Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Αμφιταλαντευομουν για το αν θα εβαζα την ταινια στο νημα του Ευρωπαϊκου σινεμα η στις Ταινιες που ειδαμε προσφατα (δηλ Αμερικανικες και περιξ εφοσων ο σκηνοθετης ειναι Αμερικανος καθως και το μισο κεφαλαιο παραγωγης), αλλα λογω του οτι οι πρωταγονιστες ειναι Ευρωπαιοι και οχι οι μικροτεροι, Πητερ Ο Τουλ και Σοφια Λωρεν, καθως και η ιστορια ειναι εμπνευσμενη απο ενα απο τα μνημεια της Ευρωπαϊκης κουλτουρας, αποφασισα οτι η θεση αρουσιασης ειναι εδω.

Προκειται για τον Ανθρωπο της Λα Μαντσα ( Μan of La Mancha ), φιλμ του 1972 και που το ειχα δει με τους γονεις μου κπου εκεινο τον καιρο ισως λιγο αργοτερα οταν ημουν παιδι, και μαλιστα θυμαμαι και το σινεμα (που ηταν γειτονικο μας) και θυμομουν και διαφορα αλλα αλλα χωρις ευκρινεια και κατανοηση, καθως και μια καποια μουσικη που με στοιχιωνε απο τοτε.
Η αληθεια ειναι οτι τοτε ενω ηθελα να παω να δω το εργο γιατι ειχα δει φωτογραφιες στο πρεζαντουαρ του κινηματογραφου και εβλεπα ιπποτες και αστραφτερες πανοπλιες και φανταζομουν μαχες , τελικα δεν καταλαβα πολλα πραγματα τοτε. Μιας και η ιστορια εδειχνε μια φανταστικη πτυχη του Θερβαντες μεσα σε ενα μπουντρουμι της Ιερας Εξετασης αναμεσα σε ενα σωρο εγκληματιες που του κανουν ηδη μια δικη, και για την υπερασπιση του μπαινει ηδη στη σωη του Δον Κιχωτε που εχει μπει ηδη στη ζωη του Αλονσο Κιχανες ... αλλα περιμενα και καπου μπερδευτηκα. Αλλα δεν κοιμηθηκα στην αιθουσα. Μου παρεμεινε ενα ερωτηματικο, σαν εκκρεμες για χρονια.
Και μετα αυτη η μουσικη. Που με συεπηρε κατα την προβολη, και με ακολυθησε στο σπιτι. Και που προσπαθησα να την μουρμουρησω, να την ψηλαφησω προσπαθοντας να την τραγουδησω, να μην την ξεχασω ενω την ειχα ξεχασει... μια φαντοματικη κατασταση... ενα σπεκτρο που με ακολουθησε στις αισθησιακες αναμνησεις σαν ενα ερωτηματικο.
Που να ξαναβρεις την ταινια ακομα και ο τιτλος μου ηταν ασαφης και τιποτα δεν ειχε μεινει με ευκρινεια. Εκτος απο το συναισθημα της περιεργιας για την ευρεση της λυσης, και...να ξαναβρω αυτην την μουσικη για να διαπιστωσω πλεον εαν και γιατι... Α !!! γιατι τελικα ανακαλυψα οτι η ταινια ειναι ενα ειδους μιουζικαλ.
Και η λυση ηρθε τωρα προσφατα.
Σιγουρα η αναφορα που κανω δεν ειναι απαλαγμενη απο τα βαρυδια της προσωπικης συγκινησιακης προσεγγισης. Ειναι σαν να ξαναβρηκα ενα αγαπημενο ατομο που δεν ηξερα τελικα αν οντως ηταν αγαπημενο), που σαν να ελειπε σε ταξιδι και να μην ηξερα αν θα το ξαναβλεπα. Οποτε ναι η ταινια "μου την ειπε".
Αλλα περαν αυτου του υποκειμενικου και προσωπικου, νομιζω οτι τον Πητερ Ο Τουλ που τον εχω στα ουρανια σαν ηθοποιο, σπανια τον εχω δει σε τετοια ερμηνεια. Μοναδικη που ομολογω μουφερε δακρυα στα ματια.
Ομορφη στιγμη, που δεν αναγνωριστηκε στην αξια της οταν της ειχα δει, αλλα κρατησε το σημα της μεσα μου σαν ενα ραντεβου. για μια ολοκληρωση.
ξερω ολα αυτα ειναι προσωπικα και να με συγχωρειτε, αλλα δεν μπορω παρα να πω οτι η ταινια ειναι εξαιρετικη αν και φανταιζί, και συγκινητικη οσο κι αν καποιες παρωδικες στιγμες μοιαζει μελισταλαχτη, και τελικα εκπλησει με την ελαφροτητα της ταυτοχρονα με το βαρος της οσο και να γνωριζουμε τον μυθο.

Οποτε την Προτεινω.

Οποτε δεν μπορυσα παρα να μοιραστω το βιωμα και να την προτεινω.

Χτες ειδα ενα Πολανσκι.
Το ειχα δει πριν καμμια 30ρια και βαλε χρονια και ηθελα να το δω με αλλα κριτηρια και εμπειριες γιατι απο τοτε περασε καιρος και πολλες ταινιες και πολυς κορεσμος στο ειδος, και ειπα να δω τι μενει πραγματικα σε μια ταινια. Διαχρονικα σαν συγκινηση αισθητικη ακομα και σε θεματα που νομιζαμε ξεπερασμενα οπως η αγωνια και η ψυχολογικη πιεση.

Η ταινια ηταν Ο Ενοικιαστης ( Le locataire )

Τι να πω ; Αιστουργημα ! Η ουσια ειναι εκει, τιποτα το επιφανιακο, το "σουπερφλου", το αβανταδορικου του εμποριου. Βεβαια τοτε δεν ειχα και τα κλειδια για να κατανοησω σε βαθος τις σηματοδοτησεις του. Και επειτα τι ατμοσφαιρα ! Τι γνωση του "περιβαλλοντος". Και οι Γαλλοι ηθοποιοι που ειχε διαλεξει... οι νεοτεροι γιναν ολοι βεντετες του κινηματογραφου και δημιουργησαν ενα νεο κυκλο, σε αντιθεση σχεδον η παραλληλα με το "νεο κυμμα". Το μυστηριο ειναι εκει και το σασπενς... υποβοσκει σε καθε στιγμη.
Και αυτη η τεχνη του Πολανσκι...ακομα και οταν φιλμαρει ενα τοιχο, αυτος ο τοιχος αρκει να εχει μια ενταση, μια υποβλητικοτητα, ειναι μια λεξη απο μονος του.

Kαι ο Πολανσκι σαν ερμηνευτης ειναι μια αποκαλυψη

Αριστουργημα. Χωρις χρονικα ορια.

Re: Απάντηση: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Δημήτρης Ιωάννου said:

....

Η ατμόσφαιρα του αλλόκοτου και του αποπνικτηκού,υποβόσκει σε όλη την διάρκεια της ταινίας.Και ο τρόμος είναι εκεί από την αρχή.

Απαξ και την δείς,δεν την ξεχνάς ποτέ

Spoiler

Η σκηνή με το δόντι με στοίχειωνε για χρόνια

.

....

Click to expand...

Δημητρη, σημερα ξερω οτι αυτο που λες στο σποϊλερ εχει συμβει (περιπου) σε καποιον και... αστα να πανε.
Θελω να πω ο Πολανσκι καποια εποχη "ρισκαρε πολλα" για την γνωση την κρυφη και αυτο για την τεχνη.
"Παρακινηματογραφικο" αυτο που λεω αλλα ο τυπος δεν λεει κατι σε μια ταινια του που δεν εχει περασει απο γνωστικο κοσκινο.
Εχει παντα καποια ψιγματα ακομα και στις κομμωδιες του και κατι απο "δαμοκλεια σπαθη" που δεν ελεγχεται. Μεχρι και την τελευταια του που ειδα (του 2013) και ανεφερα εδω.
Περιμενω σαν τρελλος να προβληθει αυτη που εβγαλε προσφατα, το "Κατηγορω".
Απο τους Μεγαλους ακομα εν ζωη.

Καί από τις ταινίες που μου αρέσουν να καταθέσω και εγώ μία Ευρωπαική πρόταση:
Sauna (2008) https://www.imdb.com/title/tt1124394/
Είναι μία ταινία που διαδραματίζεται το 1595. Μετά το τέλος του Ρωσο - Σουηδικού πολέμου
επιτροπές Ρώσων και Σουηδών χαράζουν τα σύνορα των χωρών τους με περιήγηση στις
περιοχές χάραξης.
Από την πλευρά των Φιλανδών δύο αδέλφια ο knut και ο Eerik είναι τελείως διαφορετικοί
χαρακτήρες. Ο knut ο χαρτογράφος έμεινε μακρυά από τον πόλεμο και είναι ένας
πολιτισμένος άνθρωπος, σε αντίθεση με τον Eerik βετεράνο πολέμου που έχει σκοτώσει
στον πόλεμο και αθώους πολίτες.
Από την αρχή φαίνεται ο βίαιος χαρακτήρας του Eerik που σκοτώνει αθώους,
και δηλώνει στον αδελφό του ότι πέρα από τον πόλεμο είναι ανίκανος να
κάνει κάτι άλλο.
Επίσης θα αφήσει την κόρη του σκοτωμένου στην αρχή του film, κλειδωμένη σε μιά αποθήκη
σαν καταδίκη.
Στο δρόμο τους μαζι με την Ρώσικη επιτροπή, βρίσκουν μία άγονη λίμνη που φυτρώνει
μόνο sauna ένα μικρό φυτό, και συναντούν ένα χωριό που κατοικείται αποό
αγρότες.
Εκεί ανακαλύπτουν θρησκευτικές κρυμμένες εικόνες και τραυματίες που έχουν
αυτοτυφλωθεί και άλλα φρικτά...

Είναι ένα film διαμάντι. Μεγάλη εκφραστική δύναμη χαρακτήρων, διάλογοι με ουσία,
κινηματογράφιση για σεμινάριο που καταγράφει την αθλιότητα των φτωχών ανθρώπων,
με τόσο πεσιμισμό και το μέρος που κυριαρχεί τόσο σκοτάδι!
Απολαυστικοί οι πρωταγωνιστές (ιδιαίτερα ο Ville Virtanen), σε κάνουν να ζείς την
αποπνικτική ατμόσφαιρα σε βάλτους και με αρκετά σκληρές εικόνες.
Είναι ένα ψυχολογικό δράμα και θυμίζει Bergman και δεν μοιάζει με κανένα
άλλο horror.
Πρόκειται για μία βαθιά αλληγορική και δύσκολη ταινία.
Με τίποτα μην χάσετε αυτή την σύνθετο Σκανδιναβικό film...
Και το trailer είναι μόνο ενδεικτικό:
https://www.youtube.com/watch?v=Zl4NinKU6WA

Πολυ ενδιαφερουσα ταινια μου φαινεται απο την περιγραφη αλλα και απο οσα ειδα απο το τρεηλερ σαν ατμοσφαιρα εικονα ενταση...

Να μην τη χασουμε αλλα...για να μη τη χασουμε πρεπει πρωτα να τη βρουμε...:chinscratch::beatnik2::joker:

Απάντηση: Re: Ευρωπαϊκό Σινεμά και όχι μόνο

Cicadelic Ranger said:

Πολυ ενδιαφερουσα ταινια μου φαινεται απο την περιγραφη αλλα και απο οσα ειδα απο το τρεηλερ σαν ατμοσφαιρα εικονα ενταση...

Να μην τη χασουμε αλλα...για να μη τη χασουμε πρεπει πρωτα να τη βρουμε...:chinscratch::beatnik2::joker:

Click to expand...

Οντως το να βρείς ένα film που δεν είναι εμπορικό εχει κάποια δυσκολία,
αλλά το Sauna δεν με δυσκόλεψε...
Εκείνο που με παίδεψε ήταν το Dark Floors (2008).

Ας ποστάρω τι είδα πρόσφατα:
DONT'LEAVE HOME https://www.imdb.com/title/tt6842126/
Αυτή η ταινία μου κίνησε το ενδιαφέρον, από την θέση στη δεκάδα μερικών sites
στο είδος του horror - thriller.
Υπόθεση:
To 1986 στην Ιρλανδία εξαφανίστηκε ένα κορίτσι που είχε αποτυπωθεί στο πορτρέτο
ενός κληρικού να προσεύχεται στο άγαλμα της Παναγίας.
Μαζί με το κορίτσι εξαφανίστηκε και η αναπαράσταση.
Μία καλλιτέχνιδα από την Αμερική ( Melany Thomas) που ασχολείται με την ανεξήγητη
εξαφάνιση του κοριτσιού και άλλων περιστατικών, φτιάχνει μία απεικόνιση
του περιστατικού με γλυπτική.
Μετά από σχετική δημοσίευση σε εφημερίδα της Ιρλανδίας, η Melany δέχεται πρόσκληση
από τον πρώην κληρικό να μεταβεί σε ένα παλαιό σπίτι στην Ιρλανδία,
για να δημοπρατηθεί το διόραμα της.
Οταν δέχεται την πρόσκληση και φιλοξενείται στο σπίτι του Alistair Burke (κληρικός)
και της Shelly, μπαίνει σε μία απειλητική παράξενη κατάσταση...
Πρόκειται για ένα παγανιστικό θρίλερ αργής αφήγησης, αλλά εντυπωσιακής ατμόσφαιρας
που καψαλίζει τον θεατή να κατανοήσει τι γίνεται.
Ωραία φωτογραφία καλοί ηθοποιοί, καμία προσπάθεια εντυπωσιασμού με σκηνοθετικές
ακροβασίες, αφήνει αναπάντητα ερωτήματα, και η ταινία απογειώνεται στο
συναισθηματικό τέλος.
Εχει το στύλ των παλιών ταινιών χωρίς να δείχνει ρετρό.
Ενα B movie που ερευνά την σύνδεση της τέχνης με το μεταφυσικό, και την θρησκεία μαζί.
Για τους φίλους του Πολάνσκι εδώ έχουμε ένα πρέπει...
https://www.youtube.com/watch?v=hatJ7r9xjY8

Eπειδη μπορει να το πετυχετε επειδη παιζει ο Ντεπαρντιε ( δευτερο ρολο ).

Aux confins du Monde (Στα περατα του κοσμου)

Η υποθεση διαδραματιζεται στην Ινδοκινα και με λιγα λογια ειναι μια ιστορια εκδικησης και αναμενομενης αναμετρησης σε ενα πλαισιο που ειναι ο πολεμος του Βιετναμ πριν τον πολεμο του Βιετναμ (που γνωριζει ο πολυς κοσμος).
Ενας Γαλλος στρατιωτης ειναι ο επιβιοσας απο ενα ολοκαυτωμα σε ενα χωριο οπου βλεπει τον αδελφο του την γυνακα αυτου και το αγεννητο μωρο τους να σφαγιαζουν με τον πιο ομο τροπο και αναγνωριζει ενα μελλοντικο αρχηγο των Βιετμινχ,
Αφου γλυτωσε και βρηκε τον δρομο αποφασιζει να παραμεινει στον στρατο και να αναζητησει και να τιμωρησει το δημιο της οικογενειας του.
Ταυτοχρονα αρχιζει να παιρνει πρωτοβουλιες κατω απο την ανοχη του διοικητη του και να φτιαξει ενα κομμαντο που αρχιζει τις αποστολες τιμωριας. Μεχρι να φτασει στην τελικη, ενω εχει ερωτευτει και μια νεαρη πορνη βιετναμεζα.

Η βαση φαινεται καλη για ενα δυνατ φιλμ αλλα δυστυχως σταματαει μεχρι εκει.



Οι σκηνες φρικης δεν λοιπουν αλλα παντα κατοπιν εορτης, και η ολη φαση γινεται κατι μαλλον βαρετο και παρακμιακο αποφευγοντας στην ουσια καθε προσπαθεια θεαματος, καθε ευκαρια δρασης. Λες και το γυρισε γυναικα (δεν εννοω την συζηγο Καμερον που εχει nuts) που απεχθανεται τις ταινιες πολεμου καιη δρασης, αλλα ειναι λιγο γκοτικ παρ ολ'αυτα και αφηνεται σε μια αυρα κρυφων αισθηματω. Και τελικα δεν γινεται και τιποτα καθοριστικο.



Τελικα....Δεν μου αρεσε και δεν το προτεινω.

Υπηρξε ενα φιλμ προσφατο, που περασε σχετικα απαρατηρητο. Ενω ειναι τελικα απο τα μεγαλα φιλμ της δεκαετιας των Τενς...
Πολυ περισσοτερο, που επρεπε κατα τη γνωμη μου να παρει τον Χρυσο φοινικα στις Καννες, αλλα ετσι που καταντησαν και οι Καννες τα τελευταια χρονια, ισως καλυτερα που δεν το πηρε.

Προκειται για το Πονος και Δοξα του Αλμοδοβαρ.





Ενα φιλμ μια σπανιας ισοροπιας, μιας ακρβειας σς καθε κινηση, καθε λεξη ηθοποιου. Μια ψυχικη σημανση σε καθε απλη φραση.
Μια χρωματικη αρμονια απο τις πιο σπανιες... σε καθε πλανο...μεχρι και το πουλοβερ που θα φορεσει ο πρωταγονιστης στη ταδε σκηνη.

Δεν ειναι μια απλη ιστορια τελικα... καταλαβαινουμε οτι ειναι η ιδια η ιστορια του κινηατογραφιστη-δημιουργου.



Και κατι εξαιρετικο επισης σπανιο και αρα αξιομνημονευτου ηθους... Σε καμμια στιγμη δεν κανει ο σκηνοθετης την προσωπικη του ζωη και την δικη του ιδιαιτεροτητα, ουτε ενα λαβαρο, ουτε μια ρεκλαμα, ουτε ενα πιασαρικο μανιφεστο, ουτε μια κλαψιαρικη αφορμη.
Τιποτα απο αυτα αφου ειναι συνειδητος της προσωπικης του αξιας και δημιουργιας, οπως φαινεται χωρις ψευτο'ενδοιασμους ( η χειροτερη της υποκρισιας).
Αλλα ολο το βαρος του να εισαι σε ενα ξεχωριστο δρομο, τον δρομο της δημιουργιας, και που τελικα ουτε η φημη και η δοξα θα μπορεσουν να σε προστατευσουν, αντιθετα μπορει να σε επιταχυνουν σε μια πτωση.



Αντιθετα με το εξυπνο αλλα ψευτικο, πολυ καλα φτιαγμενο σεναριο του Κορεατη, εδω εχουμε μια αληθηνη καταθεση ψυχης ενος πληρους και ολοκληρωμενου καλλιτεχνη, εδω και δεκαετιες, επισης αριστα φτιαγμενο. Αλλα ενταξει. Ξερουμε πια τα κριτηρια που δινονται οι χρυσοι φοινικες απο την κινηματογραφικη νομενκλατουρα.
Ασε που κατι που περναει ο Αλμοδοβαρ σιγανα και αναπαντεχα, μπορει να ταραξε και καποια κατεστημενα της κορεκτιλας. Για οποιον εχει τα ματια ανοιχτα, και κυριως, αν ειναι και γονιος.
Πολυ σπουδαιο φιλμ και που αγγιζει αμεσα το συναισθημα (η την ψυχη για οσους πιστευουν οτι υπαρχει).



Τελικα το 2019 ηταν μια εξαιρετικη κινηματογραφικη σοδεια.



Ολοι οι ερμηνευτες καταπληκτικοι, πως θα μπορουσε να ηταν αλλιως δηλαδη, αλλα για τον Μπαντερας δεν υπαρχουν λογια που να μπορουν να περιγραψουν την ερμηνια και τη συγκινηση που βγαζει απο μεσα του.

Δημητρη τα συγκρινω γιατι βρεθηκαν υποψηφια και "αντιμετωπα" στις Καννες.
Και πολυ μου την εδωσε που ο Αλμοδοβαρ ηρθε για τριτη φορα με καταπληκτικη ταινια και εφυγε για τριτη φορα με αδεια τα χερια. Και εχοντας πισω του ενα τετοιο αξιολογο εργο που αλαξε καθαρα το πνευμα και την αισθητικη ενος ολοκληρου Εθνους, και οχι καποιου τυχαιου.

Ειχα δει το Κορεατικο, τωρα ειδα και του Αλμοδοβαρ και μπορω να βγαλω καποια αποψη για τα δυο συγκρινομενα.

Οπως ειπα και οταν ειχα κανει την κριτικη μου στο φιλμ του Κορεατη σαν φιλμ εχει λακο στο σεναριο. Ενταξει πλακιτσα πονηρια και δραμα καλα κινηματογραφημενα (αυτο ελειπε) αλλα το σεναριο δεν...
Και για να μην την χαλασω σε αυτους που δεν το εχουν δει θα πω σε σποϊλερ γιατι εχει λακο το σεναριο.


