The psychedelic sounds of the 13th floor elevators
Οι 13th floor elevators σχηματίζονται στο Τέξας το 1965, με κιθαρίστα τον Stacy Sutherland, φωνητικά τον Rocky Erickson , τον Bennie Thurman στο μπάσο, John Ike Watson ντραμς και τον μουσικό jug Tommy Hall στους στίχους και τους ψυχεδελικούς ήχους. Το jug είναι ένα μουσικό όργανο φτιαγμένο από γυαλί ή από πηλό, και φυσώντας βγαίνει ένα περίεργο βουητό. Το όνομα 13th floor elevators τους το έδωσε η γυναίκα του Hall και μεταφράζεται ως εξής : το 13ο γράμμα της αλφαβήτου είναι το M δηλαδή marijuana. Από την άλλη, πολλοί ουρανοξύστες στην Αμερική δεν έχουν 13ο όροφο,( γρουσούζικος αριθμός) άρα και ούτε το μέσο για μια παραπάνω ανέλκυση (not natural high). Αρχικά ονομάζονται Lingsmen αλλά το αλλάζουν σε Spades για να ηχογραφήσουν το You're gonna miss me .
Σαν 13th floor elevators πλέον, βγάζουν το πρώτο τους άλμπουμ. Είναι…. πως να το πεις , συναρπαστικό, και λέγεται: The psychedelic sounds of the 13th floor elevators. Παρουσιάζεται στα 1966. Είναι ένας δίσκος που δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ένα από τα κομμάτια του. Reverberation ένα folk-rock κομμάτι, Fire Engine αιθέριο και συνάμα σκληρό. Kingdom is heaven αναφορά χωρίς σχόλιο (τί να πεις?), και βέβαια οι ύμνοι της ψυχεδέλειας You're gonna miss me (τραγούδι που όπως είπα και πιο πάνω προϋπήρχε από την άγουρη εποχή τους) και Roller Coaster. Αξίζει να βρείτε τα κομμάτια του πρώτου δίσκου και να τα ακούσετε.
Δίσκος rhythm and blues παραμορφωμένος υπό το πρίσμα του LSD.
Το 1967 και παρ’όλη την αστάθεια του γκρουπ, ηχογραφούν το δεύτερο δίσκο τους Easter Everywhere. Από ‛κεί και πέρα τα πράγματα περιπλέκονται. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι σοβαρά εθισμένα στα ναρκωτικά με αρχηγό τον Erickson. Σε κάθε συναυλία τους, παρακολουθούνται στενά από την αστυνομία με αποτέλεσμα κάποια στιγμή οι αστυνομικοι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και ο Erickson να συλληφθεί για κατοχή ναρκωτικών. Καταφέρνει όμως και αποδρά από τη φυλακή και εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική για σχιζοφρένεια. Η αλήθεια είναι πως στην ουσία εδώ τελειώνουν όλα. Αν δεν χάνανε τον έλεγχο, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά για τους Elevators και δισκογραφικά και μουσικά. Με το Roky Erickson στην ουσία παρόν- απών, το 1967 ηχογραφούν το Bull of the woods . Δίσκος ο οποίος είναι γεμάτος περίεργους πειραματισμούς. Το 1968 και ενώ κυκλοφορεί το "Live" τους, μπαίνει στη φυλακή ο Stacy Sutherland.
Εκεί τελειώνουν οριστικά πλέον όλα. Οι Elevators διαλύονται. Ο Erickson μπαινοβγαίνει στις φυλακές και τις κλινικές. Καταφέρνει όμως να φτιάξει μια σόλο καριέρα με διάφορους δίσκους, άλλες φορές καλούς, άλλοτε πάλι….(ασχολίαστους)
Ο Tommy Hall πεθαίνει από υπερβολική δόση, ο Stacy Sutherland δολοφονείται από τη γυναίκα του, και οι υπόλοιποι αγνοούνται. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ασχολήθηκαν, ποτέ ξανά με τη μουσική.
To συγκροτημα αποτελεσε ζωτικο σταθμο της garage σκηνης αλλα και εναν απο τους προαγγελους της Punk rock. Οσοι δεν το εχετε ακουσει θεωρω πως πρεπει να το κανετε. Ειναι ενας απο τους δισκους οροσημο της δεκαετιας του 60. Θα σας συναρπασει και ο αυθεντικος, μη μεταλλαγμενος ηχος του τελους της δεκαετιας του 60. Και βεβαιως συνιστω τις εκδοσεις σε βινυλιο (εχω δυο εκδοσεις καινουριες εξισου ικανοποιητικες). Ενα συγκροτημα που αν δεν χανοταν τοσο γρηγορα στη δινη των ναρκωτικων πιστευω πως θα ειχε πολλα ακομα να δωσει στη ροκ μουσικη.
http://www.youtube.com/watch?v=cYh5oMDlWwQ
Οι 13th floor elevators σχηματίζονται στο Τέξας το 1965, με κιθαρίστα τον Stacy Sutherland, φωνητικά τον Rocky Erickson , τον Bennie Thurman στο μπάσο, John Ike Watson ντραμς και τον μουσικό jug Tommy Hall στους στίχους και τους ψυχεδελικούς ήχους. Το jug είναι ένα μουσικό όργανο φτιαγμένο από γυαλί ή από πηλό, και φυσώντας βγαίνει ένα περίεργο βουητό. Το όνομα 13th floor elevators τους το έδωσε η γυναίκα του Hall και μεταφράζεται ως εξής : το 13ο γράμμα της αλφαβήτου είναι το M δηλαδή marijuana. Από την άλλη, πολλοί ουρανοξύστες στην Αμερική δεν έχουν 13ο όροφο,( γρουσούζικος αριθμός) άρα και ούτε το μέσο για μια παραπάνω ανέλκυση (not natural high). Αρχικά ονομάζονται Lingsmen αλλά το αλλάζουν σε Spades για να ηχογραφήσουν το You're gonna miss me .
Σαν 13th floor elevators πλέον, βγάζουν το πρώτο τους άλμπουμ. Είναι…. πως να το πεις , συναρπαστικό, και λέγεται: The psychedelic sounds of the 13th floor elevators. Παρουσιάζεται στα 1966. Είναι ένας δίσκος που δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ένα από τα κομμάτια του. Reverberation ένα folk-rock κομμάτι, Fire Engine αιθέριο και συνάμα σκληρό. Kingdom is heaven αναφορά χωρίς σχόλιο (τί να πεις?), και βέβαια οι ύμνοι της ψυχεδέλειας You're gonna miss me (τραγούδι που όπως είπα και πιο πάνω προϋπήρχε από την άγουρη εποχή τους) και Roller Coaster. Αξίζει να βρείτε τα κομμάτια του πρώτου δίσκου και να τα ακούσετε.
Δίσκος rhythm and blues παραμορφωμένος υπό το πρίσμα του LSD.
Το 1967 και παρ’όλη την αστάθεια του γκρουπ, ηχογραφούν το δεύτερο δίσκο τους Easter Everywhere. Από ‛κεί και πέρα τα πράγματα περιπλέκονται. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι σοβαρά εθισμένα στα ναρκωτικά με αρχηγό τον Erickson. Σε κάθε συναυλία τους, παρακολουθούνται στενά από την αστυνομία με αποτέλεσμα κάποια στιγμή οι αστυνομικοι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα και ο Erickson να συλληφθεί για κατοχή ναρκωτικών. Καταφέρνει όμως και αποδρά από τη φυλακή και εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική για σχιζοφρένεια. Η αλήθεια είναι πως στην ουσία εδώ τελειώνουν όλα. Αν δεν χάνανε τον έλεγχο, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά για τους Elevators και δισκογραφικά και μουσικά. Με το Roky Erickson στην ουσία παρόν- απών, το 1967 ηχογραφούν το Bull of the woods . Δίσκος ο οποίος είναι γεμάτος περίεργους πειραματισμούς. Το 1968 και ενώ κυκλοφορεί το "Live" τους, μπαίνει στη φυλακή ο Stacy Sutherland.
Εκεί τελειώνουν οριστικά πλέον όλα. Οι Elevators διαλύονται. Ο Erickson μπαινοβγαίνει στις φυλακές και τις κλινικές. Καταφέρνει όμως να φτιάξει μια σόλο καριέρα με διάφορους δίσκους, άλλες φορές καλούς, άλλοτε πάλι….(ασχολίαστους)
Ο Tommy Hall πεθαίνει από υπερβολική δόση, ο Stacy Sutherland δολοφονείται από τη γυναίκα του, και οι υπόλοιποι αγνοούνται. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ασχολήθηκαν, ποτέ ξανά με τη μουσική.
To συγκροτημα αποτελεσε ζωτικο σταθμο της garage σκηνης αλλα και εναν απο τους προαγγελους της Punk rock. Οσοι δεν το εχετε ακουσει θεωρω πως πρεπει να το κανετε. Ειναι ενας απο τους δισκους οροσημο της δεκαετιας του 60. Θα σας συναρπασει και ο αυθεντικος, μη μεταλλαγμενος ηχος του τελους της δεκαετιας του 60. Και βεβαιως συνιστω τις εκδοσεις σε βινυλιο (εχω δυο εκδοσεις καινουριες εξισου ικανοποιητικες). Ενα συγκροτημα που αν δεν χανοταν τοσο γρηγορα στη δινη των ναρκωτικων πιστευω πως θα ειχε πολλα ακομα να δωσει στη ροκ μουσικη.
http://www.youtube.com/watch?v=cYh5oMDlWwQ
Last edited:
