Έσυρα τις πρώτες λέξεις απ’ το ανεκτίμητο ξύλινο σεντούκι κάτω απ' την κουκέτα του κελιού μου σφαλισμένο
σε κάποιες από δαύτες άξιζε τον κόπο ν’ ακουμπήσω ...αυτές που τώρα πια νογάω καλλίτερα, που μου ταίριαξαν μαθές...
ίσως πολιο-ειπωμένες, πολιο-τραγουδισμένες, χιλιογραμμένες....μα κάθε φορά μόνον με άλλη ένταση, με άλλο μέτρο, με άλλη δικαιολογία, με άλλη ωριμότητα...αρκετές να στάξουν το έντονο άρωμα της μικρής... μα δυνατής παράλληλης πορείας...
Από καρδιάς ΦΙΛΕ ΙΩΑΝΝΗ Χρόνια πολλά
το νέο ταξίδι σου με την ΑΝΝΑ να είναι το ίδιο συναρπαστικό με αυτό που σε λίγο ευλαβικά θα αποθέσετε στο ανεκτίμητο σεντούκι των δικών σας αναμνήσεων...να βρείτε ξανά το γνώριμο βηματισμό σας στις μικρές και μεγάλες αναζητήσεις σε αυτή την πανέμορφη περιπέτεια της ζωής..