Οποτε για μενα εχει γινει ενας παραγοντας που με κανει να αντιπαθω πλεον το Παρασιτο.

Οχι βεβαια οτι περιμενα και κατι ατρανταχτο και σωστο απο τις Καννες. Εχουν βραβευσει τοσες μπαρουφες τα τελευταια χρονια. Αλλα εκει κατσε καλα... καλεις τον αλλον τριτη φορα, εχει τετοια ιστορια, σου δειχνει και το καλυτερο φιλμ και αντε γεια παλι...
Εγω στη θεση του Αμοδοβαρ δεν θα ξαναπηγαινα ακομα και να ειχα κερδισει μια επομενη φορα τον Χρυσο Φοινικα. Δεν θα πηγαινα να τον παραλαβω. Τοσο πολυ.

Καλα το ειχε πει και η ηθοποιος φετιχ του, δε θυμαμαι το ονομα, αυτη με την πολυ χαρακτηριστικη παρουσια, που τον συνοδευε στις Καννες...απευθυνομενη στις καμερες... Σας παρακαλω κυριοι κριτες φετος βραβεψτε την καλυτερη ταινια, βραβευστε σινεμα οχι πολιτικη.

H Αληθεια ειναι οτι με κουρασε, βεβαια το προσπαθουσα αργα το βραδυ πριν να κοινηθω και αναγκαστικα κοιμομουν.
Οποτε το ειδα σε 4 σεανς...:bird:
Αλλα ηξερα οτι αξιζε τον κοπο και επρεπε να το προσπαθησω. Και ανταμειφθηκα τελικα. Το λεω σαν προλογο γιατι μπορει να κουρασει καποιον εππιδοξο θεατη που εχει συνηθησει σε ρυθμους ΣταρΓουρς.
Γιατι και εδω προκειτα για καποια ερημο. Με καποια αληθινα ιστορικα στοιχεια αλλα εντελως συμβολικα, ειναι ενας φανταστικος χωρος σε ενα φανταστκο κρατος και ε ενα φανταστικο στρατο σε καποια απροσδιοριστα συνορα. Περιμενοντας τους Βαρβαρους οπως ελεγε και ο Αλεξανδρινος ποιητης. Και οι βαρβαροι δεν ερχοντουσαν απο μαρτυρια μνημης των προντων, αλλα στο τελος ηρθαν... αλλα ηταν πια αργα για να περιμενει κανεις.

Προκειται για την Ερημο των Ταρταρων



Ανταμειφθηκα γιατι τελικα το φιλμ ειναι μιας αισθητικης πολυ υψηλων προδιαγραφων.
Τα πλανα οι διαλογοι η λεπτοτητα των μυνηματων... φυσικα θελει αποφαση για να δεις κατι που ξεφευγει απο τους συνηθης ρυθμους φαστ φουντ. και καποια υπομονη.





Και τι να πει κανεις για το καστινγκ. Τι να πω ; Βαρας προσοχη !
Μοναδικο.



Θυμαμαι αρκετα νεοτερος ειχα διαβασει το μυθιστορημα. Gιατι προερχεται απο το μυθιστορημα του Buzzati. Και τοτε με ειχε κουρασει και θα ελεγα απογοητευσει.
να περιμενεις να περιμενεις... βεβαια τοτε ημουν νεος και αισιοδοξος.
Πιστευω οτι ειναι απο τα εργα τα πιο θλιβερα και απαισιοδοξα, αλλα με πληρη συνειδηση και αυτογνωσια αυτου που ειμαστε.

Παρα την δυσκολια (ε ναι δεν εχει ξυλο τελικα) το κραταω στη φιλμοθηκη μου σαν ενα απο τα αισθητικα αριστουργηματα του σινεμα.

Οσο για την μουσικη... θα επρεπε να ξαναβρω το νημα με τις μουσικες των φιλμ για να δωσω μια ιδεα.

Ενα πραγματικο Εργο. Και πραγματι επειδη ειναι καπως μακρυχρονο, μπορει να ειδωθει με διακοπες. Η εντυπωση που θα αφησει δεν εχει σχεση με την συνεχιση καποιου ρυθμου Ιντριγκας.

"Ακουστε με λοιπον, εκφυλα σκουπιδια, ατιμα σκουλικια.....υπαρχει μια διαχωριστικη γραμμη μεταξυ του καλου και του κακου σε αυτον τον κοσμο. Και αυτη η γραμμη ειμαι εγω."

WOW !
Και ποιος ειναι αυτος ο τοσο αποφασιστικος κυριος ;

Ειναι ο Ρεντελ. Και μας ερχεται απο Φινλανδια.



Ειναι ενα ειδος ηρωα-εκδικητη. Αλλα δεν ειναι τοσο υπερηρωας οσο οι Αμερικανοι αναλογοι του που πετανε αιωρουνται στελνουν ακτινες λαηζερ και ακομα παραπανω ουσιες διαφορες που αναιρουν την φυση και διαφορα τετοια θεϊκα.
Οχι, ουτε καπα δεν εχει, ουτε καν σωβρακο πανω απο το κολαν του. Απλα βρηκε στο χημικο φαρμακευτικο εργαστηριο που δουλευε (υποτιμηενος) ενα υλικο του οποιου μορια βαζουν σε εμβολια (για κακους σκοπους αρα εχει και cospiracy το εργο) το οποιο οταν ενωνεται ειναι πολυ συμπαγες και σκληρο. Οποτε απλα πασαλειφτηκε με αυτο συν ενα ενισχυμενο θωρακισμενο μπουφαν μοτοσυκλετιστη...και αυτο ειναι ολο.

Γιατι το εγκλημα ειναι οργανωμενο, τοσο οργανωμενο που υπηρξε και ο ιδιος θυμα, οποτε....δεν εχει τιποτα να χασει παρα μονο να εκδικηθει.
Και ειναι ηρωας κανει τις αναλογες ηρωϊκες ταρζανιες αλλα... υπαρχουν και ορια. Δεν γυριζει τον πλανητη αναποδα οπως καποιοι αλλοι περαν του Ατλαντικου.
Και τρωει και ενα ξυλο...βρωμοξυλο, οσο και δινει. Και αυτο πραγματικα κανει καλοοοο....στον θεατη. Γιατι καταλαβαινεις οτι δεν παιζουν κοσμικες δυναμεις με το μερος του και δεν ειναι μονα ζυγα δικα του οπως με τους υπερχηροουζ.

Οποτε δεν εχει αναγκη και πολλα οπτικα εφφέ και τετοια που πλεον προσωπικα αρχιζω και εχω παθει κορεσμο.

Η ταινια εχει χαμηλη βαθμολογια και ισως λογω αυτου. Γιατι δεν εχει υπερθεαμα απο υπερκλωουνς. Χωρις αυτο να την κανει σκηνοθεσια προχειροτητας η καν Bmovie.
Πιστευω οτι ολα ειναι προσεγμενα στην δημιουργια του φιλμ απο τους Φινλανδους.
Οποτε την βλεπεις ξεροντας τι παιζει η οχι...Εγω την ειδα ευχαριστα και με...ξαλαφρωσε καπως απο ολα αυτα τα θεϊκα που βλεπουμε στους Αμερικανους.
Οχι το μαγνητκο πεδιο της Γης δεν αλλαζει για την παρτυ του. Απλα αντεχει πολυ παραπανω ξυλιες, πιστολιες και μαχαιροματα.
Ασε που οι κακοι ειναι πολυ κακοι και κατι διμετρα ντερεκια του βορρα. Ουφφφ... ευτυχως που εχουν εξημερωθει εκει πανω.



Ειναι απο τις ταινιες που μπορει να ξαναδω για το fun, ενω καποια απο τεσσερις φανταστικους η αβεντζερς, σουπερμαν, καπταιν μαρβελες κλπ... δεν προκειται.

Η γηραια Ηπειρος φαινεται να θελει να πειραματιστει με το ειδος. Γιατι υπαρχει και μια Ιταλικη προσπαθεια αναλογη που ειχα δει αλλα ισως δεν ειχα αναφερει, το Jeeg Robot αλλα που μου αρεσε λιγοτερο (δηλαδη δεν ου αρεσε).

Ξεροντας τι ειναι λοιπον καποιος μπορει να την δει ευχαριστα, με ολη την βια ου βγαζει, χωρις να περιμενει αλλα αντι αλλων.

O Rendel μπήκε στη λίστα, και αντιήρωας από την Φιλανδία και ξυλίκι.. :Banane0:



Και εγώ θα σας πάω στην Νορβηγία με μία ταινία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά
της κινηματογραφικής σχολής των Σκανδιναβών.
Σχετικά αργός ρυθμός για τα δεδομένα του Hollywood, αλλά βαριά ατμόσφαιρα μυστηρίου
και πανέμορφη φωτογραφία.
Η ταινία μας ονομάζεται Skjult aka Hidden (2009).
Υπόθεση:
Η αρχή είναι καταπληκτική. Ενα παιδί την ώρα που ουρεί στην άκρη του δρόμου
βλέπει μία παρουσία να τρέχει από το δάσος.
Αυτή η παρουσία είναι ένα άλλο παιδί που πετάγεται στο δρόμο και προκαλεί μία νταλίκα
να φρενάρει απότομα, αλλά αυτή εκτρέπεται και πέφτει στο αυτοκίνητο των γονιών,
που περιμένουν το παιδί που κάνει την ανάγκη του.
Χρόνια αργότερα, Ο Kai Koss επιστρέφει για να κληρονομήσει το σπίτι
της τρομακτικής μητέρας του.
Ο Kai είναι ένας νέος με ψυχολογικά προβλήματα, ένα κουβάρι αμφισβητήσεων,
λόγω καταπίεσης στην παιδική ηλικία από την μητέρα του.
Στο σπίτι που κληρονομεί βλέπει φρικτά οράματα, αλλά δεν είναι το μόνο του πρόβλημα,
γιατί η αστυνομία τον παρακολουθεί επειδή άνθρωποι εξαφανίζονται...
Ανατριχιαστική ιστορία που δεν βασίζεται στο αιματηρό στύλ των
συνηθισμένων ταινιών τρόμου, αλλά σε φόβους και σκοτεινά μυστικά.
Στην αρχή μας φέρνει πιο κοντά στο Ιαπωνικό horror, και μετά γίνεται
θρίλερ μυστηρίου.
Ενα δραματικό ψυχολογικό horror με έμφαση στην φυσική ομορφιά του τοπίου,
μας κερδίζει με τον καλό πρωταγωνιστή και την σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Φυσικά προτείνεται για μεταμεσονύχτια παρακολούθηση...

Το Ρεντελ υπαρχει στο Αmazon και σε Ντι Βι Ντι (και ειναι και φτηνο 7 ευρα) και σε ΒΡ.



Αυτα που βαζω ειναι γενικα αυτα που βρισκει καποιος με λιγη, ελαχιστη θεληση στο Αμαζον Ευρωπης. Και φυσικα και σε αλλες πλατφορμες (Fnac) κυριως των χωρων προελευσης. Και που φυσικα στελνουν στις χωρες της ΕΕ. Ποτε δε βαζω ουτε καν κατι που βρισκεις σε Αμαζον Αμερικης για παραδειγμα... η σε Ασιατικες πλατφορμες.

Τωρα του Ιχοντεμον ειναι αληθεια οτι πρεπει για καποια να ψαξεις σε βιντεοκλαμπαδικο που εκλεισε...:flipout: -bye-:award:

Δημήτρης Ιωάννου said:

Ρε σεις,σταματήστε να προτείνετε ταινίες που δεν υπάρχουν πουθενά!!

Ούτε για ενοικίαση,ούτε για πώληση.

Καταντάει κουραστικό ,κάπου..:ADFAD2:

Click to expand...

Στο θέμα των δυσεύρετων ταινιών σίγουρα υπάρχει μία απογοήτευση όταν ανακαλύπτουμε
ότι είναι σπάνιες, γιατί βλέπω αρκετό διεθνές cinema αλλά καλό είναι να υπάρχει
η πληροφορία ακόμα και αν αποτύχει η αναζήτηση προσωρινά.
Αργότερα μπορεί να εμφανιστεί, γιατί και το Amazon ανανεώνει τους καταλόγους
και τα on line videoclub των εταιριών τηλεφωνίας και άλλα sites.
Και επειδή θέλω να είμαι συγκεκριμένος είχα διαβάσει κάπου για το Rare Exports,
μαύρη κωμωδία με τον Αγιο Βασίλη δεν το έβρισκα πουθενά,
και ξαφνικά εμφανίστηκε σε γνωστή ιστοσελίδα και σε άριστη ποιότητα.
Τώρα για παράδειγμα ψάχνω το Trolljegeren, που θα μου πάει?
:bebored: