Το ακούσαμε και παρέα με το Dac Magic (τελευταία έκδοση από Αγγλία) με τον Deminio και ... τη γυναίκα μου. Μή γελάτε, είναι ένα αυτί που έχει εξασκηθεί ήθελε-δεν ήθελε αλλά έχει το προσόν να είναι παντελώς αδιάφορη σε μάρκες, τεχνικές προδιαγραφές κλπ και η άποψή της είναι πάντα ψυχρά ουδέτερη. Αν δεν της αρέσει κάτι, δεν της αρέσει κι ας λέγεται όπως θέλει.
Τα ακούσαμε και τα δύο μέσω της εισόδου USB, θεωρώντας ότι από το PC θα πάρουμε το καλύτερο δυνατό σήμα. Λοιπόν οι απόψεις ταυτίστηκαν πλήρως. Το Cambrige είναι σαφώς πιό laid back, πιό αργό και με συγκριτικά περιορισμένα μικροδυναμικά με αποτέλεσμα να ακούγεται σχετικά ψόφιο και αδιάφορο. Αντίθετα το V-Dac είναι ταλέντο στα μίκρο και μακρο-δυναμικά, πεντακάθαρο και έντονα περιγραφικό κι όλα αυτά χωρίς ίχνος σκληρότητας. Σε παρασύρει στη μουσική και σε κρατάει εκεί μέχρι να σε αποσπάσει κάτι με τη βία. Το δε χαμηλό του απλά είναι είδηση σ' αυτά τα λεφτά. Το μόνο που έμεινε στο Dac Magic ήτανε τα κουμπάκια του και τα λαμπάκια του. Σόρυ φίλοι του Dac Magic αλλά ήτανε τόσο εμφανής η διαφορά που δεν μπορώ να τα πώ πιό ευγενικά. Ίσως σε ένα άλλο σύστημα το Dac Magic να κάτσει καλύτερα αλλά αυτό δεν συνέβη στο δικό μου.
Εντάξει το Benchmark παίζει σαφώς καλύτερα κι απ' τα δύο αλλά μην τρελαθούμε κι όλας έ!