Οποιαδήποτε μονολεκτική απάντηση πάρεις θα είναι και απλοϊκή και αφορισμός και ως εκ τούτου λανθασμένη. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να σου δώσω μία απάντηση που είναι βέβαια και προσωπική μου γνώμη καθώς τεράστιο ρόλο παίζει και το γούστο του καθενός.
Πριν καμιά 15αριά χρόνια στην κατηγορία τιμής μέχρι ενάμισι- δύο χιλιάρικα θα σου έλεγα σίγουρα για τα Αγγλικά. Απο εκεί και πάνω κάποια Αμερικάνικά δείχναν τα δόντια τους όπως και κάποια λίγα Γιαπωνέζικα, Γερμανικά και Ελβετικά.
Τώρα πιά στην χαμηλή κατηγορία τιμής η Γηραιά Αλβιώνα νομίζω οτι έχει υποσκελιστεί, όχι απο τους Αμερικάνους αλλά απο τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι δεν βγάζει ακόμη καλά πικάπ. Υπάρχουν μερικά (Rega, Roksan, Michell) που κρατούν άμυνα αλλά δεν υπάρχει πιά η πληθώρα του παρελθόντος.
Στην υψηλή κατηγορία υπάρχουν πολύ καλά πικάπ και απο την Αμερική (τα VPI, τα basis, τα απλησίαστα Rockport και τα αγαπημένα μου Well tempered καθώς και άλλα λιγότερο γνωστά όπως τα versa dynamics) και απο την Αγγλία (αναφέρομαι στην Origin Live και όχι στον συνήθη ύποπτο που ανάθεμα και αν τον έχω ακούσει ποτέ να παίζει έστω ανεκτά... ίσως πριν 12 χρόνια στη Γερμανία) αλλά και απο πολλές και διάφορες άλλες χώρες όπως Γερμανία (πάρα πολλά μοντέλα, νομίζω οτι σε ποικιλία τους ξεπερνάει όλους. Μόνο τα μοντέλα της Clearaudio και της Transrotor να μετρήσεις...), Ιταλία (Vyger, Bluenote κλπ), Ελβετία (Goldmund κα όνειρα θερινής νυκτός), Γαλλία (Verdier, Pierre Lurne κλπ), Καναδάς (Χόρνινγκ, Μαντείο) μέχρι και Σλοβενία (Kuzma) για να αναφέρω μερικά.
Και βέβαια αρχίζει και παίζει και η Κίνα (Opera consonance)
Οπότε μύλος...:BXVZCBXZ6: