2011 Venice Film Festival

MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
venice-film-festival-2011.jpg


Το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ,
το οποίο διαρκεί από τις 31 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου,
ανακοινώθηκε την Πέμπτη.

Συγκεκριμένα το Χρυσό Λιοντάρι διεκδικούν:


Λίγα λόγια για τις «Άλπεις»

Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου θα κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές
αίθουσες στις 27 Οκτωβρίου.

Το καστ απαρτίζουν οι Αριάν Λαμπέντ, Αγγελική Παπούλια και Άρης
Σερβετάλης.

Το σενάριο συνυπογράφουν οι Ευθύμης Φιλίππου και Γιώργος Λάνθιμος.


Μια νοσοκόμα, ένας τραυματιοφορέας, μια αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής
και ο προπονητής της έχουν δημιουργήσει μια ομάδα,
η οποία είναι επιφορτισμένοι να αντικαθιστά νεκρούς ανθρώπους.

Προσλαμβάνονται από τους φίλους και τους συγγενείς των νεκρών.
Η ομάδα ονομάζεται Άλπεις και ο αρχηγός της,
ο τραυματιοφορέας, ονομάζεται Mont Blanc.

Τα μέλη της ομάδας είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν σύμφωνα
με κάποιους κανόνες που έχει ορίσει ο αρχηγός.
Ωστόσο, η νοσοκόμα αποφασίζει να μην υπακούσει σε αυτούς τους κανόνες.


Εκτός συναγωνισμού

  • Vivan las Antipodas!
    (documentary),
    Victor Kossakovsky (Germany/Argentina/Holland/Chile/Russia)
  • La Folie Almayer,
    Chantal Akerman (Belgium/France)
  • The Sorcerer And The White Snake (Baish Echuanshuo),
    Tony Ching Siu-Tung (China/Hong Kong)
  • Giochi D’estate,
    Rolando Colla (Switzerland/Italy)
  • La Desintegration,
    Philippe Fauchon (Belgium)
  • The Moth Diaries,
    Mary Harron (Canada/Ireland)
  • Alois Nebel,
    Tomas Lunak (Czech Republic/Germany)
  • W.E.,
    Madonna (UK)
  • Eva,
    Kike Maillo (UK)
  • Scossa,
    Francesco Maselli, Carlo Lizzani, Ugo Gregoretti, Nino Russo (Italy)
  • La Cle Des Champs,
    Claude Nuridsany, Marie Perennou (France)
  • Il Villaggio Di Cartone,
    Ermanno Olmi (Italy)
  • Wilde Salome,
    Al Pacino (US)
  • Tormented,
    Takashi Shimizu (Japan)
  • Contagion,
    Steven Soderbergh (US)
  • Marco Bellocchio,Venezia 2011,
    Pietro Marcello (Italy) (documentary, short)
  • La Meditazione Di Hayez,
    Mario Martone (Italy) (short)
  • Tahrir 2011,
    Tamer Ezzat, Ahmad Abdalla, Ayten Amin, Amr Salama (Egypt)
    (documentary)
  • The End,
    Collectif Abounaddara (Syria)
  • Vanguard,
    Colleftif Abounaddara (Syria)
  • Evolution
    (Megaplex)(3D),
    Marco Brambilla (US)


Εκτός συναγωνισμού θα προβληθεί η ταινία της Μαντόνα
με θέμα τον έρωτα του Βασιλιά Εδουάρδου του Όγδοου με την Αμερικανίδα Γουάλις Σίμπσον,
με την Άντρεα Ράιζμπορο να ερμηνεύει την διεζευγμένη «πέτρα του σκανδάλου».

Εκτός συναγωνισμού θα προβληθεί
και η ταινία Contagion του Στήβεν Σόντερμπεργκ.

Το Φεστιβάλ θα ανοίξει
με την προβολή της ταινίας The Ides of March του Τζορτζ Κλούνεϊ,
η οποία διαγωνίζεται.

Τιμητικό βραβείο θα λάβει ο ηθοποιός Αλ Πατσίνο,
του οποίου η ταινία Wilde Salome
-μεταφορά του έργου του Όσκαρ Ουάιλντ-
θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού.

Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής
θα είναι ο σκηνοθέτης του Μαύρου Κύκνου, Ντάρεν Αρονόφσκι.

in.gr
 
karavan

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
Αν ισχύουν όσα γράφει ο Ζουμπουλάκης για το Carnage του Polanski, ο κοντός πρέπει να έκανε πάλι το θαύμα του μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα.
Ήδη μου τρέχουν τα σάλια! :worshippy:
 
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
D4F2FEFCC8F7418E552C1994D6537077.jpg



Διχάζουν οι «Άλπεις»
Ανοιχτό ενδεχόμενο να εργαστεί στο εξωτερικό αφήνει ο Γιώργος Λάνθιμος

Συζητήσεις προκαλούν οι Άλπεις του Γιώργου Λάνθιμου στη Βενετία,
με την ταινία να συγκεντρώνει ανάμεικτες κριτικές:
σε κάποιους δεν άρεσε,
άλλοι μιλούν για την «πιο έξυπνη» ταινία που έχει προβληθεί μέχρι στιγμής στη Μόστρα.


Ο ίδιος ο σκηνοθέτης παραδέχθηκε σε συνέντευξη Τύπου ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να
γυρίζει κανείς ταινίες στην Ελλάδα και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να εξερευνήσει τις
δυνατότητες που θα μπορούσε να του προσφέρει το εξωτερικό.

Ο Γ.Λάνθιμος δήλωσε ότι η ιδέα για την ταινία προέκυψε σε μία συζήτηση με τον συν-
σεναριογράφο Ευθύμη Φιλίππου,
η οποία αφορούσε μια ομάδα ανθρώπων που έγραφαν γράμματα ή τηλεφωνούσαν σε
συγγενείς νεκρών, προσποιούμενοι ότι είναι τα αγαπημένα τους πρόσωπα.


«Συμφωνήσαμε, όμως, πως δεν μπορείς να κάνεις μια ταινία με ανθρώπους που
τηλεφωνούν ή γράφουν γράμματα.
Οπότε σκεφτήκαμε γιατί να μην υποδύονται τους ίδιους τους νεκρούς;»
αναρωτιέται ο Γ.Λάνθιμος.

Ερωτηθείς εάν σκοπεύει να εγκαταλείψει την Ελλάδα για να γυρίσει ταινίες στο εξωτερικό,
ο σκηνοθέτης απάντησε:
«Αυτό που θα ήθελα και θα ήλπιζα είναι να γυρίζω περισσότερες ταινίες στην Ελλάδα.
Αλλά και οι τρεις ταινίες που γύρισα εκεί,
έγιναν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και όχι μόνο τώρα που η κατάσταση είναι
πραγματικά πολύ δύσκολη».

Ο Γ. Λάνθιμος πρόσθεσε ότι ήταν πάντα δύσκολο για τους νέους σκηνοθέτες να κάνουν
ταινίες στην Ελλάδα
«εξαιτίας της δομής των νόμων, της νοοτροπίας και του τρόπου χρηματοδότησης».

«Αυτή τη στιγμή είναι πιο εύκολο να κάνω ταινίες σε κάποια άλλη χώρα,
επομένως θα ήθελα να εξερευνήσω αυτή την πιθανότητα και να δω τι θα βγει από εκεί»
είπε.

Όσο για το εάν οι Άλπεις αποτελούν ένα φιλμ συγγενικό στον Κυνόδοντα,
ο σκηνοθέτης δηλώνει ότι για εκείνον πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά φιλμ.

«Για μένα είναι το αντίθετο του Κυνόδοντα» επιμένει.
«Εκεί είχαμε την ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν ψεύτικο κόσμο,
ενώ οι Άλπεις είναι μια ταινία για ανθρώπους που προσπαθούν να αποδράσουν από τη δική τους ζωή και να μπουν σε έναν άλλο κόσμο» προσθέτει.

Στις Άλπεις,
μια νοσοκόμα, ένας τραυματιοφορέας, μια αθλήτρια ρυθμικής γυμναστικής
και ο προπονητής της έχουν δημιουργήσει μια ομάδα,
η οποία είναι επιφορτισμένη να αντικαθιστά νεκρούς ανθρώπους.

Προσλαμβάνονται από τους φίλους και τους συγγενείς των νεκρών.
Η ομάδα ονομάζεται Άλπεις και ο αρχηγός της, ο τραυματιοφορέας, ονομάζεται Mont Blanc.

Τα μέλη της ομάδας είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν σύμφωνα με κάποιους κανόνες
που έχει ορίσει ο αρχηγός.
Ωστόσο, η νοσοκόμα αποφασίζει να μην υπακούσει σε αυτούς τους κανόνες.

Η ταινία φαίνεται πως δίχασε στην προβολή της
στο 68ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας.

Για παράδειγμα ο κριτικός της βρετανικής εφημερίδας
The Guardian, Ζαν Μπρουκς,
γράφει στο Twitter:
«Χάθηκα μεγαλοπρεπώς στις Άλπεις.
Σκοτεινή, μια ιστορία με διεστραμμένο χιούμορ [...]
Η εξυπνότερη ταινία στη Βενετία μέχρι στιγμής».

Το περιοδικό Sight and Sound αναφέρει -και πάλι στο Twitter-:
«Εκτελεσμένη με τρόπο εξαιρετικό, η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου Άλπεις
κατάφερε να είναι ισάξια, αν όχι να ξεπεράσει τον Κυνόδοντα».

Από την άλλη,
ο Μαρκ Μπράουν, επίσης συντάκτης του Guardian, έγραψε στο Twitter:
«Μόλις είδα τις Άλπεις του Γιώργου Λάνθιμου στη Βενετία.
Τώρα πάω να πνίξω τον εαυτό μου σε ένα κανάλι».




Contagion του Σόντερμπεργκ

Στη Βενετία προβάλλεται εκτός συναγωνισμού και το Contagion του Στήβεν Σόντερμπεργκ.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ένα λαμπερό καστ:
Μαριόν Κοτιγιάρ, Τζουντ Λο, Ματ Ντέιμον, Λόρενς Φίσμπερν,
Γκουίνεθ Πάλτροου και Κέιτ Ουίνσλετ.

Ο σκηνοθέτης δηλώνει ότι αυτό ήταν απαραίτητο,
επειδή η ταινία δίνει τόσες πολλές πληροφορίες στον θεατή που θα έπρεπε αυτός να έχει
ένα σημείο αναφοράς.

«Υπάρχει λόγος που οι σταρ υπάρχουν από τη γέννηση του σινεμά» δήλωσε.

Η ταινία παρακολουθεί τις προσπάθειες μιας ομάδας επιστημόνων
να σταματήσουν το ξέσπασμα ενός ιού που απειλεί το ανθρώπινο είδος.
 
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
5A1E482949DB69D7F948A57F6E70002B.jpg
D199158CC70F5871BDE706DB9FB5A5C8.jpg


Γ. Λάνθιμος: «Δύσκολο να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα»
Ο σκηνοθέτης των «Αλπεων» άνοιξε από την 68η Μόστρα παράθυρο για το εξωτερικό




Μια κοινωνία χωρίς συναισθήματα στην 4η ταινία του Λάνθιμου
που έκανε την πρεμιέρα στη Βενετία


Μόστρα:
Σκανδαλίζει πάλι η Μόνικα Μπελούτσι




Μόστρα: Κρόνενμπεργκ και γοητεία της ψυχανάλυσης



Μαντόνα: «Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία»
 
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
1D517129EBEFE86E0C029713EFC9A6CE.jpg



Η «εκδίκηση» της Ασίας

Μπορεί οι χολιγουντιανοί σταρ να προσθέτουν τις απαραίτητες δόσεις
γκλαμουριάς στη βενετσιάνικη διοργάνωση,
η Ασία όμως κάνει και φέτος έντονη την παρουσία της στο Φεστιβάλ

Χθες είχαμε την πρεμιέρα - πάντα στο διαγωνιστικό -
του «Μια απλή ζωή» της Αν Χούι από το Χονγκ Κονγκ.
Την ιστορία δηλαδή ενός ηλικιωμένου κινηματογραφικού παραγωγού
και της οικονόμου του, ένα θέμα που δεν συναντάς συχνά στον κινηματογράφο της χώρας
(όπου κυριαρχούν οι αστυνομικές περιπέτειες).
Η ταινία συγκέντρωσε θετικές κριτικές
(δεν είναι άλλωστε λίγες οι ασιατικές ταινίες που έχουν φύγει από τη Μόστρα
με το Χρυσό Λιοντάρι).
Ολοι μίλησαν για τις αρετές της ταινίας,
την τρυφερότητα αλλά και τον ρεαλισμό της
(τα γυρίσματα σε οίκο ευγηρίας με τους τροφίμους
ως «αυθεντικούς» κομπάρσους σίγουρα βοήθησαν),
αλλά η πρωταγωνίστρια Κιν Χάιλου μάζεψε ακόμα περισσότερα φλας
απ' ό,τι θετικές κριτικές.
Νομίζω πως μια ματιά στη φωτογραφία που συμπληρώνει το ρεπορτάζ δικαιολογεί αυτή την επιλογή.

Χθες το βράδυ προβλήθηκε και η ταινία «έκπληξη» του Φεστιβάλ
- μια από τις όμορφες παραδόσεις της Βενετίας,
ένα φιλμ άγνωστο σε όλους που προβάλλεται στη μέση της Μόστρας και,
φυσικά, διαγωνίζεται, όπως όλα,
για το πρώτο βραβείο:
το 2006 μάλιστα, μια ταινία «έκπληξη» από την Κίνα το είχε πάρει κιόλας.

Ε, από την Κίνα έρχεται και το αιματοβαμμένο θρίλερ
«People mountain, people sea», δεύτερη ταινία του σκηνοθέτη '
Κάι Σαντζιούν που είχε βραβευτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
με το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 2007.
Το φιλμ εξιστορεί τις περιπέτειες πέντε αδελφών που αναζητούν τον δολοφόνο του έκτου,
και μικρότερου, της οικογένειας, και βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία.

Τη δε τελευταία μέρα του διαγωνιστικού θα προβληθεί
«Ο θάνατος ενός ομήρου» σε σκηνοθεσία του
«πολύ» Τζόνι Το που είχε ξεχωρίσει προ διετίας στο Φεστιβάλ Καννών
με την υπέροχη περιπέτεια «Εκδίκηση»
όπου πρωταγωνιστούσε ο Τζόνι Χάλιντεϊ.

Το πάντα καλαίσθητο, φρενήρες και,
πίσω από τη συνεχή δράση, βαθιά υπαρξιακό σινεμά του
κερδίζει όλο και περισσότερους σινεφίλ ανά τον κόσμο.
Οπως συμβαίνει και με το ασιατικό σινεμά εν γένει.
Που σε πάρα πολλά τα καταφέρνει ακόμα καλύτερα κι από το Χόλιγουντ!
 
karavan

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
Σόδομα, Γόμορρα και... κοτόπουλα

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟΕ ΣΤΗΝ ΤΖΙΝΑ ΓΚΕΡΣΟΝ



Αντί για κινηματογραφικό φεστιβάλ πέσαμε πάνω σε ορνιθοτροφείο. Διότι η Τζίνα Γκέρσον επί πέντε λεπτά αντί να κάνει... διάφορα με το κορμί του Μάθιου ΜακΚόναχι έγλειφε ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο!


Θα μου πείτε ότι τα βγάζω από το νοσηρό μυαλό μου. Θα σας απαντήσω, περιμένετε μερικούς μήνες και όταν με το καλό θα δείτε το «Killer Joe» του Ουίλιαμ Φρίντκιν - που το 1971 είχε υπογράψει το αριστούργημα «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» και το 1973 τον «Εξορκιστή» -, τότε θα με καταλάβετε πλήρως.
Ο Μάθιου ΜακΚόναχι λοιπόν - άφαντος από τη Βενετία - το πρωί είναι μπάτσος αλλά τα μεσάνυχτα παριστάνει τον επαγγελματία δολοφόνο. Ωραία; Εντελώς. Γιατί, σου λέει ο Φρίντκιν, και οι δύο - μπάτσος και δολοφόνος - κάνουν περίπου την ίδια δουλειά. Ετσι ο Εμιλ Χιρς τον προσλαμβάνει για να σκοτώσει τη μανούλα του. Για τα φράγκα, εννοείται. Με ενέχυρο την αδελφή του. Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φανταστείτε. Ο ΜακΚόναχι ζητάει από το «ενέχυρο» ερωτικές περιπτύξεις. Το «ενέχυρο» ανταποκρίνεται και τότε η φαντασία του Φρίντκιν μετατρέπει το μόριο του ΜακΚόναχι σε κοτόπουλο. Τι να κάνει ο άνθρωπος; Θα ήταν ποτέ δυνατόν μια Τζίνα Γκέρσον να επιδίδεται στα... ανάλογα επί πέντε λεπτά; Και μετά μας φταίει η πορνογραφία!
«Ξέρετε», έλεγε χθες το μεσημέρι ο Εϊμπελ Φεράρα που μόλις πάτησε τα εξήντα, «πριν από τρία χρόνια, ερχόμενος στη Βενετία, παραλίγο να γκρεμοτσακιστώ με ιδιωτικό αεροπλάνο. Κάθε μέρα όλοι μας φλερτάρουμε με τον θάνατο».
Αυτό το γεγονός ήταν η πρώτη σπίθα έμπνευσης για την τελευταία του ταινία «4.44, η τελευταία μέρα πάνω στη Γη» («The last day on Earth») που προβλήθηκε εκτός διαγωνισμού. Η δεύτερη και μεγαλύτερη προέκυψε από μια υστερία που κυρίευσε τα μυαλά των Νεοϋορκέζων τους τελευταίους μήνες. «Γιατί όλοι πιστεύανε ότι τον περασμένο Μάρτιο θα επέλθει η καταστροφή του πλανήτη»!
Απίστευτο; Μα, ως γνωστόν, η μούρλια δεν πάει στα βουνά αλλά στους ανθρώπους. Και τώρα που δεν καταστραφήκαμε τον περασμένο Μάρτιο; «Τώρα», λέει ο Φεράρα, «όλοι πιστεύουν ότι η καταστροφή θα επέλθει τον Οκτώβριο»!
Αντε λοιπόν. Ούτε δύο μήνες ζωής έχουμε. Κάπως έτσι έγινε η ταινία με πρωταγωνιστές το ζεύγος Γουίλεμ Νταφόε και Νατάσα Λίον. Μέσα στο σπίτι τους να πλακώνονται στο σεξ ώστε να περάσει η ώρα μέχρι να επέλθει η πλήρης καταστροφή. Στους δρόμους τα αυτοκίνητα να κυκλοφορούν κανονικά, στα σπίτια εκτός από σεξ οι άνθρωποι να τσακώνονται και να παραγγέλνουν πίτσες. «Σε μια τέτοια περίπτωση», συνεχίζει ο Φεράρα, «ο κόσμος δεν θα μπορούσε παρά να περιμένει το μοιραίο χωρίς να έχει πολλά να κάνει. Γιατί το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ζήσεις μέχρι την τελευταία στιγμή όπως ζούσες μέχρι τότε».
Με απλά λόγια, όπως ο Λαρς φον Τρίερ στη «Μελαγχολία» έτσι και ο Φεράρα με την τελευταία του ταινία. Είπαμε. Οι καλλιτέχνες σκανδαλίζουν προκειμένου το κοινό να τους προσέξει και να σπεύσει. Α, ξέχασα. Για όσους αγνοούν το όνομα Εϊμπελ Φεράρα, πρόκειται για έναν περιθωριακό τύπο που το 1993 κατάφερε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της Μαντόνα σε μια αποτυχημένη - εισπρακτικά - ιστορία με διπλό τίτλο «Επικίνδυνο παιχνίδι» αλλά και «Snake eyes». Οπου η Μαντόνα μέσα στη λαχτάρα της να καταξιωθεί και ως καλτ κινηματογραφική σταρ, πράγμα που δεν κατάφερε, πλακώνεται σε βρισίδι και σφαλιάρες με τον Χάρβεϊ Καϊτέλ. Ο τελευταίος, ο Καϊτέλ φυσικά, είναι ο πρωταγωνιστής της καλύτερης ταινίας που σκηνοθέτησε ποτέ ο Φεράρα, το «Bad lieutenant» («Διαφθορά»). Εκεί να δεις Σόδομα και Γόμορρα!
Περί Τεό
«Ενας από τους ελάχιστους σκηνοθέτες παγκοσμίως που αναζητούν το αυθεντικό είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος». Τάδε έφη Γουίλεμ Νταφόε. Προσθέτοντας: «Ευχαρίστως θα συνεργαζόμουν και πάλι μαζί του». Το «και πάλι» αφορά την πρώτη τους συνεργασία, όταν το 2008 ο Νταφόε έπαιξε ως πρωταγωνιστής στο δεύτερο μέρος της τριλογίας του Τεό «Η σκόνη του χρόνου». Αυτό το φιλμ, που για αρκετούς είναι μια δυσάρεστη ιστορία, για τον αμερικανό σταρ ήταν μια ευχάριστη, δημιουργική εμπειρία. Ο Νταφόε απέφυγε - αιλουροειδώς - ν' απαντήσει σε πολιτικές ερωτήσεις. Μετά χαράς όμως μίλησε για τη Νέα Υόρκη, το θέατρο και τη σχέση καλλιτεχνικών και εμπορικών ταινιών. «Ουδεμία διαφορά επί της ουσίας», είπε. «Αλλωστε αισθάνομαι διεθνής ηθοποιός». Οσον αφορά τον ίδιο, «προσπαθώ να επιλέγω και όχι να με επιλέγουν». Ολοι τα ίδια λένε. Το copy-paste των σοβαρών ηθοποιών!

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655502
 
karavan

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
Κουτσομπολιά για τον πρόεδρο της επιτροπής Darren Aronofsky:

Ονειρα ραγισμένα, ζωές χαμένες

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 09 Σεπτεμβρίου 2011




Παρά την εμπορική επιτυχία του «Παλαιστή», ο Αρονόφσκι αδυνατεί να βρει τα απαραίτητα κεφάλαια για την επόμενη δουλειά του, τον «Μαύρο Κύκνο». Ο «Μαύρος Κύκνος» βρίσκεται στην άλλη άκρη του φάσματος: αντί για περιθωριακό παλαιστή έχουμε μία τελειομανή χορεύτρια του μπαλέτου. Το μαρτύριο του κορμιού όμως πάνω στο οποίο αντανακλώνται όνειρα ραγισμένα και χαμένες ζωές υπάρχει κι εδώ, αυτή τη φορά στην πιο σκοτεινή εκδοχή του.
Δυστυχώς ο Ντάρεν Αρονόφσκι δεν θα χαρεί για πολύ τη συνταρακτική εμπορική επιτυχία της ταινίας του (που με 13 εκατομμύρια δολάρια προϋπολογισμό ξεπέρασε τα 330 παγκοσμίως σε εισπράξεις). Ο λόγος; Η σχέση του με τη Ρέιτσελ Βάις πνέει τα λοίσθια. Το ζευγάρι θα χωρίσει και πριν προλάβει ο Αρονόφσκι να πάρει μια ανάσα, εκείνη ξαφνικά θα ανακοινώσει τον γάμο της με τον Ντάνιελ Κρεγκ.
Προφανώς το ειδύλλιο είχε ξεκινήσει από πολύ πριν. Ως εκ τούτου οι πιθανότητες ενός πρωταγωνιστικού ρόλου για τον κύριο Μποντ σε κάποια επερχόμενη ταινία του Αρονόφσκι κρίνονται μάλλον μηδαμινές.
Προς το παρόν ο Αρονόφσκι προεδρεύει. Προεδρεύει στο Φεστιβάλ Βενετίας. Εχετε λοιπόν κατά νου πως όποια ταινία τσιμπήσει το πρώτο βραβείο, θα φέρει και τη δική του σφραγίδα έγκρισης. Και αυτό ίσως είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της φετινής βενετσιάνικης διοργάνωσης.

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655504
 
karavan

karavan

Supreme Member
14 June 2010
4,435
ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΜΟΣΤΡΑΣ

Με σφραγίδα «Αρονόφσκι»

Του Ακη Καπράνου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 09 Σεπτεμβρίου 2011





Νοέμβριος του 1997, Πλατεία Αριστοτέλους, έξω από το Ολύμπιον. Πρώτη προβολή μιας μικρής ανεξάρτητης αμερικανικής ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Κόσμος πολύς

Περαστικοί χαζεύουν και ρίχνουν ένα-δυο μπινελίκια στους «κουλτουριάρηδες» απέναντι (το συνηθίζουν οι Θεσσαλονικείς την περίοδο του Φεστιβάλ). Και ο συνεσταλμένος σκηνοθέτης του φιλμ που μόλις τελείωσε τραβά μερικές μάλλον νευρικές ρουφηξιές από το τσιγάρο του. «Συγχαρητήρια για την ταινία», του λέω. «Ευχαριστώ πολύ, αλλά να δω πώς θα ξεχρεώσω. Φόρτωσα όλο τον προϋπολογισμό της ταινίας σε πιστωτικές κάρτες», μου απαντά.
Ο σκηνοθέτης είναι ο 42χρονος Ντάρεν Αρονόφσκι και η ταινία του λέγεται «Pi». Που, τελικά, θα αποφέρει περί τα τρία εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία - σαφώς περισσότερα από τις 60.000 του κόστους της.
Παραδόξως, διαβάζω στο Διαδίκτυο πως η ταινία χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από φίλους του. Αλλα μας έλεγε στη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή του φιλμ. Οπως και να 'χει, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, ο Αρονόφσκι θα αποκτήσει και στην Ελλάδα το δικό του κοινό που θα τον στηρίξει.
Το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» θα γίνει cult, όπως και η αδικημένη και, πιθανότατα, καλύτερή του στιγμή ονόματι «Η πηγή της ζωής» με τον Χιου Τζάκμαν. Αμέσως μετά, βέβαια, ο Αρονόφσκι θα στήσει ένα υπέροχο δίδυμο ταινιών με τον «Παλαιστή» και τον «Μαύρο κύκνο», ταινίες που συμπληρώνουν μαγικά η μία την άλλη.
Γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1969 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, καταπιάστηκε με το σινεμά από πολύ μικρός - με το που τελείωσε το λύκειο, έγινε δεκτός στο Χάρβαρντ όπου και σπούδασε κινηματογράφο. Παράλληλα γύριζε το ένα φιλμ μικρού μήκους μετά το άλλο μέχρι που, το 1996, αποφάσισε να ασχοληθεί με το σενάριο του «Pi» («π») το οποίο και δούλεψε για δύο χρόνια. Με ελάχιστα χρήματα, κολλητούς του στους βασικούς ρόλους και έναν ταλαντούχο φίλο του ονόματι Κλιντ Μάνσελ να υπογράφει, για πρώτη του φορά, τη μουσική μιας ταινίας, ο Αρονόφσκι βάζει μπρος το φιλμ, το οποίο και γυρίζει σε ασπρόμαυρο.
Νοέμβριο του 1997, ο αγχωμένος σκηνοθέτης παρουσιάζει το φιλμ του στη Θεσσαλονίκη. Γενάρη του 1998, η ταινία προβάλλεται στο Φεστιβάλ του Σάντανς από την εταιρεία Artisan έναντι του ποσού του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ξαφνικά, ο Αρονόφσκι προωθείται ως το νέο, μεγάλο ταλέντο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά.
Αποφασισμένος να προκαλέσει, να παίξει δηλαδή το «χαρτί» της δεύτερης ταινίας πέρα για πέρα, σκηνοθετεί το «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», την ιστορία ενός ναρκομανούς, της κοπέλας και της μητέρας του. Ονειρα που καταστρέφονται από τον οποιασδήποτε φύσης εθισμό, η Ελεν Μπέρστιν, η πρωταγωνίστρια του «Εξορκιστή», να δίνει μια σπαρακτική ερμηνεία ως ταλαίπωρη μητέρα, η δε Τζένιφερ Κόνελι στον πιο τολμηρό ρόλο της καριέρας της (υπάρχει μια σκηνή οργίου στο φιλμ που ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω εδώ δίχως να μας πάνε μέσα) σε μια ταινία που τρέχει με τα χίλια.
Πολύς κόσμος το αγκάλιασε, άλλος τόσος στάθηκε σκεπτικός απέναντι σε αυτή την επίθεση στις αισθήσεις του θεατή (πολύ κακό για το τίποτα;) αλλά η ταινία χάρισε στην Μπέρστιν μια υποψηφιότητα για Οσκαρ α' γυναικείου ρόλου και απέφερε τα διπλάσια του προϋπολογισμού της στα ταμεία. Ολα αυτά το έτος 2000.
Το 2001, ο Αρονόφσκι ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο στη ζωή του. Γνωρίζει την ηθοποιό Ρέιτσελ Βάις στο Λονδίνο. Οι δυο τους ερωτεύονται και μαζί φεύγουν για την Αμερική. Το 2005 αρραβωνιάζονται και το 2006 γεννιέται ο γιος τους Χένρι Τσανς.
Η Βάις είναι ήδη μια φτασμένη πρωταγωνίστρια, με τους ρόλους της στη «Μούμια» (και το σίκουελ) να της έχουν χαρίσει ένα «εμπορικό» πρεστίζ, το οποίο θα εξαργυρώσει μάλιστα και με ένα Οσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο επίμονος κηπουρός».
Σύντομα, παρέα με τον Μπραντ Πιτ και την Κέιτ Μπλάνσετ, ο Αρονόφσκι αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία ενός φιλόδοξου φιλμ επιστημονικής φαντασίας ονόματι «Η πηγή της ζωής». Ο προϋπολογισμός 70 εκατομμύρια δολάρια και το star power ακόμη πιο δυνατό. Ξοδεύει χρόνο και χρήμα για το project, που όμως σύντομα θα καταρρεύσει με την αποχώρηση και των δύο ηθοποιών.
Η Warner αποφασίζει να κόψει τον προϋπολογισμό στα μισά. Και αυτός βρίσκει γρήγορα τον Χιου Τζάκμαν και αναθέτει στη Βάις τον ρόλο της Μπλάνσετ. Κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει το όραμά του στα πλαίσια του νέου budget, αλλά η κριτική στέκεται αμήχανη απέναντι στο φιλμ. Το ίδιο και το κοινό.
Υπάρχει βέβαια ένας ισχυρός πυρήνας θαυμαστών του που το λατρεύουν, αλλά το «The Fountain» θα αποφέρει μόλις 15 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία. Καιρός για κάτι πιο συνετό.
Το 2008, κανείς δεν πλησιάζει τον Μίκι Ρουρκ που έχει κακή φήμη. Και ο Αρονόφσκι τον αγκαζάρει για τον ρόλο του περιθωριακού παλαιστή του κατς στο «The Wrestler». Ο λόγος προφανής, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο στόρι: είκοσι χρόνια πριν, τη δεκαετία του '80, το άστρο του Ράντι «The Ram» μεσουρανούσε. Το πρόσωπό του βρισκόταν παντού: σε videogames, σε πλαστικές κούκλες και σε τηλεοπτικά σόου.
Εποχές που ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, ο Ράντι διασκεδάζει ακόμα τα πλήθη, αλλά με μεγάλο προσωπικό κόστος. Τιγκαρισμένος στα στεροειδή και τα παυσίπονα, αναρριχάται στα ρινγκ κάθε βράδυ γιατί αυτό το performance είναι η μόνη ζωή που ξέρει.
Ο Μίκι Ρουρκ παίζει τον εαυτό του και τα δίνει όλα. Ο Αρονόφσκι παρακολουθεί με την κάμερα πότε σε σημείο επαφής, πότε από απόσταση. Και κερδίζει το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και ένα γερό οικονομικό στοίχημα.

http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4655503
 
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
68η Μόστρα : Λίγο πριν από τα βραβεία, όλα είναι ακόμη ανοιχτά
Πιθανότητες βράβευσης και για τις «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου



Οδεύοντας προς το τέλος του το 68ο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας,
αφήνει πίσω του αρκετές καλές αναμνήσεις.
Οι περισσότερες από τις ταινίες που παίχθηκαν στο διαγωνιστικό τμήμα ήταν καλές ,
ο κόσμος χόρτασε από κινηματογραφικά αστέρια
(Τζορτζ Κλούνεϊ, Μόνικα Μπελούτσι, Κέιτ Γουίνσλετ κ.α.)
και παρά την χαρακτηριστική υγρασία του Λίντο
ο καιρός υπήρξε φιλικός προς τους επισκέπτες του νησιού
με ελάχιστες από τις χαρακτηριστικές φθινοπωρινές βροχές του.



Τα βραβεία απονέμονται το Σάββατο το βράδι στην Salla Grande
του φεστιβάλ αλλά πέραν κάποιων ολοφάνερων φαβορί,
όπως ο Μάικλ Φασμπέντερ για τον ρόλο του μοναχικού νεοϋρκέζου
που έχει εμμονή με το σεξ στην «Ντροπή» του Στιβ Μακουίν,
πολύ δύσκολα μπορείς να κάνεις προβλέψεις για την πλευρά στην οποία θα
κινηθεί η κριτική επιτροπή και ο πρόεδρός της,
αμερικανός σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι.
Ερμηνεία άξια προσοχής είναι επίσης του Γκάρι Ολντμαν
για το «Tinker tailor soldier spy» όπου υποδύεται έναν βρετανό μυστικό
πράκτορα επί εποχής Ψυχρού Πολέμου και παίζει εντελώς στεγνά,
χωρίς τις κραυγές και τα ουρλιαχτά που χαρακτηρίζουν τους περισσότερους
(ίδιους) ρόλους του στον κινηματογράφο.


Αν ήταν στο χέρι μου, η «Σφαγή» του Ρόμαν Πολάνσκι θα είχε
οπωσδήποτε μια θέση στα βραβεία _ακόμα και στην κορυφή
με έναν Χρυσό Λέοντα_ γιατί απλούστατα υπήρξε η καλύτερη ταινία που
είδα στο τελευταίο δεκαήμερο.
Εξίσου ενδιαφέρουσες στιγμές πρόσφερε η «Επικίνδυνη μέθοδος» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ,
μια σπουδή πάνω στην ψυχανάλυση,
το πολιτικό θρίλερ «Αι ηδοί του Μαρτίου» του Τζορτζ Κλούνεϊ,
η τρυφερή κινέζικη ταινία «Μια απλή ζωή» που ενδεχομένως να
«κτυπήσει» το βραβείο ερμηνείας για την κινέζα ηθοποιό Ντινι Ιπ
η οποία υποδύεται την επί 60 χρόνια υπηρέτρια ενός σπιτιού που αναγκάζεται
να μπει σε οίκο ευγηρίας μετά το εγκεφαλικό επεισόδιό της.
Αλλά και το «Κiller Joe» του Γουίλιαμ Φρίντκιν που ανέδειξε ένα
διαφορετικό πρόσωπο του Μάθιου Μακόναχι στην σκοτεινότερη στιγμή
της ως επί το πλείστον φωτεινής καριέρας του είναι μια ταινία που
ενδεχομένως «παίξει» στα βραβεία.
Καμία εντύπωση τέλος δεν θα μου έκανε αν οι «Αλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου
ακούγονταν στα βραβεία, καθώς είναι μια ταινία που χαίρει προσοχής,
χάρη κυρίως στην σκηνοθεσία της.





Τρόμος στο Τέξας


Μια από τις τελευταίες ταινίες που προβλήθηκαν εντός διαγωνιστικού
προγράμματος είναι το «Texas Killing Fields»
που σκηνοθέτησε η Αμι Κάναν Μαν, κόρη του αμερικανού σκηνοθέτη Μάικλ Μαν.
Εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά, η ταινία αναφέρεται σε μια σειρά
δολοφονιών που έλαβαν χώρα σε ένα δάσος κοντά στην Τέξας Σίτι και
συγκλόνισαν την αμερικανική κοινή γνώμη πριν από μερικά χρόνια.
Μέσα από τις έρευνες δυο αστυνομικών
(Σαμ Γουόρδινγκτον, Τζέφρεϊ Ντιν Μόργκαν) η ταινία βγάζει στην επιφάνεια
μια κοινωνία νοσηρή και παρανοϊκή όπου η ανθρώπινη ζωή είναι διαρκώς
εκτεθειμένη σε κινδύνους_ ορισμένες φορές χωρίς καν κίνητρο.

Το ενδιαφέρον με το «Texas Killing Fields» είναι ότι το σενάριο της ταινίας
υπογράφει ο Ντον Φεραρόνε, πρώην αστυνομικός της δίωξης ναρκωτικών,
ο οποίος το έγραψε έχοντας πρώτα επικοινωνήσει με τους πραγματικούς
συναδέλφους του που ασχολήθηκαν με τις υποθέσεις.
Είκοσι επτά από τις υποθέσεις αυτές παραμένουν στο συρτάρι.
Στόχος της Αμι Κάναν Μαν δεν ήταν μια ακόμη «αστυνομική ταινία» αλλά μια
ευρύτερη μελέτη πάνω στο φαινόμενο του εγκλήματος.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο δράστης δεν είναι ένας αλλά πολλοί όπως και οι υποθέσεις.

Η ταινία «Texas Killing Fields» είναι προγραμματισμένη να διανεμηθεί στην Ελλάδα
από την Village Roadshow μέσα στην τρέχουσα κινηματογραφική σεζόν
 
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
0CA9F2CF4155431DF2A52E44C3B18148.jpg





Μόστρα: Ο Μάθιου Μακόναχι και το... μπούτι από κοτόπουλο
Ο τεξανός ηθοποιός αφήνει πίσω τις γλυκερές ταινίες και αναζητεί σκοτεινές πλευρές της κινηματογραφικής περσόνας του

Βενετία
Ηταν σχεδόν κρίμα που λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων
ο αμερικανός ηθοποιός Μάθιου Μακόναχι ανήκε στους απόντες από την
συνέντευξη Τύπου της ταινίας «Killer Joe» που προβλήθηκε το
απόγευμα της Πέμπτης 8 Σεπτεμβρίου εντός διαγωνιστικού τμήματος στην
Μόστρα και αποθεώθηκε.

Με τον «Δικηγόρο με την Λίνκολν», πέρσι
και τώρα τον «Killer Joe» που σκηνοθέτησε ο έμπειρος αμερικανός σκηνοθέτης
Γουίλιαμ Φρίντκιν , ο Μακόναχι φαίνεται ότι έχει βάλει ψηλά τον πήχη
και εξελίσσεται σε ηθοποιό αξιώσεων παίζοντας σε πράγματα πολύ
διαφορετικά από αυτά στα οποία τον έχουμε συνηθίσει είτε δίπλα στην
Πενέλοπε Κρουθ («Σαχάρα»), την Κέιτ Χάντσον («Προσεχώς... ζάμπλουτοι»),
την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ («Τριαντάρης από σπίτι»)
ή την Τζένιφερ Λόπεζ («Ο γάμος του εραστή μου»).

Βασισμένη στο σκληρό και ταυτοχρόνως αστείο (με έναν βάρβαρο τρόπο)
θεατρικό έργο του Τρέισι Λετς, το «Killer Joe» ακολουθεί την πορεία
ενός αστυνομικού του Ντάλας του οποίου η δεύτερη δουλειά είναι…
δολοφόνος επί πληρωμή.

Λιγομίλητος και προσεχτικός,
αδίστακτος και πανέξυπνος,
ο Killer Joe μοιάζει με σκοτεινή εκδοχή του Λούκι Λουκ,
τοποθετημένη στην σύγχρονη εποχή.
Όταν αναλαμβάνει την δολοφονία μιας γυναίκας για λογαριασμό του γιού της (Εμίλ Χιρς)
και του πρώην συζύγου της (Τόμας Χέιντεν Τσερτς) ο Killer Joe θα βρεθεί
μπροστά σε μια στρατιά ηλιθίων τους οποίους θα πρέπει να αντιμετωπίσει
αναλόγως.

Η ταινία δεν παίρνει ποτέ στα σοβαρά τον εαυτό της
και ενίοτε γίνεται μια ιδέα πιο γκροτέσκα απ ‛οσο ίσως χρειαζόταν.
Μια σκηνή της πάντως, ενδέχεται να γίνει κλασική.
Ο Μακόναχι κρατά ένα μπούτι κοτόπουλου στην θέση του πέους του και
αναγκάζει την Τζίνα Γκέρσον να το γλύψει σαν να κάνει πεολειξία.
Είναι αδύνατον να περιγραφεί το τι συνέβη στην αίθουσα όταν ήρθε η ώρα
αυτής της σκηνής που παρεμπιπτόντως διαρκεί…
όσο χρειάζεται για να φτάσει κανείς σε οργασμό.

«Δεν ξέρω πόσοι από εσάς εδώ μέσα έχετε δει την “Καζαμπλάνκα”
και αν σας αρέσει,
πάντως λίγοι θυμούνται ή γνωρίζουν ότι αυτή η κλασική ταινία
είναι βασισμένη σε θεατρικό έργο» είπε ο Φρίντκιν,
που υπήρξε, μεγάλο όνομα στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 με ταινίες
όπως ο «Εξορκιστής», ο «Ανθρωπος από την Γαλλία» και το «Ψωνιστήρι».



«Σε ό,τι αφορά τον κινηματογράφο έχω την εντύπωση
ότι τα θεατρικά έργα είναι κάπως παρεξηγημένα γιατί ελάχιστοι θυμούνται
πόσες σπουδαίες ταινίες έχουν γυριστεί βασισμένα στο θέατρο
στο οποίο τα τελευταία χρόνια δίνω μεγαλύτερη προσοχή απ’ότι παλαιότερα.»
Οντως, ο Φρίντκιν τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί στο θέατρο καθώς επίσης
ανεβάζει όπερες ενώ το «Killer Joe» είναι η δεύτερη ταινία που γυρίζει
βασισμένος σε θεατρικό έργο του Λετς αφού πριν από μερικά χρόνια είχε προηγηθεί το «Bug».
 
Last edited:
MoDis

MoDis

Supreme Member
20 June 2006
3,660
στον κοσμο μου...
2011090803094_119806503_type12128.jpg



Φάουστ, ο τελευταίος... τζογαδόρος

9/9/2011

Το τέλος έφτασε για το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Αύριο δίνονται τα βραβεία, ενώ χθες ο Αλεξάντερ Σοκούροφ παρουσίασε τον "Φάουστ".
"Το φιλμ του Σοκούροφ δεν είναι μια κινηματογραφική μεταφορά της
τραγωδίας του Γκαίτε με τη συνήθη έννοια,
αλλά μια ανάγνωση των όσων μένουν ανάμεσα στις λέξεις",
διαβάζουμε στην επίσημη σύνοψη της ταινίας.

Ο "Φάουστ" αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο στην κινηματογραφική τετραλογία
του Ρώσου δημιουργού πάνω στη φύση της εξουσίας.
Οι βασικοί χαρακτήρες στις τρεις πρώτες ταινίες είναι ιστορικά πρόσωπα:
ο Αδόλφος Χίτλερ ("Μολώχ", 1999),
ο Βλαντιμίρ Λένιν ("Ταύρος", 2000)
και ο αυτοκράτορας Χιροχίτο ("Ο ήλιος", 2005).
"Η συμβολική εικόνα του Φάουστ συμπληρώνει τη σειρά των σπουδαίων
τζογαδόρων που έχασαν τα πιο σημαντικά στοιχήματα της ζωής τους"
σχολιάζει ο ίδιος ο Σοκούροφ.

Από τον Σοκούροφ στον Γουίλιαμ Φρίντκιν,
η Μόστρα είδε χθες και το τελευταίο φιλμ του βετεράνου σκηνοθέτη του
"Ανθρώπου από τη Γαλλία" και του "Εξορκιστή",
που επέστρεψε με το "Killer Joe" να διαγωνίζεται φέτος για τον Χρυσό Λέοντα.
Πρωταγωνιστές του οι Μάθιου ΜακΚόναχι, Εμίλ Χιρς και Τόμας Χέιντεν Τσερτς
σε μια ιστορία όπου ένας διακινητής ναρκωτικών έχει να αντιμετωπίσει την
κλοπή της "πραμάτειας" του από τη μητέρα του,
αλλιώς θα καταλήξει νεκρός...

"Αν και ο τίτλος και η πλοκή συνιστούν μια σκοτεινή ιστορία, εγώ τη βρίσκω χιουμοριστική"
αναφέρει σαρκαστικά ο Φρίντκιν,
ο οποίος εδώ μεταφέρει ένα θεατρικό του Τρέισι Λετς στη μεγάλη οθόνη.
 
Top Bottom