Ιταλικό προγκρέσιβ

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
ProgItaliano.jpg

Προτεινόμενη Δισκογραφία - Ευρετήριο

Aktuala #1, #2
- Aktuala (1973, Bla Bla)
- La Terra (1974, Bla Bla)
- Tappeto Volante (1976, Bla Bla)

Alphataurus #1, #2
- Alphataurus (1973, Magma)

Area - International POPular Group #1, #2, #3
- Arbeit Macht Frei (Il Lavoro Rende Liberi) (1973, Cramps Records)
- Crac! (1975, Cramps Records)

Il Balletto Di Bronzo #1, #2
- Ys (1972, Polydor)

Banco del Mutuo Soccorso #1, #2
- Banco Del Mutuo Soccorso (1972, Dischi Ricordi)
- Darwin! (1972, Dischi Ricordi)
- Io Sono Nato Libero (1973, Dischi Ricordi)

Franco Battiato #1, #2
- Fetus (1972, Bla Bla)
- Pollution (1972, Bla Bla)

Biglietto Per L'Inferno #1, #2
- Biglietto Per L'Inferno (1974, Trident)

Campo Di Marte #1, #2
- Campo Di Marte (1973, United Artists Records)

Cervello #1, #2
- Melos (1973, Ricordi)

Jumbo #1, #2
- DNA (1972, Philips)
- Vietato Ai Minori Di 18 Anni? (1973, Philips)

De De Lind #1, #2, #3
- Io Non So Da Dove Vengo E Non So Dove Mai Andro, Uomo E' Il Nome Che Mi Han Dato (1972, Mercury)

Locanda Delle Fate #1, #2, #3
- Forse Le Lucciole Non Si Amano Piu (1977, Polydor)

Maxophone #1, #2, #3
- Maxophone (1975, Produttori Associati)

Metamorfosi #1
- Inferno (1973, Vedette Records)

Museo Rosenbach #1, #2, #3, #4, #5, #6
- Zarathustra (1973, Ricordi)

Le Orme #1, #2, #3, #4
- Collage (1971, Philips)
- Uomo di Pezza (1972, Philips)
- Felona e Sorona (1973, Philips)

Osanna #1, #2
- Palepoli (1973, Fonit)

Picchio Dal Pozzo #1
- Picchio Dal Pozzo (1976, Grog Records)

Premiata Forneria Marconi #1, #2, #3, #4
- Storia di un minuto (1972, Numero Uno)
- Per un amico (1972, Numero Uno)
- Photos Of Ghosts (1973, Numero Uno/Manticore)
- L'Isola Di Niente (1974, Numero Uno)

Quella Vecchia Locanda #1, #2, #3
- Quella Vecchia Locanda (1972, Help!)
- Il Tempo Della Gioia (1974, RCA Italiana)

Il Rovescio Della Medaglia #1, #2
- Contaminazione (1973, RCA Italiana)

Semiramis #1, #2
- Dedicato A Frazz (1973, Trident)

Stormy Six/Claudio Rocchi #1, #2
- Le idee di oggi per la musica di domani (1969, First/Ariston)
- Un biglietto del tram (1975, L'Orchestra)
- Volo magico n.1 (1971, Ariston)

Golem.jpg
Τελευταία ενημέρωση 22/12/2021 (grio)
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα

Εισαγωγή

«Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στην Ιταλία κατά την περίοδο μεταξύ 1971-1974, υπήρξε ένα μουσικό κίνημα όπου οι μπάντες προκαλούσαν η μία την άλλη για το ποια είναι η πιο ευφάνταστη και ποια θα μπορούσε να δημιουργήσει το "αιώνιο" άλμπουμ. Ήταν όλοι τους ζωγράφοι και γλύπτες όπως ακριβώς και στην Αναγέννηση στην Ιταλία.» - Tom Hayes/Gnosis​

Η Ιταλική σχολή προγκρέσιβ, σαφώς διακρίνεται από τα γνωστά χαρακτηριστικά του είδους, έχει όμως και δικά της γνωρίσματα, αξιοσημείωτα και αντανακλώντα το μεσογειακό ταμπεραμέντο και την κουλτούρα των γειτόνων μας. Μεγάλα γκρουπ της δεκαετίας του '70 ήταν οι Alphataurus, Area, Banco Del Mutuo Soccorso, Goblin, Il Balletto di Bronzo, Maxophone, Museo Rosenbach, Osanna, Premiata Forneria Marconi, Quella Vecchia Locanda κ.α.

Τι είπαν όμως οι πρωταγωνιστές;

«Το προγκρέσιβ είναι βασικά μια ανάμειξη από τρία στοιχεία: Το τραγούδι, ο αυτοσχεδιασμός εμπνευσμένος από τη τζαζ και τη σύνθεση σε κλασικό στυλ. Αυτό το κοκτέιλ ερμηνεύεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε χώρα: στην Αγγλία, για παράδειγμα, υπερισχύουν οι κέλτικες, ροκ και μπλουζ επιρροές. Στην Ιταλία, η κλασική μας παράδοση: το μελόδραμα, οι Respighi, Puccini, Mascagni, αλλά και όλοι οι σύγχρονοι κλασικοί συνθέτες. Είναι αυτή η κληρονομιά, που κατά τη γνώμη μου, κρύβει την ιδιαιτερότητα του ιταλικού προγκρέσιβ.» - Franco Mussida, PFM

«Κατά την περίοδο αυτή, εμείς οι Ιταλοί, έπρεπε να αγωνιστούμε ενάντια στον "τοίχο" της ιταλικής μελωδίας. Εμείς, οι Il Balletto di Bronzo, ζούσαμε στη Νάπολη και έπρεπε να φέρουμε στους ώμους μας ένα ακόμη μεγαλύτερο φορτίο, τον ναπολιτάνικο πολιτισμό και μουσική. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την παράδοση, έπρεπε να πολεμήσουμε εναντίον των συμβάσεων και να αρνηθούμε την ενσωμάτωση. Ο νέος ήχος δεν είχε φτάσει ακόμα, δεν υπήρχε μουσική για τους νέους ανθρώπους, δεν υπήρχε τίποτα, έπρεπε να εφεύρεις και να δημιουργήσεις το χώρο σου. Ίσως αυτή ήταν η κινητήρια ώθηση που απελευθέρωνε μια τέτοια δημιουργική δύναμη.» - Gianni Leone

«Το Προγκ ήταν ουσιαστικά ένα είδος μουσικής που ήρθε, χρησιμοποιώντας τις φόρμες της "σοβαρής" μουσικής και παιζόταν από μουσικούς με κλασικό υπόβαθρο και δίπλωμα ωδείου στις τσέπες τους, αλλά με μακριά μαλλιά, τύμπανα, ηλεκτρονικά όργανα και ενισχυτές. Εκείνη την εποχή προτίμησαν να την αποκαλούν "Ποπ" που είναι η συντομευμένη ονομασία για την "Ποπιουλαρ" με την έννοια της διάδοσης και δημοφιλίας, διαφορετική από την έννοια της "Ποπ" που έχει σήμερα (συνώνυμη με κάτι, μεταξύ χορευτικής μουσικής και μελωδικών τραγουδιών).» - Aldo Tagliapietra, Le Orme

«Θέλαμε να βάλουμε κάποιους αυτοσχεδιασμούς μεταξύ των ερμηνειών και έπρεπε να αποφασίσουμε για το στυλ που θα ακολουθούσε... Μετά τη παρεύρεσή μας στο φεστιβάλ της Νήσου Γουάιτ, ήταν σαφές σε όλους μας ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να παίζουμε τα συνηθισμένα τραγούδια με στίχους και ρεφρέν.» - Toni Pagliuca, Le Orme

«Εκείνη την εποχή το νέο όργανο που ξεκίνησε την προοδευτική μουσική ήταν το τυπικό πιάνο που είχε γίνει όμως κάτι περισσότερο. Με το μέλοτρον αυξήθηκε η πιθανότητα δημιουργίας του ήχου ορχήστρας. Οι ταινίες δημιουργούσαν νέα εφέ και οι ζωντανές εμφανίσεις απογειώθηκαν. Το μουγκ, πάλι, έδωσε ένα νέο ήχο, ήχο που προκαλεί τα συναισθήματα και παράγει μια δόνηση που σε ταρακουνάει. Όσο τροποποιούνταν τα όργανα, έπρεπε να είμαστε πάντα ενήμεροι.» - Franz Di Ciocco

«Ήταν η τάση αυτών των χρόνων, να περιπλέκει όλα αυτά που ήταν απλά και αυτό μπορούσε να είναι ακόμη πολύ απλό. Τα άλμπουμ εκείνης της περιόδου ήταν περίεργα, παραμορφωμένα και πολύπλοκα, ακολουθούσαν το αγγλικό μοντέλο, τους King Crimson πάνω από όλους. Μέσα στα κομμάτια των άλμπουμ μπορούσαν συχνά να βρεθούν τμήματα από κλασικούς συνθέτες όπως Scarlatti, Bach, Vivaldi ή Corelli. Τα άλμπουμ συνήθιζαν να έχουν πολύπλοκες δομές και συνήθως ήταν πολύ μακριά από το "εύκολο άκουσμα". Η ιταλική μελωδία συχνά απομακρυνόταν από την ερμηνεία, ενώ στους στίχους μπορούσε να βρεθεί λίγο από όλα, από τη μελοποίηση του Βολφ Μπίρμαν στα περάσματα των Γκόσπελ και από τη φιλοσοφία του Νίτσε στην ποίηση του Ludovico Ariosto...»

«Μας άρεσε να δίνουμε κρυφά νοήματα στα πάντα και συνηθίζαμε να το κάνουμε με πλήρη ειλικρίνεια, όχι για να "κλέψουμε" άλλες μπάντες. Τα άλμπουμ των αρχών του '70 ήταν πολύ πλούσια σε ιδέες, αν και δεν ήταν όλες καλές, διότι τα "γκρουπ" θεωρούνταν σαν σχολεία, όπου ο καθένας είχε το δικαίωμα να εκπαιδεύεται. Το πολιτικό κλίμα αυτών των ετών συνέβαλε πολύ στην ενίσχυση αυτής της έννοιας. Το γκρουπ ήταν ένας δημοκρατικός θεσμός, όπου κάθε μέλος μπορούσε να φέρει μια ιδέα και να ζητήσει από τους άλλους να την αναπτύξουν. Υπήρχε πολλή απειρία και εφευρετικότητα, αλλά και ένα μικρό κομμάτι αλαζονείας, λόγω του ενθουσιασμού που προερχόταν από την ευκαιρία να ηχογραφηθεί και να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ. Δεν υπήρχαν σχέδια, αυτό ήταν όλο. Είναι διαφορετικά από σήμερα, που επιδεικνύεις τις γνώσεις σου ακριβώς για να επιβληθείς στο κοινό. Τα ντεμπούτο άλμπουμ της περιόδου ήταν σαν μαγαζιά, συνηθιζόταν να περιέχουν ότι είχες ακούσει και ότι είχες διαβάσει. Πράγματι, όλα αυτά που εσύ μπορούσες!» - Ivano Fossati

«Ήταν μια εξυψωτική περίοδος. Υπήρχε πολλή δημιουργικότητα, μοιραζόμασταν νέες ιδέες, διαδίδαμε τους σπόρους ενός νέου είδους μουσικής. Κατά τις πιο σημαντικές συναυλίες όλα τα συγκροτήματα ήταν μαζί, δεν υπήρχε ανταγωνισμός, αλλά μια αίσθηση συνεργασίας.» - Donald Lax, Quella Vecchia Locanda

