Η Κορεάτικη μουσική παράδοση αναφερόμενη στα τέσσερα κρουστά όργανα που παίζουν μαζί ( K'Kwaenggwari / το μικρό γκονγκ , Ching / το μεγαλύτερο γκονγκ , Changgo/ το τύμπανο -κλεψύδρα που πήρε το όνομα του από το σχημα του , όμοιο με αυτό της κλεψύδρας και Buk/ ταμπούρλο μεγάλο ) τα ονομάζει samul nori ( sa mul = τέσσερα αντικείμενα / nori = που παίζουν )
Το γκρούπ SamulNori αποτελείται από τέσσερις Κορεάτες μουσικούς , τους Kim Duk Soo , Lee Kwan Soo , Kang Min Seok και Kim Sung Tae , που παίζουν τα πιό πάνω όργανα και που θεωρούν τους ευατούς τους ως καλλιτέχνες με διττό ρόλο : αφ' ενός ως θεματοφύλακες της παράδοσης και αφ' ετέρου ως τους πιό προχωρημενους εκπροσώπους της με σκοπό να κρατήσουν ζωντανή αυτή την παράδοση μπολιάζοντας την με στοιχεία σύγχρονης μουσικής έκφρασης .
Οι Red Sun από την άλλη είναι ένα γκρουπ διαφυλετικό , αποτελούμενο από τζαζ μουσικούς : τον Αυστριακό Wolfgang Puschnig στο σαξόφωνο -συνιδρυτή των Vienna Art Orchestra, τον Jamaladeen Τacuma στο μπάσσο , μέλος των Prime Time του Ornette Coleman που στα μέσα της δεκαετίας του 70 αναθεώρησε τον ρόλο του μπάσσου μέσα στα πλαίσια της αρμολωδικής θεώρησης της μουσικής του τελευταίου και με συνεργασίες με James Blood Ulmer και Golden Palominos - την αφρόκρεμα της νεοϋρκέζικης αβαν-γκάρντ , την βοκαλίστρια Linda Sharrock,σύζυγο του βιολιστή Sonny Sharrock ( Material κλπ) και τον κιθαρίστα Rick Iannacone .
Το πνεύμα της συνεργασίας ήταν η συνάντηση των δύο πολιτισμών και η δημιουργία μουσικής βασιζόμενης τόσο στην κορεάτικη παράδοση όσο και στην τζαζ , ως παγκόσμιας αυτοσχεδιαστικής μουσικής . Η άκρως ενδιαφέρουσα αυτή συνεργασία αποτυπώθηκε σε τρείς δίσκους :
Red Sun / SamulNori ( Amadeo 1989 )
Here comes the white tiger ( ECM 1994 )
Nanjang.A New Horizon ( Amadeo 1996 )
Οπως διαβάζει κανείς στις πληροφορίες των εσωφύλλων , η κορεάτικη παραδοσιακή μουσική έχει πολλές υποδιαιρέσεις / είδη : την λαϊκή φολκλορική μουσική ( παράδοση Pansori και παράδοση Minyo ) που είναι η μουσική των κατώτερων τάξεων με τραγούδια επικής θεματολογίας που μπορεί να διαρκούν ακόμη και 8 ώρες και την μουσική των ανώτερων και ευγενών τάξεων ( Chunga) που μοιάζει με ψαλμωδίες , χωρίς τέμπο που βασίζονται κυρίως στο αίσθημα και στο ένστικτο του ερμηνευτή.
Η μέθοδος εργασίας των μουσικών ήταν απλή : είτε οι κορεάτες μουσικοί έπαιζαν κάποια μοτίβα της παράδοσης της και αυτά χρησίμευαν ως σκελετός για τους μουσικούς όλους να κινηθούν σε αυτά τα πλαίσια , είτε οι δυτικοί μουσικοί έπαιζαν κάποια μουσικά σχήματα τζαζ και οι κορεάτες ακουλουθούσαν . Οι τέσσερις "κρουστοί" είναι εξαιρετικοί στο να παιζουν ως ένα όργανο , αντικαθιστώντας το ελλείπον σετ από ντραμς καθώς ακούγονται μερικές φορές σαν ένας ντράμμερ .
Ολοι οι δίσκοι τους είναι εξαιρετικοί , πρωτότυποι , βαθύτατα συναισθηματικοί όπως κάθε γνήσιο λαϊκό προϊόν , γεμάτοι αυτοσχεδιασμούς με απίστευτη επικοινωνία μεταξύ των μουσικών ( ίσως γιατί όπως αναφέρει ο εθνομουσικολόγος Walter P. Malm : " the driving polyphony and the syncopations of korean music often seem closer to jazz than any other asian musics " ).
Η προσωπική μου προτίμη είναι το "Νanjang.A New Horizon" ίσως γιατί εδώ η μίξη των στύλ και των ειδών μουσικής ( από ραπ με Κορεάτικους στίχους -"Things Change" μέχρι τα παραδοσιακά "Arirang" και "Meditation " και τον σαμανιστικό αυτοσχεδιασμό "Shinawi") είναι πιό ισσοροπημένη , ενώ η προσθήκη Κορεατών τραγουδιστών κουβαλά μαζί της και ένα "εξωτικό" και γοητευτικό αέρα .
Συστήνονται όλα ανεπιφύλακτα
( Περισσότερες πληροφορίες για τους Κορεάτες SamulNori http://http://www.lifeinkorea.com/culture/samul/samul.cfm
Το γκρούπ SamulNori αποτελείται από τέσσερις Κορεάτες μουσικούς , τους Kim Duk Soo , Lee Kwan Soo , Kang Min Seok και Kim Sung Tae , που παίζουν τα πιό πάνω όργανα και που θεωρούν τους ευατούς τους ως καλλιτέχνες με διττό ρόλο : αφ' ενός ως θεματοφύλακες της παράδοσης και αφ' ετέρου ως τους πιό προχωρημενους εκπροσώπους της με σκοπό να κρατήσουν ζωντανή αυτή την παράδοση μπολιάζοντας την με στοιχεία σύγχρονης μουσικής έκφρασης .
Οι Red Sun από την άλλη είναι ένα γκρουπ διαφυλετικό , αποτελούμενο από τζαζ μουσικούς : τον Αυστριακό Wolfgang Puschnig στο σαξόφωνο -συνιδρυτή των Vienna Art Orchestra, τον Jamaladeen Τacuma στο μπάσσο , μέλος των Prime Time του Ornette Coleman που στα μέσα της δεκαετίας του 70 αναθεώρησε τον ρόλο του μπάσσου μέσα στα πλαίσια της αρμολωδικής θεώρησης της μουσικής του τελευταίου και με συνεργασίες με James Blood Ulmer και Golden Palominos - την αφρόκρεμα της νεοϋρκέζικης αβαν-γκάρντ , την βοκαλίστρια Linda Sharrock,σύζυγο του βιολιστή Sonny Sharrock ( Material κλπ) και τον κιθαρίστα Rick Iannacone .
Το πνεύμα της συνεργασίας ήταν η συνάντηση των δύο πολιτισμών και η δημιουργία μουσικής βασιζόμενης τόσο στην κορεάτικη παράδοση όσο και στην τζαζ , ως παγκόσμιας αυτοσχεδιαστικής μουσικής . Η άκρως ενδιαφέρουσα αυτή συνεργασία αποτυπώθηκε σε τρείς δίσκους :
Red Sun / SamulNori ( Amadeo 1989 )
Here comes the white tiger ( ECM 1994 )
Nanjang.A New Horizon ( Amadeo 1996 )
Οπως διαβάζει κανείς στις πληροφορίες των εσωφύλλων , η κορεάτικη παραδοσιακή μουσική έχει πολλές υποδιαιρέσεις / είδη : την λαϊκή φολκλορική μουσική ( παράδοση Pansori και παράδοση Minyo ) που είναι η μουσική των κατώτερων τάξεων με τραγούδια επικής θεματολογίας που μπορεί να διαρκούν ακόμη και 8 ώρες και την μουσική των ανώτερων και ευγενών τάξεων ( Chunga) που μοιάζει με ψαλμωδίες , χωρίς τέμπο που βασίζονται κυρίως στο αίσθημα και στο ένστικτο του ερμηνευτή.
Η μέθοδος εργασίας των μουσικών ήταν απλή : είτε οι κορεάτες μουσικοί έπαιζαν κάποια μοτίβα της παράδοσης της και αυτά χρησίμευαν ως σκελετός για τους μουσικούς όλους να κινηθούν σε αυτά τα πλαίσια , είτε οι δυτικοί μουσικοί έπαιζαν κάποια μουσικά σχήματα τζαζ και οι κορεάτες ακουλουθούσαν . Οι τέσσερις "κρουστοί" είναι εξαιρετικοί στο να παιζουν ως ένα όργανο , αντικαθιστώντας το ελλείπον σετ από ντραμς καθώς ακούγονται μερικές φορές σαν ένας ντράμμερ .
Ολοι οι δίσκοι τους είναι εξαιρετικοί , πρωτότυποι , βαθύτατα συναισθηματικοί όπως κάθε γνήσιο λαϊκό προϊόν , γεμάτοι αυτοσχεδιασμούς με απίστευτη επικοινωνία μεταξύ των μουσικών ( ίσως γιατί όπως αναφέρει ο εθνομουσικολόγος Walter P. Malm : " the driving polyphony and the syncopations of korean music often seem closer to jazz than any other asian musics " ).
Η προσωπική μου προτίμη είναι το "Νanjang.A New Horizon" ίσως γιατί εδώ η μίξη των στύλ και των ειδών μουσικής ( από ραπ με Κορεάτικους στίχους -"Things Change" μέχρι τα παραδοσιακά "Arirang" και "Meditation " και τον σαμανιστικό αυτοσχεδιασμό "Shinawi") είναι πιό ισσοροπημένη , ενώ η προσθήκη Κορεατών τραγουδιστών κουβαλά μαζί της και ένα "εξωτικό" και γοητευτικό αέρα .
Συστήνονται όλα ανεπιφύλακτα
( Περισσότερες πληροφορίες για τους Κορεάτες SamulNori http://http://www.lifeinkorea.com/culture/samul/samul.cfm
Attachments
Last edited:
