... I know that time spent well is so rare ....

[Δημοκηδής]

​

O Bryan Ferry διαχρονικά αποτελεί για μένα μουσικό ορόσημο, ετεροκαθορίζοντας μαζί με τον αντίθετο πόλο του, τον Μάλερ, την μουσική αλλά και γενικότερη φιλοσοφία ζωής μου...

Στον Μπράιαν αγαπώ την αέναη έφεση για ζωή, το πάθος για κατάκτηση όσων μπορούν να αποτελέσουν αντίστοιχα αντι - κείμενα, μα κυρίως την απέχθεια του, το μίσος του καλύτερα, για την προς τα κάτω σύγκριση, που μοιρολατρικά κωδικοποιεί την πλειονότητα των ζωντανών του δυτικού κόσμου ( ... μωρέ καλά είμαστε, κοίτα τον άλλον που δεν έχει ούτε να φάει.... άει παιδάκι μου, την υγειά μας να έχουμε, κλπ... ). Όχι, όχι ο Φέρρυ δεν θέλει μόνο την υγειά του, τα θέλει όλα σε ένα επικούρειο πανηδονιστικό πεδίο, .... τα θέλει ακόμη και όταν καταλαβαίνει το μούδιασμα ''του να δοξεί τα μάταια'', τα θέλει ακόμη και όταν αυτή η θέληση τον οδηγεί στην πικρή συνειδητοποίηση ότι υφίσταται δυσαναλογία μεταξύ των περιπτώσεων καλής μάσας και των απείρων ταξινομήσεων κάθε λογής χυλόπιττας...

....Ωστόσο, συνεχίζει, ξεχειλώνει τις τελείες, τεντώνει τις στιγμές, προσπαθώντας να τις ισομηκύνει με τα μακρυνάρια δυστυχίας, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, αρνούμενος να κάτσει στα αυγά του, αρνούμενος να κοσμήσει τις τάξεις των εφεδρειών/απολιφαδιών ...

Η αγάπη του για κάθε είδους καλοπροαίρετου κιτς, παράλληλα με τις εμμονές του για την κρουνερίστικη σόουλ, το κλασσικό american songbook και το εστετ-τίστικο ροκ'ν'ρολ, αν και αποδυναμωμένα πλέον περί το 1976 μετά την πρώτη διάλυση των Ρόξυ, αφήνουν τα απόνερα τους στα δύο παραπάνω άλμπουμς, όπου ο συνδυασμός τους με την πικρόχολη διάθεση που (υποθέτω ότι ) του άφησε το στόρυ με την Τζέρυ, τον οδηγεί στο να γράψει την καλύτερη μουσική του και τους συγκλονιστικότερους στίχους. Τα δύο αυτά, μαζί με το μεταγενέστερο υπέροχο Manifesto, θεωρώ ότι αποτελούν τριλογία χρυσάφι, κατάθεση ψυχής ανθρώπου/μαχητή που δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να ξεψυχήσει σε οιαδήποτε άλλη -πλην ορθίου- στάση ...

Το Love me madly again από το In your Mind και το Can't let go από το The bride ... αποτελούν -πλέον της αντικειμενικής αξίας τους ως αδαμάντινα αριστουργήματα της ροκ μουσικής- προσωπικά φετίχ-οδηγούς ....

 

[Nikos F]

Σπυρο ,εξαιρετο το καλυτερο του σολο για μενα
προχωρα στο παρασυνθημα....:grinning-smiley-043

 

[supersonic]

τελικά όλοι έχουμε το αδύνατο σημείο μας...
Ο Σπύρος έχει 2....

 

[In My Humble]

Pavtws egw tov akouw movo av me plnrwvouv gia auto kai malista poly kala.

 

[McZab]

[...]

Στον Μπράιαν αγαπώ την αέναη έφεση για ζωή, το πάθος για κατάκτηση όσων μπορούν να αποτελέσουν αντίστοιχα αντι - κείμενα, μα κυρίως την απέχθεια του, το μίσος του καλύτερα, για την προς τα κάτω σύγκριση, που μοιρολατρικά κωδικοποιεί την πλειονότητα των ζωντανών του δυτικού κόσμου ( ... μωρέ καλά είμαστε, κοίτα τον άλλον που δεν έχει ούτε να φάει.... άει παιδάκι μου, την υγειά μας να έχουμε, κλπ... ). [...]

Κρίμα που μια τόσο σοφή και υγιής στάση ζωής δεν με εκφράζει μουσικά. Τουλάχιστον ανέβηκε στην εκτίμησή μου ως "πνεύμα" πράγμα το οποίο ούτως ή άλλως αδυνατώ να διαχωρίσω από το "ταλέντο/αποτέλεσμα" σε όλους και ειδικότερα στους καλλιτέχνες.

 

[Δημοκηδής]

Πάλι τα έκανα σαλάτα... παρακαλείται όποιος διαχειριστής μπορεί να ενοποιήσει τα δικά μου ποστ, για προφανείς λόγους συνάφειας ....

 

[Δημοκηδής]

Well I rush out blazin'
My pulse is racin'
As the rain streams down my face
There's no turning back now
To fight with fate
Outnumbered, out of place
They said go west young
man, that's best
It's there you'll feel no pain
Bel-Air's okay if you dig the grave
But I want to live again
Can't let go
There's a madness in my soul tonight
Can't let go
Must ride like the storm
Can't let go
Will I run out of control tonight
Can't let go
Until every trace is gone
It's a winding road from Cuesta way
Down sunset to the beach
Though Canoga Park is a
straight safe drive
It's too far outta reach
But now the headlights are
flashin'by so fast
All directions seems the same
And the windscreen wipers
keep a beat repeatin'
You can't let go again
What's in a name on the street tonight
I'm only a face in the crowd
All in the dark and afraid tonight
Nowhere to run or to hide
But I can't let go
Sometimes the world
outside'll take you in
With just a smile
And you so blinded with desire
A hundred sleepless nights have left me
Wasted and so cold
But I can take it I'm hangin'on
Can't let go
There's a madness in my soul tonight
Can't let go
Must ride it like the storm
Can't let go
Will I run out of control tonight
Can't let go
Until every trace is gone

 

[Δημοκηδής]

Pavtws egw tov akouw movo av me plnrwvouv gia auto kai malista poly kala.

φαντάζομαι ότι τα συμπεράσματα σου αποκομίσθηκαν μεταγενέστερα, με κάτι slave to love, κλπ. όταν πράγματι ο Bryan ένοιωθε ''' outnumbered and out of place...

για ψάξε στην περίφημη βιβλιοθήκη του χωριού για αυτά που γράφω ....

 

[Δημοκηδής]

Κρίμα που μια τόσο σοφή και υγιής στάση ζωής δεν με εκφράζει μουσικά. Τουλάχιστον ανέβηκε στην εκτίμησή μου ως "πνεύμα" πράγμα το οποίο ούτως ή άλλως αδυνατώ να διαχωρίσω από το "ταλέντο/αποτέλεσμα" σε όλους και ειδικότερα στους καλλιτέχνες.

... να καταλάβω ότι το κεφάλαιο Roxy - Ferry περιλαμβάνεται -κατ' εσέ- στους ατάλαντους ;

 

[In My Humble]

8a koita3w, sto yposxomai.
Exw tov filo mou Magnus pou paizei typmava stnv Symfwvikn Orxnstra tou xwriou mou www.mso.se kai eivai kai autos latrns tou Bryan! Dexomai oti exete brei kati allo se autov, kati to poly euais8nto kai snmavtiko, pou oi perissoteroi dev mporouv va akousouv(akoma)

 

[Δημοκηδής]

... να αναφέρω και κάτι αξιοπερίεργο... το 1994 στις πρώτες κυβερνοχωρο-βόλτες μου, έψαχνα, ως αναμενόμενο, για ιστοσελίδες για τον Μάλερ και τον Φέρρυ... απεδείχθη ότι τις καλύτερες φαν-pages (δεν υπήρχαν τότε ακόμη official sites, κλπ) τις 'συντηρούσε' το ίδιο άτομο...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Ο ...αντίλογος, είναι απο τους παρακάτω κυρίους.
Περιττεύει, νομίζω, να πώ με ποιόν είμαι

Dandy, dandy,
Where you gonna go now?
Who you gonna run to?
All your little life
Youre chasing all the girls.
They cant resist your smile.
Oh, they long for dandy, dandy.

Checkin out the ladies,
Tickling their fancy,
Pouring out your charm
To meet your own demands,
And turn it off at will.
Oh, they long for dandy, dandy.

Knockin on the back door,
Climbing through the window,
Hubbys gone away,
And while the cats away
The mice are gonna play.
Oh, you low down dandy, dandy.
Dandy

Dandy, you know youre moving much too fast,
And dandy, you know you cant escape the past.
Look around you and see the people settle down,
And when youre old and grey you will remember what they said,
That two girls are too many, threes a crowd and four youre dead.

Oh dandy, dandy,
When you gonna give up?
Are you feeling old now?
You always will be free,
You need no sympathy,
A bachelor you will stay,
And dandy, youre all right.
Youre all right.
Youre all right.
Youre all right.
Youre all right.
Youre all right.

 

[Δημοκηδής]

8a koita3w, sto yposxomai.
Exw tov filo mou Magnus pou paizei typmava stnv Symfwvikn Orxnstra tou xwriou mou www.mso.se kai eivai kai autos latrns tou Bryan! Dexomai oti exete brei kati allo se autov, kati to poly euais8nto kai snmavtiko, pou oi perissoteroi dev mporouv va akousouv(akoma)

χαχαχαχα, μιλάμε για mainstream καταστάσεις τώρα .... μάλλον εννοείς '' οι λιγότεροι '' .....

 

[Δημοκηδής]

A bachelor you will stay,
And dandy, you're all right.
You're all right.
You're all right.
You're all right.
You're all right.
You're all right.

μωρό μου, νομίζω ότι οι δικοί σου, δίδουν μόνοι τους την απάντηση ... :flipout: Επίσης, δεν βλέπω την απαίτηση στράτευσης με μία πλευρά .... μπορείς κάλλιστα νάσαι και με τις δύο ...

 

[Δημοκηδής]

Are you still cutting it on the street
Do you make savage love when you meet
In the zigzag shadows
that promises much
Don't talk about it - Show me
Talkin' about it's - Easy
Don't talk about it - Love me up
Is that lightning
exciting ya quite as much
Would I could feel it,
would I could touch
Don't talk about it -
It's not the same
Love me madly - Once again
Don't make it easy for me
Some like it tough you see
Loving is easy for me
A whole lotta love has passed this way
Don't talk about it - Show me
Talkin' about it's - Easy
Don't talk about it - Love me up
Is it as passionate as it seemed?
Was it for real or some kind of dream?
Don't talk about it -
It's not the same
Love me madly - Once again
And should we meet again
Uncertain, out of reach
On the other side of time
Barriers broken
Thoughts entwine
Never words spoken
Love me madly again
And who can draw the line
A strand from me to you
A world apart, a smile
Loving is easy
Hard to end
Love letters tearing
Love me madly again
And when you find the time
Let's share a silk caress
Somewhere for a while
Mirror to mirror
Frame on frame
Within' without you
Love me madly again

 

[Δημοκηδής]

τώρα τι να υπογραμμίσω από το τιμημένο ;;; όλο είναι μαχαιριά ... Κωστή μωρό μου .....

 

[supersonic]

Ο ...αντίλογος, είναι απο τους παρακάτω κυρίους.
Περιττεύει, νομίζω, να πώ με ποιόν είμαι

και γω με δαύτους....:a0210:

 

[Nikos F]

εγω με τον δανδή...

So I send an sos
Semaphore myself
Catch me falling finally
Through the air and underground
Everywhere this sound
Screams whisper I can´t breathe
I feel it in my bones
Though I know i´m not alone
You´re spinning far too far from me
So cruel to be so kind
Now I know i´ll always find
This island earth
A mystery
As I stumble through the dark
Dream lovers dream apart
Starry eyed a vision rushes in
Do I wonder or care
My spirits bleeding God knows where
A never ending stream
I tried to love, tried to find
My soul in shadows running blind
And restless as the sea
Via sidewalks through the haze
Wandering as in a maze
Lost in number time and space
So near and yet so far
Castaway as strangers are
This island earth
And you and me

 

[In My Humble]

Μαλλον εδω ειναι και το προβλημα για "τους περισσοτερους", ακουμε την μουσικη και οχι τους στιχους, εγω τουλαχιστον, επειδη δεν ξερω Αγγλικα ουτε εχω ασχοληθει με την ποιηση.
Σας βγαζω το καπελο μου κυριοι.

 

[McZab]

... να καταλάβω ότι το κεφάλαιο Roxy - Ferry περιλαμβάνεται -κατ' εσέ- στους ατάλαντους ;

Σπεύδω να διευκρινήσω...

Αυτό που είπα είναι ότι δεν μπορώ (και δεν θέλω) σε κάθε περίπτωση και όχι μόνο στη συγκεριμένη να διαχωρίζω τον παράγοντα "πνεύμα/ανθρώπινη συμπεριφορά/προσωπικότητα" από τον παράγοντα "ταλέντο/αποτέλεσμα/μουσικό ενδιαφέρον" (το τελευταίο το προσέθεσα τώρα).

Για αυτό το λόγο και στον Ferry, παρόλο που μου αποκαλύφθηκε μια άκρως ενδιαφέρουσα και άγνωστη πλευρά του "πνεύματος" του, δεν μπορώ παρά να εξακολουθήσω να στέκομαι μουσικά αδιάφορα απέναντί του μιας και αυτό που μετράει τελικά είναι το καλλιτεχνικό του έργο.
Ατάλαντο δεν θα τον έλεγα σε καμία περίπτωση, απλά δεν με γεμίζει μουσικά συνολικά το είδος μουσικής αν θες, στο οποίο ανήκει.

ΥΓ. Η αναφορά των στίχων είναι χρήσιμη από τη μία αλλά δεν αποδεικνύει και τίποτα από την άλλη. Εξαιρετικοί στίχοι ως ποίηση αλλά δεν μπορώ παρά να τους ακούσω ως μέρος μιας μελωδίας που δεν με αγγίζει. Ελπίζω να έγινα σαφής. Αν όχι, εδώ είμαστε να το συζητήσουμε.