Φωτογραφία μακράς έκθεσης (long exposure)
- Thread starter Anon
- Start date
Σ ευχαριστώ! Έχεις δίκιο, ασχολήθηκα μαζί του αλλά κάπου χάθηκα και βγήκε στραβός. Θα τον διορθώσω
Απάντηση: Re: Φωτογραφία μακράς έκθεσης (long exposure)
Προσοχή γιατί αν αλλάξεις την φωτό στο Flickr δεν αλλάζει αυτόματα εδώ, οπότε μένει κενή η δημοσίευση, σου έχω λοιπόν διαγράψει την φωτογραφία αφο6 την επεξεργάστηκες και δεν εμφανίζεται πια στο νήμα και πρέπει να την ξανανεβάσεις.
Προσοχή γιατί αν αλλάξεις την φωτό στο Flickr δεν αλλάζει αυτόματα εδώ, οπότε μένει κενή η δημοσίευση, σου έχω λοιπόν διαγράψει την φωτογραφία αφο6 την επεξεργάστηκες και δεν εμφανίζεται πια στο νήμα και πρέπει να την ξανανεβάσεις.
Ναι όντως τον έκαψε. Πάντως για 45 δευτερόλεπτα λήψη και ακριβώς απέναντι που τον είχα, προσωπικά έμεινα ευχαριστημένος από το πόσο "λίγο" (για μένα) τον έκαψε. Με μηχανή δεν θα είχα τέτοιο θέμα, σωστά;
Απάντηση: Re: Φωτογραφία μακράς έκθεσης (long exposure)
Για να το πεις αυτό πρέπει να έχεις μηχανή με καλό δυναμικό εύρος και να επεξεργαστείς το Raw κατάλληλα, το δυναμικό εύρος είναι συνήθως ανάλογο του μεγέθους του αισθητήρα αλλά σε χαμηλά ISO η διαφορά είναι μικρότερη.
Για να το πεις αυτό πρέπει να έχεις μηχανή με καλό δυναμικό εύρος και να επεξεργαστείς το Raw κατάλληλα, το δυναμικό εύρος είναι συνήθως ανάλογο του μεγέθους του αισθητήρα αλλά σε χαμηλά ISO η διαφορά είναι μικρότερη.
Καλή λύση θα ήταν 2 εκθέσεις, η μία για το πάνω τρίτο με τον ήλιο όπου θα είναι πιο διαχειρίσιμο το φως.
Μάλλον έχεις δίκιο. Τώρα σιγά σιγά προσπαθώ να μάθω πως θα χρησιμοποιήσω το Photoshop ώστε να εκμεταλλευτώ 2 φωτογραφίες οπότε εκείνη την στιγμή δεν το σκέφτηκα.
"the big hush"
Θέα από ένα (φαινομενικά) αδιάφορο παγκάκι.
the big hush by Teo Kefalopoulos, on Flickr
Θέα από ένα (φαινομενικά) αδιάφορο παγκάκι.
the big hush by Teo Kefalopoulos, on Flickr
σ' ευχαριστώ πολύ!
"vanishing forms of anger"
Μία σχετικά ανάλογη φωτογραφία αλλά κάπως πιο αφαιρετική. Το "θέμα" δεν υπάρχει πλέον. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε τέτοιες λήψεις ότι όχι μόνο κάθε επίσκεψη σε σχετικά μέρη δίνει μοναδικό αποτέλεσμα αλλά πολλές φορές αυτό που φωτογραφίζω είτε έχει αλλάξει δραστικά σαν θέμα, είτε δεν υπάρχει πλέον.
vanishing forms of anger by Teo Kefalopoulos, on Flickr
"vanishing forms of anger"
Μία σχετικά ανάλογη φωτογραφία αλλά κάπως πιο αφαιρετική. Το "θέμα" δεν υπάρχει πλέον. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον σε τέτοιες λήψεις ότι όχι μόνο κάθε επίσκεψη σε σχετικά μέρη δίνει μοναδικό αποτέλεσμα αλλά πολλές φορές αυτό που φωτογραφίζω είτε έχει αλλάξει δραστικά σαν θέμα, είτε δεν υπάρχει πλέον.
vanishing forms of anger by Teo Kefalopoulos, on Flickr
Τι να πεις γι αυτές τις φωτογραφίες; έχεις το δικό σου στυλ, και το έχεις εξελίξει μοναδικά...
tiniakos
AVClub Fanatic
Σας ευχαριστώ πολύ! Η επιδίωξη είναι κάθε φωτογραφία να περνάει ένα μήνυμα ή να περιγράφει μία κατάσταση. Αυτό ελπίζω να το καταφέρνω πάντα μαζί με τον σχετικό τίτλο. Για το τελευταίο αρκετοί-πολλοί διαφωνούν, λένε δηλαδή ότι κακώς κάποιοι φωτογράφοι βάζουν τίτλους στις φωτογραφίες τους γιατί έτσι εμμέσως κατευθύνουν τον παρατηρητή στο νόημα που θέλει ο φωτογράφος. Εγώ έχω την αντίθετη άποψη και θεωρώ ότι μία φωτογραφία τέτοιου τύπου (δηλαδή καλλιτεχνική κι όχι πχ κλασικού τοπίου) ολοκληρώνεται σαν έργο μόνο όταν συνοδεύεται από κάποιον τίτλο. Το μήνυμά της, το θέμα της, η μικρή ιστορία της θεωρώ πως μένει λειψή αν δεν υπάρχει ο ανάλογος τίτλος. πχ στη συγκεκριμένη, αυτός ο σκελετός πολυθρόνας σε εκτεταμένη φθορά, δείχνει προς το αχανές και παρουσιάζει μία εκδοχή του να κάθεσαι σε ένα τέτοιο σημείο, να αφήνεις το βλέμμα σου να χάνεται κι έτσι να φεύγουν από μέσα σου ο θυμός και η ένταση. Κάπως έτσι σκέφτηκα το συγκεκριμένο θέμα. Φυσικά, και για την απουσία ανθρώπων στις φωτογραφίες μου, κι αυτό γίνεται γιατί υπάρχει λόγος.
Απάντηση: Re: Φωτογραφία μακράς έκθεσης (long exposure)
Πολύ καλές Τeo οι δυο τελευταίες σου και συμφωνώ με την άποψη σου για την απόδοση τίτλου στη καλλιτεχνική φωτογραφία, θέλω να ξέρω τι σκέφτεται ο καλλιτέχνης την ώρα της δημιουργίας ενός έργου ακόμη και αν δεν καταφέρνει να το αποδώσει πάντα ή να το περάσει στον θεατή.
Πολύ καλές Τeo οι δυο τελευταίες σου και συμφωνώ με την άποψη σου για την απόδοση τίτλου στη καλλιτεχνική φωτογραφία, θέλω να ξέρω τι σκέφτεται ο καλλιτέχνης την ώρα της δημιουργίας ενός έργου ακόμη και αν δεν καταφέρνει να το αποδώσει πάντα ή να το περάσει στον θεατή.
Με πολυ λιγοτερη εμπειρια απο σας βεβαια, αλλα αυτο το θεμα με ειχε απασχολησει λιγες μερες πιο πριν. Οποτε με αφορμη το επεξηγηματικο ποστ του Τεο, εκανα ενα μικρο πειραμα, οπου στην τελευταια φωτογραφια πρωτα την εδειξα σε καποιον θεατη και μετα, αφου μου ειπε τι του "βγαζει", του ειπα τον τιτλο, ενω στην φωτογραφια με το παγκακι πρωτα ανεφερα τον τιτλο και μετα τον αφησα να επεξεργαστει την φωτογραφια.
Το αποτελεσμα ηταν οτι στη φωτογραφια με την καρεκλα ο θεατης εν τελει εμεινε ικανοποιημενος, μιας και το συμπερασμα ηταν εξ ολοκληρου δικο του, ταυτιστηκε με τον τιτλο του Τεο και ισως να το πηγε κι ενα βημα παραπερα. Απο την αλλη μερια στη φωτογραφια με το παγκακι, οπου πρωτα ακουσε τον τιτλο και μετα την ειδε, η ολη σκεψη γυριζε γυρω απο το "γιατι δοθηκε αυτος ο τιτλος", χανοντας ουσιαστικα το νοημα, αλλα και την ευκαρια να βγαλει το δικο του συμπερασμα και να μπορει απερισπαστος να οδηγηθει εκει που θα ηθελε η δικη του ματια.
Το τελικο του συμπερασμα; Η πρωτη με την καρεκλα του αρεσε, ενω η αλλη καθολου, και αυτο οφειλεται μονο στον τιτλο κατα τη γνωμη μου, γιατι και ως θεματολογια, και ο τεχνικη αλλα και συνολικα ειναι παρομοιες και εξαιτερικες.
Το αποτελεσμα ηταν οτι στη φωτογραφια με την καρεκλα ο θεατης εν τελει εμεινε ικανοποιημενος, μιας και το συμπερασμα ηταν εξ ολοκληρου δικο του, ταυτιστηκε με τον τιτλο του Τεο και ισως να το πηγε κι ενα βημα παραπερα. Απο την αλλη μερια στη φωτογραφια με το παγκακι, οπου πρωτα ακουσε τον τιτλο και μετα την ειδε, η ολη σκεψη γυριζε γυρω απο το "γιατι δοθηκε αυτος ο τιτλος", χανοντας ουσιαστικα το νοημα, αλλα και την ευκαρια να βγαλει το δικο του συμπερασμα και να μπορει απερισπαστος να οδηγηθει εκει που θα ηθελε η δικη του ματια.
Το τελικο του συμπερασμα; Η πρωτη με την καρεκλα του αρεσε, ενω η αλλη καθολου, και αυτο οφειλεται μονο στον τιτλο κατα τη γνωμη μου, γιατι και ως θεματολογια, και ο τεχνικη αλλα και συνολικα ειναι παρομοιες και εξαιτερικες.