Νόημα έχουν όλα. Και το review και η ακρόαση με τις ίδιες σου τις αισθήσεις εκείνου που διάβασες στο review. Εφ' όσον είναι διαθέσιμο προς ακρόαση, αλλά συνήθως είναι αφού θεωρητικώς ο αντιπρόσωπος το στέλνει για δοκιμή στον ειδικό τύπο και στη συνέχεια το έχει στην έκθεσή του προς ακρόαση από το κοινό, προκειμένου το κοινό να έχει όσο γίνεται μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.
Δηλαδή μετά το review είναι στο χέρι σου να δεις και τα όσα ειδικά σε εσένα θεωρείς ότι πρέπει να δεις και θεωρείς ότι δεν αποτελούν μέρος του review.
Πάντως για να σου λύσω λίγο την απορία περί θαψίματος, θα σου πω ότι έχω βρεθεί στη θέση να αποκλείσω από συγκριτικό ηχείων ένα ζευγάρι που απλώς αδυνατούσε ηχητικώς να αντιπαρατεθεί με τα υπόλοιπα.
Αυτό γιατί όπως σκοπός είναι να αναδειχτούν οι διαφορές μεταξύ π.χ. των ηχείων ίδιας στόχευσης και ανταγωνιστικά, είναι επίσης σωστό να αποφύγεις να αδικήσεις ένα προϊόν το οποίο έχει άλλες αρετές που όμως δεν θα αναδειχτούν στη δοκιμή εκείνη που στοχεύει σε διαφορετική βάση.
Αυτό εν μέρει απαντά και γιατί δεν βλέπεις κάτι να «θάβεται» γιατί ως ένα βαθμό γίνεται επιλογή συμμετοχής. Δεν θα ήταν δυνατόν να γίνονται δοκιμές έτσι στα τυφλά και όποιον πάρει ο χάρος.
Το συγκεκριμένο ηχείο λοιπόν έπρεπε να έχει τη δική του παρουσίαση, και άρα και την ανάλογη ανάπτυξη σε χώρο κειμένου που δεν προσφέρεται σε ένα συγκριτικό, όπου εκεί θα μπορούσες να εξηγήσεις όλα τα τι, τα γιατί και τα πως.
Έτσι έκρινα και έτσι το έκανα και στο τέλος δικαιώθηκα.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί το πιο μεγάλο λάθος είναι να πας «safe». Και δεν σου κρύβω πως όταν εσύ θέλεις να πας «safe» γιατί δεν είσαι σίγουρος, ο μόνος που είναι safe στην πραγματικότητα σε μια τέτοια περίπτωση είναι ο αντιπρόσωπος, καθώς είναι πιο πιθανό αφού αισθάνεσαι safe αφού έκανες την... safe επιλογή, να μην έχεις δεύτερες σκέψεις κατόπιν για την αγορά.
Θέλει εμπειρία και κάμποσα χρόνια για να καταλάβεις ότι στο Hi-Fi είναι καλύτερα να τολμάς παρά να είσαι άτολμος στις αγορές σου.
