Amy Winehouse/Back to black

[akillas]

Διάβασα σχετικά στο 7 της Κυριακατικης Ελευθεροτυπιας.
Μου κίνησε το ενδιαφέρον τα εκεί γραφόμενα και το κατέβασα.
Σε πρώτη ανάγνωση είναι πράγματι πολύ μεστό και αρκούντως Soul...
Η μικρή Amy είναι σαν να αναβιώνει περασμένες δεκαετίες της μαύρης μουσικής.
Σας συνιστώ μια ακρόαση. Θα σας αρέσει

 

[akillas]

perator:

 

[petros_m]

Το εχω κανει "add to card" 5-6 φορες, αλλα τελικα δεν το εχω παρει. Ειναι στα υποψηφια.

 

[Emilot]

Υποψήφια????

Το cd έχει λιώσει εδώ και 2-3 βδομάδες στο αυτοκίνητο και σπίτι, η πιτσιρίκα είναι απίστευτη!!(24 Μαίων)!

Το πρώτο κομμάτι του cd, (Rihab) έιναι δικό της και μιλάει για ένα συμβαν που έτυχε στην ίδια.

Τo Rihab είναι κέντρο απεξάρτησης απο το αλκοολ και πήγε μετά απο πίεση μεγάλη απο το management team της και την συγκατάθεση του πατέρα της. Μπήκε μέσα λοιπόν, το είδε, έκανε μετάβολη και έφυγε επι τόπου.

Μετά το συμβάν απέλυσε ολο το team και πήρε άλλους,(κάθε εμπόδιο για καλό που λέμε?)!!!

Αγοράστε το αξίζει όλα τα λεφτά του.
Best για μένα 1,2,4,5,6,7 (κομμάτια απο το cd).:guitarist: :guitarist: :guitarist:

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Αγόρασα το cd το Σάββατο αλλά δεν το έχω ακόμα ακούσει ολοκληρωμένα καθώς βρίσκομαι εκτος Αθηνών.Σε πρώτη φάση το άκουσα σήμερα στο αυτοκίνητο μιας φίλης και μου άρεσε πολύ.Οντος το cd είναι μεστό και soul,αισθητική 60ς 70ς με τα 60ς σαφώς να υπερτερούν και με μια mid tempo διάθεση γενικότερα.Η φωνή της επίσης καλή.Αν κρίνω δε και απο τα γούστα της φίλης μου καταφέρνει να κάνει και crossover.
To rehab είναι άκρως ραδιοφωνικό και οτι πρέπει για μακρινές βόλτες με αυτοκίνητο.Το δεύτερο κομμάτι του cd είναι για μένα πολύ καλύτερο(μου διαφεύγει ο τίτλος τώρα).
Θα επανέλθω μόλις το ακόύσω προσεκτικά και ολοκληρωμένα στο σπίτι μου.
Πάντως το εξ'ωφυλλο του cd και το look της ίδιας είναι παντελώς άσχετο και εντελώς παραπλανητικό με το ηχητικό μέρος.

 

[MOUKIOUROUFIS KOSTAS]

Η φωνή είναι εντυπωσιακή, βλέπεις τη φωτό της νεαρής και δεν πιστεύεις στα αυτιά σου. Ακούγεται σαν διασταύρωση Νina Simone με Shirley Bassey..
Πραγματικά έχει φωνή από τα παλιά.
Ο δίσκος όμως συνολικά πάσχει αφόρητα. Πλατιάζει επικύνδυνα, οι συνθέσεις μετριότατες, το μόνο που σου μένει μετά την ακρόαση είναι η αίσθηση ότι κάπου, κάποτε, κάποια πιτσιρίκα έριξε μια σοβαρή ματιά στο παρελθόν (σπάνιο στις μέρες μας).
Το γεγονός επίσης ότι άπαντες οι "ψαγμένοι" σταθμοί το βαράνε από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα, με κρατάει ακόμα πιο μακριά..

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Συμφωνώ με τον Μουκ. Πρέπει να την αναλάβουν πιο περίεργοι τύποι για να αναδείξουν αυτό το διαμάντι.
Εάν έγραφε για π.χ. στην Tru Thoughts τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά.
Πάντως η μικρή το έχει εύκολα.

 

[petros_m]

+1

Δεν την βοηθουν ιδιαιτερα οι συνθεσεις αλλα κυριως η παραγωγη. Παντως, ολοι τους πετυχαν το σκοπο τους μιας και το αλμπουμ εχει μεγαλη επιτυχια.

 

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ]

Λοιπόν....το lp της Winehouse εμπεριέχει σε μοντέρνα ενορχήστρωση κομμάτια προσανατολισμένα στον soul ήχο της Motown με πινελιές doo-wop,swing ολίγον απο Sinatra αισθητική και με ένα διακριτικό φλερτάρισμα με το hip hop-nu jazz.Πάνω εκεί έρχεται να κάτσει η φωνή της Amy που εγώ προσωπικά δεν νομίζω οτι μοιάζει στην Shirley Bassey(στεντόρια κυκλοτική φωνή) για Nina Simone ναι ίσως θυμίζει ,όπως βέβαια γενικώς θυμίζει αρκετές κλασσικές soul τραγουδίστριες.Τελικώς στο love is a losing game τα καταφέρνει να βγάλει ένα λυρισμό και να δημιουργήσει στον ακροατή την υποψία οτι μάλλον την έχουν εγκλωβίσει.

Τι είναι λοιπόν αυτό που φταίει σε σας και σε εμένα τελικά?(πλην του οτι είμαστε μουρτζούφληδες και τα ψειρίζουμε όλα )
Ο συγκεκριμένος ήχος της soul της περιόδου 65 -70(που φαίνεται να προσανατολίζεται το lp σαν βάση) είναι πολύ συγκεκριμένης μουσικής φόρμας και επι της ουσίας είναι ο pop/soul mainstream της εποχής εκείνης.Άρα και εδώ δέχομαι κάθε αντίρρηση πάς να μεγαλουργήσεις χρησιμοποιόντας ένα ήχο που ακόμα και στην εποχή του δυσκολεύτηκε να μεγαλουργήσει και όταν κάποιες φορές αυτό συναίβει ήταν εξαιτίας της ερμηνείας που έδωσαν εκπληκτικές φωνές(Aretha Franklin,Betty Everett) ή έστω μιας pop φρεσκάδας τύπου Supremes Shirrelles που κατέκλεισε τα chart και έγινε μόδα.

Με εναλλακτικου τύπου στίχο και με την πρόθεση της(φτιαχτή η μή) να είναι και λίγο αλητάκι θε έπρεπε η ενορχήστρωση να πάει στα 70ς.Εκεί θα είχε τεράστιες δυνατότητες να αναδείξει και τον στίχο της αλλά και να δούμε και τις ενορχηστρώσεις απο άλλο μάτι.Το rehab πχ με τέτοιο στίχο θολώνει πάνω στο ηλιολουστο a la supremes ήχο.Άν έπαιζε με 70ς θα μπορούσε να κινηθεί απο street Funk τύπου James Brown(βουλώστε το όλοι έτσι είμαι εγώ) σε pshyhedelic funk(για να μυρίσει και λίγο αλκοόλ) ή fuzzy funk(για να βγάλει και λίγο τρέλα) η ακόμα και αργόσυρτο soul τύπου Isaac(για να γίνει αφηγηματικό).Πολλές πιλογές δηλαδή.

Ξέρω θα πείτε οτι είμαι κολλημένος με τα 70ς αλλά ναι έτσι είναι.

 

[Nikos F]

Ξέρω θα πείτε οτι είμαι κολλημένος με τα 70ς αλλά ναι έτσι είναι

yes it shows.... and i like it

 

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ]

Γιώργο είναι εμφανές ότι λείπει το funk στοιχείο. Του δρόμου.
Μάλλον μας πείραξε που αυτή η φωνή έχει πιο ιλουστρασιόν περιτύλιγμα από αυτό που της αξίζει.