Απο μικρός είχα μεγάλη λατρεία με τον κινηματογράφο, όπως σίγουρα οι περισσότεροι απο μας. Η πρώτη μου επίσκεψη σε σινεμά, Σεπτέμβριο του 89 ακριβως 7 χρονών, στην Αρκούδα του Ανό, είναι ακόμα χαραγμένη βαθιά στην μνήμη μου. Η δεύτερη ταινία δε, ήταν το "Σινεμά ο Παράδεισος". Απο τότε ερωτεύτηκα το μέσο, την αίσθηση, την εικόνα. Αν και θα μπορούσε πολύ εύκολα να ήταν, δεν κατέληξε να είναι ο κινηματογράφος το επάγγελμα που ακολούθησα. Αυτή η αγάπη ήταν πάντα εμφανής στο φωτογραφικό μου στυλ, με τα χρόνια όλο και περισσότερο. Τελευταία μου γίνεται όλο και περισσότερο έμμονη ιδέα η ενασχόληση αυτή και η επιθυμία τέτοια που δυσκολεύομαι να την απαρνηθώ.
Οπότε λέω εκτός απο το να βγάζω φωτογραφίες που να έχουν μια κινηματογραφική οπτική, να ξεκινήσω ένα μικρού μήκους project.
Γκρινιάζω συχνά για το πόσο που λείπει το πλήρες φορμά στο ψηφιακό. Κύριος λόγος για αυτό είναι τα έξτρα μμ που χάνεις στα άκρα. Χαρακτηριστικό στις ταινίες που λάτρεψα είναι το εύρος που προσφέρει το cinemascope χωρίς την χρήση του ευρυγώνιου με τα αρνητικά της προοπτικής του. Για παράδειγμα τα πλάνα του Wes Anderson... Αυτό είναι δυνατόν με την χρήση των αναμορφικών φακών. Βέβαια εκτός απο το μεγαλοπρεπές 2.66 η 2.35 φορμά, οι αναμορφικοί δίνουν και άλλες ιδιότητες που είναι πλέον άρρηκτα δεμένες με την κινηματογραφική εικόνα. Tο έντονο flare, το οβαλ bokeh, τα σχετικά μαλακά κλπ...
Αν δεν είναι προφανές το που το πάω, ας το πώ. Σκέφτομαι έντονα την αγορά ενός αναμορφικού φακού. Φυσικά μιας και δεν σκοπεύω να δώσω 3000Ε δεν μιλάω για εναν Iscorama 35, αλλά για κάτι φθηνότερο. Ούτε όμως κάποιον projection lens με αμφισβητούμενη οξύτητα και ευχρηστία. Στην ουσία μιλάω είτε για έναν Kowa 16S η 18Η/8Ζ είτε για έναν Isco Compact 1,7x. Πράγμα που σημαίνει οτι μιλάμε για ένα κόστος γύρω στα 500-600Ε. Φυσικά manual focus, και στον αναμορφικό και στον βασικό φακό που θα έχω επιλέξει με ότι αυτό συνεπάγεται...
Το ερώτημα που θέτω εν τέλει είναι το εξής. Έχει δουλέψει κανένας με αναμορφικούς φακούς? (Ναθ? Γιάννη Σπύρου?) Πόσο δύσχρηστοι είναι τελικά και πόσο σε ανταμοίβει το τελικό αποτέλεσμα? Πόσο μεγάλη διαφορά θα έχω αν απλά τραβάω με λίγο πιο ευρυγώνιο και κάνω κροπ στο επιθυμητό φορμά? Είμαι σχεδόν ένα βήμα πριν το απονενοημένο και ζητάω απο κάποιον που έχει προσωπική εμπειρία να με σταματήσει αν ξέρει κάτι παραπάνω...
Οπότε λέω εκτός απο το να βγάζω φωτογραφίες που να έχουν μια κινηματογραφική οπτική, να ξεκινήσω ένα μικρού μήκους project.
Γκρινιάζω συχνά για το πόσο που λείπει το πλήρες φορμά στο ψηφιακό. Κύριος λόγος για αυτό είναι τα έξτρα μμ που χάνεις στα άκρα. Χαρακτηριστικό στις ταινίες που λάτρεψα είναι το εύρος που προσφέρει το cinemascope χωρίς την χρήση του ευρυγώνιου με τα αρνητικά της προοπτικής του. Για παράδειγμα τα πλάνα του Wes Anderson... Αυτό είναι δυνατόν με την χρήση των αναμορφικών φακών. Βέβαια εκτός απο το μεγαλοπρεπές 2.66 η 2.35 φορμά, οι αναμορφικοί δίνουν και άλλες ιδιότητες που είναι πλέον άρρηκτα δεμένες με την κινηματογραφική εικόνα. Tο έντονο flare, το οβαλ bokeh, τα σχετικά μαλακά κλπ...
Αν δεν είναι προφανές το που το πάω, ας το πώ. Σκέφτομαι έντονα την αγορά ενός αναμορφικού φακού. Φυσικά μιας και δεν σκοπεύω να δώσω 3000Ε δεν μιλάω για εναν Iscorama 35, αλλά για κάτι φθηνότερο. Ούτε όμως κάποιον projection lens με αμφισβητούμενη οξύτητα και ευχρηστία. Στην ουσία μιλάω είτε για έναν Kowa 16S η 18Η/8Ζ είτε για έναν Isco Compact 1,7x. Πράγμα που σημαίνει οτι μιλάμε για ένα κόστος γύρω στα 500-600Ε. Φυσικά manual focus, και στον αναμορφικό και στον βασικό φακό που θα έχω επιλέξει με ότι αυτό συνεπάγεται...
Το ερώτημα που θέτω εν τέλει είναι το εξής. Έχει δουλέψει κανένας με αναμορφικούς φακούς? (Ναθ? Γιάννη Σπύρου?) Πόσο δύσχρηστοι είναι τελικά και πόσο σε ανταμοίβει το τελικό αποτέλεσμα? Πόσο μεγάλη διαφορά θα έχω αν απλά τραβάω με λίγο πιο ευρυγώνιο και κάνω κροπ στο επιθυμητό φορμά? Είμαι σχεδόν ένα βήμα πριν το απονενοημένο και ζητάω απο κάποιον που έχει προσωπική εμπειρία να με σταματήσει αν ξέρει κάτι παραπάνω...