With The Beatles

[Νότης]

Το φαινόμενο Beatles

Κείμενο του Αργύρη Ζήλου από το περιοδικό ZOO, τεύχος 21, Ιανουάριος 2000, σελ. 38

Στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στις αρχές του 70, κάτι ωθούσε τη μεγαλύτερη μερίδα των φίλων του ροκ – και εμού του ιδίου βεβαίως – να αποκαλούν τους Beatles <<φλώρους>> κι αντίθετα, να θεωρούν τους Stones ενσαρκωτές του αυθεντικού πνεύματος του rock ʽnʼ roll. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να καταλάβω ότι κάτι δεν μου πήγαινε καλά σʼ αυτήν την ταυτοποίηση. Η υπόθεση δεν ήταν διόλου απλή, αντιθέτως μάλιστα, υπήρξε λίαν επιμορφωτική. Από τη μία τα ατού των Stones έβγαζαν μάτι: ένας τραγουδιστής σκέτος ʽʼαγριόγατοςʼʼ, ένας κιθαρίστας εκ γενετής στραπατσαρισμένος, ένας παρασκηνιακός μορφωνιός, που όλοι ψιθύριζαν ότι ήταν η κρυφή τους μουσική δύναμη
και τέλος ένας μυστήριος τύπος στα τύμπανα…..Αλλά κυρίως ήταν το άγριο ροκ που σου ʽβγαζε το λάδι, μέχρι νʼ ακούσεις μια μελωδική φράση. Ενώ από την άλλη, οι ʽʼκακόμοιροιʼʼ οι Beatles ξεκινούσαν με τις μελωδίες και αν κάτι στράβωνε άκουγες και κάνα beat. Άσε που ο
Paul McCartney μέτραγε μόνο στα πιπίνια της εποχής (ωραία τα άτιμα)! Ο George Harrison ήταν πολύ σοβαρός για να δείχνει ροκ, ο John Lennon πρίν να βάλει τα γυαλιά, ήταν άχρωμος και ο Ringo Starr μετρούσε μόνο ως πλακατζής.
Όμως με τον καιρό άρχισε να διαλύεται η θολούρα και η σύγχυση που με διακατείχαν και καθαρότερες και αναλυτικότερες σκέψεις εγκαθίσταντο στο μυαλό μου, που μου αποδείκνυαν το αντίθετο. Οι Beatles ρίσκαραν από την αρχή, σε κάθε τους βήμα (μέχρι που τινάχτηκαν στον αέρα, από την πίεση των διαφορετικών τους καλλιτεχνικών επιλογών). Ενώ οι Stones ξεμπέρδεψαν γρήγορα με τις όποιες ανησυχίες τους και το ʽριξαν στη ροκαρία. Ο Lennon αγκάλιασε την αισθητική ακρότητα, ενίσχυσε την αβαντγκάρντ, ύψωσε πολιτική φωνή, αλλά παρέμεινε για πάντα βαθιά γλυκός και μελωδικός. Ο McCartney προόδευσε πάρα πολύ στη θεωρητική μουσική και μπορούσε να διευθύνει μεγάλες ορχήστρες. Ο G. Harrison έστησε εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών και αναβάθμισε την ηλεκτρονική μουσική σε…εθνική. Ο Ringo επένδυσε πολλά εκκατομύρια σε διάφορα φίλμ. Δεν θα αναφέρω εδώ την αντίστοιχη πρόοδο των ʽʼαπέναντιʼʼ… είναι γνωστή σε όλους.!

[FONT=&quot]Οι [/FONT][FONT=&quot]Beatles[/FONT][FONT=&quot] λοιπόν ήταν [/FONT][FONT=&quot]rock[/FONT][FONT=&quot]!!!
Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σχήμα στη γή! Αυτοί μετουσίωσαν το ροκ ένστικτο σε ποπ κουλτούρα: ( [/FONT][FONT=&quot]in [/FONT][FONT=&quot]my[/FONT][FONT=&quot] life[/FONT][FONT=&quot], [/FONT][FONT=&quot]Eleanor[/FONT][FONT=&quot] rigby[/FONT][FONT=&quot], [/FONT][FONT=&quot]a[/FONT][FONT=&quot] day [/FONT][FONT=&quot]in[/FONT][FONT=&quot] the[/FONT][FONT=&quot] ife[/FONT][FONT=&quot]), κατήργησαν το χάος που υπήρχε στο ύφος, μεταξύ δύσης και ανατολής: ( [/FONT][FONT=&quot]love[/FONT][FONT=&quot] you[/FONT][FONT=&quot] too[/FONT][FONT=&quot] ), αυτοί ήσαν που τίναξαν στον αέρα, κάθε νοητό ή υποθετικό στεγανό, που ορθωνόταν ανάμεσα στα στυλ της εποχής: ( [/FONT][FONT=&quot]revolver[/FONT][FONT=&quot] ), σκιαγράφησαν με θάρρος, την αλήθεια της γενιάς τους για τα ναρκωτικά: ( [/FONT][FONT=&quot]Lucy [/FONT][FONT=&quot]in [/FONT][FONT=&quot]the[/FONT][FONT=&quot] sky [/FONT][FONT=&quot]with[/FONT][FONT=&quot] diamonds[/FONT][FONT=&quot] ), εφηύβραν τα κόνσεπτ: ( [/FONT][FONT=&quot]sgt[/FONT][FONT=&quot]. [/FONT][FONT=&quot]Pepper[/FONT][FONT=&quot]ʼ[/FONT][FONT=&quot]s[/FONT][FONT=&quot] lonely[/FONT][FONT=&quot] hearts [/FONT][FONT=&quot]club[/FONT][FONT=&quot] band[/FONT][FONT=&quot] ), πάντρεψαν με φαντασία τις τέχνες: ( [/FONT][FONT=&quot]yellow[/FONT][FONT=&quot] submarine[/FONT][FONT=&quot] ), χώθηκαν μεσα στην αβαντγκαρντ: ( [/FONT][FONT=&quot]tomorrow [/FONT][FONT=&quot]never[/FONT][FONT=&quot] knows[/FONT][FONT=&quot], [/FONT][FONT=&quot]revolution[/FONT][FONT=&quot] 9 ) και στην πολιτική: ( [/FONT][FONT=&quot]back [/FONT][FONT=&quot]in[/FONT][FONT=&quot] the[/FONT][FONT=&quot] USSR[/FONT][FONT=&quot], [/FONT][FONT=&quot]revolution[/FONT][FONT=&quot] ). Αλλά την ίδια στιγμή, απογείωσαν τον ρομαντισμό και την περίτεχνη μελωδία, ακολουθώντας πάμπολλους δρόμους συχνά απρόβλεπτους, μα και δυσπρόσιτους για τους περισσότερους μέτριους μουσικούς, που προσπαθούσαν επί ματαίω να τους μιμηθούν: ( [/FONT][FONT=&quot]Penny[/FONT][FONT=&quot] lane[/FONT][FONT=&quot], [/FONT][FONT=&quot]strawberry [/FONT][FONT=&quot] fields[/FONT][FONT=&quot] for[/FONT][FONT=&quot] ever[/FONT][FONT=&quot]). Και φυσικά ήσαν αυτοί οι πρωτοπόροι, σε κάθε είδους και μορφής ʽʼσχολέςʼʼ.
Από το [/FONT][FONT=&quot]ethnic [/FONT][FONT=&quot]pop[/FONT][FONT=&quot]: ( [/FONT][FONT=&quot]Norwegian [/FONT][FONT=&quot]wood[/FONT][FONT=&quot] ), την ποπ ψυχεδέλεια: ( [/FONT][FONT=&quot]rain[/FONT][FONT=&quot] ) το [/FONT][FONT=&quot]art[/FONT][FONT=&quot]rock[/FONT][FONT=&quot]: ( [/FONT][FONT=&quot]taxman[/FONT][FONT=&quot] ), την συμφωνική ποπ: ( [/FONT][FONT=&quot]hey[/FONT][FONT=&quot] Jude[/FONT][FONT=&quot] ), το ….[/FONT][FONT=&quot]heav y[/FONT][FONT=&quot]metal[/FONT][FONT=&quot]: ( [/FONT][FONT=&quot]hey[/FONT][FONT=&quot] bulldog[/FONT][FONT=&quot])
Και ( [/FONT][FONT=&quot]helter[/FONT][FONT=&quot] skelter[/FONT][FONT=&quot])!!!Ούφ κουράστηκα, τελειωμό δεν έχουν τα παραδείγματα! Όλα αυτά εναρμονίστηκαν ιδιοφυώς, με ενιαία αισθητική τόσο υφολογικά, όσο και νοηματικά, ώστε να αντικατοπτρίζουν περίλαμπρα την αστική μας ποπ κουλτούρα. Νομίζω ότι όποιος απορρίπτει τους [/FONT][FONT=&quot]Beatles[/FONT][FONT=&quot], μάλλον δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς είναι το ροκ και πολύ περισσότερο, δεν πολυαγαπάει τη μουσική!

[/FONT][FONT=&quot]Την αύρα που απέπνεαν οι [/FONT][FONT=&quot]Beatles[/FONT][FONT=&quot], την ένοιωσε στις αρχές του ʽ64 ο [/FONT][FONT=&quot]Roger[/FONT][FONT=&quot] McGuinn[/FONT][FONT=&quot], όταν τους πρωτοείδε στο σόου του [/FONT][FONT=&quot]Ed[/FONT][FONT=&quot] Sullivan[/FONT][FONT=&quot]. Αμέσως κατάλαβε, ότι για να υπάρξει μέλλον στο ροκ, δεν μπορεί παρά τέσσερα πέντε παιδιά, να μπορούν να παίζουν και να τραγουδούν τη δικιά τους μουσική και μετέδωσε αυτό το μήνυμα με το δικό του συγκρότημα τους [/FONT][FONT=&quot]Byrds[/FONT][FONT=&quot], πατώντας με το ένα πόδι στην [/FONT][FONT=&quot]Beatl[/FONT][FONT=&quot]-ική ηλεκτρική φόρμα και με το άλλο στην κοινωνικότητα των στίχων του [/FONT][FONT=&quot]Dylan[/FONT][FONT=&quot], αλλάζοντας έτσι οριστικά την αμερικάνικη λαική μουσική.

[/FONT]

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Ωχ ,τί έχει να γίνει πάλι...:violent-smiley-030:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Από τη μία τα ατού των Stones έβγαζαν μάτι: ένας τραγουδιστής σκέτος ʽʼαγριόγατοςʼʼ, ένας κιθαρίστας εκ γενετής στραπατσαρισμένος, ένας παρασκηνιακός μορφωνιός, που όλοι ψιθύριζαν ότι ήταν η κρυφή τους μουσική δύναμη
και τέλος ένας μυστήριος τύπος στα τύμπανα…..Αλλά κυρίως ήταν το άγριο ροκ που σου ʽβγαζε το λάδι, μέχρι νʼ ακούσεις μια μελωδική φράση. Ενώ από την άλλη, οι ʽʼκακόμοιροιʼʼ οι Beatles ξεκινούσαν με τις μελωδίες και αν κάτι στράβωνε άκουγες και κάνα beat.

Tο έχω πεί και το έχω ξαναπεί: μόλις μπήκαν στο στούντιο οι Beatles, είχαν ήδη τελειώσει με το ροκ'ν'ρολ. 'Εφυγαν' στο επέκεινα. :firstprize:
Βίωσα και εγώ παρόμοια πόλωση όπως αυτή των Beatles-Stones (την οποία επίσης έζησα στο πετσί μου) αλλά την έφαγα με τον Τζαίημς Μπράουν: για χρόνια τον θεωρούσα 'γκιράπι'. Χρειάσθηκε να ακούσω το Live At The Apollo για να έρθω στα ίσα μου.
Απ όσο είμαι σε θέση να καταλαβαίνω (και να γνωρίζω), οι Famous Flames του Μπράουν πρέπει να ήταν το καλύτερο live σχήμα που πάτησε ποτέ το πόδι του επί σκηνής. Μαζί με τους Art Ensemble of Chicago και, πολύ αργότερα, το γκρούπ του Prince.
Kαι όμως: εγώ, μέχρι το 1976 περίπου, κοιμόμουν ...'ύπνο βαθύ'.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

ο John Lennon πρίν να βάλει τα γυαλιά, ήταν άχρωμος

Οχι δα: "For the people in the cheaper seats, clap your hands ... and the rest of you, if you'll just rattle your jewellery.".
Kάτι τέτοια, το 1964-65, ήταν αρκετά για να σε ...χρωματίσουν απο την κορυφή ως τα νύχια

 

[send]

Kάτι τέτοια, το 1964-65, ήταν αρκετά για να σε ...χρωματίσουν απο την κορυφή ως τα νύχια

4 Νοεμβρίου 1963, Prince of Wales Theatre, Royal Variety Performance
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Royal_Variety_Performances

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

o Lennon ήταν punk.
έχετε πάει ποτέ στο Λίβερπουλ;
θα καταλάβετε.
δεν υπάρχει χειρότερη πόλη στον πλανήτη.
εκτός, ίσως, από το Μάντσεστερ.
Λίβερπουλ = μούχρα, σκουντούφλα, συνεφιά και λάσπη.
θέλεις ν ανοίξει η γή και να σε καταπιεί.
να φύγεις.
πήγα.
και προσκύνησα στο σπίτι που μεγάλωσε.
πήγα και είδα το σχολείο του.
ο Lennon ήταν από αυτούς που είναι προορισμένοι να φύγουν νωρίς.
'Λαγός τη φτέρη έσυε...'.
όποτε το ακούω το πουλάκι μου, Σήμερα, 9 στις 10 με παίρνουν τα ζουμιά.
ακόμη κι όταν την τραγουδάει την Bonnie Moronie.
όχι οτι υποτιμώ τον άλλο, τον Πίτερ Παν.
Η Χημεία. Η Χημεία ήταν το πάν.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

ξέρετε πόσες φορές έχω έρθει στο Αμήν να σας γράψω ότι αυτός εδώ, είναι ο καλύτερος δίσκος των 70s;

Συγκρατήθηκα.
Γιατί υπάρχει το Hejira, καναδυό Steely Dan και βέβαια το Sticky Fingers και, επιτρέψτε μου, το 'Exile...'

 

[supersonic]

το κακό με τη χημεία είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε και τί θα σου κάτσει....

(ή μήπως είναι καλό...?)

 

[supersonic]

ξέρετε πόσες φορές έχω έρθει στο Αμήν να σας γράψω ότι αυτός εδώ, είναι ο καλύτερος δίσκος των 70s;

Συγκρατήθηκα.
Γιατί υπάρχει το Hejira, καναδυό Steely Dan και βέβαια το Sticky Fingers και, επιτρέψτε μου, το 'Exile...'

αν έβαζες ένα one man dog και ένα caravanserai και mystery tour φτιάχνεις την τη βαλίτσα γιά το μεγάλο ταξίδι.

 

[Nikos F]

τα εχει σε mp3 ....ο gus
και χωρανε πολλα στην βαλιτσα...:flipout:

jokes apart, αυτο το ,μοναδικο που ειχαν την περιοδο 65-69
που τραγουδι τραγουδι , αλμπουμ αλμπουμ αλλαζαν ηχο
συνεχως μα συνεχως ειναι μοναδικο...

ευτυχως που δεν υπηρχαν το 78 για να κανουν disco lp
οπως οι αλλοι...:flipout:

 

[ecodrifter]

σας επισυναπτω ενα αποσπασμα απο την αυτοβιογραφια του Lemmy σχετικα με το πως βιωσε αυτος (δεν ειναι κανενας τυχαιος) το φαινομενο Beatles και την αντιπαραθεση με τους Stones.
Θα εκπληξει πολλους

 

[karavan]

Δεν πρόλαβα την κόντρα των δύο συγκροτημάτων αν και, ενίοτε, ακόμα και σήμερα συλλαμβάνω τον απόηχό της. Θυμάμαι έκανα μάθημα πέρσι φορώντας ένα t-shirt των Beatles και ξαφνικά σηκώνεται ένας μαθητής μου 13-14 ετών και ευθαρσώς μου δηλώνει ότι προτιμά τους... Stones! Προφανώς επηρεασμένος από τους γονείς του θα ήταν ο πιτσιρικάς. Αν και έζησα ανάλογες κόντρες στην δική μου εποχή και, πού και πού, συμμετείχα ενεργά, θεωρώ ότι η εμμονή σε αυτές, πέραν της ηλικίας των 20 ετών, μού είναι ανεξήγητη. Μπορούν να μας αρέσουν και οι Beatles και οι Stones. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, ούτε είναι μονόδρομος η μεταξύ τους σύγκριση. Αν δε μας αρέσουν οι Beatles, δε φταίνε για αυτό... οι Stones! Και τανάπαλιν βεβαίως. Μπορεί να μη μας αρέσει και...κανένας από δαύτους. Συνήθως, τέτοιου είδους κόντρες έχουν ως στόχο να υπερτονίσουν την ανωτερότητα του ενός εξαίροντας την κατωτερότητα του άλλου. Δε βλέπω πλέον νόημα σε κάτι τέτοιο. Εντούτοις, άβυσσος η ψυχή του μουσικόφιλου ο οποίος φαίνεται, προς στιγμήν, να τρέφεται από τέτοιου είδους συγκρίσεις τις οποίες αξιοποιεί - αν δε δημιουργεί - η μουσική βιομηχανία. Και, εξυπακούεται, δεν αναφέρομαι σε κανέναν από τους συνφορουμίτες προσωπικά. Αναφέρομαι απλά και μόνο στο κάποτε υπαρκτό γεγονός της κόντρας των δύο γκρουπ που, ενίοτε, αναβιώνει.

Υ.Γ. Πότε θα αρχίσουν τα όργανα; Πολλή...νηνεμία βλέπω στο παρόν thread! :flipout::flipout::flipout:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Πότε θα αρχίσουν τα όργανα; Πολλή...νηνεμία βλέπω στο παρόν thread! :flipout::flipout::flipout:

Α με τον ένα ...οργανοπαίχτη, έχω ...δεσμούς αίματος.
Τον εκβιάζω: 'θα σου κόψω το χαρτζηλίκι κακομοίρη μου έτσι και βγάλεις άχνα...ξεσκόνιζε τα δικά σου εικονίσματα και άσε ήσυχα τα δικά μου....'
Θα δείξει...:antlers:

 

[karavan]

Α με τον ένα ...οργανοπαίχτη, έχω ...δεσμούς αίματος.
Τον εκβιάζω: 'θα σου κόψω το χαρτζηλίκι κακομοίρη μου έτσι και βγάλεις άχνα...ξεσκόνιζε τα δικά σου εικονίσματα και άσε ήσυχα τα δικά μου....'
Θα δείξει...:antlers:

Μάλιστα, κατάλαβα! Πεδίο μάχης....Σπίτι!!!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Τον εκβιάζω

και μου απαντάει: τέτοιες Σταλίνες είσαστε όλοι εσείς των 60ς-70ς
:flipout: :grinning-smiley-043

 

[karavan]

και μου απαντάει: τέτοιες Σταλίνες είσαστε όλοι εσείς των 60ς-70ς
:flipout: :grinning-smiley-043

Ε αφού ξέρει τι σημαίνει σταλίνες, υπάρχει ελπίς για τη νέα γενιά. :a0210:

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Πολύ τυχερή γενιά ήσαστε. Έζησε τα πράγματα στην εποχή τους! Πέρναγε ένα τρένο κάθε πέντε λεπτά. Αν δεν προλάβαινε κανείς τους Beatles, θα προλάβαινε τους Stones, ή τους Jefferson ή την Janis ή τους Doors ή όποιον άλλον.

H γενιά μας έφαγε χοντρά αγγούρια! Γαλουχηθήκαμε με την πιπίλα του ότι ο καθένας θα έπρεπε να επιλέξει ένα μουσικό ρεύμα και να του αφοσιωθεί πλήρως. Μας έπεισαν ότι είχαμε υπέρ προσφορά. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπήρξε κάτι να μας ενώσει όλους. Μιλάω για κάτι μαζικό. Εκτός αν θεωρεί κανείς πως η Madonna ήταν ικανή να ενώσει τον μεταλά τον ντεθιάρη και τον καρεκλά. Ακούγατε το 70 το top ten και ήταν μέσα όλοι οι θρύλοι. Ακούγαμε το top ten το 80 και τα 8 ήταν σκουπίδια.

Οι περισσότεροι είχαμε άσχημη κατάληξη.
Οι “κιουρόβιοι” μεγάλωσαν σοβαρεύτηκαν ξεβάφτηκαν. Πολλοί το έριξαν στο ethnic
Όσοι από τους “μεταλλάδες” δεν εγκλωβίστηκαν για πάντα στους ίδιους χιλιοπαιγμένους δίσκους, άρχισαν να φλερτάρουν με τα μπουζούκια.
Οι καρεκλάδες “στούκαραν” στο 85 και μπήκαν στην ζώνη του λυκόφωτος. Σήμερα φέρνουν την Sandra να τραγουδήσει playback την “Μανταλένα”.
Αρκετοί από αυτούς που δεν προσκύνησαν ποτέ κανένα ρεύμα έγιναν “έντεχνοι”
Επτά στους δέκα της γενιάς μου όταν τους ρωτάς τι ακούνε απαντάνε “λίγο απ όλα”


Είμαστε αδικημένοι
Αλλά,

Ήμασταν τυχεροί μέσα στην ατυχία μας. Πέρασε μόνο ένα τρένο! Αν δεν υπήρχε το trip hop να γεφυρώσει τις διαφορές μας και να μας δώσει ένα όραμα σήμερα πιθανότατα να μην είμαστε εδώ να συζητάμε μαζί σας.


Ιστορικά ο Tricky, οι Portishead και οι Massive είναι ισάξιοι με τους Beatles.


Είμαι πλέον σίγουρος πως το 90% των ´"σωσμένων" της γενιάς μου με κάποιο τρόπο “πέρασε” από το trip hop.Για το υπόλοιπο 10% δεν γνωρίζω τον λόγο που σώθηκε.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Επτά στους δέκα της γενιάς μου όταν τους ρωτάς τι ακούνε απαντάνε “λίγο απ όλα”

Καλό είναι να Ξέρεις.
Αλλά δεν υπάρχει ...'απ όλα'.
Μόνο το σουβλάκι είναι 'απ όλα'.

Μιά χαρά είσαστε Τζόρτζ.
Οι δικοί μας κατέληξαν χειρότερα.
Η Συντριπτική πλειοψηφία των φανς των Sabbath και των Deep Purple που ήξερα στα μικράτα μου, σήμερα ακούνε Βασίλη Καρρά και Χριστοδουλόπουλο. 'Παντρεμένοι κι οι δυό...' :BDGBGDB55:. Και οι πιο ...εναλλακτικοί, Αρβανιτάκη. Και τις άλλες αραχνιασμένες, στιλ 'μαμά γερνάω...' :speechless-smiley-0 και τέτοια.

God Bless r'n'r :firstprize:

 

[karavan]

Όταν ακούω κάποιον να λέει "ακούω από όλα" καταλαβαίνω ότι λίγη σχέση έχει με τη μουσική. Και συνήθως πέφτω μέσα. Τις περισσότερες φορές έχει στο αυτοκίνητο 2 cd: ένα με "ξένα" και ένα με "ελληνικά". Άλλο πράγμα βέβαια η ποικιλία στα ακούσματα η οποία μπορεί να δράσει αναζωογονητικά και ευεργετικά.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

God Bless r'n'r :firstprize:

sorry for gettin over-emotional.
my heart's showing.
but I don't give a shit: I 'm among friends :a0210: