Progressive, ή προοδευτική σάρωση, είναι ο τρόπος που δημιουργείται η εικόνα στην επιφάνεια του καθοδικού σωλήνα (crt:cathode ray tube) μίας τηλεόρασης.
Πως λειτουργεί τώρα ο καθοδικός σωλήνας: Οι crt αποτελούνται από 2 βασικά μέρη, μία επιφάνεια από "φώσφορο" (η οθόνη επάνω στην οποία σχηματίζεται η εικόνα) και από ένα "κανόνι" ηλεκτρονίων. Όταν ένα ηλεκτρόνιο φύγει από το "κανόνι" και πέσει στην οθόνη, αυτό απορροφάται από το "φώσφορο", ο οποίος με τη σειρά του εκπέμπει λευκό φως (μιλάμε για ασπρόμαυρη εικόνα, στις έγχρωμες απλά υπάρχουν ομοιόμορφα κατανεμημένα τρίχρωμα εικονοστοιχεία "φωσφόρου"-RGB). Τώρα ανάλογα με την ποσότητα των ηλεκτρονίων που θα πέσουν επάνω σε ένα σημείο της όθόνης, ανάλογα με την ισχύ της δέσμης των ηλεκτρονίων λοιπόν, θα λάβουμε και ανίστοιχη φωτεινότητα. Καθόλου ηλεκτρόνια -> μαύρο, λίγα ηλεκτρόνια -> σκούρο γκρί, πολλά ηλεκτρόνια ->λευκό. Έτσι λοιπόν μπορούμε να φτιάξουμε μία κουκίδα επάνω στην οθόνη, με την φωτεινότητα που θέλουμε.
Σκοπός είναι όμως να φτιάξουμε ολόκληρη εικόνα και όχι μόνο μία κουκίδα: Γι'αυτό το σκοπό χρησιμοποιούμε ηλεκτρομαγνήτες στα πλάγια της οθόνης, προκειμένου να εκτρέψουμε αυτή τη δέσμη των ηλεκτρονίων που έρχεται από το "κανόνι", έτσι ώστε να περάσει/σαρώσει σταδιακά απ'όλη την επιφάνεια της οθόνης.
Χωρίζουμε την οθόνη σε οριζόντιες γραμμές - "αυλάκια" από τα οποία θα περάσει η δέσμη: 480 στο NTSC και 576 στο PAL (κανονικά είναι περισσότερες, αλλά δεν είναι επί του παρόντος).
Τι σημαίνει τώρα progressive scan: Η δέσμη των ηλεκτρονίων, προοδευτικά σαρώνει μία-μία τις γραμμές/"αυλάκια" της οθόνης, από αριστερά προς τα δεξιά, και μεταβάλλοντας κατάλληλα την έντασή της, δημιουργεί περιοχές διαφορετικής φωτεινότητας, δηλαδή δημιουργεί μία ασπρόμαυρη (καλύτερα greyscale) εικόνα.
Αν λοιπόν η εικόνα μας αποτελέιται από 576 γραμμές πρώτα η δέσμη των ηλεκτρονίων θα περάσει από την γραμμη 1, μετά από τη γραμμή 2,3,4,κοκ.
Όταν θα φτάσει στο τέλος της γραμμής 576, η δέσμη θα βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος της οθόνης, οπότε και θα κάνει ένα πηδηματάκι για να βρεθεί στο πάνω αριστερά, στην αρχή της γραμμής 1. Τότε θα ξαναρχίσει την ίδια διαδικασία, και θα αρχίσει να "ζωγραφίζει" τη δεύτερη εικόνα επάνω στην πρώτη. Έτσι γίνεται η εναλλαγή εικόνων/"καρέ" στην τηλεόραση, με περίπου 30 "καρέ" στο NTSC και 25 στο PAL (αμερικάνικο και ευρωπαικό τηλεοπτικό συστημα αντίστοιχα).
:grandpa: Τα παλία τα χρόνια που λέτε τώρα, που δεν υπήρχαν ψηφιακά κόλπα, αλλά ο κόσμος ήταν πιό απλός και πιό αναλογικός, υπήρχαν ορισμένα προβλήματα. Τα κυριότερα ήταν οι χαμηλές επιδόσεις των ηλεκτρονικών της εποχής, αλλά πάνω απ'όλα η όχι επαρκής ποιότητα οθονών crt.
Το βασικό πρόβλημα με τις οθόνες καθοδικού σωλήνα, ήταν ότι ο "φώσφορος" που ενεργοποιούταν από τη δέσμη των ηλεκτρονίων, ενώ εξέπεμπε το φως όπως έπρεπε να κάνει από τη μία, από την άλλη το έκανε πολύ γρήγορα. Το αποτέλεσμα ήταν την ώρα που σχηματίζονται οι κάτω γραμμές της εικόνας, οι πάνω να έχουν ήδη σβήσει, και η εικόνα να "αναβοσβήνει/τρεμοπαίζει". Strobo-tv:flipout:! Για να μη γίνουμε όλοι επιληπτικοί λοιπόν, επινοήθηκε το εξής κόλπο: Χωρίστηκαν οι παραπάνω γραμμές σάρωσης σε μονές και ζυγές, και πρώτα σαρώνονταν οι μεν, έπειτα οι δε. Έτσι ενώ η εικόνα έσβηνε πάλι, αυτό γινόταν ομοιόμορφα από τη μία, και από την άλλη το δεύτερο πέρασμα για τις ζυγές γραμμές προλάβαινε να ανανεώσει τη φωτεινότητα, ώστε η εικόνα να βλέπεται χωρίς πρόβλημα. Αυτή είναι και η πεπλέγμένη σάρωση (Interlaced) και δημιουργήθηκε από ανάγκη. Ο δε χωρισμός της εικόνας/"καρέ" σε δύο βοηθητικές (πεδία/fields) με μονές και ζυγές γραμμές, περίπου 60 πεδία στο NTSC και 50 στο PAL δεν είναι άσχετος με τη συχνότητα του ρεύματος που παίρνουμε από τις πρίζες στον τοίχο (220V/50 Hz).