Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Deutsche Grammophon goes techno !!!!!
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 708697" data-attributes="member: 79"><p><img src="http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drl800/l846/l84676ggf75.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p><p></p><p><span style="font-family: 'Times New Roman'"><span style="font-size: 12px"><strong>Deutsche Grammophon Recomposed by Carl Craig and Moritz Von Oswald ( 2008 ) </strong> ( DG/ Universal) </span></span></p><p></p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">«Η πρώτη ρυθμική λούπα στην ιστορία της κλασσικής μουσικής είναι το drum pattern του Bolero του Maurice Ravel πάνω στο οποίο χτίζεται το θέμα της μελωδίας». </span></span></p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Κάπως έτσι φέρεται να υποστηρίζει ο <strong>Moritz Von Oswald </strong>και ενδεχομένως η «αναδόμηση» - recomposition λέγεται εδώ – των κομματιών μεγάλων συνθετών της κλασσικής μουσικής , να έγκειται ακριβώς σε αυτό , στην πρωτόγνωρα νέα , σχεδόν προκλητική και για άλλους ιερόσυλη , οπτική , που εισάγεται εν προκειμένω με την σειρά “<strong>Deutsche Grammophon Recomposed</strong>” όπου διάφοροι σύγχρονοι δημιουργοί , εφορμούν στα συρτάρια της μεγάλης εταιρίας , ξεσκαλίζουν ηχογραφήσεις και αφού τις περάσουν απ’ ό,τι περίεργο , ανορθόδοξο και «διεστραμμένο» treatment μπορεί να φανταστεί κανείς , οικοδομούν ένα νέο έργο. </span></span></p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με διασκευές , ούτε με διάφορες εμπορικές κουτοπονηριές όπου κομμάτια κλασσικά , μεταφέρονταν στην σύγχρονη εποχή , προσθέτοντας ένα , συνήθως βαρετό και μονότονο beat , ως μοντέρνο χαλί , πάνω στο οποίο κυριαρχούσαν αναλλοίωτες οι κλασσικές συνθέσεις . Εδώ έχουμε κανονικό sampling , όπου το «παλιό» , το υφιστάμενο τμήμα , υπόκειται σε τέτοιο κόψιμο και ράψιμο , σε τέτοια διαστρέβλωση ( τονική , χρονική ) ώστε το «νέο» να είναι πράγματι καινούργιο .</span></span></p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Ο <strong>Carl Craig </strong>, ιδιοφυές τέκνο της σκηνής του Detroit techno και ο <strong>Moritz Von Oswald </strong>, παίρνουν στα χέρια τους ηχογραφήσεις της DG υπό τον <em>Herbert Von Karajan </em>, εκτελέσεις των <strong>Bolero </strong>και <strong>Rhapsodie Espagnole </strong>του Ravel καθώς και των <strong>Pictures at an Exhibition </strong>του Μussorgski ( απαραίτητα σε 16 tracks ) και προβαίνουν στο αδιανόητο : Εκκινούν από το Bolero ( <strong>Movement 1</strong> )και το λουπαρισμένο πλέον ρυθμικό του μέρος και καταλήγουν σταδιακά μέσα από 4 μακροσκελή μέρη και με μια λογική εσωτερική που τουλάχιστον στ’ αυτιά μου φαντάζει πλήρης συνοχής , σε μία ξέφρενη , απόλυτα καθαρτική και αχαλίνωτα χορευτική λούπα ( <strong>Movement 4</strong> ) για να επανέλθουν μετά από ένα αμπιεντοειδές Interlude ( το δεύτερο μετά το εισαγωγικό ) στο καθηλωτικό <strong>Movement 5</strong> , το αποκορύφωμα του δίσκου , αυτό που εκφράζει απόλυτα την υπαρξιακή αγωνία του σημερινού homo digitalis απέναντι στο ελεγειακό παρελθόν του , κλείνοντας με το έκτο και τελευταίο μέρος τον φόρο τιμής του τελευταίου απέναντι στο χθες .</span></span></p><p><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Times New Roman'">Για μένα , ό,τι πιο ενδιαφέρον άκουσα φέτος . </span></span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 708697, member: 79"] [IMG]http://image.allmusic.com/00/amg/cov200/drl800/l846/l84676ggf75.jpg[/IMG] [FONT="Times New Roman"][SIZE="3"][B]Deutsche Grammophon Recomposed by Carl Craig and Moritz Von Oswald ( 2008 ) [/B] ( DG/ Universal) [/SIZE][/FONT] [SIZE="3"][FONT="Times New Roman"]«Η πρώτη ρυθμική λούπα στην ιστορία της κλασσικής μουσικής είναι το drum pattern του Bolero του Maurice Ravel πάνω στο οποίο χτίζεται το θέμα της μελωδίας». Κάπως έτσι φέρεται να υποστηρίζει ο [B]Moritz Von Oswald [/B]και ενδεχομένως η «αναδόμηση» - recomposition λέγεται εδώ – των κομματιών μεγάλων συνθετών της κλασσικής μουσικής , να έγκειται ακριβώς σε αυτό , στην πρωτόγνωρα νέα , σχεδόν προκλητική και για άλλους ιερόσυλη , οπτική , που εισάγεται εν προκειμένω με την σειρά “[B]Deutsche Grammophon Recomposed[/B]” όπου διάφοροι σύγχρονοι δημιουργοί , εφορμούν στα συρτάρια της μεγάλης εταιρίας , ξεσκαλίζουν ηχογραφήσεις και αφού τις περάσουν απ’ ό,τι περίεργο , ανορθόδοξο και «διεστραμμένο» treatment μπορεί να φανταστεί κανείς , οικοδομούν ένα νέο έργο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με διασκευές , ούτε με διάφορες εμπορικές κουτοπονηριές όπου κομμάτια κλασσικά , μεταφέρονταν στην σύγχρονη εποχή , προσθέτοντας ένα , συνήθως βαρετό και μονότονο beat , ως μοντέρνο χαλί , πάνω στο οποίο κυριαρχούσαν αναλλοίωτες οι κλασσικές συνθέσεις . Εδώ έχουμε κανονικό sampling , όπου το «παλιό» , το υφιστάμενο τμήμα , υπόκειται σε τέτοιο κόψιμο και ράψιμο , σε τέτοια διαστρέβλωση ( τονική , χρονική ) ώστε το «νέο» να είναι πράγματι καινούργιο . Ο [B]Carl Craig [/B], ιδιοφυές τέκνο της σκηνής του Detroit techno και ο [B]Moritz Von Oswald [/B], παίρνουν στα χέρια τους ηχογραφήσεις της DG υπό τον [I]Herbert Von Karajan [/I], εκτελέσεις των [B]Bolero [/B]και [B]Rhapsodie Espagnole [/B]του Ravel καθώς και των [B]Pictures at an Exhibition [/B]του Μussorgski ( απαραίτητα σε 16 tracks ) και προβαίνουν στο αδιανόητο : Εκκινούν από το Bolero ( [B]Movement 1[/B] )και το λουπαρισμένο πλέον ρυθμικό του μέρος και καταλήγουν σταδιακά μέσα από 4 μακροσκελή μέρη και με μια λογική εσωτερική που τουλάχιστον στ’ αυτιά μου φαντάζει πλήρης συνοχής , σε μία ξέφρενη , απόλυτα καθαρτική και αχαλίνωτα χορευτική λούπα ( [B]Movement 4[/B] ) για να επανέλθουν μετά από ένα αμπιεντοειδές Interlude ( το δεύτερο μετά το εισαγωγικό ) στο καθηλωτικό [B]Movement 5[/B] , το αποκορύφωμα του δίσκου , αυτό που εκφράζει απόλυτα την υπαρξιακή αγωνία του σημερινού homo digitalis απέναντι στο ελεγειακό παρελθόν του , κλείνοντας με το έκτο και τελευταίο μέρος τον φόρο τιμής του τελευταίου απέναντι στο χθες . Για μένα , ό,τι πιο ενδιαφέρον άκουσα φέτος . [/FONT][/SIZE] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Deutsche Grammophon goes techno !!!!!
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…