Πολύ καλή, κλασικό στυλ Blomkamp που ενώ είχα ξενερώσει με την πρώτη θέαση του D9 τώρα έχει αρχίσει να μου αρέσει. Οκ τα μηνύματα που περνάει δεν χρειάζονται και ιδιαίτερη ανάλυση αλλά ίσως να σκεφτούν λίγο περισσότερο οι μικρές ηλικίες... Ευχάριστη χωρίς πολλά πολλά.
Σε σύγκριση με το Ex Machina που είδα μετά, καλύτερη. Πάνω κάτω τα ίδια αλλά περασμένα με άλλο στυλ. Εαν είχε προσεχθεί περισσότερο το ΕΜ θα ήταν σκάλες ανώτερο ΙΜΟ.
To Εx Μachina προβαλει την AI με ορους γενους (θυληκο-αρσενικο).
Το Chappie προβαλλει την AI με ορους κατοικιδιου (η εστω, βρεφους).
ΜΗΝ συγκρινεται ανομοια πραγματα, μονο και μονο επειδη εμπιπτουν κατω απο τον γενικο ορο ... A.I.
Ειναι εντελως διαφορετικες προσεγγισεις στα δυο αυτα εργα. Και ως ενα σημειο απευθυνονται και σε
διαφορετικα ηλικιακα target group. Το Chappie θελει να το δεις ως παιδι (η εστω, χαζομπαμπας).
Το Ex Machina αξιωνει να το δεις ως εφηβος(-παρορμητικος) με μια ελαχιστη εφεση στον αισθησιασμο.
... και το Interstellar απαιτει να το δεις ως μαθητευομενος μαγος που ριχνει και λιγα μαθηματικα στο τσουκαλι
ενω το Prometheus ως γενετιστης που του αφαιρεθηκε η αδεια επειδη συλληφθηκε να βλεπει Frankestein ταινιες.
Φυσικά και θα τα συγκρίνω. Ταινίες είναι και οι 2, όπως επίσης και οι 2 αναφέρονται στην ΤΝ. Η βαθμολογία, ως ξερό νούμερο αλλά και ως άποψη του καθενός, αναφέρεται σε κάθε ταινία ως συνολική εντύπωση. Και ως αυτό βάζω το Chappie πάνω απο το ΕΜ. Το ευχαριστήθηκα λίγο περισσότερο γιατί μου έδωσε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Το ΕΜ όπως έγραψα και στο αντίστοιχο νήμα μου φάνηκε ημιτελές, ή έστω, πρόχειρα τελειωμένο.
Τώρα, για το αν η προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική, δεν διαφωνώ.
Το πρώτο βάζει την αθωότητα και την ανιδιοτέλεια μπροστά, το δεύτερο την πονηριά και το οτι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Στο τέλος όμως και οι 2 ταινίες έχουν ως συμπέρασμα ένα σκοπό: την επιβίωση.
Nαι .... αν τα ζυγισεις ως προς τον τελικο σκοπο τους, και τα δυο (ΤΝ) λαχταρουν την επιβιωση τους.
Ομως, εχω την εντυπωση οτι η ζωη ειναι ενας δρομος και οχι ξερα, σκετα, νετα ... η καταληξη, το τερμα.
Αλλες πιθανοτητες επιβιωσης (και δρομο) εχει μια ΤΝ με θωρια φωτομοντελου ... και αλλη ενος τενεκε !
Πρεπει να την δεις σαν απλη διασκέδαση χωρις να ψαξεις να εμβαθυνεις την μεταφυσικη ερωτηση της συνειδησης και της ατομικότητας που ειναι καπως πανηγυρτζιδικη και αρπα κολα.
Τελικά το μονο ενδιαφέρον για μενα ειναι κυριως ο υποκοσμος του Γιχανεσμπουργκ.
Οι χαρακτηρες παρα ταυτα φτωχοι εως καρικατουρες.
Ρομποτ και μητρικη στοργη...οχι οτι με χαλασε, αντιθετα, αλλα δεν την πηρα σοβαρά.
Το ρομποτ μου θυμησε ένα υβριδιο ανάμεσα στο ενα απο τα ρομποτ του σταργουορς το αλλο το πλάσμα που ειχε αυτια σαν κουνελι (απο την ιδια σαγκα) και κατι απο ρομποκοπ.
Βεβαια καμμια ομοιότητα με ρομποκοπ γιατι στο ένα προκειται για επαναφερόωμενη ανθρωπινη συνειδηση/νοημοσυνη ενω στο άλλο για μηχανικη "υπαρξη".
Την ειδα μοως ως το τελος ...ειμαι καλοπροαιρετο κοινό :cool4::beatnik2::nounder:
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.