος τους που ηταν τετοιο που σου εκοβε τα ηπατα,και καθε διαθεση να γελασεις.Ο "γερος" μου ειναι παιδι της κατοχης,μου ειχε πει πολλες ιστοριες και βεβαια μπορουσα να καταλαβω το μισος του,το εβλεπα στα ματια του,αλλα τετοια οργη δεν ειχα ξανασυναντησει.
Και αυτο ηταν που μου εκανε εντυπωση σ'αυτη την ταινια.Το "γκελ" που εκανε σ'αυτους τους ανθρωπους.Για μενα ηταν και ειναι μια εξαιρετικα καλογυρισμενη πολεμικη ταινια και τιποτα παραπανω.Γι'αυτους ηταν προφανως πολλα περισσοτερα.