Η τροφή του νου! [Ultimate Spinach]

[grio]

​

Ένας παραγωγός της ανατολικής ακτής, ο Alan Lorber, δαιμόνιος και φιλόδοξος, στα τέλη της δεκαετίας του '60 αποπειράθηκε να στήσει μια κερδοφόρο επιχείρηση καθιερώνοντας μια μουσική "σκηνή" στη Βοστώνη. Η επιδίωξή του ήταν να δημιουργηθεί ο απαραίτητος αντίκτυπος σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα, ανάλογος των ήδη καθιερωμένων σκηνών της δυτικής ακτής, του Σαν Φρανσίσκο και του Λος Άντζελες. Η απαιτούμενη οικονομική υποστήριξη για την επίτευξη του στόχου, δόθηκε από τη δισκογραφική εταιρεία MGM (Metro-Goldwyn-Mayer), στην οποία όλως τυχαίως εργαζόταν.

Η Βοστώνη, "στοχεύτηκε", δεδομένου ότι ήταν ενδεδειγμένη για τις νέες και προοδευτικές μουσικές φόρμες και είχε μια εξαιρετικά ισχυρή προοπτική πωλήσεων στους 250.000 φοιτητές των 250 κολεγίων και πανεπιστημίων της. Ακόμα, είχε ένα μεγάλο αριθμό κλαμπ, όπου οι καλλιτέχνες μπορούσαν να αναπτυχθούν πριν από τις περιοδείες τους και υπήρχαν πολλά μουσικά κολέγια και εμπορικοί ραδιοσταθμοί που μπορούσαν να εκθέσουν το νέο προϊόν. Η Βοστώνη ήταν επίσης εύκολα προσβάσιμη στα στελέχη της δισκογραφικής, μια ώρα με το αεροπλάνο από τη Νέα Υόρκη. Το σημαντικότερο για το εγχείρημα, όμως, υπήρξε η παρουσία αξιόλογων γκρουπ στην περιοχή σαν τους Ultimate Spinach και Beacon Street Union, για να αναφέρουμε τα δύο σπουδαιότερα. Βέβαια, ο ήχος των γκρουπ δεν απέκτησε ποτέ κάποια κοινά χαρακτηριστικά, που να δικαιολογούσε το χαρακτηρισμό σκηνής, αλλά αυτή, όπως είπαμε, αποτέλεσε κατασκεύασμα και όχι φυσικό συνεπακόλουθο.

Το 1968 που στήθηκε αυτή η επιχείρηση δεν ήταν μια οποιαδήποτε χρονιά, υπήρξε το σημείο καμπής της κοινωνικής ωρίμανσης. Η χρονιά του Νίξον και της κλιμάκωσης του Βιετνάμ, η χρονιά που δολοφονήθηκαν ο Ρόμπερτ Κένεντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η χρονιά της κορύφωσης του δράματος στην Μπιάφρα, του Μάη του 1968, της Άνοιξης της Πράγας. Τα κινήματα και η νεολαιίστικη κουλτούρα προβάλουν την πολιτιστική διάσταση της αντίθεσής τους στο κατεστημένο και τη μουσική σαν παγκόσμια γλώσσα έκφρασης.

Ο άνθρωπος που θα μας απασχολήσει και που είναι ο πραγματικός λόγος της παρουσίασής μας είναι ο πολυοργανοπαίκτης και συνθέτης, Ian Bruce-Douglas (1946). Θεωρήθηκε από πολλούς ότι βρέθηκε σε λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή. Η μπάντα του, Ultimate Spinach (αρχικά Underground Cinema), σχηματίστηκε το 1967 και υπήρξε το κύριο θύμα της πανωλεθρίας του "Bosstown" (κατά το Motown) ή του "Ήχου της Βοστώνης". Μια από τις μεγαλύτερες δημοσιοσχεσίτικες καταστροφές στην ιστορία της μουσικής βιομηχανίας που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί και να πουλήσει κονσερβαρισμένα τη μουσική έκφραση μιας ολόκληρης περιοχής.

Τα γκρουπ ήταν άμεσα προϊόντα της μάρκετινγκ εκστρατείας, ωστόσο, η διαφήμιση της σκηνής άρχισε να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις μπάντες, που πρωτοστάτησαν στην κίνηση, με συνέπεια να πέσει η δημοτικότητα των Ultimate Spinach από τη στιγμή που ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις. Ο αντεργκράουντ τύπος, ακόμα και κάποιοι φαν τους κατηγόρησαν για την εμπλοκή τους στις μεθοδεύσεις της δισκογραφικής, αν και αργότερα τύπος και κοινό, αλώθηκαν και υπέκυψαν στη βουλιμία της αγοράς, με τρανό παράδειγμα το Rolling Stone που έγινε πια, το μέινστριμ περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας της εφησυχασμένης γενιάς της αμφισβήτησης. Εκ των υστέρων, όμως, έγινε σαφές ότι το γκρουπ άξιζε μια πολύ καλύτερη μοίρα, αφού οι δύο πρώτοι δίσκοι του ανήκουν στην καλύτερη ψυχεδελική μουσική που φτιάχτηκε ποτέ.

Billboard 20 Ιανουαρίου του 1968, η διαφήμιση που τα ξεκίνησε όλα​

 

[grio]

Ian Bruce-Douglas​

​

Ο Ian Bruce-Douglas, βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ένας παθητικός, άβουλος και πασιφιστής χίπης, για να ενταχθεί στο "κόλπο" και να εξυπηρετήσει τα σχέδια του παραγωγού και της δισκογραφικής. Γνώριζε, ότι στην εφαρμογή των ιδεών ο άνθρωπος χάνει το δρόμο του, λόγω ιδιοτέλειας και αποπροσανατολισμού, με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό της προσπάθειας και την αποτυχία του στόχου. Αυτό που ο ίδιος πρότεινε, λοιπόν, μέσα από τους στίχους και τη μουσική του, ήταν αφύπνιση, συνειδητοποίηση και ανατροπή, σαφώς αντίθετος στην παθητική στάση των χίπστερ της εποχής του, που εξαντλούσαν την επαναστατική τους διάθεση στην εξωτερική αντικομφορμιστική εμφάνιση, την εναλλαγή ερωτικών συντρόφων και την αποχαύνωση από την υπερκατανάλωση ουσιών.

Η κριτική του στάση έχει πολλή περισσότερο ομοιότητα με τον Ζάπα και τους Μάδερς παρά με τα σύγχρονά του ψυχεδελικά γκρουπ, στα οποία οι Ultimate Spinach εντάσσονται λόγω της μουσικής τους. Σε συνέντευξή του, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Discoveries τον Οκτώβριο του 1998 ο Ian Bruce-Douglas αναφέρει:

«Γεννήθηκα στις 7 Οκτωβρίου του '46, ένα Νότιο αγόρι από μια παλιά οικογένεια του Νότου. Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και ήμουν αρκετά τυχερός που πέρασα τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου μεγαλώνοντας σε ένα αγρόκτημα πέντε στρεμμάτων στην Κομητεία Φέρφαξ της Βιρτζίνια. Ξεκίνησα ιδιαίτερα μαθήματα μουσικής στην ηλικία των πέντε. Έγραψα και εκτέλεσα το πρώτο μου κομμάτι σε ένα μικρό ρεσιτάλ πιάνου σε ηλικία 6 ετών ενώ στα 11 οι γονείς μου με έστειλαν σε μια στρατιωτική σχολή. Ποτέ δεν νοιάστηκα πραγματικά για το ροκ εντ ρολ και το ροκαμπίλι, αλλά μου κινούσε το ενδιαφέρον η μουσική που ακουγόταν, από αυτό που συνήθιζαν να αποκαλούν 'φυλετικούς σταθμούς': ρυθμ εντ μπλουζ, μπλουζ και γκόσπελ.

Οι γονείς μου, αγαπούσαν τη μουσική, έτσι πάντα περιστοιχιζόμουν από διάφορες τζαζ μπιγκ-μπαντς, ορχηστρική μουσική και όπερα. Πάντα με έπαιρναν σε συναυλίες, εκθέσεις και γκαλερί, κάτι που για πάντα θα τους ευγνωμονώ. Μεγάλωσα αγαπώντας τους Μπαχ, Μπετόβεν, Μπερλιόζ καθώς και τους Ντεμπυσσύ, Ραβέλ, Ρεσπίγκι και Στραβίνσκι, ενώ ο Σοπέν ήταν λιγότερο αγαπημένος μου. Νομίζω ότι λόγω του ενδιαφέροντος του πατέρα μου, άρχισα να ακούω τζαζ. Τελικά, στράφηκα στους Κολτρέιν, Πάρκερ, Μίνγκους και στους υπόλοιπους μεγάλους του μποπ και ποστ-μποπ. Στα 16, κέρδισα μια υποτροφία επιδοτούμενη από το περιοδικό DownBeat και πήγα στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλι, που όμως μίσησα και εγκατέλειψα για να διδάξω και να παίζω μουσική σε πλήρη απασχόληση. Στη συνέχεια προέκυψαν οι Spinach. Μετά από αυτούς, χωρίς λόγο, αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου και ολοκλήρωσα με το εντελώς άχρηστο μεταπτυχιακό στην 'Τζαζ Θεωρία και Σύνθεση'.

Η μουσική σκηνή της Βοστώνης, πριν την έλευση του 'Bosstown Sound', ήταν πολύ συναρπαστική. Πριν από τη διαφημιστική εκστρατεία και προτού οι παραγωγοί αρχίσουν να ψάχνουν και να υπογράφουν τα γκρουπ, υπήρχε ένα πραγματικά θετικό κλίμα χωρίς μεγάλο ανταγωνισμό ή καχυποψία μεταξύ μας. Γενικώς, υπήρξαμε αλληλοϋποστηρικτικοί, ήταν ένα είδος στάσης, 'εμείς ενάντια στον κόσμο', που είχε αρκετό ενδιαφέρον. Η φολκ σκηνή ήταν ακόμα πολύ ζωντανή... Tom Rush, Joni Mitchell και Joan Baez είχαν ήδη αρχίσει να δραστηριοποιούνται στην περιοχή... και μερικές από τις σημαντικότερες ψυχεδελικές μπάντες είχαν αρχίσει να κάνουν παραστάσεις στη Βοστώνη. Διασκέδαζα πολύ εκείνες τις αλκυονίδες μέρες! Η όλη σκηνή ευνοούσε τον προσωπικό πειραματισμό. Ούτε το σεξ και τα ψυχεδελικά ήταν άσχημα!

Ο Κένεθ Πάτσεν (σ.σ. αμερικανός ποιητής και μυθιστοριογράφος) ήταν από τις μεγάλες μου επιρροές. Περνούσα την 'υπαρξιακή' μου φάση και είχα διαβάσει τα πάντα από τον Σαρτρ και τον Αλμπέρ Καμί, που με τη σειρά τους με οδήγησαν στο διάβασμα των Κίρκεγκωρ, Νίτσε, Καντ και μερικών άλλων. Πάντα έψαχνα για απαντήσεις, ακόμα το κάνω! Οι στίχοι μου, πηγάζουν από παρατηρήσεις, εμπειρίες και από το Μέρος του Ονείρου που εισβάλει ο Σαμάνος. Μην ακούτε τους στίχους μου, αν ψάχνετε γι' αυτό το ζεστό και χαδιάρικο συναίσθημα, αλλά μόνο αν θέλετε να σας υπενθυμίζετε ότι είστε ζωντανοί και ικανοί για ανεξάρτητες ενέργειες. Το υλικό μου ήταν πάντα σκοτεινό και η αίσθηση του χιούμορ μου δεν κάνει γι' αυτούς που παρακολουθούν τηλεοπτικές κωμικές σειρές.

Από τη στιγμή που άφησα τους Ultimate Spinach, έγινα καταθλιπτικός με όλη την ασχήμια που ανακάλυψα κατά τον χρόνο της 'διασημότητάς' μου και έτσι εγκατέλειψα τη μουσική για να γίνω μισθοφόρος με την πρόθεση να πεθάνω ένδοξα σε κάποιο πόλεμο. Πυροβολήθηκα σε κάποια ενέδρα και ξαφνικά δεν αισθανόμουν πια τόσο αυτοκτονικός. Όταν συνήλθα, ταλαντευόμουν μεταξύ του να κάνω μουσική, αηδιάζοντας με τα καθίκια που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω, ή να κάνω κάτι άλλο, σαν οδηγός φορτηγού, χειριστής μηχανημάτων, σωματοφύλακας, εργάτης, αποθηκάριος, κ.λπ. Αλλά, μετά από λίγο, πάντα επανερχόμουν στη μουσική, υποθέτω, είναι ένα είδος εθισμού.

Δεν έχω καμιά συμπόνια για την ανθρώπινη φύση. Ποτέ δεν το έκανα. Παρόλο που αγάπησα τους χίπηδες και συγχρωτιζόμουν μαζί τους, δεν υπήρξα ποτέ χίπης. Δεν νομίζω ότι ήμουνα ποτέ τόσο ιδεαλιστής, ο πασιφισμός και η χίπικη θυματοποίηση δεν μπόρεσε ποτέ πραγματικά να αποτελέσει κομμάτι της ζωής μου... Φοβάμαι ότι, δεν 'μαλάκωσα' μεγαλώνοντας, καθώς έχει αυξηθεί η συνειδητοποίησή μου, το ίδιο και η απογοήτευσή μου για το ανθρώπινο είδος.»

Παρά τις κάποιες αμφιλεγόμενες προσωπικές του επιλογές, ο ίδιος είχε αντιληφθεί τον ρόλο της "μαζικής συνείδησης" και της έλλειψης επίγνωσης. Από τον ιδεαλισμό μέχρι τον διαλεκτικό υλισμό, η επιτυχία υλοποίησης των στόχων για την ανατροπή του όποιου "συστήματος" εξαρτάται από τη διαμόρφωση απαραίτητης συνείδησης, διαφορετικά η πεποίθηση για την αναγκαιότητα της αλλαγής δεν ενισχύεται, με τους καιροσκόπους πολιτικάντηδες και τα πτωματοφάγα αρπακτικά της αγοράς να καιροφυλακτούν.

​

 

[grio]

Οράματα της πραγματικότητας​

Ultimate Spinach - Behold & See (Αύγουστος 1968, MGM Records)

​

Τραγούδια: A1 Gilded Lamp Of The Cosmos - 2:30, A2 Visions Of Your Reality - 5:49, A3 Jazz Thing - 8:20, A4 Mind Flowers - 9:38, B1 Where You're At - 3:10, B2 Suite: Genesis Of Beauty (In Four Parts) - 9:56, B3 Fifth Horseman Of The Apocalypse - 5:50, B4 Fragmentary March Of Green - 6:51
Μουσικοί: Ian Bruce-Douglas (σύνθεση, στίχοι, κύρια φωνητικά, ηλεκτρικό πιάνο, όργανο, βιμπράφωνο, ηλεκτρική κιθάρα, φλογέρα), Geoffrey Winthrop (ηλεκτρική κιθάρα), Richard Nese (ηλεκτρικό μπάσο), Russell Levine (τύμπανα, κρουστά), Barbara Jean Hudson (φωνητικά, ακουστική κιθάρα: B2), Caryl Lee Britt (φωνητικά-έκτακτη συμμετοχή: A1, B1)
Παραγωγός / Μηχανικός: Alan Lorber / Harry Yarmark

Ηχογραφήθηκε στις 13, 16-18, 23, 24 Απριλίου του 1968 στα Mayfair Studios, Νέα Υόρκη

​

Είσαι τα σύννεφα του νου που πετούν
Διαλυμένα χρώματα πέφτουν από τον ουρανό
Λουλούδια εκρήγνυνται σε γέλια
Το καλοκαίρι καταπίνει τον Ιούλιο

Φλεγόμενες λέξεις σε ανάβουν
Παγωμένοι ήχοι κατρακυλούν από τα χέρια σου
Οι απόηχοι της ζωής σε παλαβώνουν
Επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις
...
Η επίγνωση του τώρα είναι τα παιδιά σου
Το χθες έχει φύγει για πάντα
Το αύριο έχει ήδη ειπωθεί
και σου είπε πως είναι η ζωή

Ιδού
Ιδού και δες - Gilded Lamp Of The Cosmos​

Ενώ η μπάντα διέθετε την Barbara Hudson, μια από τις καλύτερες γυναικείες φωνές των '60ς, ο Ian προσκαλεί μια νέα τραγουδίστρια υποδεέστερη φωνητικά, μάλλον συνέπεια των όχι και τόσο καλών σχέσεών τους, να τραγουδήσει το πρώτο κομμάτι της κάθε πλευράς. Το "Gilded Lamp Of The Cosmos" είναι ένα αρκετά βασικό ροκ κομμάτι, που σώζεται από τις αρμονίες του ρεφρέν του. Ένα παραπλανητικό εναρκτήριο που δεν υπαινίσσεται το μεγαλείο που ακολουθεί.
IB-D (Ian Bruce-Douglas): «Γραμμένο ειδικά για να το τραγουδήσει η νεαρή Caryl Lee Britt, μια δυνατή φωνή. Οι στίχοι, ήταν το αποτέλεσμα LSD εμπειριών».

Ακολουθεί ένα θαυμάσιο κομμάτι, το "Visions Of Your Reality", με υπέροχες συγχορδίες, απαλή φαζ κιθάρα και αυθόρμητους στίχους. Τα φωνητικά του Ίαν, εμένα μου αρέσουν, σε αντιδιαστολή με της Κάρυλ, παρά την αντίθετη δική του άποψη και στα δύο...
IB-D: «Η φωνή μου και στα δύο άλμπουμ ήταν άτεχνη και δεν μπορώ να πιστέψω ότι το παράσιτο (σ.σ. εννοεί τον Alan Lorber) δεν με πίεσε να προσπαθήσω περισσότερο».

Η πρώτη μεγάλη στιγμή του άλμπουμ, το οκτώμισι λεπτών "What You're Thinking Of (Jazz Thing)", με τζάζι ηλεκτρικό πιάνο και βιμπράφωνο, πλησίαζε το Καντέρμπουρυ προγκ. Σπουδαία μελωδία, σπουδαίο οργανικό ιντερλούδιο και καλοί στίχοι.
IB-D: «Δεν άκουγα πολύ ροκ μέχρι να αρχίζει να παίζεται στο ραδιόφωνο ψυχεδελική μουσική. Προτιμούσα πάντα την τζαζ και ορχηστρική μουσική. Χρησιμοποίησα 4/4 για τα φωνητικά και 3/4 για τα ορχηστρικά μέρη. Νομίζω ότι αυτό, στην πραγματικότητα, λειτούργησε αρκετά καλά».

Το "Mind Flowers", θυμίζει λίγο πρώιμους Quicksilver, με τις ταξιδιάρικες ψυχεδελικές χροιές του. Ένα κομμάτι πάνω από εννιά λεπτά που παρασύρει και είναι μια πραγματική απόλαυση, με καλή ερμηνεία από τον Bruce-Douglas.
IB-D: «Το δεύτερο πολύ έντονο ψυχεδελικό τραγούδι, μετά το Hip Death Goddess (σ.σ. από το πρώτο φερώνυμο άλμπουμ της μπάντας), που εναλλάσσεται μεταξύ χαμηλών ήσυχων φωνητικών και των δυνατότερων κραυγών και εξέφραζε τα διαφορετικά στοιχεία που πάλευαν μέσα μου».

​

 

[grio]

Γένεση της ομορφιάς​

(Α-Δ) Russell Levine, Geoffrey Winthrop, Richard Nese, Barbara Jean Hudson, Ian Bruce-Douglas και Caryl Lee Britt​

Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το "Where You're At" και την Caryl πάλι στα κύρια φωνητικά. Μάλλον αυτές οι ερμηνείες τροφοδοτούν τους επικριτές της μπάντας.
IB-D: «Προσπαθώντας να είμαι 'χιπ' και να χρησιμοποιήσω μια 'κουλ' φράση».

Ακολουθεί η καταπληκτική σουίτα "Suite: Genesis Of Beauty (In Four Parts)", με τη φωνή της Barbara Hudson να δηλώνει τη (μικρή) παρουσία της. Όλα τα τμήματα της τετραλογίας, είναι παρόμοια τονικά, με πολύ ηλεκτρικό πιάνο και τζάζι αίσθηση. Μεθυστικό υλικό, μεγάλης μουσικής αξίας, διάρκειας δέκα λεπτών, που μας κάνει χαρούμενους...
IB-D: «Οι πλουσιότερες αρμονίες από τα περισσότερα τραγούδια των Spinach, που μπορείτε να ακούσετε την επιρροή μου, από τον πιανίστα Floyd Cramer (σ.σ. από τους αρχιτέκτονες του 'ήχου του Νάσβιλ'), στα μέρη του ηλεκτρικού πιάνου Βούρλιτζερ».

Το κομψό, αινιγματικό "Fifth Horseman Of The Apocalypse" ξεκινά σαν ένα χολιγουντιανό γουέστερν κομμάτι, οδηγούμενο από φυσαρμόνικα και κλιμακώνεται γκρουβάροντας, με ένα σόλο κιθάρας. Το τέμπο επιταχύνεται και η κιθάρα γίνεται πιο ξέφρενη, για να τη διαδεχθεί ένα άλλο σαουντρακικό θέμα, με μια φλογέρα να οδηγεί, ανταλλάσσοντας μελωδικές γραμμές με το ηλεκτρικό πιάνο, που ακούγεται σαν τσέμπαλο. Στη συνέχεια, ένα καταληκτικό οργανικό τμήμα επιστρέφει στην ενότητα της φυσαρμόνικας, συνοδευόμενο από μια χορωδία φωνών καθώς οι συντελεστές ρολάρουν. Εξαίσιο!
IB-D: «Μια ωραία μελωδική γραμμή και με τη φυσαρμόνικα, σχεδόν ακούγεται σαν να ήταν το σάουντρακ σε ταινία γουέστερν. Μου αρέσει».

Το κομμάτι κλεισίματος, "Fragmentary March Of Green", είναι η συναισθηματική κορύφωση του δίσκου, ένας απολύτως συγκλονιστικός θρήνος, μια ανατριχιαστική ματιά σ' έναν τύπο που έχει αφήσει τη χίπικη ζωή, επιστρέφει στη συντηρητικότητα και σιγά-σιγά παραφρονεί από τις πραγματικές απαιτήσεις και τις προκλήσεις της ζωής. Ένα αργό, επιβλητικό, πένθιμο εμβατήριο οδηγούμενο από πιάνο και τραγουδισμένο από χορωδία απόκοσμων φωνών που ακούγονται σχεδόν σαν άγγελοι που κοιτάζουν προς τα κάτω με συμπόνια. Περίπου επτά λεπτά, ούτε ένα δευτερόλεπτο χαμένο.
IB-D: «Άλλο ένα, από τα αγαπημένα μου! Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα φτωχό τύπο που ζει μια 'φυσιολογική' ζωή, είναι παντρεμένος με μια χοντρή γκρινιάρα γυναίκα, έχει μια δουλειά και πάρα πολλές ευθύνες. Προσπαθεί να κάνει το σωστό πράγμα και στη διαδικασία, τρελαίνεται εντελώς και σκέφτεται την αυτοκτονία».

Μετά απ' αυτό το δεύτερο άλμπουμ, ο Ian Bruce-Douglas αποχωρεί και ο παραγωγός Alan Lorber πιέζει για ένα τρίτο άλμπουμ, με δύο νέες συμμετοχές στη σύνθεση, τον Jeff Baxter (γνωστό από τις συμμετοχές στους Steely Dan, Doobie Brothers) και τον Ted Myers (μετέπειτα στέλεχος της Rhino Records). Δυστυχώς, αυτό, δεν καταφέρνει να μας πυροδοτήσει αντίστοιχα συναισθήματα όπως το αριστουργηματικό Behold & See, που σαν ένα όμορφο, εύθραυστο αλλά και με αγκάθια λουλούδι θα ευφραίνει για πάντα τις αισθήσεις μας και θα μας θυμίζει το σκοτεινό ουτοπικό όραμα και τη δύσκολη προσωπικότητα του Bruce-Douglas.

Άνεμος ανακατεύει τα μαλλιά σου Ψάχνεις αγάπη, αλλά δεν είναι εκεί Έτσι τριγυρνάς συνέχεια φευγάτος Λες ότι η ζωή σε αναστατώνει Λες ότι γνωρίζεις ό,τι συμβαίνει αλλά τότε διαπιστώνεις πως όλα αυτά που είδες χάθηκαν Απελπισία σ' αρπάζει από το λαιμό Ξέρεις ότι βυθίζεσαι, αλλά προσπαθείς ακόμα να επιπλεύσεις Δυνατά ουρλιαχτά σ' εμποδίζουν ν' ακούσεις Αλλά ακόμα υποκρίνεσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς Ενεργείς με δύναμη, δεν χρειάζεσαι τη βοήθεια κανενός Είναι απλό να κατανοήσεις, πως δεν ξέρεις τον εαυτό σου Το κεφάλι σου μια έρημος που είσαι μέσα κλειδωμένος περιμένοντας κάποια μαγική συμφωνία να ξεκινήσει Αλλά το μόνο που έρχεται είναι μια τρελή ηχητική δίνη

Εάν δεν εξετάζεις και βλέπεις, το γέλιο σου θα πνιγεί Ξεγελάς τον εαυτό σου και λες ότι η ζωή ταιριάζει γάντι Αλλά δεν ξέρεις τι σκέφτεσαι Αποκαλύψεις εμφανίζονται στα μάτια σου Τελικά βρίσκεις το κομμάτι σου, που ήταν γεμάτο ψέματα Το ηλιόφως πυροδοτεί τη συναίσθηση του νου σου Η καταιγίδα μένει πίσω τελικά Τώρα ξέρεις γι' αυτό το πράγμα που ονομάζεται αγάπη Επιτέλους φίλε μου ξέρεις τι ονειρεύεσαι Άνεμος ανακατεύει τον νου σου Σκέφτεσαι το πρόβλημα που άφησες πίσω Αντιλαμβάνεσαι όλη την ένταση μέσα στο κεφάλι σου Γιατί βρήκες την πραγματικότητα Τώρα υπάρχει ειρήνη μέσα στην αγάπη σου Επιτέλους βρήκες αυτό που ονειρεύεσαι - Jazz Thing

(*****, πηγές: εξώφυλλο, punkblowfish.com, psychedelicbaby.blogspot.com, progarchives.com)

ΥΓ. Και μια ελληνική "παραδοξότητα". Στα μέσα της δεκαετίας του '80 επανεκδόθηκε μια φουρνιά από υπέροχους ψυχεδελικούς δίσκους στην ελληνική αγορά, μέσα στους οποίους ήταν και οι δύο πρώτοι των Ultimate Spinach. Περιττό να σας πω, ότι αυτό προκάλεσε αίσθηση και οι απανταχού αφισιονάδο εγχώριοι, αλλά και στο εξωτερικό, έσπευσαν να "ανταποκριθούν".

Στον φίλο Κώστα Γκαβάκο, που στη ετήσια πίτα μας, εν αγνοία του, μου θύμισε μια ολόκληρη εποχή...
Γιατί τα πράγματα, όντως είναι εξόχως απλά μέσα από την πολυπλοκότητά τους!

​

 

[grio]

Το ταξίδι του Εγώ!​

Ultimate Spinach - Ultimate Spinach (Ιανουάριος 1968, MGM Records)

​

Τραγούδια: A1 Ego Trip - 3:15, A2 Sacrifice Of The Moon (In Four Parts) - 3:45, A3 Plastic Raincoats / Hung-Up Minds - 2:54, A4 (Ballad Of The) Hip Death Goddess - 8:18, ~ B1 Your Head Is Reeling - 3:39, B2 Dove In Hawk's Clothing - 3:55, B3 Baroque #1 - 4:46, B4 Funny Freak Parade - 2:36, B5 Pamela - 3:09
Μουσικοί: Ian Bruce-Douglas (σύνθεση, στίχοι, ενορχήστρωση, σημειώσεις εσώφυλλου, φωνητικά, ηλεκτρικό πιάνο, αρπίχορδο, όργανο, δωδεκάχορδη κιθάρα, σιτάρ, φυσαρμόνικα, ξύλινο φλάουτο, θέρεμιν, τσελέστα), Barbara Hudson (φωνητικά, ηλεκτρική κιθάρα, κιθάρα με σκάφος, καζού), Keith Lahteinen (φωνητικά, τύμπανα, τάμπλα, γρανκάσα, καμπάνες, κουδούνια), Richard Nese (μπάσο, ανατροφοδότηση), Geoffrey Winthrop (φωνητικά, ληντ κιθάρα, ανατροφοδότηση, σιτάρ)
Παραγωγός / Μηχανικός ηχογράφησης: Alan Lorber / Harry Yarmark

Ηχογραφήθηκε στις 18, 19, 26, 27 Σεπτεμβρίου και στις 26, 29 Οκτωβρίου του 1967 στο Studio B των Bell Sound Studios, Μανχάταν, Νέα Υόρκη

Ian Bruce-Douglas, Barbara Hudson, Geoffrey Winthrop, Richard Nese​

Το ομώνυμο, ντεμπούτο, άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1968 και είναι εξίσου αριστουργηματικό και απαραίτητο όπως και το Behold & See. Το άλμπουμ είναι γεμάτο από ψυχεδελικούς στίχους, ενώ την ίδια στιγμή "κριτικάρει" τη χίπικη κουλτούρα. Μουσικά και ηχητικά είναι μια απόλαυση, πανδαισία ήχων με κάθε λογής πλήκτρα και κιθάρες με ουά-ουα, φαζ, τρέμολο, ανάδραση, έλεγχο έντασης και αποτελεσματική χρήση πολλαπλών ηχογραφήσεων.

«Οι ανεγκέφαλοι κρετίνοι ψηλαφούν τα πεδία ιδιοσυγκρασίας / Πάνω / Ανεβαίνοντας / Κάτω​

Έχεις χρώματα που γελούν, τραγουδώντας στο νου σου / Δεν ξέρεις τι λένε / Αλλά σε τρελαίνουν / Νομίζεις ότι είσαι από το πουθενά / Και δεν έχεις κανένα μέρος να πας / Νομίζεις ότι ξέρεις κάτι / Αλλά δεν μένει τίποτα να μάθεις...»​

Μια αρχετυπική στιγμή του "Bosstown Sound", είναι η αρχή του άλμπουμ, που η αντηχούμενη φωνή του Ίαν προειδοποιεί σαγηνευτικά και πριν το καταλάβεις έχεις βυθιστεί στο πρώτο τραγούδι, "Ego Trip", με το υπνωτικό όργανο να οδηγεί σ' ένα ταξίδι όπου ο νους πλανάται. Οι φτερουγιστές γραμμές του οργάνου του Bruce-Douglas ξεκινούν και το οργανικό "Sacrifice Of The Moon", με τις τέσσερις σύντομες βινιέτες που συνδυάζουν φολκ, κλασικά και μπαρόκ στοιχεία, ενώ το "Plastic Raincoats / Hung-Up Minds" με το αφελές κοινωνικό σχόλιο, που ακολουθεί, είναι πιο ποπ.

... Ακουμπάς πάντα στην κορυφή της αγάπης Το χρησιμοποιείς ως δεκανίκι Λες ότι απλώνεις το χέρι για τη ζωή Αλλά δεν φαίνεται να αγγίζεις Δεν ξέρεις γιατί αποτυγχάνεις Γιατί λες ότι προσπαθείς Αλλά κοίτα μέσα στο κεφάλι σου Και ξέρω ότι λες ψέματα Γιατί τα μάτια σου είναι καθρέφτης Και αυτός ο καθρέφτης έχει ραγίσει Ό,τι είναι καλό μαραίνεται Και δεν μπορείς να το πάρεις πίσω Κλαις, λοιπόν κλαις, κλαις, κλαις

Το κεφάλι σου είναι γεμάτο όνειρα σκουπιδιών Και πορτοκαλί ήχους Νομίζεις ότι πετάς ψηλά Αλλά πραγματικά κατεβαίνεις Χορεύεις με την ήσυχη Αφροδίτη του Θεού Και νομίζεις ότι θα την ταράξεις Προσφέροντας κάποιο φτηνό μπιχλιμπίδι Αλλά έχει ήδη το φεγγάρι Έτσι πέφτεις πάνω στο θάνατο και γονατίζεις Και σέρνεσαι στο έδαφος Θα είσαι ιερή θυσία Θα πεθάνεις αθόρυβα Μετά κλαις κλαις, κλαις - Ego Trip

Δες τα αόριστα μάτια, άγγιξε το νεκρό δέρμα Νιώσε τα κρύα χείλη και γνώρισε τον κόσμο της φίνας θεάς του θανάτου Άγγιξε το χέρι μου και θα μάθεις Άγγιξε το χέρι μου, η καρδιά σου θα κρυώσει Έλα, επίτρεψέ μου να σε πάρω στα χέρια μου Θα σε κρατήσω ασφαλή από κάθε κακό

Φίλησε τα χείλη μου, είναι πολύ ωραία Φίλησε τα χείλη μου και θα παγώσεις Κοίτα με και θα σε ανάψω Μην προσπαθείς και σκέφτεσαι γιατί ο νους σου χάθηκε Έλα και κοίταξε τα παγωμένα μάτια μου Έλα και επίτρεψέ μου να σε ελευθερώσω από το παραμύθι μου Είμαι η φίνα θεά του θανάτου των ονείρων σου Η ζωή δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται - (Ballad Of The) Hip Death Goddess

Το "Ballad of the Hip Death Goddess" είναι ένας πολύ καλά δομημένος οκτάλεπτος ψυχεδελικός θρήνος, με τα απόκοσμα φωνητικά της Barbara Hudson, την εκτός φάσης κιθάρα, τα ριφ θερεμίνης και την ανάδραση πάνω από ένα, μπλούζι μπάσο.

«Το γέλιο που κατάρρευσε, τρέχει, πέφτει, παρασύρεται στα ναρκοπέδια των σκέψεών σου που διαλύονται, αναρωτιέσαι: 'Ποιος είμαι; Γιατί να είμαι μόνος, μόνος;'»​

Αυτή ήταν η προφορική εισαγωγή του "Your Head Is Reeling" με της παρόμοιας εμβρίθειας στίχους, ασύμβατους με τα σημερινά πρότυπα, υποστηριζόμενο από μια βρώμικη, παραμορφωμένη κιθάρα. Ο Keith Lahteinen αναλαμβάνει τα κύρια φωνητικά στο τυπικά αντιπολεμικό ροκ, "Dove In Hawk's Clothing" και το πολυτμηματικό "Baroque #1" είναι επηρεασμένο από τον Satie. Ο Lorber, ήθελε να κυκλοφορήσει ως σινγκλ το επόμενο, ξέγνοιαστο "Funny Freak Parade" με το ουά-ουα, αλλά ο Ian δεν το επέτρεψε, αντιτιθέμενος στην εικόνα της μπαμπλ-γκαμ ψυχεδέλειας. Το αναδιαταγμένο από τον Lorber, "Pamela", με την προσθήκη ενός αποσπάσματος J.S. Bach στην αρχή, κλείνει το θαυμάσιο άλμπουμ, με το σκοτεινό ουτοπικό όραμα και την κυρίαρχη προσωπικότητα του Bruce-Douglas.

Είδα μια αστεία πορεία φρικιών Να παρελαύνουν στο δρόμο Συμπεριφερόντουσαν πολύ περίεργα Φιλώντας όλους όσους συναντούσαν Με μπανάνες να κρέμονται από τα αυτιά τους Και νάρκισσους στα χέρια τους Κάποιος ρώτησε τι συμβαίνει εδώ... - Funny Freak Parade

Ρουμπίνια και ζαφείρια Δονούνται ως ένα Ακούω πρίσματα Κρυστάλλινα ουράνια τόξα γεμίζουν τον ουρανό μου Θρυμματισμένα, λαμποκοπούν Και τυφλώνουν τον ήλιο... - Pamela

«Με ενδιέφερε περισσότερο να προβάλλω τη σκοτεινή πλευρά του χίπικου κινήματος...» Αξίζει να διαβάσετε τις σημειώσεις του Ian Bruce-Douglas, στο εσώφυλλο, μια χρονοκάψουλα σκέψης εκείνης της εποχής...

(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, punkblowfish.com, psychedelicbaby.blogspot.com, progarchives.com)

Διαφήμιση από το περιοδικό GO της 23ης Φεβρουαρίου 1968 / Η ελληνική επανέκδοση του 1986, στην PolyGram​

ΥΓ. Η Iris Properties, Inc. του Alan Lorber υποβάλει αξιώσεις πνευματικών δικαιωμάτων για όλα τα γκρουπ του "Bosstown Sound" και κατ' επέκταση τους Ultimate Spinach με συνέπεια, όλα τα βίντεο με μουσική τους να "σβήνονται" από το YouTube...

 

[grio]

- Ultimate Spinach · Ultimate Spinach [Playlist] -

- Ultimate Spinach · Behold & See [Playlist] -

 

[Cicadelic Ranger]

Kαταπληκτικος δισκος και εξαιρετικο συγκροτημα...απο αυτα που σε κανουν να ταξιδευεις ενω εισαι ακινητος.

ΥΓ. Και μια ελληνική "παραδοξότητα". Στα μέσα της δεκαετίας του '80 επανεκδόθηκε μια φουρνιά από υπέροχους ψυχεδελικούς δίσκους στην ελληνική αγορά, μέσα στους οποίους ήταν και οι δύο πρώτοι των Ultimate Spinach. Περιττό να σας πω, ότι αυτό προκάλεσε αίσθηση και οι απανταχού αφισιονάδο εγχώριοι, αλλά και στο εξωτερικό, έσπευσαν να "ανταποκριθούν".

Τους ειχα αγορασει αυτους τους δισκους οπως και περιπου οτι ειχε βγει τοτε στην Ελλαδα απο Psyche.

Kαι μαλιστα τους εχω εδω στην δισκοθηκη μου και ειναι απο αυτους που εχω φερει απο Ελλαδα. Τους ακουω παντα και τους δυο μαζι, και καπακι ακουω και τους 2 των H.P. Lovecraft που επισης ειχα αγορασει τοτε μεσα σ'αυτην την φουρνια που ειχε βγει τοτε.

Οποτε οταν αποφασισω να τους ακουσω κατεβαινουν οι 4 δισκοι και η βραδυα ειναι ceremonial....

Mind Flowers
Pretty
Mind flowers

Take a trip
To the center
Of your mind
To your mind

 

[supersonic]

αγνος αρχέγονος αμερικάνικος...

 

[grio]

...Τους ακουω παντα και τους δυο μαζι, και καπακι ακουω και τους 2 των H.P. Lovecraft που επισης ειχα αγορασει τοτε μεσα σ'αυτην την φουρνια που ειχε βγει τοτε...

Την ιστορία των H.P. Lovecraft, από το Σικάγο, με το άσπρο καράβι τους θα την αφηγηθούμε προσεχώς, μείνετε συντονισμένοι...

 

[grio]

Προστέθηκε αναφορά για το πρώτο άλμπουμ των Ultimate Spinach...

 

[Cicadelic Ranger]

Ολοκληρωση ακουσματος η προσθεση και του πρωτου αλμπουμ.

Και ποσο ταιριαζει αυτη η Ελληνικη λεξη για να χαρακτηρισεις την μουσικη τους...

Μια πανδαισία ήχων με κάθε λογής πλήκτρα και κιθάρες με ουά-ουα, φαζ, τρέμολο, ανάδραση, έλεγχο έντασης και αποτελεσματική χρήση πολλαπλών ηχογραφήσεων.

Αλλα και τα λογια ειναι πραγματικη ποιηση, και οχι προσχημα για απλη προσθεση φωνητικων.

"Πανδαισια"

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Η τροφή του νού είσαι εσύ Γρηγόρη και οι παρουσιάσεις σου.

Εύγε για το μεράκι σου!

 

[Κώστας Γκαβάκος]

Η γλαφυρή παρουσίαση του Γρηγόρη σε βάζει να ξανακούσεις τους δίσκους με άλλη διάθεση και ενδιαφέρον.
Πολλές ευχαριστίες.

 

[Γιώργος Κουν.]

Απάντηση: Γένεση της ομορφιάς

ΥΓ. Και μια ελληνική "παραδοξότητα". Στα μέσα της δεκαετίας του '80 επανεκδόθηκε μια φουρνιά από υπέροχους ψυχεδελικούς δίσκους στην ελληνική αγορά, μέσα στους οποίους ήταν και οι δύο πρώτοι των Ultimate Spinach

Ε, ναί, αφού μέχρι τότε οι Spinach -μεταξύ άλλων-ήταν η μόνιμη καταχώριση σε όλες τις "εισαγωγής, περιορισμένα αντίτυπα" προωθητικές λίστες των "ψαγμένων" δισκάδικων της εποχής...
Thanks Greg!