Φτάνω σε ένα στούντιακι που έχω μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του γκρούπ.
Νύχτα, υγρασία και στον πεζόδρόμο βλέπω μια φιγούρα να περπατάει παραπατώντας, χτυπώντας τον ώμο της στα ντουβάρια.
Προσπαθεί να μιλήσει, να ψελίσει κάτι, αλλά το μόνο που βγαίνει είναι κραυγές αγωνίας, σαν να ψάχνει κάποιον ή κάτι.
Φτάνωντας σχεδόν δίπλα της, βλέπουμε μια γυναίκα το πολύ 30 μαίων με το ένα χέρι τελείως στραβό και το άλλο να προσπαθεί να κρατήσει το βάρος του υπόλοιπου μισοτελειωμένου σώματος, προφανώς λόγω κάποιου είδους παραπληγίας.
Δακρυσμένη, απελπισμένη μα συνάμα αισιόδοξη γιατί πλησιάζει την προσωπική της όαση, ένα μεζεδοπωλείο που από οτι φάνηκε την ήξεραν.
Οι κραυγές σταματάνε όταν φτάνει επιτέλους, μετα τον προσωπικο της Γολγοθά.
Εμείς πηγαίναμε να παίξουμε μουσική....
Εμείς πηγαίναμε ανέμελοι σε κάτι που μπορεί να μην έχει σημασία.
Εμείς, εμείς, εμείς....
Μμμμ, ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί....μάλλον για να μας θυμίζουν ποιοί είμαστε, εμείς.
Που κολλάει το κομμάτι θα μου πείτε.
Το άκουγα γυρίζοντας σε αυτό που το αποκαλούν καθημερινότητα, μετά απο ένα σύντομο διάλλειμα μακριά της.
Είναι το μόνο κομμάτι απο την καλλιτέχνιδα που μου δημιουργεί ρίγος κάθε φορά που το ακούω.
Συγγνώμη αν μακρυγόρησα και σας σπατάλησα τον χρόνο απο την καθημερίνότητα σας.
Y.Γ Ααα ναι, όσοι δεν το ξέρουν οι καλλιτέχνιδα είναι η Bjork.
Νύχτα, υγρασία και στον πεζόδρόμο βλέπω μια φιγούρα να περπατάει παραπατώντας, χτυπώντας τον ώμο της στα ντουβάρια.
Προσπαθεί να μιλήσει, να ψελίσει κάτι, αλλά το μόνο που βγαίνει είναι κραυγές αγωνίας, σαν να ψάχνει κάποιον ή κάτι.
Φτάνωντας σχεδόν δίπλα της, βλέπουμε μια γυναίκα το πολύ 30 μαίων με το ένα χέρι τελείως στραβό και το άλλο να προσπαθεί να κρατήσει το βάρος του υπόλοιπου μισοτελειωμένου σώματος, προφανώς λόγω κάποιου είδους παραπληγίας.
Δακρυσμένη, απελπισμένη μα συνάμα αισιόδοξη γιατί πλησιάζει την προσωπική της όαση, ένα μεζεδοπωλείο που από οτι φάνηκε την ήξεραν.
Οι κραυγές σταματάνε όταν φτάνει επιτέλους, μετα τον προσωπικο της Γολγοθά.
Εμείς πηγαίναμε να παίξουμε μουσική....
Εμείς πηγαίναμε ανέμελοι σε κάτι που μπορεί να μην έχει σημασία.
Εμείς, εμείς, εμείς....
Μμμμ, ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί....μάλλον για να μας θυμίζουν ποιοί είμαστε, εμείς.
Που κολλάει το κομμάτι θα μου πείτε.
Το άκουγα γυρίζοντας σε αυτό που το αποκαλούν καθημερινότητα, μετά απο ένα σύντομο διάλλειμα μακριά της.
Είναι το μόνο κομμάτι απο την καλλιτέχνιδα που μου δημιουργεί ρίγος κάθε φορά που το ακούω.
Συγγνώμη αν μακρυγόρησα και σας σπατάλησα τον χρόνο απο την καθημερίνότητα σας.
Y.Γ Ααα ναι, όσοι δεν το ξέρουν οι καλλιτέχνιδα είναι η Bjork.