«Σε εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε μόνο προοδευτική μουσική, αλλά υπήρχε επίσης προοδευτική τάση της ζωής, της κοινωνίας, του συστήματος, των σχέσεων, ήταν μια εποχή που χιλιάδες αγόρια και κορίτσια ακολουθούσαν τα ποπ φεστιβάλ... Στα χρόνια αυτά τα σήματα από το αντεργκράουντ εκπέμπονταν όχι σαν πολιτιστική ή μουσική μόδα, αλλά σαν ένας νέος τρόπος ζωής, σαν σύστημα αναφοράς, σαν υπαρξιακό παράδειγμα.» - Claudio Rocchi, Stormy Six

«Ήταν τόσο περίεργη δεκαετία, τόσο πλούσια που ήταν περιορισμός να μιλάμε για ένα μόνο πράγμα. Θα μιλούσα πιο σωστά για ένα μωσαϊκό, ένα παζλ, ένα μεγάλο λαβύρινθο κατασκευασμένο από μεγάλες λεωφόρους και στενά σοκάκια, ορίζοντες που έφτανες τρέχοντας, που φαίνονταν τόσο κοντά και ξαφνικά κρύβονταν από φράκτες που έρχονταν από το πουθενά. Ήταν μια περίοδος μεγάλης και γενικής ουτοπίας, εκπληκτική, αλλά όχι για να γιορτάζεις με ένα νοσταλγικό τρόπο, διότι το μέλλον είναι πιο πολύτιμο από το παρελθόν, αν το δει κανείς με μάτια γεμάτα επιθυμία. Άλλο πράγμα είναι το παρελθόν, είναι σαν μάθημα που πρέπει να γνωρίζεις και έτσι πρέπει να το κρατήσετε στο μυαλό σας.» - Vittorio Nocenzi​
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Εκείνο που συνάγεται από τις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών της σκηνής είναι ότι η συγκεκριμένη εποχή ήταν εποχή γενικότερων κοινωνικών, πολιτισμικών και πολιτικών επαναπροσδιορισμών και κατατάξεων. Όλοι ήθελαν να συμμετέχουν και να συμβάλλουν στην διαμόρφωση μια νέας κατάστασης. Υπήρχε ενθουσιασμός και όραμα και μια φρεσκάδα στη σκέψη που "γέννησε" όλη αυτή τη πρωτοπορία που εκφράζεται βέβαια μέσα και από τη μουσική.

«Η πολιτική αντιπαράθεση στην Ιταλία ήταν τόσο ισχυρή που η ιταλική μουσική σκηνή δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί βαθιά από αυτή την ατμόσφαιρα. Η αριστερή πτέρυγα ήταν κυρίαρχη στο χώρο της μουσικής, χάρη στη διοργάνωση συναυλιών, στις σχέσεις μεταξύ των γκρουπ και τα κινήματα διαμαρτυρίας των φοιτητών.» - Andrea Parentin

Εμείς κρατάμε αυτό, απλά για να απομυθοποιήσουμε την υποτιθέμενη ασυμβατότητα της μουσικής με την κοινωνική στάση και πολιτική έκφραση και το συγκλονιστικό αλλά και τόσο πραγματικά αληθινό κλείσιμο της εισαγωγής μας από τον Vittorio Nocenzi των Banco del Mutuo Soccorso, και ευχόμαστε καλή ανάγνωση και ανοιχτή διάθεση για νέες ακουστικές εμπειρίες!



ΥΓ. Πιστεύω, να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον για όλα αυτά και να μην θεωρούνται "έπεα πτερόεντα"...
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Banco del Mutuo Soccorso

Ξεκινάμε, με τους Banco del Mutuo Soccorso (1969 – σήμερα), γιατί είναι αντιπροσωπευτικό και θαυμάσιο γκρουπ.

Εμπνευσμένοι από τα γκρουπ της Αγγλίας, ιδίως τους Gentle Giant, Jethro Tull και Emerson, Lake & Palmer, οι κιμπορντίστες Vittorio Nocenzi και ο αδελφός του Gianni ίδρυσαν τους Banco del Mutuo Soccorso στη Ρώμη. Αργότερα ηχογράφησαν το επώνυμο ντεμπούτο τους το 1972, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το Darwin!, και το 1973 το Io Sono Nato Libero. Από την αρχή, τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του ήχου τους, ήταν το πολύπλοκο ηχόχρωμα του πιάνου, του χάμοντ και των συνθεσάιζερ που έπαιζαν οι αδελφοί Nocenzi, συν τα φωνητικά από τον Francesco Di Giacomo. Μια προσεκτική ισορροπία των ηλεκτρονικών και ακουστικών οργάνων, καθώς και η χρήση των πνευστών, δημιουργούσαν τον πρωτότυπο και καινοτόμο ήχο τους, σε ένα μείγμα από ροκ, τζαζ και κλασική μουσική, ο οποίος ωστόσο δεν εγκατέλειπε την ιταλική μελωδική παράδοση. (πηγή: εξώφυλλα, wikipedia)

Καλό ταξίδι στο Francesco Di Giacomo (1947-2014), που δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα.

- La Conquista Della Posizione Eretta ~ Darwin -

Τη δεκαετία του '70 και αρχές '80 είχαμε πολλούς φίλους, συμμαθητές και τα αδέλφια τους, που σπούδαζαν στην Ιταλία και οι πλέον ανήσυχοι και ψαγμένοι, έφερναν με τις αποσκευές τους και κάποιο δίσκο ή κασέτα. Τα τρία παρακάτω πρώτα άλμπουμ τους στη Ricordi, είχαν τότε εμφανιστεί στις παρέες μας, με την μια ή την άλλη μορφή και είναι και τα αντιπροσωπευτικότερά τους.

BancoDarwinLibero.jpg

Banco Del Mutuo Soccorso (1972, Ricordi)
Darwin! (1972, Ricordi)
Io Sono Nato Libero (1973, Ricordi)
 

spacefreak

New member
20 August 2013
84
Ίσως η καλύτερη σκηνή στο κλασσικό progressive την 10ετία του 70. Έχω επίσης την άποψη ότι τη 3ετία 2010-2013, η ιταλική progressive σκηνή έκανε εκπληκτικό come back.
 
Last edited:

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Quella Vecchia Locanda

Οι Quella Vecchia Locanda ("Αυτό το παλιό πανδοχείο") είναι μια σπουδαία ιταλική prog μπάντα της ιστορικής σκηνής, που σχηματίστηκε στη Ρώμη στις αρχές της δεκαετίας του '70. Οι QVL παίζουν μια σύνθετη μουσική με πολλά οργανικά κομμάτια, όμορφες μελωδίες και πολύ υψηλή εξειδίκευση, κοντά στο στιλ των King Crimson.

Κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ τα οποία θεωρούνται απαραίτητα, από τη συγκεκριμένη σκηνή. Το πρώτο άλμπουμ "Quella Vecchia Locanda" (1972), εξακολουθεί να θεωρείται σαν κλασικό στον τομέα του, με μια πρωτότυπη μίξη από κλασικές επιρροές και τη χρήση του φλάουτου και του ηλεκτρικού βιολιού. Το ύφος τους ήταν ακόμη πιο έκδηλο, στο δεύτερο άλμπουμ τους, "Il Tempo Della Gioia" (1974), το οποίο κατατάσσεται ως ένα από τα καλύτερα δείγματα της σκηνής. Το γκρουπ δυστυχώς διαλύθηκε αμέσως μετά το δεύτερο άλμπουμ, αφήνοντάς μας δύο διαμάντια, με εκπληκτικά εξώφυλλα. (πηγή: progarchives.com)

QVL.jpg
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Alphataurus

Το γκρουπ Alphataurus από το Μιλάνο δημιουργήθηκε το 1970 και ήταν μια από τις πολλές άγνωστες ιταλικές μπάντες που ξαφνικά είχαν ένα συμβόλαιο, έκαναν ένα άλμπουμ και περιέπεσαν στη λήθη. Έχοντας παίξει σε μερικά σημαντικά φεστιβάλ το 1972, ο Vittorio De Scalzi των New Trolls προσφέρει στο γκρουπ συμβόλαιο για τη νέα ετικέτα του, Magma.

Alphataurus.jpg

Ένα και μόνο άλμπουμ, το Alphataurus, το πρώτο για τη νεογέννητη ετικέτα, είναι ένα αριστούργημα, τόσο καλά φτιαγμένο και εκτελεσμένο που ξενίζει, ότι έχει γίνει από αγνώστους. Ο τραγουδιστής Bavaro έχει μια πολύ πρωτότυπη φωνή, ο κιμπορντίστας Pietro Pellegrini παίζει με ικανότητα, η κιθάρα του Guido Wassermann είναι χαρακτηριστική και η ρυθμ σέξιον των Oliva και Santandrea δημιουργεί ένα ισχυρό υπόβαθρο.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει πέντε μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, από τις οποίες το Pecatto d'Orgoglio και La Mente Vola ξεχωρίζουν, με το τελευταίο να διαθέτει μια θαυμάσια εισαγωγή με μουγκ και ένα εκπληκτικό σόλο βιμπράφωνου. Αξιοσημείωτο και το τριπλό εξώφυλλο με το αντιπολεμικό θέμα του. (πηγή: italianprog.com)
 

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,305
Αθήνα
Osanna

Ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του ιταλικού προγκ, οι Osanna ήρθαν από τη Νάπολη, που σχηματίστηκαν το 1971 από τα μέλη των I Volti di Pietra και Citta Frontale, των οποίων ο κιμπορντίστας Gianni Leone πήγε αργότερα στους Balletto di Bronzo. Ο πνευστός Elio D' Anna ήρθε από τους Showmen, ενώ οι άλλοι δεν έχουν σημαντικές εμπειρίες.

Κατά τα τέσσερα χρόνια της ζωής τους, οι Osanna απέτυχαν να δημιουργήσουν, όπως πολλοί κριτικοί έχουν επισημάνει, το τέλειο άλμπουμ, αλλά μας άφησαν τέσσερα πολύ καλά άλμπουμ.

Η βάση του ήχου τους είναι πρωτότυπο βαρύ κιθαριστικό ροκ, συχνά σε συνδυασμό με εκπληκτικά σόλο φλάουτου. Επιπλέον, συχνά ακούγονται διαστημικά φλοϊντικά μέρη και ήσυχα ιντερλούδια με ακουστική κιθάρα και φλάουτο. Υπάρχουν πολλές αλλαγές στη διάθεση και εκπλήξεις που καθιστούν τη μουσική τους πολύ δυναμική και ενδιαφέρουσα.

Palepoli.jpg

Το τρίτο και καλύτερο τους, το Palepoli, από το 1973 βρίσκει τη μπάντα στο αποκορύφωμά της. Το άλμπουμ περιέχει μόνο τρία μεγάλα κομμάτια και στεγάζεται σε ένα ωραίο εξώφυλλο του οποίου το εσωτερικό βασίζεται στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Το εναρκτήριο κομμάτι, Oro caldo, αναμιγνύει το τυπικό στιλ τους με λαϊκά τραγούδια από τη μητρική τους πόλη Νάπολη, ενώ το Stanza citta και το ολόκληρης πλευράς Animale senza respiro, δίνει χώρο στο καλό παίξιμο των μελών της μπάντας. (πηγή: εξώφυλλα δίσκων, italianprog.com)

Από τα αγαπημένα μου ιταλικά προγκ άλμπουμ.