Υπέρ-οχη Συνεδρία [Mike Bloomfield, Al Kooper, Steve Stills]

Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Γιώργος Κουνελάκης said:

Είναι σαν να βλέπω εκείνο το συγκαταβατικό χαμόγελό σου, όταν κάποτε σε κάποια συνάντηση, με ενθουσιασμό σου έλεγα κάτι διάφορα δικά μου:
"Ρε σύ Κουν, τα βαριέμαι πια αυτά..." και έτρεχα να κρυφτώ :bigcry:

Click to expand...

ελα ρε μασάς κι εσύ τώρα... Το άτομο ακούει την αφόρητη πλήξη του Μάλερ και βαριέται με τα δικά σου ; :Banane0:

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Αχά...
Μέ λίγη έρευνα στη δισκοθήκη Το βρήκα!
Λοιπόν, κουίζ:
Με τι άλλο όργανο έχει ηχογραφήσει ο Mike και παρέα με ποιούς;

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

grio said:

Γιώργο, ο Mike έπαιζε και πληκτροφόρα. Έχει παίξει πιάνο στους Moby Grape, με τον John Hammond κ.α.

Click to expand...

Μαρτυριάρη... :coool:

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

So Many Roads (1965)



John Hammond, g, voc;
Charlie Musselwhite, hca;
Robbie Robertson, g;
Levon Helm, dr;
Michael Bloomfield, p;
Jimmy Lewis, b;
Garth Hudson, org



Mirrors (1967)



John Hammond, voc, g, harm
Charley Musselwhite, harm
Robby Robertson, g
Levon Helm, dr
Mike Bloomfield, p
Jimmy Lewis, b
Eric Hudson, org
Billy Butler, g
James Spruill, g
Bobby Donaldson, dr

Απο εδώ

Πολύ ωραίες παρέες, δε συμφωνείτε;

Πάντως ότι ρόλο έπαιξαν τα blues για τη συγκεκριμένη φουρνιά μουσικών, έμελλε να παίξει το garage για ...τα μικρότερα αδέλφια τους: από το 1976 και μετά, κανείς από τους καινούργιους πλέον δεν έπαιζε blues. Ο Ηχος της Πόλης είχε αλλάξει εντελώς. Οι προπάτορες ξεκίναγαν πια από τους Velvets, από τους Stooges και από τα garage groups της Ψυχεδέλειας ('Nuggets').

επίσης: επειδή πολλά έχουν γραφτεί για τις δήθεν εκλεκτικές συγγένειες (sic) των blues με το ρεμπέτικο, εγώ πολύ το ευχαριστήθηκα που ουδείς ...φωστήρ διανοήθηκε να κάνει παρόμοιους παραλληλισμούς με το garage.
Πολύ με χάλαγε να μου συγκρίνουν τον Κήθ Ρίτσαρντς με τον Ανέστο Δελιά.
Ενώ τον Lou ή τον Iggy, δεν είχαν από πού να τους πιάσουν :Banane0:

γιατί πάντα είχα την εντύπωση ότι το όνομα Ανέστος Δελιάς ήταν...ας πούμε "εύρημα" του Ήχου?

εννοώ όσο και να σπάω το κεφάλι μου δεν θυμάμαι ΠΟΤΕ αναφορά για το όνομα αυτό ΠΟΥΘΕΝΑ σε ΚΑΝΕΝΑ έντυπο...

και ...νά πάλι...

άρα: Δεν διάβαζες το 'ντέφι'.

Σωστός!

:award:

:ernaehrung004:

επίσης: Δεν άκουγες τους ...ρεμπετολόγους στο Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΤ.

Σωστός Χ 2!

μόνο το μακαρίτη τον Γεραμάνη.

Σωστός ? Χ3....


(για να είμαι ειλικρινής υπήρχε ένας ηχολόγος ρεμπετολόγος στο ΙΙΙ...αλλά είναι τόσο πίσω στο μυαλό μου που μόνο αν μου πείς το όνομα θα σου πω αμέσως "αυτός είναι"... = ομολογώ, ναι, τον άκουσα 1 φορά. - στον ήχο τον προσπερνούσα)

supersonic said:

μόνο το μακαρίτη τον Γεραμάνη.

Σωστός ? Χ3....

Click to expand...

Διαφωνώ αλλά ...ας μην το κάνουμε θέμα.
εγώ πάντως, τον συγκεκριμένο, ούτε με σφαίρες.

:ernaehrung004:

Απάντηση: Re: Υπέρ-οχη Συνεδρία

Κωστας Λυμπεροπουλος said:

Πάντως ότι ρόλο έπαιξαν τα blues για τη συγκεκριμένη φουρνιά μουσικών, έμελλε να παίξει το garage για ...τα μικρότερα αδέλφια τους: από το 1976 και μετά, κανείς από τους καινούργιους πλέον δεν έπαιζε blues. Ο Ηχος της Πόλης είχε αλλάξει εντελώς. Οι προπάτορες ξεκίναγαν πια από τους Velvets, από τους Stooges και από τα garage groups της Ψυχεδέλειας ('Nuggets').

Click to expand...

Ναί και κάπου εκεί άλλαξαν όλα. Πολλοί αργήσαμε να το χωνέψουμε, άλλοι δεν το χώνεψαν ποτέ.

το μπλουζ είναι πολύ δύσκολο είδος.
ΠΟΛΥ.

επειδή όλοι νομίζουν ότι ειπώθηκαν όλα
επειδή όλοι νομίζουν ότι είναι 3 ακόρντα
επειδή όλοι νομίζουν ότι είναι όλα ίδια
επειδή όλοι το παίζουν ενώ παίζουν κάτι άλλο...

Λυπαμε φιλοι μου αν σας απογοητευσω, αλλα επειδη εχω εμπειρια απο πρωτο χερι, το μπλουζ εχει ελαχιστη απηχηση στην κοινοτητα που το εφτιαξε.
Τουλαχιστον για τα αστικα κεντρα ειμαι απολυτος!
Εχω ζησει ενα μπλοκ μακρια απο το δρομο που καποτε επαιζε ο Bloomfield και οι λοιποι, και μερικα απο το σπιτι που εμενε ο μακαριτης ο John Lee Hooker.
Νεκρα.

Μονο σε κατι κλαμπακια μεσα στο γκεττο εβρισκες ακομα ζωντανο το πνευμα του μπλουζ αναμεσα σε μια ντουζινα εξηνταρηδες (και ανω) μαυρους και μερικους περιεργους λευκους που επρεπε να οδηγησουν μεσα στη νυχτα διασχιζοντας τη warzone των gangs (χωρις να χασουν το δρομο :twoguns.
Εκει ηταν ιεροτελεστια, το ομολογω

Αλλου πρεπει πλεον να αναζητηθουν τα συγχρονα μπλουζ.

grio said:

Robbie Robertson, Levon Helm, Garth Hudson. The Band ...τίποτα άλλο

Click to expand...

τα blues, Δεν τους χωράνε Αυτούς.
είναι λίγο ...πέρα.

πάρα πέρα εννοώ.
Πολύ πέρα.

'Catch a Cannonball, now take me down the line
My bag is sinking low, and I do believe it's time
To get back to miss Fanny, you know she's the only one
Who sent me here with her regards for everyone'

η Miss Fanny, για να εκδικηθεί την κωμόπολη που την ...άπέρριψε, της στέλνει συστημένη τη βλενόρροια.
τα ...regards.
στον δεύτερο στίχο, μπαίνει ο Richard.
στον τρίτο, βγάζει την Ψυχή του και τη χύνει πάνω στο κομμάτι.

μη μου μιλάτε για blues εδώ.
Μή!