Big Bang

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

H μουσική κοντσερτάντε για πιάνο του Tchaikovsky

Το 1ο κονσέρτο για πιάνο του Tchaikovsky, ήταν πάντα, για μένα, η ακουστική ενσάρκωση του Big Bang. Πρόκειται, στην ουσία, για μία ραψωδική λαίλαπα, ένα πινγκ-πόνγκ από έντονα συγκινησιακά κοντράστ, ένα ιλιγγιώδες παιχνίδι ανάμεσα στο φώς και το σκοτάδι, τον πυρετώδη ενθουσιασμό και τη σπαρακτική μελαγχολία – σκέτο ντελίριο και σλάβικη υστερία, βεβιασμένη, μεγαλειώδης, επιβλητική και πέρα για πέρα μαγευτική. Τη μια στιγμή ακούς τις δολοπλοκίες του πιάνου με την ορχήστρα, με τα θέματα να φωτίζονται από πολλές οπτικές γωνίες, διαδοχικά και σε σε κατάσταση βρασμού κι αμέσως μετά σε κατακρημνίζει σε βάραθρα καταθλιπτικής εσωτερικής ενατένισης, μ ένα αφηγηματικό τραγούδι νοσταλγικό και γεμάτο από λαϊκά θέματα. Από πολλούς θεωρείται το απόλυτο ρομαντικό κονσέρτο για πιάνο. Οι απαιτήσεις του από τον εκτελεστή είναι αβυσσαλέες. Πέρα από την απαστράπτουσα εκτυφλωτική δεξιοτεχνία, ο σολίστ πρέπει συνέχεια να αλλάζει πρόσωπα σαν μάσκες. Δεν θυμάμαι ποιός είχε πεί ότι “αυτό ειδικά το έργο, για να αποδοθεί σωστά, χρειάζεται έναν πιανίστα με εκρηκτικό ταμπεραμέντο που να είναι θρασύς, ξεδιάντροπος και, ταυτόχρονα, ένας πολύ πειστικός κλαψιάρης”.

Η μοναδική Martha Argerich έχει σφραγίσει αυτό το κονσέρτο -όπως άλλωστε και το 2ο Prokofiev και το 3ο Rachmaninov- κάθε φορά που αναμετρήθηκε μαζί του, είτε με συνοδεία του Charles Dutoit, είτε με του Kondrashin, είτε με αυτή του Claudio Abbado. Ερμηνείες κυριολεκτικά σκαλισμένες σε βράχο.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Από τά μεγαλύτερα ´ρομαντικά´έργα τού 19ου αιώνα,πού απαιτεί τιτάνια δεξιοτεχνία.
Κάτω από τήν επιφάνειά του κρύβονται ουκρανικές και γαλλικές λαϊκές μελωδίες...
Πολλοί μουσικοκριτικοί βρίσκουν παράλληλες επιδράσεις από τόν Schumann.
Εχει εκφραστεί επίσης η απορία πώς και ο συνθέτης ουδέποτε επαναφέρει στό κοντσέρτο τήν αρχική μαγευτική μελωδία.
Η Martha όντως τό ´κατέχει´τό έργο..Καί μέ Abbado και μέ Kodrashin είναι συναρπαστική..Ισως νά τήν προτιμώ περισσότερο μέ τόν Kodrashin..Σέ αυτή τήν ζωντανή μυσταγωγία μένεις ενεός,στόν θυελλώδη τρόπο πού αποδίδει τό κοντσέρτο...
Αξίζουν αναφοράς τρείς ακόμα εκτελέσεις.
Η πρώτη έρχεται από τά 1941.Καί αφορά στήν θρυλική συνεργασία Toscanini-Horowitz.Μιά ακόμα θυελλώδης ανάγνωση τού κοντσέρτου,που ακόμα καί σήμερα κρατά επάξια τ'ην μουσική σημασία της..Υπάρχει στήν Naxos Historical.Μαζί μέ τήν επίσης συγκλονιστική ´Παθητική´.
Eπίσης η Hyperion τό 1993 εξέδοσε τό έργο μαζί μέ τό αντίστοιχο τού Scriabin..
Πιανο ο Nikolai Demidenko καί τήν Συμφωνική τού B.B.C.τήν διευθύνει ο Lazarev.
Eρμηνεία ´σλάβικη´μεγάλης καθαρότητας..
Και τέλος πολύ καλός είναι στήν Ε.Μ.Ι ο Gavrilov υπό τήν διεύθυνση τού Muti.
Aντιθέτως σχεδόν απογοητευτικός είναι ο Richter υπό τόν Karajan....

Y.Γ.
Στό 3ο Rach πάντως ανταγωνίζονται επαξίως τήν Martha καί ο Gilels αλλά και ο Byron Janis

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Καλή και πολύ αγαπητή η Μάρθα - την έχω σε κυριλέ βινύλιο με Ντιτουά - αλλά για να επιβεβαιώσω την - κατά Κώστα - φήμη μου, ορίστε τα ιερά τέρατα, Ταλμούδ, Κοράνι και όλοι οι Προφήτες μαζί: :worshippy:

Καμία σχέση με την κατά 3 χρόνια μεταγενέστερη ηχογράφηση του Ρίχτερ με τον Κάραγιαν, με τον οποίο δεν απέκτησαν ποτέ καλή χημεία. Αυτή εδώ θέτει στάνταρτς. :lehrer:

 

[Σπύρος Σούρλας]

Aυτή τήν θέλω ´σύντροφε´.

 

[Δαμιανός Δημητριάδης]

Aυτή τήν θέλω ´σύντροφε´.

Μετά χαράς! :ernaehrung004: Αγοράστηκε ένα Σάββατο τη δεκαετία του '90 από πανέρι ρωσίδας πλανόδιας πωλήτριας στη λαϊκή του Νέου Κόσμου.

Ρε, μήπως να περάσω μια βόλτα από 'κει και σήμερα; Πάω κατά 'κει...

 

[Δημοκηδής]

Σ' αυτή την λαϊκή ψώνιζα επί 10 χρόνια και το μόνο που βρήκα ήταν κάτι εναλλακτικά ραπανάκια.

τι τυχερός ήσουν βρε Ντέμιαν

εννοείται ότι πρέπει να αφαλιστεί....

 

[Charles-Marie-Widor]

Τι κριμα που ειχα εκπατριστει πριν αρχισει η εν λογω λαικη αγορα.
Αλλοιως εμενα και μενω οταν επισκεπτομαι σαν τουριστας πλεον την Ελλλαδα, μονο 100 μετρα μακρυα της....