Θυμάμαι, όταν ήμουν μαθητής είχαμε μια καθηγήτρια τον οποίο λατρεύαμε.
Το μάθημα της, στο φροντιστήριο ήταν η "Φυσική". Μέσα στην τάξη ήταν αυταρχική, αυστηρή, αμίληκτη απο άποψη μελέτης. Έξω απο την τάξη ήταν μια ατομάρα με απίστευτες γνώσεις στην μουσική, στις ταινίες και πολύ χαλαρή με τους μαθητές της.
Εκεί που σε πίεζε και σε δυσκόλευε, πέρναγες τέλεια μαζί της. Κάπως έτσι είναι και η σειρά Radiance της Acoustic Energy.
Έρχομαι λοιπόν, κάποιους μήνες μετά, κάτοχος της συγκεκριμένης σειράς κι έχοντας "εκμεταλλευτεί" αρκετές ώρες τις "ικανότητές" της, να γράψω ένα μικρό review για δαύτα.
Άκουσα κι άλλα, κι άλλα, αλλά δεν μπορούσα να την ξεχάσω. Έτσι είπα να πάω στον αντιπρόσωπο και να κάνω ακρόαση σε όλες της τις σειρές (με τα cdάκια μου παρέα) για να σιγουρευτώ για την απόφασή μου. ΚΙ έτσι κατέληξα στην Radiance σειρά. Θα μιλήσω για τα κυρίως ηχεία τα "2", τα οποία χρησιμοποιώ για μουσική. Υπόψιν ότι υπάρχουν και τα "3", τα οποία είναι στο μέγεθος, σχήμα και τύπο των ανάλογων και πιο γνωστών "Aelite".
Κατά την ταπεινή άποψή μου, αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι η "αυστηρότητα".
Αυτό που με κέρδισε ήταν η απλόχερη αναλυτικότητα τους. Πόσο εύκολα ξεχώριζες την ακουστική κιθάρα, άκουγες τα δάκτυλα που σέρνονταν πάνω στις χορδές, τα κρουστά να κρατάνε τον ρυθμό μαζί κι όχι μέσα στα υπόλοιπα όργανα και το σαξόφωνο να είναι καθαρό και στις ψηλές νότες εκεί που όλα τα υπόλοιπα ηχεία τρίζουν, τσιρίζουν ή δεν αποδίδουν αυτό τα απέδιδε με τεράστια ευκολία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του φαινόταν σε τραγούδια με (π.χ.) κοντραμπάσο, όταν το μπάσο έπεφτε τόσο όσο το ηχείο ήθελε. Σαν λάτρης του ήχου σε συχνότητες "που πέφτουν στα πατώματα" ήθελα παραπάνω, αλλά το ηχείο με διατάζει ότι, "αυτό πρέπει να πάρεις και αυτό θα πάρεις. Τέρμα!" Είναι αυστηρά. Κάπως έτσι είναι και τα 3άρια τα οποία (απ'ότι θυμάμαι) είναι λίγο πιο "απλόχερα" καθώς διαθέτουν κι ένα δρόμο κάπως μεγαλύτερο.
Δεν θα μάθω ποτέ μου αν έκανα καλά που δεν πήρα την σειρά Aelite καθώς είχα ερωτευτεί και τις δυο σειρές απλά αγόρασα την Radiance λόγω μικροβίου και εικόνας (οπτικής και ακουστικής).
Στον Pioneer LX73, δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Μου δίνουν ακριβώς όσο ακριβώς χρειάζομαι και ακόμη περισσότερο. Οπότε υποθέτω ότι σε έναν ποιοτικό δικάναλο θα πετάνε ακόμη περισσότερο.
Αυτά, απο τον δασκαλό μου.
Μου αρκεί που με κάνει να περνάω ευχάριστα τις ώρες των μαθημάτων και αποκομίζω και κάτι στο τέλος!
Δημήτρης.
:afro:
Το μάθημα της, στο φροντιστήριο ήταν η "Φυσική". Μέσα στην τάξη ήταν αυταρχική, αυστηρή, αμίληκτη απο άποψη μελέτης. Έξω απο την τάξη ήταν μια ατομάρα με απίστευτες γνώσεις στην μουσική, στις ταινίες και πολύ χαλαρή με τους μαθητές της.
Εκεί που σε πίεζε και σε δυσκόλευε, πέρναγες τέλεια μαζί της. Κάπως έτσι είναι και η σειρά Radiance της Acoustic Energy.
Έρχομαι λοιπόν, κάποιους μήνες μετά, κάτοχος της συγκεκριμένης σειράς κι έχοντας "εκμεταλλευτεί" αρκετές ώρες τις "ικανότητές" της, να γράψω ένα μικρό review για δαύτα.
***
Καθώς έψαχνα για ηχεία, (στο στάδιο των ακροάσεων που περνάμε όλοι) κι ενώ είχα ακούσει διάφορες εταιρίες, έπεσα πάνω στην Acoustic Energy. Ήταν σαν να μπαίνεις σε ένα μπάρ γεμάτο κόσμο και απο το χάος των ανθρώπων, των ποτών και των τσιγάρων να μην μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου πάνω από μια κοπέλα. Έτσι κι εγώ, ερωτεύτηκα.
Άκουσα κι άλλα, κι άλλα, αλλά δεν μπορούσα να την ξεχάσω. Έτσι είπα να πάω στον αντιπρόσωπο και να κάνω ακρόαση σε όλες της τις σειρές (με τα cdάκια μου παρέα) για να σιγουρευτώ για την απόφασή μου. ΚΙ έτσι κατέληξα στην Radiance σειρά. Θα μιλήσω για τα κυρίως ηχεία τα "2", τα οποία χρησιμοποιώ για μουσική. Υπόψιν ότι υπάρχουν και τα "3", τα οποία είναι στο μέγεθος, σχήμα και τύπο των ανάλογων και πιο γνωστών "Aelite".
Κατά την ταπεινή άποψή μου, αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι η "αυστηρότητα".
Αυτό που με κέρδισε ήταν η απλόχερη αναλυτικότητα τους. Πόσο εύκολα ξεχώριζες την ακουστική κιθάρα, άκουγες τα δάκτυλα που σέρνονταν πάνω στις χορδές, τα κρουστά να κρατάνε τον ρυθμό μαζί κι όχι μέσα στα υπόλοιπα όργανα και το σαξόφωνο να είναι καθαρό και στις ψηλές νότες εκεί που όλα τα υπόλοιπα ηχεία τρίζουν, τσιρίζουν ή δεν αποδίδουν αυτό τα απέδιδε με τεράστια ευκολία. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του φαινόταν σε τραγούδια με (π.χ.) κοντραμπάσο, όταν το μπάσο έπεφτε τόσο όσο το ηχείο ήθελε. Σαν λάτρης του ήχου σε συχνότητες "που πέφτουν στα πατώματα" ήθελα παραπάνω, αλλά το ηχείο με διατάζει ότι, "αυτό πρέπει να πάρεις και αυτό θα πάρεις. Τέρμα!" Είναι αυστηρά. Κάπως έτσι είναι και τα 3άρια τα οποία (απ'ότι θυμάμαι) είναι λίγο πιο "απλόχερα" καθώς διαθέτουν κι ένα δρόμο κάπως μεγαλύτερο.
Δεν θα μάθω ποτέ μου αν έκανα καλά που δεν πήρα την σειρά Aelite καθώς είχα ερωτευτεί και τις δυο σειρές απλά αγόρασα την Radiance λόγω μικροβίου και εικόνας (οπτικής και ακουστικής).
Στον Pioneer LX73, δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Μου δίνουν ακριβώς όσο ακριβώς χρειάζομαι και ακόμη περισσότερο. Οπότε υποθέτω ότι σε έναν ποιοτικό δικάναλο θα πετάνε ακόμη περισσότερο.
Αυτά, απο τον δασκαλό μου.
Μου αρκεί που με κάνει να περνάω ευχάριστα τις ώρες των μαθημάτων και αποκομίζω και κάτι στο τέλος!
Δημήτρης.
:afro:
