Το “Conquistador” είδε το φως αυτού του κόσμου το 1966 , τον Οκτώβριο . Το "Conquistador" είναι πράξη με πνευματικές συνέπειες . Η σχέση ακροατού και μουσικής εδώ είναι αντίστοιχη της σχέσης του μέχρι χθες μέσου , συνετού , εγκλωβισμένου ανθρώπου με την απελευθέρωση του άγριου , ζωώδους σεξουαλικού ενστίκτου , όταν αυτός πετάει από πάνω του , ξεφορτώνεται μια και καλή τις συμβατικότητες με τις οποίες έχει ζήσει την ζωή του έως σήμερα .
Ως εκ τούτου είναι δρόμος χωρίς γυρισμό. Όταν βουτήξεις στα νερά της απόλυτης ελευθερίας και ηδονής , δεν μπορείς , επιστρέφοντας ,έξω , να είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Ενδεχομένως η τωρινή επιφάνεια να είναι παρόμοια με την πρότερη . Όμως η αλλαγή είναι εσωτερική και μόνιμη .
Το "Conquistador" είναι η απόλυτη αμαρτία . Ακόμα χειρότερα είναι και η αίρεση όταν ως τέτοια νοείται η προσέγγιση της γνώσης που συναντά την ελευθερία , καθώς διασταυρώνεται με τον έρωτα και την ηδονή και απελευθερώνει το ένστικτο .Αυτό που δεν γνωρίζεις ότι υπήρχε μέσα σου σήμερα είναι παρόν , ελεύθερο και κυριαρχικό . Ενδεχομένως να είναι το Θηρίο της Αποκάλυψης . Ενδεχομένως να είναι η επαφή με τις ανομολόγητες πτυχές της Υπαρξης . Ενδεχομένως να είναι η Κόλαση και το καθαρτήριο .
Η ουσία είναι ότι μόλις καταφέρεις να μπείς μέσα , είσαι σημαδεμένος δια παντός . Για ορισμένους , λίγους , ίσως αυτό να είναι ο Σκοπός , ο Παράδεισος .
Τέτοια μουσική την αντιλαμβάνεσαι , υπό την προϋπόθεση πως θα αφήσει τις προκαταλήψεις του στον προθάλαμο . Και όχι μόνο . Θα πρέπει να αλλάξεις και την οπτική σου.Mea culpa ( ***** )
ΥΓ. Για την ιστορία : Bill Dixon - Trumpet / Limmy Lyons - alto sax / Henry Grimes & Alan Silva - Bass / Cecil taylor-piano / Andrew Cyrille- drums
Ως εκ τούτου είναι δρόμος χωρίς γυρισμό. Όταν βουτήξεις στα νερά της απόλυτης ελευθερίας και ηδονής , δεν μπορείς , επιστρέφοντας ,έξω , να είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Ενδεχομένως η τωρινή επιφάνεια να είναι παρόμοια με την πρότερη . Όμως η αλλαγή είναι εσωτερική και μόνιμη .
Το "Conquistador" είναι η απόλυτη αμαρτία . Ακόμα χειρότερα είναι και η αίρεση όταν ως τέτοια νοείται η προσέγγιση της γνώσης που συναντά την ελευθερία , καθώς διασταυρώνεται με τον έρωτα και την ηδονή και απελευθερώνει το ένστικτο .Αυτό που δεν γνωρίζεις ότι υπήρχε μέσα σου σήμερα είναι παρόν , ελεύθερο και κυριαρχικό . Ενδεχομένως να είναι το Θηρίο της Αποκάλυψης . Ενδεχομένως να είναι η επαφή με τις ανομολόγητες πτυχές της Υπαρξης . Ενδεχομένως να είναι η Κόλαση και το καθαρτήριο .
Η ουσία είναι ότι μόλις καταφέρεις να μπείς μέσα , είσαι σημαδεμένος δια παντός . Για ορισμένους , λίγους , ίσως αυτό να είναι ο Σκοπός , ο Παράδεισος .
Τέτοια μουσική την αντιλαμβάνεσαι , υπό την προϋπόθεση πως θα αφήσει τις προκαταλήψεις του στον προθάλαμο . Και όχι μόνο . Θα πρέπει να αλλάξεις και την οπτική σου.Mea culpa ( ***** )
ΥΓ. Για την ιστορία : Bill Dixon - Trumpet / Limmy Lyons - alto sax / Henry Grimes & Alan Silva - Bass / Cecil taylor-piano / Andrew Cyrille- drums