1.Das Lebewohl (Les Adieux - The Farewell): Adagio - Allegro
2.Abwesenheit (L'Absence - The Absence): Andante espressivo
3.Das Wiedersehen (Le Retour - The Return): Vivacissimamente
O Βeethoven τήν συνέθεσε στά 1809-1810 στόν βομβαρδισμό τής Βιέννης απ´τον Ναπολέοντα,γεγονός πού τού προκάλεσε μεγάλη οργή αλλά και θλίψη γιατί ο καλός του φίλος Αρχιδούκας Ροδόλφος αναγκάστηκε νά εγκαταλείψει τήν πόλη.Μάλιστα ο Beethoven κατέβαινε συχνά στό υπόγειο ,κατά τήν διάρκεια τών βομβαρδισμών ,στην απέλπιδα προσπάθειά του νά περισώσει κάτι απ´τήν ολοένα μειούμενη ακοή του.
Εργο εντελώς εσωτερικό καί θεωρητικώς ''προγραμματικό'' μιάς και στίς παρτιτούρες του ο Beethoven σημειώνει τίς λέξεις πού παρατίθενται στην αρχή τού Θέματος..Επιπλέον εντελώς ειρωνικά γράφει καί στά Γαλλικά....
Μάλιστα πάνω απ´τίς τρείς πρώτες νότες σημειώνει χαρακτηριστικά :Le-be-Wohl,τίς τρείς δηλαδή συλλαβές τής λέξης ''αποχαιρετισμός'',πού μάλιστα αντιστοιχούν σέ ιδιαίτερα ''δραματικό''μουσικό τόνο.
Το αρχικό adagio θυμίζει πένθιμο εμβατήριο καί βουλιάζει κυριολεκτικά στήν τραγικότητα τού αποχωρισμού αλλά και τής αγωνίας άν ποτέ θά αλλάξουν τά πράγματα.
Η ιδιοφυής μετατροπή τού αρχικού adagio σέ Allegro τονίζει μιάν αισιοδοξία τού Συνθέτη ,οτι θά ξαναδεί τον φίλο του και ότι η ''συντριβή'' θάναι παροδική..
Θέμα ''ασταθές'' μουσικά,πού υποδηλώνει τίς εναλλαγές αισιοδοξίας καί απελπισίας τού συνθέτη..
Το Le-be-whol επανέρχεται ξανά και ξανά ,η αμφιβολία παραμένει καί οι δυό τελευταίες συγχορδίες θυμίζουν τό δυνατό κλείσιμο τής πόρτας μετά τον αποχαιρετισμό ,αλλά ουσιώδης απάντηση δέν δίνεται..
Το δεύτερο μέρος (Andante espressivo)αποτελεί μιάν δραματική μινιατούρα γεμάτη απο βαθειά συναισθήματα απώλειας και συντριβής,όπου κυριαρχεί η αγωνία σχετικά μέ τό μέλλον..
Ο Beethoven παρά τό οτι φαίνεται νά χρησιμοποιεί το ένα και μοναδικό θέμα σε παραλλαγές ,λίγο πρίν τό τέλος του,σχεδόν το αποδομεί μέ σκόρπιες ,απελπισμένες και ''περιφερόμενες '' νότες δείγμα τής εσωτερικής του κατάστασης..
Το τελευταίο μέρος ξεκινά μέ ένα πιανιστικό σφυροκόπημα γιά νά μετεξελιχθεί σέ μιά πιό χαρμόσυνη μελωδία ,οπου η αλλαγή τού τόνου τής προσδίδει μιά μάλλον δραματική χροιά ,πού μπορεί νά θεωρηθεί και ως ''κατάσταση έκπληξης'' καθώς η επιθυμία μοιάζει νά εκπληρώνεται καί ακολουθεί αυτή η τόσο οικεία ''συνομιλία'' μέ τον χαμένο φίλο ή τήν ''χαμένη κατάσταση'' πού μάς ειναι τόσο αναγκαία και απαραίτητη γιά να ξανανοιώσουμε ότι πατάμε σταθερά στην Γή...
Η σονάτα κλείνει τρυφερά και οι τελευταίες της νότες θυμίζουν κάτι απ´τό φινάλε τής Ποιμενικής ..........
Εργο διάρκειας 17 λεπτών περίπου μάς καθηλώνει μέσω τής μουσικής γραφής αυτής τής παγκόσμιας ιδιοφυϊας πού στην εποχή του άλλαξε τήν Μουσική και τήν έφερε χρόνια μπροστά ,μετασχηματίζοντάς την σέ μουσική απ´τόν Ανθρωπο γιά τήν Ανθρωπότητα..
Οι ερμηνείες πού ξεχωρίζω είναι τών Kempff καί Gilels..Προσωπικά θεωρώ τον Gilels αξεπέραστο έως σήμερα.
Στίς απώλειές μας,στίς επανευρέσεις μας,σέ οσα χάθηκαν και σέ όσα κερδήθηκαν στόν Κύκλειο Βιο μας ''μέ Φώς καί μέ Θάνατον ακαταπαύστως''(πώς έλεγε και ο Κάλβος)......................................
...........................................................................................................
2.Abwesenheit (L'Absence - The Absence): Andante espressivo
3.Das Wiedersehen (Le Retour - The Return): Vivacissimamente
O Βeethoven τήν συνέθεσε στά 1809-1810 στόν βομβαρδισμό τής Βιέννης απ´τον Ναπολέοντα,γεγονός πού τού προκάλεσε μεγάλη οργή αλλά και θλίψη γιατί ο καλός του φίλος Αρχιδούκας Ροδόλφος αναγκάστηκε νά εγκαταλείψει τήν πόλη.Μάλιστα ο Beethoven κατέβαινε συχνά στό υπόγειο ,κατά τήν διάρκεια τών βομβαρδισμών ,στην απέλπιδα προσπάθειά του νά περισώσει κάτι απ´τήν ολοένα μειούμενη ακοή του.
Εργο εντελώς εσωτερικό καί θεωρητικώς ''προγραμματικό'' μιάς και στίς παρτιτούρες του ο Beethoven σημειώνει τίς λέξεις πού παρατίθενται στην αρχή τού Θέματος..Επιπλέον εντελώς ειρωνικά γράφει καί στά Γαλλικά....
Μάλιστα πάνω απ´τίς τρείς πρώτες νότες σημειώνει χαρακτηριστικά :Le-be-Wohl,τίς τρείς δηλαδή συλλαβές τής λέξης ''αποχαιρετισμός'',πού μάλιστα αντιστοιχούν σέ ιδιαίτερα ''δραματικό''μουσικό τόνο.
Το αρχικό adagio θυμίζει πένθιμο εμβατήριο καί βουλιάζει κυριολεκτικά στήν τραγικότητα τού αποχωρισμού αλλά και τής αγωνίας άν ποτέ θά αλλάξουν τά πράγματα.
Η ιδιοφυής μετατροπή τού αρχικού adagio σέ Allegro τονίζει μιάν αισιοδοξία τού Συνθέτη ,οτι θά ξαναδεί τον φίλο του και ότι η ''συντριβή'' θάναι παροδική..
Θέμα ''ασταθές'' μουσικά,πού υποδηλώνει τίς εναλλαγές αισιοδοξίας καί απελπισίας τού συνθέτη..
Το Le-be-whol επανέρχεται ξανά και ξανά ,η αμφιβολία παραμένει καί οι δυό τελευταίες συγχορδίες θυμίζουν τό δυνατό κλείσιμο τής πόρτας μετά τον αποχαιρετισμό ,αλλά ουσιώδης απάντηση δέν δίνεται..
Το δεύτερο μέρος (Andante espressivo)αποτελεί μιάν δραματική μινιατούρα γεμάτη απο βαθειά συναισθήματα απώλειας και συντριβής,όπου κυριαρχεί η αγωνία σχετικά μέ τό μέλλον..
Ο Beethoven παρά τό οτι φαίνεται νά χρησιμοποιεί το ένα και μοναδικό θέμα σε παραλλαγές ,λίγο πρίν τό τέλος του,σχεδόν το αποδομεί μέ σκόρπιες ,απελπισμένες και ''περιφερόμενες '' νότες δείγμα τής εσωτερικής του κατάστασης..
Το τελευταίο μέρος ξεκινά μέ ένα πιανιστικό σφυροκόπημα γιά νά μετεξελιχθεί σέ μιά πιό χαρμόσυνη μελωδία ,οπου η αλλαγή τού τόνου τής προσδίδει μιά μάλλον δραματική χροιά ,πού μπορεί νά θεωρηθεί και ως ''κατάσταση έκπληξης'' καθώς η επιθυμία μοιάζει νά εκπληρώνεται καί ακολουθεί αυτή η τόσο οικεία ''συνομιλία'' μέ τον χαμένο φίλο ή τήν ''χαμένη κατάσταση'' πού μάς ειναι τόσο αναγκαία και απαραίτητη γιά να ξανανοιώσουμε ότι πατάμε σταθερά στην Γή...
Η σονάτα κλείνει τρυφερά και οι τελευταίες της νότες θυμίζουν κάτι απ´τό φινάλε τής Ποιμενικής ..........
Εργο διάρκειας 17 λεπτών περίπου μάς καθηλώνει μέσω τής μουσικής γραφής αυτής τής παγκόσμιας ιδιοφυϊας πού στην εποχή του άλλαξε τήν Μουσική και τήν έφερε χρόνια μπροστά ,μετασχηματίζοντάς την σέ μουσική απ´τόν Ανθρωπο γιά τήν Ανθρωπότητα..
Οι ερμηνείες πού ξεχωρίζω είναι τών Kempff καί Gilels..Προσωπικά θεωρώ τον Gilels αξεπέραστο έως σήμερα.
Στίς απώλειές μας,στίς επανευρέσεις μας,σέ οσα χάθηκαν και σέ όσα κερδήθηκαν στόν Κύκλειο Βιο μας ''μέ Φώς καί μέ Θάνατον ακαταπαύστως''(πώς έλεγε και ο Κάλβος)......................................
...........................................................................................................
Last edited:
