A Lenda nasceu no Brasil

[Tasos_Th]

Στις 7 Αυγούστου του 1942 στο προάστειο Santo Amaro da Purificação , του Salvador στην Bahia, η οικογένεια του José Teles Veloso και της Claudionor Viana Teles Veloso απέκτησε το 5ο από τα 7 παιδιά της με όνομα Caetano Emanuel Viana Teles Veloso....μην γνωρίζοντας πως ο γιός τους θα γινόταν ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της χώρας.

Ο συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, ποιητής Caetano Veloso κατάφερε ,με μια καριέρα που ήδη έχει διάρκεια πάνω από 40 χρόνια, να γίνει γνωστός σε όλον τον κόσμο με το έργο του , αλλά και να αποσπάσει αρκετά βραβεία όπως τα Latin Grammy.
Όπως πολλοί καλλιτέχνες των δεκαετιών του '60 και του '70 βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα στρατιωτικό καθεστώς , στο οποίο και αντιτάχθηκε με αποτέλεσμα την αποχώρησή του από την χώρα και την μετοίκηση στο Λονδίνο.

 

[Tasos_Th]

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή...

Γεννημένος σε μια χώρα που η μουσική είναι μέρος της καθημερινότητας ο Veloso ήρθε σε επαφή με μια πλούσια μουσική παράδοση επηρεασμένη από την Αφρική, την Καραϊβική και την Βόρεια Αμερική αλλά και με την Samba η οποία τον κέρδισε.
Έχοντας ήδη το παράδειγμα της αδερφής του Maria Bethania, η οποία είχε ήδη μια επιτυχημένη πορεία, ο Caetano κυνήγησε το όνειρό του στην πρωτεύουσα Rio de Janeiro , σε ηλικία 16 ετών για να παρακολουθήσει σπουδές φιλοσοφίας στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Bahia. Οι σπουδές τον επηρέασαν εκτός από τον τρόπο θεώρησης της ζωής και στην καλλιτεχνική του έκφραση. Όμως ποτέ δεν έπαψε να υμνεί την Bahia, την περιοχή που γεννήθηκε και μεγάλωσε , μια περιοχή που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην δημιουργία και την ανάπτυξη της μουσικής στη Βραζιλία. Ο Veloso ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας λάτιν ποπ κομμάτια και bossa nova με μεγαλύτερες επιρροές του τον Joao Gilberto και τον Dorival Caymmi.
Εκεί γύρω το 1965 κέρδισε ένα διαγωνισμό στιχουργικής με το “Um dia” και υπέγραψε συμβόλαιο με την Philips. Συνεργαζόμενος με τους Gilberto Gil, Gal Costa, Tom Ze και τους Os Mutantes ( Arnaldo Baptista, Sérgio Dias Baptista, Rita Lee, Arnolpho Lima Filho, Ronaldo Leme ) ανέπτυξε ένα νέο ρέυμα , τον Tropicalismo.
Το αποτέλεσμα ήταν να μπολιαστεί η Βραζιλιάνικη πόπ γνωστή κι ως MBP ( Musica Popular Brasileira ) μουσική με στοιχεία rock’n’roll και avant-garde και να αποκτήσει μια περισσότερο διεθνή, ψυχεδελική και κοινωνικά προβληματισμένη μορφή, η οποία βασίστηκε στις ανοιχτές αριστερές πεποιθήσεις του Veloso και των υπολοίπων.

Ήδη από το 1967 η παρέα του Tropicalismo αποτελούσε ενεργό πυρήνα του κινήματος των χίπις στην Βραζιλία. Η μουσική τους άρχισε να γίνεται περισσότερο “ έντεχνη “ και εκλεκτική αφού διατηρώντας τα στοιχεία της bossa nova παρέμενε κοντά στην μουσική παράδοση της χώρας αλλά πλέον ήταν ξεκάθαρη η παρουσία στοιχείων folk rock και art rock σε ένα μίγμα με ηλεκτρικές κιθάρες, ποίηση, επιρροές από μουσικές της Ευρώπης και ελευθερία αντίστοιχη της Jazz.

 

[Tasos_Th]

Το όλο εγχείρημα δεν βρήκε αντίστοιχη ανταπόκριση από το κοινό της ποπ και το κίνημα πλέον ανησύχησε την στρατοκρατική κυβέρνηση της Βραζιλίας ( η οποία διατήρησε το καθεστώς μέχρι το 1985 ) η οποία έβλεπε ένα νέο ρέυμα πολιτικά ενεργών μουσικών που αμφισβητούσε την εξουσία της και τις πρακτικές της . Αποτέλεσμα ήταν η απαγόρευση πολλών εμφανίσεων των καλλιτεχνών του ρεύματος καθώς και εκτεταμένη λογοκρισία στα τραγούδια τους. Επίσης υπήρξαν εκτελέσεις καλλιτεχνών και φυλακίσεις.
Ακόμα όμως και με τους «δικούς» του, ο Veloso αντιμετώπιζε προβλήματα, μιας και οι εναπομείναντες σοσιαλιστές δεν συμφωνούσαν με την ενσωμάτωση μη εθνικών στοιχείων στη μουσική του.
Ο Veloso μαζί με τον Gil δεν κατάφεραν να αποφύγουν την φυλάκιση μιας και τα ονόματά τους βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των επικηρυγμένων. Τελικά εξορίστηκαν και οι δύο το 1968.
Τους επιτράπηκε η επιστροφή στην πατρίδα το 1972, ενώ μέχρι τότε ο Veloso που είχε μετοικίσει στο Λονδίνο συνέχισε να γράφει τραγούδια για τους καλλιτέχνες του ρεύματος που παρέμειναν στη Βραζιλία, και βρήκε την ευκαιρία να βελτιώσει την μουσική του και να έρθει σε επαφή με ακόμη περισσότερους καλλιτέχνες και μουσικές.

 

[Tasos_Th]

Η επιστροφή του το 1972 από την Μ.Β ήταν ένα μεγάλο βήμα για την καριέρα του και εκείνη την περίοδο η μουσική του ήταν πλέον ένα καλά επεξεργασμένο συνονθύλευμα μουσικών και ρυθμών από τη Βραζιλία και τον υπόλοιπο κόσμο.
Επίσης ο ίδιος έγραψε και εξέδωσε ένα βιβλίο με άρθρα ,ποιήματα και στίχους γραμμένα κατά την περίοδο από το 1965 έως το 1976
Τη δεκαετία του ’80 η δημοτικότητα του ανέβηκε σε χώρες όπως η δική μας , το Ισραήλ, η Πορτογαλία, η Γαλλία και χώρες της Αφρικανικής ηπείρου , αλλά επίσης και στις Η.Π.Α όπου πήρε συνέντευξη από τον Jagger για λογαριασμό της Βραζιλιάνικης τηλεόρασης και πραγματοποιώντας κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη όπου κέρδισε εξαιρετικές κριτικές .

Παρόλο που ο κοινωνικοπολιτικός προβληματισμός του και ο αγώνας του μέσα από τη μουσική δεν σταμάτησε ποτέ, μετά την επιστροφή του και για τα επόμενα χρόνια ο Veloso μεταμορφώθηκε σε έναν θρύλο, έναν από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες και τραγουδοποιούς της χώρας του και της ποπ σκηνής της ( γνωστός και ως ο Bob Dylan της Βραζιλίας ).
Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ηχογραφεί και να εμφανίζεται συνεχίζοντας έτσι (λιγότερο έντονα βέβαια) τον επί δεκαετιών φρενήρη ρυθμό ηχογραφήσεων , παραγωγών και εμφανίσεων του.

Διατήρησε το χαμηλό του προφίλ καθώς επίσης και το ύφος της μουσικής του, που παρέμενε προκλητικά ασυμβίβαστο με πολλές φόρμες και επιταγές της εποχής. Απέφευγε την χρήση αγγλικού στίχου, με εξαίρεση ελάχιστες περιπτώσεις και συναναστρεφόταν με καλλιτέχνες ιδιαίτερης αισθητικής όπως ο David Byrne και ο Arto Lindsay με τον οποίο συνεργάστηκε.
Εξακολουθεί να αποτελεί έναν άνθρωπο που παρόλο που γνώρισε τεράστια επιτυχία, πουλησε πάρα πολλούς δίσκους και έγινε χρυσός αρκετές φορές παραμένει προσγειωμένος και απλός.

 

[Tasos_Th]

Δισκογραφία :

Ηχογραφήσεις σε στούντιο :

1967: Domingo
1968: Caetano Veloso
1968: Tropicália: ou Panis et Circenses
1968: Veloso, Gil e Bethania
1969: Caetano Veloso
1971: Caetano Veloso
1972: Transa
1973: Araçá Azul
1975: Jóia
1975: Qualquer Coisa
1976: Doces Bárbaros
1977: Bicho
1977: Muitos Carnavais
1978: Muito (dentro da estrela azulada)
1979: Cinema Transcendental
1981: Outras Palavras
1981: Brasil
1982: Cores, Nomes 1983: Uns
1984: Velô
1986: Caetano Veloso
1987: Caetano
1989: Estrangeiro
1991: Circuladô
1993: Tropicália 2 (with Gilberto Gil)
1994: Fina Estampa
1995: O Quatrilho (film soundtrack)
1996: Tieta do Agreste (film soundtrack)
1997: Livro
1999: Orfeu (film soundtrack)
2000: Noites do Norte
2002: Eu não peço desculpas (with Jorge Mautner)
2002: Todo Caetano (box set)
2004: A Foreign Sound
2005: Onqotô
2006: Cê

