Contrastes

17 June 2006
14,350
61Ov8md7aWL._SS500_.jpg


Martial Solal & The Danish Radio Jazz Orchestra: Contrastes – The Jazzpar Prize (Storyville CD – 1999)

Βαθυστόχαστη και φιλοπαίγμων, άκρως προκλητική και ευμετάβλητη μουσική, γεμάτη εκπλήξεις και κοντράστ, ποτέ δεν γίνεται ρουτίνα και είναι επεισοδιακή, γεμάτη περίπλοκες εσωτερικές φωνές. Παράξενη, έντονα καρκευμένη με ιδιόρρυθμες νοστιμιές, συχνά σου κλείνει το μάτι και υπαινίσσεται ‘λύσεις’ που ποτέ δεν σου δίνει: τίποτα δεν καταλήγει εκεί που νόμιζες, η έκπληξη παραμονεύει διαρκώς. Ο Γάλλος είναι ολοτρίγυρα σ αυτό το εκπληκτικό πανηγύρι: γαλουχημένος με το swing αλλά ταυτόχρονα γνωρίζει τον Ravel και τον Debussy σαν την παλάμη του - στήνει ένα Βακχικό διόραμα γεμάτο πυροτεχνήματα: υψηλή πιανιστική ανελέητα εφευρετική, τόσο sui generis που σου φέρνει στο νού παραλληλισμούς με τον Chopin ή τον Scriabin: αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα θέματα, αλλόκοτες μελωδίες, εκκεντρικές τροχιές, σπειροειδείς αρμονίες που χορεύουν γύρω από αταβιστικά θέματα. Είναι πολυλογάς, θριαμβολογεί ασυστόλως, δεν φοβάται να παραδοθεί στην πιο έξαλλη δεξιοτεχνική χαρά. Η ορχήστρα κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα: τον σιγοντάρει, συνδιαλέγεται μαζί του, τον κοντράρει, ξεχύνεται αφηνιασμένη στους αρμονικούς δαίδαλους, σαν φορτηγό με καμμένα φρένα.
Τα δύο κομμάτια piano trio -Mads Vinding μπάσσο, Daniel Humair τύμπανα- εκτοξεύουν το άλμπουμ στην στρατόσφαιρα.

Βασικός δίσκος μοντέρνας τζάζ: ευφυέστατη μουσική για προσεκτικούς και βαθείς ακροατές. Ρητώς για περαιτέρω μελέτη.
 
17 June 2006
14,350
Μέχρι το 1920, οι 5 μεγάλοι συνθέτες που σκέφτονταν πιανιστικά και, σε σχέση πάντα με την εποχή τους, ήταν sui generis, ήταν οι Scarlatti, Schumann, Chopin, Debussy και Scriabin.
Μετά απ αυτούς, ήρθε ο Thelonious Monk.
Και μετά τον Monk...η πλυμμήρα.