Το θέμα του τίτλου δεν αναφέρεται τόσο στα άτομα καθώς οι περισσότεροι παρόντες γνωριζόμαστε πολύ καλά. Εξαίρεση για τους περισσότερους ο Peter kalymnos ο οποίος αποκαλύφθηκε βαρύς χρήστης και δυστυχώς "κλασσικούρας"
Πέτρο χάρηκα πολύ για τη γνωριμία. Θα τα λέμε ελπίζω. Ειδικά αν προχωρήσεις με τα schiit οπωσδήποτε. Μας βλέπω σε κανένα πάρκο με τις μικρές και τις συζύγους να κλέβουμε ρεύμα για ακροάσεις από τη γεννήτρια του τύπου που πουλάει το μαλλί της γριάς. Δύσκολοι καιροί για φρέσκους γονείς.
Το θέμα του τίτλου αφορά κυρίως την πρώτη επαφή που είχαμε με τα ακουστικά και τα ενισχυτικά της παρέας.
Στο τραπέζι του Έκτορα Κατσίκη ο οποίος ανέλαβε τη φιλοξενία μας βρέθηκαν όσα κουβαλήσαμε οι υπόλοιποι. Ο Υπερηχάς, ο Θοδωρής (Teddy743), Πέτρος (peter_Kalymnos) και εγώ.
Τα οποία δεν ήταν και λίγα:
Ο Burson Soloist Sl έπαιρνε αναλογικό σήμα από το sonic frontiers ufd mk2 το οποίο ταιζόταν το ψηφιακό σήμα μέσω coaxial από το ifi idsd που είχε πολλαπλό ρόλο σα γνήσιο πολυεργαλείο που είναι.Λίγο πριν το ifi έδινε απευθείας στο αναλογικό στάδιο ενός ντιούικου κινέζου του Υπερηχά με δύο εξόδους ακουστικών ενώ σε διάφορες φάσεις κάνοντας τα διάφορα προαναφερθέντα κοτσάραμε και ακουστικά πάνω στην έξοδο του απευθείας. Η μουσική έβγαινε από λαπτοπ windows 7 με jriver19. Φυσικά δε μπορούσαμε να περιοριστούμε μόνο σε αυτά........ Και έπαιξε και μουσική απευθείας από κινητό μέσω του fiio e18 kunlun καθώς και από ένα cdplayer που τροφοδοτούσε ένα dac amp, λεπτομέρειες για τα οποία θα σας δώσει κάποια στιγμή φαντάζομαι ο peter_kalymnos.
Από ακουστικά στο χώρο μπόλικα. Υπερβολικά μπόλικα. Θα κάνω προσωπικά αναφορά σε αυτά που πέρασαν από τα αυτιά μου καθως στο χώρο παίζανε άλλα τόσα:
AKG 702
Philips Fidelio X2
Sennheiser hd650
Hifiman 400
AKG 1000 τα οποία όλοι ακούσαμε, είπαμε ότι απλά σπέρνουν καθώς είναι σα να έχεις λίγο άμπασα ηχεία αλλά ηχεία και όχι ακουστικά στα αυτιά και απλά τα αφήσαμε παραδίπλα με το δέοντα σεβασμό για το απίστευτο αυτό κομμάτι του οποίου η διακοπή παραγωγής θα έπρεπε κανονικά να είναι μέρα πένθους αντίστοιχη με το θάνατο του Ziggy stardust (όχι του David Bowie).
Aπό εκεί και πέρα, το κλουβί με τις τρελλές. Ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα οπότε μην περιμένετε ομόφωνη απόφαση σχετικά με το τι και με το πως.
Προσωπικά θα καταγράψω για την ιστορία τις δικές μου σκόρπιες εντυπώσεις. Κακές ως επί το πλείστον.
Ξεκινήσαμε να ακούμε μέσω των αναλογικών του ifi στον απίστευτο ενισχυτή ακουστικών του υπερηχά. Κατασκευή αρκετά φτηνή αν δεν κάνω λάθος αλλά με ποιότητα ήχου σαφώς ανώτερη σε σχέση με τον ενισχυτή ακουστικών του (φορητού όμως) ifi. Ο συγκεκριμένος ενισχυτής είχε δύο εξόδους ακουστικών οπότε φάνηκε καλή περίπτωση για αλλαγές on the fly δύο ακουστικών και ταυτόχρονη ακρόαση δύο ατόμων. Κακή ιδέα όπως αποδείχθηκε τελικά καθώς τα εν λόγω ακουστικά είχαν πολύ μεγάλη διαφορά στην ευαισθησία και συμπέρασμα δεν έβγαινε. Πήρα όμως μια πρώτη γεύση για το που να κινηθώ στην πορεία.
Και κατέληξα στα εξής:
Τα fidelio απέδωσαν τα μέγιστα που μπορούν με τον απρόσμενα αναιμικό σε θέμα οδήγησης αλλά κλάσεις ανώτερο ως συνολικό ήχο από ένα απλό κινητό fiio e18. Το ακουστικό είναι ευχάριστα lively και μουσικό. Μέχρι κάποιες εντάσεις. Μετά αρχίζει η υστερία. Η σκηνή του φαρδιά πλατιά και το μπάσο του όσο πρέπει σε ποσότητα αλλά σχετικά μπουκωμένο. Τα ακουστικά δεν έχουν γράψει πάρα πολλές ώρες αλλά δεν πιστεύω σε θαύματα.
Τα akg 702 σήκωναν πολύ περισσότερες εντάσεις (φυσικά από ενισχυτή και όχι απευθείας από κινητό αφού από κινητό όλα τα ακουστικά της δοκιμής πλην των fidelio θα είναι απλά ανυπόφορα). Η σκηνή τους πολύ ισορροπημένη και μάλλον αντίστοιχα ανοιχτή με των fidelio αλλά το άκουσμα ήταν πιο coherent γενικά. Το δυσάρεστο είναι ότι ήταν ξενέρωτα κλινικά. Και το πολύ δυσάρεστο είναι ότι παραήταν μπασάτα. Τόσο που δε θα μπορούσα να ζήσω μαζί τους.
Στον αντίποδα, το ακουστικό που με ξενέρωσε προσωπικά περισσότερο απ όλα. Όχι γιατί ήταν το χειρότερο όλων. Καμία σχέση. Σε σχέση με τα fidelio και τα AKG πρέπει να είναι κανείς Μ@Λ@Κ@Σ για να μην καταλάβει ότι είναι σε άλλη κατηγορία. Αλλά γιατί μου είχαν δημιουργηθεί οι περισσότερες προσδοκίες για αυτό. Το sennheiser 650. Μου θύμησε το ayazi στο κυρίως σύστημα (*βλέπε το γνωστό νήμα). Μεστά σώματα, σοβαρότητα, σωστή απόσταση, ελαφρώς πιο στενή σκηνή σε σχέση με τα άλλα, καλύτερος όμως διαχωρισμός. Αλλά απίστευτο roll off. Απίστευτο όμως.
Το ακουστικό που πραγματικά ζήλεψα ήταν το hifiman. Έπαιξε το ίδιο καλά με κάθε είδος μουσικής. Το μπάσο του κορυφαίο. Καθαρό και καλοζυγισμένο. Στα πρίμα χορταστικό και απροβλημάτιστο. Από σκηνή δεν είχε να ζηλέψει τίποτα ούτε σε μέγεθος ούτε σε διαχωρισμό από τα άλλα. Είχε το κάθε πλεονέκτημα του κάθε ακουστικού συνδυασμένο πάνω του. Πιο αχρωμάτιστο από το senn, χωρίς να γίνεται κλινικό όπως το AKG και με τα καθαρά σωστά του πρίμα του AKG και το τονικό κούρδισμα και liveliness στην υπόλοιπη μπάντα αντίστοιχη του fidelio. Βέβαια πρέπει να τονίσω ότι είμαι πολύ επιφυλακτικός για το βάρος τους. Υποψιάζομαι ότι μπορεί να γίνουν κουραστικά στη χρήση. Και αυτός είναι ένας παράγοντας που πρέπει να συνυπολογίζεται. Γενικά πάντως θα τα κλέψω καμία βδομάδα από τον υπερηχά να δω πως είναι να ζει κανείς με αυτά.
Εν τέλει, και με κάθε ειλικρίνια, και πέρα από κάθε προκατάληψη, αν μου έλεγε κάποιος να τραμπάρω τα fidelio με κάποιο, θα πλήρωνα πολύ ευχαρίστως την όποια διαφορά για τα hifiman. Και αυτό. Τα 702 μου κάθησαν υπερβολικά μπασάτα. Το κλινικά για μένα είναι δευτερεύον μπροστά στη γιγαντιώδη τονική αυτή ανισορροπία.Τα senn υπερβολικά ρολαρισμένα ψηλά. Και επειδή πέρα από jazz, blues και ελάχιστη κλασσική στα οποία θα διέπρεπαν ακούω μπόλικη ska και rock απλά δεν κάνουν για μένα. Όχι τα fidelio δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερα από τα senn. Μην παρεξηγηθώ. Αλλά παίζουν πολύ πιο εύκολα, γεμίζουν σε χαμηλότερες εντάσεις και ταίριαξαν αρκετά καλά με το fiio που δεν είναι και το πανάκριβο απαιτητικό εργαλείο. Πάλι άρπαζαν βέβαια όταν ανέβαινε η ένταση.
Ξανατονίζω, μην περιμένετε ομοβροντία στο παρόν νήμα. Δε θα τη βρείτε.
Πέτρο χάρηκα πολύ για τη γνωριμία. Θα τα λέμε ελπίζω. Ειδικά αν προχωρήσεις με τα schiit οπωσδήποτε. Μας βλέπω σε κανένα πάρκο με τις μικρές και τις συζύγους να κλέβουμε ρεύμα για ακροάσεις από τη γεννήτρια του τύπου που πουλάει το μαλλί της γριάς. Δύσκολοι καιροί για φρέσκους γονείς.
Το θέμα του τίτλου αφορά κυρίως την πρώτη επαφή που είχαμε με τα ακουστικά και τα ενισχυτικά της παρέας.
Στο τραπέζι του Έκτορα Κατσίκη ο οποίος ανέλαβε τη φιλοξενία μας βρέθηκαν όσα κουβαλήσαμε οι υπόλοιποι. Ο Υπερηχάς, ο Θοδωρής (Teddy743), Πέτρος (peter_Kalymnos) και εγώ.
Τα οποία δεν ήταν και λίγα:
Ο Burson Soloist Sl έπαιρνε αναλογικό σήμα από το sonic frontiers ufd mk2 το οποίο ταιζόταν το ψηφιακό σήμα μέσω coaxial από το ifi idsd που είχε πολλαπλό ρόλο σα γνήσιο πολυεργαλείο που είναι.Λίγο πριν το ifi έδινε απευθείας στο αναλογικό στάδιο ενός ντιούικου κινέζου του Υπερηχά με δύο εξόδους ακουστικών ενώ σε διάφορες φάσεις κάνοντας τα διάφορα προαναφερθέντα κοτσάραμε και ακουστικά πάνω στην έξοδο του απευθείας. Η μουσική έβγαινε από λαπτοπ windows 7 με jriver19. Φυσικά δε μπορούσαμε να περιοριστούμε μόνο σε αυτά........ Και έπαιξε και μουσική απευθείας από κινητό μέσω του fiio e18 kunlun καθώς και από ένα cdplayer που τροφοδοτούσε ένα dac amp, λεπτομέρειες για τα οποία θα σας δώσει κάποια στιγμή φαντάζομαι ο peter_kalymnos.
Από ακουστικά στο χώρο μπόλικα. Υπερβολικά μπόλικα. Θα κάνω προσωπικά αναφορά σε αυτά που πέρασαν από τα αυτιά μου καθως στο χώρο παίζανε άλλα τόσα:
AKG 702
Philips Fidelio X2
Sennheiser hd650
Hifiman 400
AKG 1000 τα οποία όλοι ακούσαμε, είπαμε ότι απλά σπέρνουν καθώς είναι σα να έχεις λίγο άμπασα ηχεία αλλά ηχεία και όχι ακουστικά στα αυτιά και απλά τα αφήσαμε παραδίπλα με το δέοντα σεβασμό για το απίστευτο αυτό κομμάτι του οποίου η διακοπή παραγωγής θα έπρεπε κανονικά να είναι μέρα πένθους αντίστοιχη με το θάνατο του Ziggy stardust (όχι του David Bowie).
Aπό εκεί και πέρα, το κλουβί με τις τρελλές. Ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα οπότε μην περιμένετε ομόφωνη απόφαση σχετικά με το τι και με το πως.
Προσωπικά θα καταγράψω για την ιστορία τις δικές μου σκόρπιες εντυπώσεις. Κακές ως επί το πλείστον.
Ξεκινήσαμε να ακούμε μέσω των αναλογικών του ifi στον απίστευτο ενισχυτή ακουστικών του υπερηχά. Κατασκευή αρκετά φτηνή αν δεν κάνω λάθος αλλά με ποιότητα ήχου σαφώς ανώτερη σε σχέση με τον ενισχυτή ακουστικών του (φορητού όμως) ifi. Ο συγκεκριμένος ενισχυτής είχε δύο εξόδους ακουστικών οπότε φάνηκε καλή περίπτωση για αλλαγές on the fly δύο ακουστικών και ταυτόχρονη ακρόαση δύο ατόμων. Κακή ιδέα όπως αποδείχθηκε τελικά καθώς τα εν λόγω ακουστικά είχαν πολύ μεγάλη διαφορά στην ευαισθησία και συμπέρασμα δεν έβγαινε. Πήρα όμως μια πρώτη γεύση για το που να κινηθώ στην πορεία.
Και κατέληξα στα εξής:
Τα fidelio απέδωσαν τα μέγιστα που μπορούν με τον απρόσμενα αναιμικό σε θέμα οδήγησης αλλά κλάσεις ανώτερο ως συνολικό ήχο από ένα απλό κινητό fiio e18. Το ακουστικό είναι ευχάριστα lively και μουσικό. Μέχρι κάποιες εντάσεις. Μετά αρχίζει η υστερία. Η σκηνή του φαρδιά πλατιά και το μπάσο του όσο πρέπει σε ποσότητα αλλά σχετικά μπουκωμένο. Τα ακουστικά δεν έχουν γράψει πάρα πολλές ώρες αλλά δεν πιστεύω σε θαύματα.
Τα akg 702 σήκωναν πολύ περισσότερες εντάσεις (φυσικά από ενισχυτή και όχι απευθείας από κινητό αφού από κινητό όλα τα ακουστικά της δοκιμής πλην των fidelio θα είναι απλά ανυπόφορα). Η σκηνή τους πολύ ισορροπημένη και μάλλον αντίστοιχα ανοιχτή με των fidelio αλλά το άκουσμα ήταν πιο coherent γενικά. Το δυσάρεστο είναι ότι ήταν ξενέρωτα κλινικά. Και το πολύ δυσάρεστο είναι ότι παραήταν μπασάτα. Τόσο που δε θα μπορούσα να ζήσω μαζί τους.
Στον αντίποδα, το ακουστικό που με ξενέρωσε προσωπικά περισσότερο απ όλα. Όχι γιατί ήταν το χειρότερο όλων. Καμία σχέση. Σε σχέση με τα fidelio και τα AKG πρέπει να είναι κανείς Μ@Λ@Κ@Σ για να μην καταλάβει ότι είναι σε άλλη κατηγορία. Αλλά γιατί μου είχαν δημιουργηθεί οι περισσότερες προσδοκίες για αυτό. Το sennheiser 650. Μου θύμησε το ayazi στο κυρίως σύστημα (*βλέπε το γνωστό νήμα). Μεστά σώματα, σοβαρότητα, σωστή απόσταση, ελαφρώς πιο στενή σκηνή σε σχέση με τα άλλα, καλύτερος όμως διαχωρισμός. Αλλά απίστευτο roll off. Απίστευτο όμως.
Το ακουστικό που πραγματικά ζήλεψα ήταν το hifiman. Έπαιξε το ίδιο καλά με κάθε είδος μουσικής. Το μπάσο του κορυφαίο. Καθαρό και καλοζυγισμένο. Στα πρίμα χορταστικό και απροβλημάτιστο. Από σκηνή δεν είχε να ζηλέψει τίποτα ούτε σε μέγεθος ούτε σε διαχωρισμό από τα άλλα. Είχε το κάθε πλεονέκτημα του κάθε ακουστικού συνδυασμένο πάνω του. Πιο αχρωμάτιστο από το senn, χωρίς να γίνεται κλινικό όπως το AKG και με τα καθαρά σωστά του πρίμα του AKG και το τονικό κούρδισμα και liveliness στην υπόλοιπη μπάντα αντίστοιχη του fidelio. Βέβαια πρέπει να τονίσω ότι είμαι πολύ επιφυλακτικός για το βάρος τους. Υποψιάζομαι ότι μπορεί να γίνουν κουραστικά στη χρήση. Και αυτός είναι ένας παράγοντας που πρέπει να συνυπολογίζεται. Γενικά πάντως θα τα κλέψω καμία βδομάδα από τον υπερηχά να δω πως είναι να ζει κανείς με αυτά.
Εν τέλει, και με κάθε ειλικρίνια, και πέρα από κάθε προκατάληψη, αν μου έλεγε κάποιος να τραμπάρω τα fidelio με κάποιο, θα πλήρωνα πολύ ευχαρίστως την όποια διαφορά για τα hifiman. Και αυτό. Τα 702 μου κάθησαν υπερβολικά μπασάτα. Το κλινικά για μένα είναι δευτερεύον μπροστά στη γιγαντιώδη τονική αυτή ανισορροπία.Τα senn υπερβολικά ρολαρισμένα ψηλά. Και επειδή πέρα από jazz, blues και ελάχιστη κλασσική στα οποία θα διέπρεπαν ακούω μπόλικη ska και rock απλά δεν κάνουν για μένα. Όχι τα fidelio δεν είναι σε καμία περίπτωση καλύτερα από τα senn. Μην παρεξηγηθώ. Αλλά παίζουν πολύ πιο εύκολα, γεμίζουν σε χαμηλότερες εντάσεις και ταίριαξαν αρκετά καλά με το fiio που δεν είναι και το πανάκριβο απαιτητικό εργαλείο. Πάλι άρπαζαν βέβαια όταν ανέβαινε η ένταση.
Ξανατονίζω, μην περιμένετε ομοβροντία στο παρόν νήμα. Δε θα τη βρείτε.