Σε συνεχεια της κουβέντας που αρχισε στο thread του Hobbit για τα 48fps, ειπα να ανοιξω ενα ξεχωριστό thread για να συζητησουμε συγκεκριμενα για τις επιδρασεις που φαινεται να εχει στην εικονα το γυρισμα στα διπλασια καρε το δευτερόλεπτο.
Σε παγκοσμιο επίπεδο, αλλα και εντος του φόρουμ μας, οι αντιδρασεις του κοινου στα 48fps όπως τα υλοποιησε ο Pete Jackson ηταν ποικιλες: αλλοι το λατρεψαν, αλλοι οπως εγώ ξενερωσαν.
Για διεκολυνση της συζητησης, ορισμενες αποψεις απο το thread του Hobbit:
Αυτοι που τους άρεσε:
...και αυτοι που ξενερωσαν:
Σε παγκοσμιο επίπεδο, αλλα και εντος του φόρουμ μας, οι αντιδρασεις του κοινου στα 48fps όπως τα υλοποιησε ο Pete Jackson ηταν ποικιλες: αλλοι το λατρεψαν, αλλοι οπως εγώ ξενερωσαν.
Για διεκολυνση της συζητησης, ορισμενες αποψεις απο το thread του Hobbit:
Αυτοι που τους άρεσε:
Πάμε τώρα στο ποιο σοβαρό θέμα. To 48 or not to 48?
Όπως αναφέρθηκε ήδη, είναι κάτι το ξένο και καινούριο. Στα πρώτα λεπτά (καθώς και αρκετές φορές μέσα στην ταινία) νομίζεις ότι κάνει fast forward, όπως ανέφερε και φίλος πιο πάνω. Και δεν είναι εύκολο να το συνηθίσεις σε μία θέαση, πόσο μάλλον κατά την διάρκεια μια ταινίας. Εάν όμως μπορείς να το βγάλεις από το μυαλό σου, δεν υπάρχει θέμα.
Σε σκηνές με μεγάλα τοπία (πχ. Riverdale) σου δίνει την αίσθηση του ψεύτικου, του πίνακα, λόγω και των χρωμάτων.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν με ξένισε ή ενόχλησε όπως το FI. Αντιθέτως μου άρεσε αρκετά, καθώς δεν με ζάλισε καθόλου το 3D μετά από σχεδόν 3 ώρες.
Εκεί βέβαια που απλά σταματάει οποιοδήποτε παράπονο και πέφτει το σαγόνι στο πάτωμα, είναι σε μάχες και σκηνές με κίνηση. Τόσο ομαλό, τόσο καθαρό, τόσο, τόσο, τόσο.....
Ίσως ένα blend 24 και 48 να ήταν το τέλειο. Δεν νομίζω ότι το 48 σου δίνει κάτι σε σκηνές χωρίς κίνηση.
.
Οπως είπα, το είδα σε 3D στα 48
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Είδα ομαλή κίνηση στον κινηματογράφο. ΣΟΚ Ακόμα να συνέλθω από το σοκ. Δεν ήθελα να φύγω από την καρέκλα. Δεν περίμενα ότι θα γράψω τέτοια πράγματα για σινεμά. Αυτά τα εναέρια πλάνα στις σπηλιές, στα βουνά, στα δάση , δεν ήθελα να τελειώσουν. Βούτυρο κίνηση. Απόλαυση. Ενιωσα σαν να ήμουν μέσα. Ολα ολοκάθαρα. ΜΗΔΕΝ θολούρα.
ΜΗΔΕΝ
Σημερα ειμαι πεπεισμένος πως αν δεν εβλεπα το Hobbit σε κόπια των 48fps θα εχανα την μισή ταινια αφου τα περισσότερα θα υπέθετα ότι τα ειδα.
Ηταν ελάχιστες οι φορες που ενιωσα πως τα 48fps δεν αρκουσαν και αυτό συνεβει σε κάποια πολύ γρηγορα πανοραμικα πλανα που ειδα να θολώνει η εικονα ( μηπως να το κανουμε 60fps να ξεμπερδεύουμε; )
Κατά τα αλλα ο καταιγισμός ή αν θελετε βομβαρδισμός εικονων δεν σου αφηνε καμια απορία για αυτό που βλεπεις.
Η βουτυρένια κινηση εδινε πολλούς ποντους στην αίσθηση της ευκρίνειας και ολο αυτό μεσα από τα πλαστικα γυαλια του realD.
Σε δισδιάστατη προβολη θελω να πιστευω πως το αποτέλεσμα θα είναι ακομα καλυτερο αφου θα εξαλειφθεί και το φαινομενο του ghosting που δυστυχώς ηταν ιδιαίτερα ενοχλητικό ειδικα στους υπότιτλους ( χαλια οι υποτιτλοι )
Εδώ να σημειώσω εκφράζοντας παντα την προσωπικη μου αποψη πως οι χαρακτηρισμοί "βιντεϊλα" ή "κινηματογραφίλα" δεν εχουν πλεον θεση η αξια αφου και στις δυο περιπτώσεις δεν εχουν σκοπο να περιγράψουν μια πραγματικότητα αλλα μια συνήθεια..
Με αυτό θελω να πω πως όταν κάθομαι στο παραθυρο μου και χαζευω απεναντι τους ανθρωπους να περπατάνε στο πεζοδρομιο ,δεν νιωθω πως βλεπω "βιντεϊλα" και πολύ περισσότερο δεν θα θελα να νιωθω πως εχουν κάποια ασθένεια τυπου πάρκινσον ( ας πουμε "κινηματογραφίλα")..
Αυτό που πολύ απλα θελω να αισθάνομαι είναι η φυσικότητα στην ροη των κινήσεων τους ( ας το πουμε "φυσικίλα" )
Και αυτό για μενα είναι το ζητουμενο…
Δεν υπαρχει περιπτωση να κολλήσω σε κακες συνήθειες του παρελθόντος που τοσα χρονια τελικα αυτό που καταφεραν είναι να μου μειωσουν την αισθηση της υψηλής αναλυσης…
Μαλιστα τωρα μαζεύονται για να μας δωσουν αναλύσεις 4Κ..
Εγω τους τα χαριζω το 4Κ αν είναι στα 24fps…
Προτιμώ 2Κ ( δηλαδή 1080 στα 48fps) παρα 4Κ στα 24fps…
Φυσικα τιποτα δεν είναι τελειο στην αρχη και μειονεκτήματα υπαρχουν όπως πολύ σωστα εχουν αναφερθεί παραπανω…
Καταρχήν δεν συγχωρούνται οι αδυναμιες και όταν λεω αδυναμίες εννοώ στα ψηφιακά εφε ..
Τελικα αρκετες από τις ντροπές των ψηφιακών εφε τοσα χρονια κρυβόντουσαν στα 24f πραγμα που δεν συνέβαινε τωρα οπου αρκετες φορες λογο της ροης των 48f αποκαλυπτόταν η ψευτιά τους αφου εδιναν αίσθηση κακης υλοποίησης.
Και εγώ το είδα εχθές σε 3d 48fps. Πιστεύω ότι είναι τεράστιο λάθος όποιος δεν το δεί σε 48 ενώ έχει την δυνατότητα . Θαυμάσια κίνηση που έδινε φυσικότητα . Αυτό περί αίσθησης κινηματογράφου στα 24 δεν το καταλαβαίνω. Ας βάλουμε και σκουπίδια στο φιλμ να έχουμε και καλύτερη αίσθηση αν είναι. Η ταινία τεχνολογικά είναι 10 χρόνια μπροστά.
.
Λοιπόν:
Καταρχήν πήγα με αρνητική προδιάθεση να δω κάτι παιδικό σαν ταινία και κάτι άγνωστο προς αρνητικό τεχνικά (στα 48 αναφέρομαι).
Με το που ξεκίνησε η ταινία και για την πρώτη μιση ώρα η προδιάθεση μου επιβεβαιωνόταν:
Η μεν ταινία ήταν βαρετή (χαχαχούχα και ηλίθια αστειάκια – το τραγουδάκι το βραδυ πριν φύγουν ήταν πολύ ωραίο όμως) τα δε 48 κακά υλοποιημένα.
Και όσον αφορά τα 48, αναφέρομαι σε κάτι που είπε και κάποιος άλλος: Φαινόταν σαν να πηγαίνει σε γρήγορη κίνηση σε κάποια εξωτερικά πλάνα / παναρίσματα κάμερας.
Αυτό, όπως κατάλαβα εκ των υστέρων, ήταν αποτέλεσμα μεγαλης ταχύτητας της κάμερας (μάλλον ο Τζάκσον είχε πάρει φόρα και ήθελε να ‛’κάνει φιγούρα’’ με τα 48 και αρχικής πρώτης εντύπωσής μας (συνηθισμένοι στα 24)).
Από την ώρα που ξεκίνησε το ταξίδι όμως, όλα άλλαξαν!
Ήταν απλώς ότι λέει ο τίτλος: Ένα ταξίδι σε ένα φανταστικό κόσμο.!
Έναν κόσμο όμως που για να τον απολαύσεις, πέραν του να ταιριάζει στην αισθητική και στα γούστα σου γενικά, πρέπει να αφεθείς και να μην περιμένεις ‛’σαφές’’ σενάριο με καλούς / κακούς, σπαθιά, μπαμ μπουμ κλπ.
Πρέπει να το δεις πολύ πιο χαλαρά και αν θέλετε, ‛’παιδικά’’ (όχι όμως χαζοχαρούμενα – έννοια με την οποία ειπώθηκε πολλές φορές το ‛’παιδικά’’ παραπάνω). Με ´’παιδική αφέλεια’’ αν θέλετε.
Και εκεί το 3D και τα 48 δίνουν ρέστα. Απίστευτη ομαλότητα και αληθοφάνεια – σε συνδυασμό με ένα πολύ καλό και διακριτικό (με show off εξαιρέσεις) 3D.
Τι να πρωτοπώ: Οι σκηνές με τα πέτρινα βουνά, η μάχη με τα τελώνια, η υπόγεια λίμνη με το Γκολουμ, οι σκηνές με τους αετούς; Μαγεία!
Και το 3D / 48 σε έβαζε εντελώς ‛’μέσα´’’ χωρίς την παραμικρή κούραση και με απίστευτη ρεαλιστικότητα.
Και εκεί ακριβώς νομίζω είναι το θεμα με τα 48. Επειδή δίνουν απίστευτη ρεαλιστικότητα θέλουν προσοχή στη χρήση. Επειδή νοιώθεις ότι είσαι τόσο ‛’μεσα’’ στην ταινία πρέπει αυτή να είναι ρεαλιστική. Είναι μάλλον συνδυασμός τεχνικής υλοποίησης και σκηνής (θέματός της δλδ). Και ο Τζακσον το κατάφερε αυτό στο 80-90% των σκηνών (και σχεδόν στο 100% των σκηνών δράσης).
Με τα 48 είναι σαν να φεύγει έναν πεπλο από την εικόνα (ατιμε Κατσένη – μου εχεις κανη ζημία ) οποτε η αληθοφάνεια ξενίζει.
Ακομα και ''απλα'' πλανα, ενα απλό παναρισμα (χωρις showoff) στην πεδιάδα, με τα 48 γινεται τόσο ρεαλιστικό και αποκτά απίστευτη ομορφιά!
Να σημειώσω ότι αισθητικά οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν μου άρεσαν. Δεν είναι του γούστου μου δλδ (οι νάνοι με τις κοτσίδες κλπ). Αλλά αυτό δεν εμπόδισε στο να απολαύσω την ταινία.
Μία ταινία που το θέμα της μου θύμισε το αγαπημένο εκ των 3 Αρχόντων, το Fellowship δλδ.
Όσον αφορά τα λοιπά τεχνικά, να πω ότι το είδα Village Mall, στην 2 προφανώς και 6η σειρά. Υπεράνετα κάθεσαι 1-2 σειρές πιο μπροστά!
Το μαύρο ήταν συμπαθές, δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα. Σε αντίθεση με την ευκρίνεια που μου έλλειπε (παρά το άπλετο φως λόγω των γυαλιών κλπ – τα οποία είχα ξεχάσει πόσο πιο ελαφριά είναι από του HC ). Ενώ τα κοντινά πλάνα ‛’έλαμπαν’’, πολλά μακρινά ήταν θολά. Τα 2K είναι λίγα για τέτοιες ίντσες.
Ο ήχος επίσης πολύ καλός αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας (τεχνικά εννοώ γιατί το soundtrack ηταν πολύ καλό, όντως).
Με λίγα λόγια: Είχα καιρό να ευχαριστηθώ τόσο ταινία!
ΥΓ Θα είχε ενδιαφέρον να την ξαναδώ κάποια στιγμή σε 2D / 24 έτσι, για περαιτέρω τεχνική ανάλυση του θέματος.
.
Πήγα να δω τη διαφορά μεταξύ 24 και 48 fps. Οι εντυπώσες; Τι να πώ; Τουλάχιστον εντυπωσιακό!
Κάποια στιγμή, στα παναρίσματα της κάμερας, νόμιζα οτι το τοπίο που έβλεπε ήταν ακίνητο κι αυτός που κινούταν ήμουν εγώ, σαν σε περιστρεφόμενη πολυθρόνα. Κανένα τρέμουλο, κανένα σκάλωμα, όλα κύλαγαν νερό... Κάποιες στιγμές ξεχνιώμουνα κι αυτό που έβλεπα με ξάφνιαζε, αυτό που έβλεπα δεν ήταν κινηματογράφος, τουλάχιστον όχι αυτός που ξέρουμε τόσα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δεί να εξελίσεταιμκαιμνα φτάνει σε αρκετά καλό επίπεδο το frame interpolation στους προβολείς αλλά, εγώ προσωπικά, τόσο "γλυκιό" γλύστρημα δεν έχω δεί σε κανένα προβολέα και σε καμία τηλεόραση.
Οχι οτι είχα πρόβλημα, μια χαρά έβλεπα με το frame interpolation στο low, ποτέ δεν ήμουν απ τους "πιστούς" τω 24 fps, αλλά την αίσθηση τη σημερινή δεν την είχα νοιώσει ποτέ πρίν. Δεν ξέρω, ίσως σ´ αυτό έπαιξε ρόλο και το μέγεθος της οθόνης.
.
Κ=
Πάμε τώρα στα τεχνικά. Θα μπορέσω άραγε να ξαναδώ σε 24 καρέ; Αν και το είχα συνηθίσει, η χθεσινή εμπειρία ήταν το κάτι άλλο. Οπως είπε και φίλος πιο πάνω το να βλέπεις καθαρά παναρίσματα της κάμερας ήταν καταπληκτική εμπειρία, τώρα αν αυτό λέγεται βιντεϊλα ή ντοκιμαντέρ εμένα προσωπικά όχι μόνο δεν με χαλάει αλλά θα θελα τρελλά να μπορώ να βλέπω έτσι όλες τις ταινίες. Με μια λέξη, ΜΑΓΕΙΑ η κίνηση σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, πραγματικά πρώτη φορά δεν ζαλίστηκα στις γρήγορες σκηνές. Επίσης υπάρχουν άλλα δύο σημεία που μου έκαναν τρομερή εντύπωση: τα υποφωτισμένα και σκοτεινά πλάνα ήταν με μια λέξη καταπληκτικά, χωρίς όντως τα κατράμια μαύρο αλλά αξιοπρεπέστατο, η δυναμική της εικόνας στα συγκεκριμένα πλάνα ήταν εντυπωσιακή, πραγματικά φοβερή δουλιά αν αναλογιστεί κανείς ότι σχεδόν η μισή ταινία αποτελείται απ αυτά. Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν σε πολλές σκηνές όπως για παράδειγμα στη μάχη των Νάνων με τα Ορκ, ότι εκτός απ το πρώτο μαχόμενο ζευγάρι που ήταν σε πρώτο πλάνο μπορούσες άνετα να διακρίνεις κι άλλα ζευγάρια πιο μακριά με την ίδια καθαρότητα, τώρα δεν ξέρω που οφείλεται αυτό, στο καλό 3D, στην σωστή ισορροπία μαύρου-λευκού, στα 48 καρέ; Πραγματικά μπορούσες εσύ να διαλέξεις ποια μονομαχία να παρακολουθήσεις κι όχι απαραίτητα του πρώτου πλάνου, εκπληκτικό αυτό. Το 3D κι εγώ το κρίνω ιδανικό, χωρίς υπερβολές έδινε πραγματική αίσθηση του τι γίνεται σε συγκεκριμένο χώρο. Γενικά σε όλη την ταινία το βάθος πεδίου ήταν εξαιρετικό. Επίσης η ευκρίνεια ήταν υποδειγματική κυρίως στα κοντινά, όμως εδώ βρήκα κι ένα αρνητικό. Σε δύο τρεις σκηνές με εξωτερικά μακρινά πλάνα, παρατήρησα στις άκρες του κάδρου κακή ευκρίνεια θα έλεγα, όπως επίσης σε μια σκηνή μέσα στο δάσος που στην άκρη αριστερά η εικόνα ήταν θολή και με είδωλα. Αυτό βέβαια όπως είπα το είδα σε 2-3 σκηνές όπως και σε 2 υπότιτλους παρατήρησα να είναι διπλοί με είδωλα. Ομως ξαναλέω ότι ήταν συνολικά η ταινία ό,τι καλύτερο έχω δει σε κινηματογράφο.
.
Εχω την εντυπωση οτι αν βλεπαμε μια απο τα ιδια πιθανον και να απογοητευομαστε. Ισως για αυτο και ο Τζακσον τελικα διαλεξε να κανει το μεγαλο βημα κινηματογραφησης στα και προβολης στα 48 καρε για πρωτη φορα σε μεγαλου μπατζετ ταινια ρισκαροντας ......τα παντα.
Γιατι οταν αρχιζει η ταινια ξεχνας αυτα που εχεις μαθει δεκαετιες ολοκληρες ως "ακαδημαικη οπτικη" ταινιας και βλεπεις κατι αλλο. Ακουστηκαν πολλα παραδειγματα για να αντιληφθεις τι ειναι αυτη η νεα κινηματογραφηση (3d, μην ξεχναμε οτι ειναι συνδυασμενος τροπος και δεν ειναι απλα 40 fps shooting αλλα και 3d μαζι , κατι που σιγουρα το κανει μοναδικο ) :
1. μοιαζει σαν να εισαι στο σετ του γυρισματος και παρακολουθεις live το γυρισμα,
2. μοιαζει πολυ με βιντεο,
3. μοιαζει σαν να εισαι εσυ μεσα στο σετ κι αυτο να περιφερεται γυρω σου,
Ειναι περιεργο τι ορολογια ψαχνει ο καθενας για να περιγραψει οτι ειδε κατι πιο εξελιγμενο απο το αδυναμο και παλαιολιθικο frame rate των 24 καρε. Δεν μπορει να ξεσυνηθισει κανεις (κι εγω μαζι) οτι τοσα χρονια ο εγκεφαλος μας ειχε μαθει να θεωρει λογικο στις κινησεις της καμερας να μην βλεπεις χριστο.....απο το motion blur και μας φαινεται αλλοκοτο κατι που ειναι σαφεστατα πιο κοντα στον τροπο που το ματι μας και ο εγκεφαλος μας αντιδρα στην κινηση .....
Τι να πει κανεις , αρχη ειναι .....και o ηχος στον κινηματογραφο τα ιδια και πολυ χειροτερα ειχε ακουσει οταν "ανακαλυφθηκε".
Τωρα πιο ειδικα εγω το 48fps ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ.
Προσπαθησα πολυ να θυμηθω μια αναλογη εμπειρια και νομιζω οτι εφτασα πολυ κοντα. Ειχα την αισθηση που ειχα και οταν εβλεπα παλιες τηλεοπτικες σειρες του BBC με λαμπατες καμερες (!, κατσε καλα εχω προλαβει να ρυθμισω και να χρησιμοποιησω τετοια κειμηλια...), αλλα μιλαμε για παραγωγες με @@, υπεροχες παραγωγες, εξαιρετικες ερμηνειες και φωτισμοι, απιστευτες παραγωγες που σε εκαναν να πιστευεις οτι εισαι σε ενα απιστευτο θεατρο που ειναι οτι καλυτερο εχει κατασκευασει ποτε για να ψυχαγωγησει το κοινο του.
Υπεροχο πραγματικα. Οπως ειπε και ο KostasY πριν ειχε τα θεματακια του , κι εγω θα ζητουσα και κανα 96αρι ακομα !! για απολυτη καθαροτητα. Πχ στις σκηνες που τους κυνηγουσαν οι λυκοι και κυριως σε γρηγορες σκηνες σε ημερησια σκηνικα υπηρχε ενα αμυδρο motion blur αλλα προβληματικο σαν να εκανε κατι πηδηματακια.....μπορει να ηταν και απο το post production και το tracking που εκαναν οι composers βεβαια μιας και ολη η ταινια εχει ΤΡΕΛΛΟ POST οπως αναμενοταν.
Στα σκοτεινα ομως οπως στις σπηλιες των Goblins και του Βασιλια τους το συστημα εδειξε τα δοντια του (πιο σουβλερα και απο warg ).
Tι τελεια ηταν η αποτυπωση σε ευκρινες 3D , νομιζω πως αυτην την σκηνη θα την μνημονευουμε πολλαπλως στο μελλον και αξια διαδεχεται ως σκηνη δρασης αλλα και εκμεταλλευσης την αντιστοιχη σκηνη καταδιωξης με τα βαγονετα στον Indiana Jones 2.
Tην βλεπω ευκολα σε κανα θεματικο παρκο.....
Εν ολιγοις πιστευω πολυ στο νεο τροπο κινηματογραφησης αλλα θελει βελτιωση. Οπως βελτιωση θελει και το κοινο .....βεβαια.
Πιστευω οτι ο Καμερον αν το χρησιμοποιησει στα επομενα Αβαταρ θα το απογειωσει....μακαρι να τολμησει να το παρει παραπερα.
...και αυτοι που ξενερωσαν:
Αφού έφυγε αυτό από τη μέση, περνάμε στην όλη ιστορία με τα 48fps. Τραγική κατάσταση. Βιντεΐλα όσο δεν πάει άλλο. Διαρκώς ένιωθα ότι έβλεπα τηλεοπτική παραγωγή του BBC. Πλαστικούρα παντού. Όλα μα όλα ψεύτικα. Κινηματογραφική αίσθηση ανύπαρκτη. Παρόλα αυτά, θα ξετρελάνει αυτούς που βάζουν το frame interpolation στο φουλ στις τηλεοράσεις τους.
Το μόνο καλό ότι έκανε το 3D πιο υποφερτό (δηλαδή λιγότερο κουραστικό). Τα γυαλιά του village λίγο λιγότερο κουραστικά από αυτά του Kosmopolis (σημαντικά πιο ελαφριά), αλλά παρόλα αυτά ενοχλητικά.
Οπότε, το πείραμά μου το έκανε με τα 48fps. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι θα τα αποφύγω στο μέλλον πάση θυσία.
.
Το πιο απλό που μπορώ να σκεφτώ είναι το εξής: Τα 48 καρέ μεταφέρουν τόση πολλή λεπτομέρεια που παθαίνεις το παράδοξο του να χάνεις τελικά "αληθοφάνεια". Δεν σε πείθει δηλαδή η ταινία ότι βλέπεις πραγματικά πράγματα. Βλέπεις τόσο καλά που σου φαίνονται όλα ψεύτικα επειδή.. είναι! :smile:
Για παράδειγμα, έχεις δει ποτέ making of από ταινίες; Που μερικές φορές δείχνουν κάποιες σκηνές της ταινίας τραβηγμένες με βιντεοκάμερα και χωρίς processing; Έχεις παρατηρήσει πόσο "αληθοφανή" φαίνονται τα σκηνικά, οι ηθοποιοί κτλ; Τέτοια αίσθηση μου άφησε το Hobbit.. κακό πράγμα σου λέω..
Δυστυχώς, ο Δημητρης δικαιωθηκε.. Μολις επέστρεψα και ενω ειχα κάθε καλη διαθεση να το απολαύσω οπως ειχα απολαύσει τα 3 προηγουμενα LOTR, ξενέρωσα απιστευτα..
Αν ειναι ετσι να γυριζονται οι ταινίες στα 48p, καλυτερα να βρουμε ενα reverse frame interpolation να επιστρεφουμε στα 24!
Απιστευτη βιντειλα, λες και εβλεπες ταινια γυρισμενη με HDV videocamera. Στα animation δε, ήταν σαν να εισαι σε βιντεοπαιχνίδι (με την κακη έννοια).
Τα παντα "ξεβρακωνόντουσαν": σκηνικα, ερμηνείες, εφέ.Και ειχες μονιμως την εντυπωση πως οι ηθοποιοι ετρεχαν μπροστα απο ενα green screen (που έτρεχαν).
Πως να το περιγραψω, χανοταν το επικό στοιχειο των LOTR. Τα υποτίθεται τρομαχτικα trolls εμοιαζαν με λαστιχένια παιδικα παιχνίδια.. Η σκηνη μεσα στα εγκατα των βουνων μου θυμισε goonies στα εφέ..
.
Θελω να πιστευω οτι ισως στο hobbit εγινε κακο implementation στο γενικοτερο στησιμο της ταινίας και δεν φταινε απαραιτητα τα 48 καρε.
Παντως, σε καποιες στιγμες είχα την αισθηση πως ημουν σε ενα θεματικο παρκο τυπου disneyland (πχ Pirates of Carribean) που ναι μεν περνας καλα, αλλα καταλαβαινεις πως ολα τα σκηνικα γυρω σου ειναι ψευτικα.. Με αλλα λογια δεν μπορουσα να μπω στο "παραμύθι" οσο και αν προσπαθούσα..
Εικόνα και ήχος πεντακάθαρος (δεν είχα δει ποτε μου σε σινεμά τόσο καθαρή εικόνα). Το 3D ήταν στις δόσεις που χρειαζόταν και όχι για ενυπωσιασμό.
Τα 48 καρέ πάντως μου χάλασαν όλη την εμπειρία. Δεν νομίζω να ξαναδώ ταινία 48αρα. Όλη αυτή η φυσικότητα στην κίνηση νομίζω πως δεν ταιριάζει στον σινεμά...
Σχετικά με τα 48fps ένα ενδιαφέρον άρθρο που εξηγεί γιατί δεν άρεσε σε πολλους από εμάς:
http://gizmodo.com/5969817/the-hobbit-an-unexpected-masterclass-in-why-48-fps-fails
Οι πρωτες αντιδράσεις του αρθρογράφου είναι ταυτόσημες με τις δικές μας εντυπώσεις παραπάνω:
"1. It's like being on a film set in person: all of the magic is lost. You get to see behind the curtain and you're no longer under the spell…
2. It's like being on a Universal Studios "4D" Ride ...where everything is painfully fake, but at least THERE you're moving fast enough on that ride to forget that and you can let yourself be distracted by the thrill of the ride.
3. It was like watching really, really, really atrociously bad state run TV show...a bad Canadian, British or Chinese TV series that just looks plastic (I'm not trying to offend any of those nations—many are shot at high frames rates on small sensor-sized cameras and just look horrific despite the acting etc.)
..
Second, Every costume, makeup job, set, and VFX element was more front and center—out there naked, for everyone to see that this filmmaking biz was nothing but an elaborate hoax. Kind of like what you feel when you see the models or costumes from your favorite films in a museum or on the walls of ILM...the magic is all gone. But that's the point: they look far too real and artificial. The makeup wasn't as as terrible as some people say, and most of the VFX were stunning but not all. When I saw them in 2D however—it was almost like seeing another film. My attention wasn't drawn to them ...As I was focusing on central action. That challenges the "Suspension of Disbelief" theory that we all need to believe what we are seeing on screen and to get lost in it...
Πήγα τελικά χθες με τον πατέρα μου πού ήθελε να το δεί και το ξαναείδα αυτή την φορά στα 48fps για να συγκρίνω.
Στην αίθουσα 2 του Mall, 5η σειρά από την οθόνη.
Η διαφορά με το 24αρη 3Δ χαώδης και αντιληπτή με την πρώτη ματιά. Το 48αρι είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό.
Έχει τα θετικά του, αλλά και τα αρνητικά του κατά την γνώμη μου. Στα θετικά, η εκπληκτική καθαρότητα των πλάνων. Η διαφορά με το 24αρι είναι σαν την διαφορά SD με HD. Βρίσκεσαι μέσα στην δράση, που εκτυλίσσεται μπροστά σου. Μέσα στο Μπάγκ έντ, δίπλα στους νάνους στο δάσος, μαζί με τον Μπίλμπο να παίζεις παιχνίδια με το Γκόλουμ. Αλλά η σκηνή που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό είναι το πέρασμα στα Misty Mountains με την μάχη των Τιτάνων μέσα στην καταιγίδα...
Αλλά...
Ξενίζει. Όσα ειπώθηκαν για βιντεϊλα, αίσθηση ντοκιμαντέρ και ξεμπρόστιασμα των εφέ, έχουν δίκιο. Η αίσθηση βίντεο είναι μόνο στην αρχή ενοχλητική, μετά δεν την καταλαβαίνεις τόσο. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο ότι την συνηθίζεις, ή σε τεχνικά θέματα που δεν κατέχω. Αλλά ήταν η αίσθηση και η δικιά μου και των υπολοίπων.
Τα εφέ όμως πάσχουν. Χειρότερο σημείο όταν σε τοπία έχουν προσθέσει ψηφιακούς χαρακτήρες, πχ. μια αγέλη λύκων να τρέχει σε κάτι λιβάδια. Ενώ στο 24αρι ήταν απόλυτα πιστευτά, στο 48αρι έδειχναν σαν να ανήκουν σε μπιμουβιά ή ακόμα χειρότερα low-bugdet σειρά και όχι σε μια ταινία αυτού του επιπέδου. Επίσης μπορεί να κάνω λάθος αλλά είχα την εντύπωση ότι το δυναμικό εύρος στα υψηλά ήταν στο 24αρι μεγαλύτερο. Σαν να είχε δλδ υψηλότερο κόντραστ στα φωτεινά, πράγμα που προσέθετε στην αίσθηση του βίντεο...
Γενικά χάθηκε μέρος από την μαγεία. Και σινεμά πάω όχι για την τελειότητα της εικόνας και του ήχου, αλλά για να ζήσω αυτήν την μαγεία. Και αυτήν χωρίς το 24άρι δεν την έχω. Καλώς η κακώς, τόσα χρόνια σινεμά, έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα μέσα μου και οτιδήποτε άλλο μου την στερεί. Τις υπόλοιπες ταινίες δεν θα τις δώ στα 48, αλλά στα 24.