Η σειρά ειναι διαμάντι. Μου θυμίζει έντονα τα βιβλία του Φίλιπ Κερ "H τριλογία του Βερολίνου".
Ειναι αυθεντικό, γήινο, αναλύει τους χαρακτήρες απόλυτα χωρίς φανφάρες και απουσιάζουν εντελώς οι κοινοτοπίες.
Τα πάντα είναι σε κορυφαίο επίπεδο, η σκηνή του γυμνού χοντρού επιθεωρητή ειναι σαν πίνακας ζωγραφικής.
Σε γενική αξιολόγηση μέχρι τώρα, είναι καλύτερο ακόμα και από τον πρώτο κύκλο του Fargo.
Ναι!
Πολύ καλό και το 5ο!
Έχει και σκηνή σε club στο τέλος με μουσική!
Το τραγουδάκι των τίτλων μου έχει κολλήσει o ρυθμός!