Την είδα χθες στο Mall Vmax (πανηγύρι γινόταν), τεσπα, για μένα το όλο θέμα χωρίζεται σε δύο κομμάτια :
α) Ταινία
Ούτε κρύο - ούτε ζέστη....
...από την μία, ο κακός (Αμερικάνος???) που διαθέτει άφθονο χρήμα, οπλισμό, τεχνολογία και δύναμη, για να καταστρέψει τα πάντα στον βωμό του κέρδους, σηκώνει 150 κιλά πάγκο, έχει ένα σημάδι στο κορμί του από μάχη, πίνει καφέ σε κούπα την ώρα που εφορμά και δεν υπολογίζει βουνά, θάλασσες, δέντρα, ζώα, γέρους γριές, γυναίκες, παιδιά....
...από την άλλη, ο 'κακάγαθος' (Αμερικάνος??) που στο δρόμο χάνει το 'κακ', συνήθως είναι απελπισμένος, φτωχός, δεν πίνει καφέ και είναι χτυπημένος από την άτιμη τη μοίρα, έχει περισσότερα σημάδια στη ψυχή από το σώμα...αλλά η καρδιά και το φιλότιμο φτάνουν μέχρι το πάτωμα...
... τα ελικόπτερα και τα αεροπλάνα πέφτουν εδώ και χρόνια με βέλη, οι τυφλοί βρίσκουν το φως τους, οι έχοντες κινητικά προβλήματα γίνονται σαν τα κορίτσια λάστιχο και ο καλός θα βρει παντού (ακόμα και σε άλλο πλανήτη) να ερωτευτεί και να 'περιποιηθεί' την 'κόρη του αρχηγού'.....
....πάντα όμως υπάρχουν και καλοί (Αμερικάνοι??), συνήθως καπνίζουν και δεν είναι στρατιωτικοί (αλλά πληρώνονται για να υπηρετούν στρατιωτικούς) δεν έχει σημασία ότι πεθαίνουν αφού το πνεύμα τους δεν παθαίνει τίποτα, μιας και το ζητούμενο είναι...... να πεθάνει (δύσκολα, αλλά να πεθάνει) ο κακός και μάλιστα ο πιο κακός απ' όλους....
....στο τέλος οι ξυπόλητοι και ξεβράκωτοι πάντα καταφέρνουν να νικήσουν και είναι τόσο μεγαλόκαρδοι και γενναιόδωροι (γι' αυτό είναι ξεβράκωτοι, τι να τις κάνουν τις τσέπες??), που χαρίζουν την ζωή στους κακούς και μάλιστα αφήνουν έναν εκ των κακών ηγετών (συνήθως όχι στρατιωτικό, αλλά μανατζαρέο) να επιστρέψει στον τόπο συμφερόντων του...μήπως τυχόν και χρειαστεί να βγει 2o μέρος....
...ασφαλώς και δεν ισχύει το λαϊκό ρητό.... 'καλό το παραμύθι σου, αλλά δεν είχε δράκο'....μιας και ο τόπος ήταν γεμάτος από δαύτους...
...ΟΚ παίρνεις POPCORN, HOTDOG, NACHOS, ICECREAMS, BEER κ.λ.π., λόγω του βάρους σου (και το επιπλέον βάρος των εφοδίων που κουβαλάς) ανεβαίνεις λαχανιασμένος τις σκάλες (κι ας είναι κυλιόμενες), φτάνεις μέχρι την πολυθρονάρα, αφού έχεις αφήσει σαν τον Κοντορεβιθούλη πίσω σου τα μισά που έχεις αγοράσει .... βάζεις στη σειρά (από τα αλμυρά προς τα γλυκά) τα τρόφιμα και αφού σκουπίσεις τον ιδρώτα από το μέτωπο, χύνεσαι στην πολυθρόνα και περιμένεις να θαυμάσεις/ονειροπολήσεις τις αθλητικές ικανότητες των πρωταγωνιστών...God Bless America...Living in America...THE END.
β) 3D Ταινία
Με λίγα λόγια και όπως εύκολα συμπεραίνει κανείς από τα ανωτέρω είναι ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσε να με κάνει να το ξαναδώ, μου άρεσε πάρα πολύ η αίσθηση που σου έδινε, για τα δικά μου μάτια ήταν εντυπωσιακό, κάπως κουραστικό στις πολύ γρήγορες σκηνές, αλλά overall πάρα πολύ ωραίο. Δεν ξέρω αν οι επόμενες υλοποιήσεις 3D θα είναι καλύτερες ή χειρότερες, αλλά θα είναι ένας λόγος για να με κάνουν να ξαναπάω σινεμά....άσχετα αν η ταινία είναι κακή, μέτρια ή καλή.