Η πρώτη φορά που είδα επεισόδιο του Fringe ήταν πριν καιρό στο Star, ένα επεισόδιο του 1ου κύκλου, αλλά δεν μου κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον. Πριν από λίγους μήνες πέτυχα πάλι στο Star ένα επεισόδιο του 3ου κύκλου με την "εδώ" Olivia στο παράλληλο σύμπαν και "ψήθηκα" να δω την σειρά. Υπήρξα τυχερός γιατί δεν χρειάστηκε να έχω την προσμονή όπως εσείς παιδιά, όπως είχα στο Lost, και έτσι είδα την σειρά ολοκληρωμένη.
Ξεκίνησε σαν μία "X-files-οειδής" σειρά και μετά προστέθηκε η ιδέα του παράλληλου σύμπαντος (φυσικά πρώτοι διδάξαντες το παλιό Twilight zone και βεβαίως βεβαίως το TOS, επεισόδιο "Mirror, Mirror").
H σειρά έκλεισε αξιοπρεπώς βοηθούμενη και από τον μικρότερο "κύκλο ζωής" που της επέτρεψε να είναι πιο "σφιχτή" σεναριακά.
Ομολογώ πως οι εναλλαγές του χωροχρονικού συνεχούς κάποια στιγμή θύμιζαν την ελληνική μετάφραση της γνωστής ταινίας του "Ιπτάμενου τσίρκου", φυσικά αναφέρομαι στο "Time Bandits". Το καλό όμως με την ιδέα αυτή είναι ότι καθένας μπορεί να αυθαιρετήσει σεναριακά αφού μιλάμε για θεωρητικά μοντέλα που δεν έχουν υλοποιηθεί και συνεπώς μπορεί κάποιος να "τεντώσει" το σενάριο κατά το δοκούν χωρίς να χρειάζεται να το αποδείξει κιόλας. Συνεπώς οι συζητήσεις του στυλ "αφού αυτός πήγε εκεί πως είναι εδώ και όχι αλλού κλπ κλπ" το μόνο που κάνουν είναι να συντηρούν ένα hype που φυσικά καλό μόνο κάνει σε μια σειρά.
Συν τοις άλλοις είναι η 3η φορά που σε σειρά ή ταινία που έχει βάλει το χέρι του ο J.J. (Lost, Star Trek και τώρα Fringe) η ιδέα αυτή χρησιμοποιείται ως εύκολη λύση για τη δημιουργία μιας ιστορίας, κάτι που δηλώνει, αν όχι μια μανιέρα, ένα κάποιο "στέρεμα" πρωτότυπων ιδεών.
Εξαιρετικός ο John Noble, εξ'άλλου είναι και ο ηθοποιός με τις περισσότερες "ώρες πτήσης" από το καστ ενώ και η Anna Torv ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπέστατη στην ερμηνεία της.
Μου άρεσαν οι guest εμφανίσεις στη σειρά, προεξάρχοντος φυσικά του Leonard Nimoy, όπως αυτή του Peter Weller ενώ χάρηκα που είδα και τον μουρλο-Σκώτο στο 19ο επεισόδιο του 4ου κύκλου.
Κάποιες στιγμές οι σεναριογράφοι έβαζαν μερικά έξυπνα κολπάκια στη σειρά, μου άρεσε που στο τελευταίο διπλό επεισόδιο η εισβολή στο Αρχηγείο των Παρατηρητών έγινε με τη βοήθεια όλων των "εκθεμάτων' από παλιές υποθέσεις, φόρος τιμής στα 5 χρόνια της σειράς, όπως και η σχετικά τολμηρή για την Αμερική αναφορά στην χρήση ψυχοτρόπων ουσιών που έπαιρνε ένας από τους "καλούς" ήρωες της σειράς. Ο Walter ήταν και μεγάλος μουσικόφιλος, κάτι που μου τον έκανε και πιο συμπαθή (φοβερή η τελευταία σκηνή στο 1ο επεισόδιο του 5ου κύκλου με το "Only you" των Yazoo).
Η σειρά έκλεισε με happy end (ο θρίαμβος της αγάπης και της οικογένειας) όπως και στο Lost, εκεί βέβαια ήταν στο "Καθαρτήριο των ψυχών", πράγμα σχεδόν επιβεβλημένο για το ευρύ κοινό, και όχι αυστηρώς sci-fiδικο, που την παρακολούθησε και επί 5 χρόνια ταυτίστηκε με τους πρωταγωνιστές και τις περιπετειές τους αφήνοντας και γλυκιά γεύση στο τέλος μαζί με όλα τ'άλλα.
Συμπερασματικά, το Fringe κάλυψε ικανοποιητικά την ανάγκη των φίλων του sci-fi για αντίστοιχες σειρές την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δεν το βρήκα καινοτόμο όσο το X-files, όχι τόσο "μαγικό"όσο ο Doctor Who (η μαγεία του "Δόκτωρα" βέβαια απορρέει και από την "βαριά" ιστορία του) από την άλλη μια που τα έχουμε δει όλα (ή μήπως σχεδόν?) όσο αφορά την Επιστημονική φαντασία σε κινηματογράφο και τηλεόραση, λογικό είναι να έχουμε πιο αυστηρά κριτήρια στην κριτική μας. Κρίνοντάς το έτσι η σειρά είναι "προβιβάσιμη" ίσως και κάτι παραπάνω.
Να είμαστε καλά για να συζητάμε κάτι ανάλογο και στο μέλλον.
