- 17 June 2006
- 14,350
Credo – Beethoven, Part, Corigliano – Helene Grimaud, Swedish Radio Symphony Orchestra & Choir, Esa-Pekka Salonen (DG CD)
Η ερμηνεία στη Σονάτα νο. 17 op. 31 νο.2 -Tempest- του Beethoven, είναι υποδειγματική: γεμάτη χρώματα και φωτισμούς, ένταση, φαντασία και μιά αίσθηση αυτοσχεδιασμού. Η Φαντασία για Πιάνο, Χορωδία και Ορχήστρα op. 80, πολύ εντυπωσιακή, με πεντακάθαρη άρθρωση και την ορχήστρα γεμάτη σφρίγος, να συνδιαλέγεται με την πιανίστρια. Το Credo, του Arvo Part, δεν είναι από τις πιο πετυχημένες συνθέσεις του και, στ αυτιά μου τουλάχιστον, ηχεί σαν ένα μέτριο κολάζ. Αλλά η “Φαντασία σ ένα ostinato για σόλο πιάνο” του Corigliano, είναι από μόνη της αρκετή για να αποκτήσει κανείς αυτό το πολύ καλό άλμπουμ. Το αρμονικό σύμπαν του John Corigliano είναι εκρηκτικό, μίγμα επιθετικότητας και φινέτσας, τολμηρό, πρωτότυπο, κυριολεκτικά μαγικό. Το κομμάτι είναι ένα ταξίδι σ ένα κόσμο που θυμίζει τον Scriabin: γραφή συγκινησιακά σχεδόν αφόρητη και σε μόνιμη ηχοχρωματική μέθη, με έντονες αντιθέσεις στα tempi, κρυστάλλινα διάφανη και γεμάτη αιχμές, μόνιμα επιρρεπής στο ντελίριο. Απαγγελία ρευστή και λίγο παρατραβηγμένη, ένα αίνιγμα που σε κοψοχολιάζει, με τη λύση να κάνει την εμφάνισή της στο τέλος: μιά σπουδή πάνω στο αργό β’ μέρος της 7ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Σε κερδίζει αμέσως, με τους όρους της. H τονικότητα περνάει σε δεύτερο πλάνο: εδώ μετράει πάνω απ όλα το πύρινο ταμπεραμέντο, η εκστατικότητα της έκφρασης. Αλλά η μαστοριά της πιανίστριας είναι τέτοια που το θράσος του συνθέτη δεν σε τρομάζει καθόλου.