Ηχογραφήσεις απο ζωντανές εμφανίσεις :

1968: Ao Vivo
1972: Barra 69 ao vivo na Bahia
1972: Caetano e Chico - Juntos ao Vivo
1974: Temporada de Verão - ao vivo na Bahia
1977: Bicho
1978: Maria Bethânia e Caetano Veloso ao Vivo
1986: Totalmente Demais
1992: Circuladô Vivo
1994: Fina Estampa ao Vivo
1999: Prenda Minha
1999: Omaggio a Federico e Giulietta
2001: Noites do Norte ao vivo
2007: Cê ao vivo


Eπίσης έχει δημιουργήσει μουσική για κινηματογραφικές παραγωγές όπως το Eros του Antonioni και τα Hable con ella και Frida του Almodovar.

Περισσότερα για τον Caetano Veloso :
1) Wikipedia
2) Επίσημη Ιστοσελίδα
3) e-politismos.gr

 

[supersonic]

Δηλώνω μακρυνός φαν.
Τον γνώρισα από τον Lee Ritenour, που ως γνωστόν έχει μεγάλη αγάπη γιά τη βραζιλιάνικη μουσική.

Δυστυχώς γιά μένα, κατάλαβα ότι όντως είχε τεράστια δισκογραφία και ιστορία και δεν ήξερα από που να αρχίσω.

Πιστεύω να βρώ μιά άκρη ακολουθώντας το αφιέρωμα.

Αντε να γράφει και κανείς γιά τίποτα διαφορετικό εδώ μέσα...:2thumb22sup:

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Αντε να γράφει και κανείς γιά τίποτα διαφορετικό εδώ μέσα...:2thumb22sup:

εννοείς πως όλα αυτά που ήδη γράφουμε σου φαίνονται ... κοινά ; :huh2:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ε,ναι η ´κλασσική´είναι μια,η Τζάζ είναι μία η ρόκ είναι μία...


:FSGSFGS4::FSGSFGS4:

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Παρ όλη την υπέροχη παρουσίαση του Τάσου,θα συμφωνήσω με τα σχόλια του Λύμπε και του Σπύρου..

 

[Δημοκηδής]

ας περιοριστούμε στα ''εύγε'' για την παρουσίαση του Τάσου, pls ......

 

[Stergito]

Άμα έχει όρεξη ο Τάσος...


Να παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας...

 

[Tasos_Th]

Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης περισσοτερο λόγω πορτογαλλικού στίχου είναι δύσκολο να εξερευνηθεί είς βάθος, αλλα και σαν μουσική πάλι εκτός συνόρων είναι δύσκολο άκουσμα για τον περισσότερο κόσμο. Δυστυχώς όμως πολλά διαμάντια αποτελούν δύσκολα ακούσματα για τον πολύ κόσμο.

 

[Stergito]

Δυστυχώς όμως πολλά διαμάντια αποτελούν δύσκολα ακούσματα για τον πολύ κόσμο.

Πόσες φορές το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε αυτό...

 

[supersonic]

εννοείς πως όλα αυτά που ήδη γράφουμε σου φαίνονται ... κοινά ; :huh2:

αμφιβάλλεις Κώστα ότι το είδος που ανέλαβε ο Τάσος έχει κάλυψη μηδέν ?:ernaehrung004:


και ναι η τζαζ το ροκ η κλασική μου είναι κοινά..
η βραζιλιάνικη μουσική είναι άβυσσος...

 

[petros_m]

Προσωπικα, λατρευω τη βραζιλιανικη μουσικη. Τον Jobim, την Astrud Gilberto και πολλους αλλους. Θεωρω πως οι βραζιλιανικες μελωδιες ειναι απο τις καλυτερες που υπαρχουν. Οσο για το συναισθημα που εκπεμπουν, δεν ξερω τι να πρωτογραψω. Γενικα, η βραζιλιανικη μουσικη μου "θυμιζει" τη ζωη που θα ηθελα να κανω και την οποια δεν κανω...

 

[supersonic]

Re: Απάντηση: A Lenda nasceu no Brasil

Προσωπικα, λατρευω τη βραζιλιανικη μουσικη. Τον Jobim, την Astrud Gilberto και πολλους αλλους. Θεωρω πως οι βραζιλιανικες μελωδιες ειναι απο τις καλυτερες που υπαρχουν. Οσο για το συναισθημα που εκπεμπουν, δεν ξερω τι να πρωτογραψω. Γενικα, η βραζιλιανικη μουσικη μου "θυμιζει" τη ζωη που θα ηθελα να κανω και την οποια δεν κανω...

+1:worshippy:
και δυστυχώς είναι άγνωστη σε μας τους δυτικούς και βόρειους.

 

[supersonic]

χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ από τον Κώστα (που άλλωστε με καταλαβαίνει) ή τον Σπύρο, θα έλεγα ότι έχουμε πάρει όλοι μας (όλοι μας) αρκετή δόση από δυτική μουσική αφήνοντας τεράστια κεφάλαια ανεκμετάλλευτα (πχ βραζιλιάνικη ή ανατολική μουσική)

Μερικές φορές τα βράδια βάζω το δορυφορικό ράδιο και ακούω σταθμούς από Β. Αφρική ή Αραβία....
Το τι πλούτος υπάρχει σε άγνωστο είδος δεν λέγεται

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

αμφιβάλλεις Κώστα ότι το είδος που ανέλαβε ο Τάσος έχει κάλυψη μηδέν ?:ernaehrung004:

η βραζιλιάνικη μουσική είναι άβυσσος...

δεν αμφιβάλλω καθόλου. αυτό για το όποίο αμφιβάλλω είναι κατά πόσο "μου πάει", κατά πόσο ταιριάζει με τα καθημερινά μου ερεθίσματα και τον τρόπο που ζώ. Προσωπικά μιλάω πάντα.
Οι έντεχνες μουσικές είναι άλλο: νομίζω, μιλάνε σε όλους όσους το έχει η κούτρα τους να κατεβάζουν ψείρες. Το Ροκ επίσης: ζούμε στη Δύση, καλώς ή κακώς υπάρχει μία κοινή νοοτροπία.
Αλλά τα εξωτικά ακούσματα; Η πολυ-πολιτισμική σούπα; Τι δουλειά έχω εγώ μαζί της; Που κολλάω; Μήπως, προσεγγίζοντάς την, γίνομαι και λίγο "τουρίστας παθών και ιδεών"; Τα σκεφτόμουν όλα αυτά για χρόνια, αλλά και πρόσφατα που άκουσα το "Egypt" του Youssou N'Dour.
Μπορώ να καταλάβω ότι είναι καταπληκτικός δίσκος. Αλλά δεν μου μιλάει: μου είναι πολύ δύσκολο να ταυτισθώ μαζί του.

Τώρα, με τους Βραζιλιάνους, ομολογώ πως δεν τα πήγα ποτέ ιδιαίτερα καλά. Λίγο προς χυλό μου φέρνουν οι μουσικές τους και ολόκληρο το Λάτιν γενικότερα. Και η φιλοσοφία ζωής τους το ίδιο. Τι να πώ; :nounder:
Είμαι μιά χαρά με αυτά που ακούω και πάλι δεν τα προλαβαίνω...

 

[Busoni]

Δεν πιστεύω οτι είναι απαραίτητο να μας αρέσουν όλες οι μουσικές που καλύπτονται εδω. Με αυτό, θέλω να πω οτι δεν ειναι άσχημο να βλέπουμε και σχόλια σαν του Κώστα παραπάνω στις παρουσιάσεις. Είναι μαλιστα λογικό. Όταν η μουσική είναι χωμένη στη ζωή μας τόσο πολύ(...ή το ανάποδο ) έχουμε αρέσκειες και δυσαρέσκειες. Δεν μπορεί κάποιος να πειραματίζεται ή να ψάχνει μια ζωή στον ίδιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο. Σταδιακά εστιάζει κι εμβαθύνει.

Και στην παραδοσιακή jazz, και στην έθνικ, και στα δημοτικά τραγούδια και σε πολλά είδη ενδεχομένως, έχουμε μικρή κάλυψη. Τι να γινει; Να μας αρέσει για να γράψουμε; Δεν γίνεται... Ακόμα περισσότερο, και είναι κάτι που προσπαθώ να εφαρμόζω, είναι καλύτερα να γράφουμε πάνω σε μουσικές που όχι μόνο μας αρέσουν αλλά έχουμε κατανοήσει κιόλας. Προ ημερών άκουσα το Abraxas του Santana και τρελάθηκα... Δεν τολμώ να γράψω όμως γιατι δεν έχω καμία άλλη εμπειρία ούτε από Santana ούτε από το είδος της μουσικής του εν γένει. Κι ας γνωρίζω μουσική.

 

[Σπύρος Σούρλας]

ΩΩΩΩΩΧ..
Σωτήρη με αυτό πού έγραψες κέρδισες τον Παναγιωτίδη διά παντός...
Εχει γεμίσει Santana-νήματα όλο το φόρουμ...:guitarist::guitarist::guitarist:
Σέ βλέπω απο Α.Γ.Δ. καί πάνω.:grandpa::grandpa: