O γιος του Anthony Perkins βγαζει εναν απο τους δισκους της χρονιας. Μου φερνει στο νου τον Damien Rice, τον Ryan Adams αλλα και τον Sufjan Stevens. Εντιμη ακουστικη ποπ σε μελαγχολικο μοτιβο, εμπλουτισμενη με αρκετα οργανα και με απλη παραγωγη.
Το ενα κομματι ειναι καλυτερο απο το αλλο.
Ευκολα πανω απο 7/10.