Επιτέλους έπειτα από σχεδόν 3 χρόνια και είναι πράγματι πολλά, ας όψεται και η πανδημία, το καλοκαίρι είναι εδώ και όπου καλοκαίρι εκεί και οι συναυλίες.
Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να δώ Manowar, αλλά στον Alice Cooper είχα "ορκιστεί " ότι θα πάω όπερ και εγένετο. Μαζί και οι μαϊντανοί scorpions
η φιγούρα του Alice Cooper καθώς και η σκηνική του παρουσία σίγουρα δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Ασφαλώς και η καλύτερη θέαση ήταν στην αρένα, που δυστυχώς λόγω ηλικίας δεν την έβγαζα καθαρή, προτίμησα την " ζεστασιά " της κερκίδας, έστω και κοματάκι μακριά. Τα video wall δεξιά και αριστερά είχαν κάνει δουλειά, μιας και φέρναν κοντα όλα τα δρώμενα επί σκηνής και στις πιο μακρινές θέσεις. Ένα μεσαιωνικό κάστρο δέσποζε στο background, με τον καλλιτέχνη να κάνει καλά αυτό που ξέρει όσο κανείς άλλος στο χώρο.
Το superhit του, ‘Billion Dollar Babies’ συνοδεύτηκε από ένα γιγάντιο μωρό που ξεπρόβαλλε από τις πόρτες του κάστρου, με τον ίδιο να δίνει ρεσιτάλ θεατρικότητας.
Κάθε κομμάτι του είχε και από ένα διαφορετικό θεατρικό, με τον ίδιο να αλλάζει στολές, να εμφανίζεται με μια ματωμένη ρόμπα, άλλοτε να κραδαίνει το σπαθί του, να φοράει το χαρακτηριστικό του καπέλο και να βάζει το κεφάλι του στη λαιμητόμο.
Το "Poison" όπως ήταν φυσιολογικό αποτέλεσε ένα από τα highlights της βραδιάς συνολικά. Πασίγνωστο κομμάτι από τον δίσκο που αναβίωσε την καριέρα του Alice. Σπουδαίο "Billion Dollar Babies", ωραίο "Roses On White Lace" με μια νύφη με αίματα στο ρούχο και λουλούδια στα χέρια να περιφέρεται στη σκηνή. Τα "Steven" ξεκίνησε με τον Alice να κρατά το μικρόφωνο όντας ντυμένος με έναν ζουρλομανδύα, για να συνεχίσει με το "Dead Babies" και να καταλήξει με το κεφάλι του να κυλάει σε ένα κασόνι, κομμένο σύριζα από μια λαιμητόμο. Το "I Love The Dead" το είπε μόνη της η μπάντα, με μια κυρία να πηγαινοφέρνει και να φιλάει το κομμένο κεφάλι.
Στη σκηνή το show συμπλήρωνε μια… ζόμπι νύφη με ματωμένο νυφικό η οποία και τελικά πήρε το… κομμένο του κεφάλι και περιφερόταν.
Δεκαπέντε σχεδόν ολόκληρα χρόνια είχαν περάσει από την προηγούμενη φορά που ο νονός του shock rock είχε κάνει την εμφάνισή του στη χώρα μας, ο master διατηρείται σε εξαιρετική φόρμα και σε επίπεδο show, αλλά και φωνητικά.
Η Nita Strauss έδωσε πραγματικά ρέστα και με μια εντυπωσιακή και στιβαρή παρουσία στην κιθάρα κέρδισε κάποιες χλιαρές επευφημίες του κόσμου που δεν έδειξε να συμμετέχει με την ίδια ένταση όσων διαδραματίζονταν στη σκηνή.
Η πιο ενθουσιώδης στιγμή ήταν το Schools Out που έκλεισε τη συναυλία, με τον Alice Cooper να τραγουδάει και τους στίχους από το ‘Another Brick In The Wall’, να σταματάει για να αποθεώσει τα μέλη της μπάντας του και να συνεχίζει μέχρι το κλείσιμο
Alice Cooper – Setlist
Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να δώ Manowar, αλλά στον Alice Cooper είχα "ορκιστεί " ότι θα πάω όπερ και εγένετο. Μαζί και οι μαϊντανοί scorpions
η φιγούρα του Alice Cooper καθώς και η σκηνική του παρουσία σίγουρα δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Ασφαλώς και η καλύτερη θέαση ήταν στην αρένα, που δυστυχώς λόγω ηλικίας δεν την έβγαζα καθαρή, προτίμησα την " ζεστασιά " της κερκίδας, έστω και κοματάκι μακριά. Τα video wall δεξιά και αριστερά είχαν κάνει δουλειά, μιας και φέρναν κοντα όλα τα δρώμενα επί σκηνής και στις πιο μακρινές θέσεις. Ένα μεσαιωνικό κάστρο δέσποζε στο background, με τον καλλιτέχνη να κάνει καλά αυτό που ξέρει όσο κανείς άλλος στο χώρο.
Το superhit του, ‘Billion Dollar Babies’ συνοδεύτηκε από ένα γιγάντιο μωρό που ξεπρόβαλλε από τις πόρτες του κάστρου, με τον ίδιο να δίνει ρεσιτάλ θεατρικότητας.
Κάθε κομμάτι του είχε και από ένα διαφορετικό θεατρικό, με τον ίδιο να αλλάζει στολές, να εμφανίζεται με μια ματωμένη ρόμπα, άλλοτε να κραδαίνει το σπαθί του, να φοράει το χαρακτηριστικό του καπέλο και να βάζει το κεφάλι του στη λαιμητόμο.
Το "Poison" όπως ήταν φυσιολογικό αποτέλεσε ένα από τα highlights της βραδιάς συνολικά. Πασίγνωστο κομμάτι από τον δίσκο που αναβίωσε την καριέρα του Alice. Σπουδαίο "Billion Dollar Babies", ωραίο "Roses On White Lace" με μια νύφη με αίματα στο ρούχο και λουλούδια στα χέρια να περιφέρεται στη σκηνή. Τα "Steven" ξεκίνησε με τον Alice να κρατά το μικρόφωνο όντας ντυμένος με έναν ζουρλομανδύα, για να συνεχίσει με το "Dead Babies" και να καταλήξει με το κεφάλι του να κυλάει σε ένα κασόνι, κομμένο σύριζα από μια λαιμητόμο. Το "I Love The Dead" το είπε μόνη της η μπάντα, με μια κυρία να πηγαινοφέρνει και να φιλάει το κομμένο κεφάλι.
Στη σκηνή το show συμπλήρωνε μια… ζόμπι νύφη με ματωμένο νυφικό η οποία και τελικά πήρε το… κομμένο του κεφάλι και περιφερόταν.
Δεκαπέντε σχεδόν ολόκληρα χρόνια είχαν περάσει από την προηγούμενη φορά που ο νονός του shock rock είχε κάνει την εμφάνισή του στη χώρα μας, ο master διατηρείται σε εξαιρετική φόρμα και σε επίπεδο show, αλλά και φωνητικά.
Η Nita Strauss έδωσε πραγματικά ρέστα και με μια εντυπωσιακή και στιβαρή παρουσία στην κιθάρα κέρδισε κάποιες χλιαρές επευφημίες του κόσμου που δεν έδειξε να συμμετέχει με την ίδια ένταση όσων διαδραματίζονταν στη σκηνή.
Η πιο ενθουσιώδης στιγμή ήταν το Schools Out που έκλεισε τη συναυλία, με τον Alice Cooper να τραγουδάει και τους στίχους από το ‘Another Brick In The Wall’, να σταματάει για να αποθεώσει τα μέλη της μπάντας του και να συνεχίζει μέχρι το κλείσιμο
CHUCK GARRIC BASS, VOCALS
RYAN ROXIE GUITAR, VOCALS
NITA STRAUSS LEAD & RHYTHM GUITAR, BACKING VOCALS
TOMMY HENRIKSEN RHYTHM & LEAD GUITAR, BACKING VOCALS
GLEN SOBEL DRUMS
Βγήκε 7:29 έκλεισε 8:52Alice Cooper – Setlist
- Feed My Frankenstein
- No More Mr. Nice Guy
- Bed of Nails
- Hey Stoopid
- Be My Lover
- Under My Wheels
- House of Fire
- Go Man Go
- He’s Back (The Man Behind the Mask)
- Go to Hell
- I’m Eighteen
- Poison
- Billion Dollar Babies
- Drum Solo
- Guitar Solo
- Roses on White Lace
- Black Widow Jam
- Steven
- I Love the Dead
- Dead Babies
- Escape
- School’s Out
Last edited:
