Μόλις είδα το 1 επεισόδιο και το λιγότερο που μπορώ να το χαρακτηρίσω εκτός από εξαιρετικό είναι σοκαριστικό και λυπηρό. Βλέποντας του πως έδειχναν τις αντιδράσεις του κόσμου που πολύ πιθανόν να μην είχαν διαφορές και που αντίκρυζαν το θάνατο κατάματα, άλλοι με χαρά και άλλοι με απορία είναι κάτι που απλά μένεις άφωνος βλέποντας το.
Πως να το πεις;
Αθωότητα;
Κανείς ως τότε δεν ήξερε το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να φέρει ενα πυρηνικό ατύχημα.
Αλλα χρόνια ,άλλες κοινωνίες , άλλες νοοτροπίες.
Το ξέρετε πως μετά το μπαζωμα του αντιδραστήρα 1500 κάτοικοι των χωριών που είχαν εκκενωθεί ξανά γύρισαν στα σπίτια τους και έζησαν την ζωή τους και μάλιστα κάποιοι ως τα βαθιά τους γεράματα;
Γιατί γύρισαν όμως;
Η περιοχή καλύπτεται με μεγάλες εκτάσεις απο δάση.
Υπολογίζεται πως το 60% των περιοχών αυτών είναι γεμάτα από δεντρα και φύση.
Οι άνθρωποι που έζησαν χρόνια ή και μια ζωή δεν άντεξαν τον ρυθμό και το θόρυβο των μεγαλύτερων πόλεων και τελικά εκατοντάδες από αυτούς ξανά γύρισαν στα σπίτια τους.
Το ακόμα πιο ειρωνικό είναι πως με την φύγει του ανθρώπου η περιοχή έγινε ησυχαστηριο για πολλά ζώα που πολλαπλασιαστηκαν και ζούνε την ευτυχία της μη παρουσίας του ανθρώπου σε μια περιοχή που πρόλαβε όμως να καταστρέψει.