O George Russell πιανίστας,συνθέτης και ενορχηστρωτής από τά 1940 ακόμα ,αλλά και θεωρητικός τής Jazz έχει αφήσει την δική του ιστορία,μιάς και μάς άφησε πλέον στά 2009.
Επρεπε ομως νά φτάσει τό 1956 γιά νά μπορέσει ,ως leader,νά αποτυπώσει το ταλέντο του σέ δίσκο και αυτό έγινε μέ τό ''Τhe Jazz Workshop''..
O δίσκος απο μόνος του ειναι μιά ιστορική στιγμή,αλλά υπάρχει ένας επιπλέον λόγος ,μιάς και στό piano (πλήν ενός κομματιού πού παίζει ο ιδιος ο Russell)εμφανίζεται ένας ''κάποιος'' νεαρός Bill Evans,αλλά και σέ διάφορα κομμάτι ο επίσης άγνωστος τότε Paul Motian.
Oι άλλοι μουσικοί πού παίζουν είναι :Art Farmer -trumpet,Hal McKusick - alto , flute ,Barry Galbraith-guitar και οι Milt Hinton και Teddi Kottick στό μπάσο..
"Ye Hypocrite, Ye Beelzebub" - 3:53
"Jack's Blues" - 3:47
"Livingstone I Presume" - 3:28
"Ezz-Thetic" - 5:16
"Night Sound" - 3:58
"Round Johnny Rondo" - 3:31
"Fellow Delegates" - 5:42
"Witch Hunt" - 3:50
"The Sad Sergeant" - 3:27
"Knights of the Steamtable" - 2:36
"Ballad of Hix Blewitt" - 3:18
"Concerto for Billy the Kid" - 4:44
Αυτό πού πρωτίστως εκπλήσσει,είναι ότι πολύ δύσκολα διακρίνει κανείς πώς η μουσική που παράγεται προέρχεται απο σεξτέτο και οχι απο ολόκληρη ορχήστρα,μιάς και οι ενορχηστρώσεις ειναι εξαίσιες.
Μεταξύ τών κομματιών υπάρχει τό Ezz-thetic μέ μιά στέρεη rhythm session ,πού περιβάλλεται απο ένα μικρής διάρκειας ''πανηγύρι'' πνευστών γιά νά αναλάβει ο Evans μέ ένα αρτιότατο ''πέρασμα'' και στην συνέχεια νά ξαναπάρουν τά πνευστά τά ηνία μαζί μέ την κιθάρα τού Galbraith..
Ο δίσκος ειναι η χαρά τής Jazz ,γεμάτος λαγνεία,νυχτερινές καταβυθίσεις,ρυθμικές υπερβάσεις και μουσικές περιπέτειες και παραμένει και σήμερα ''Αξία''.
Τον ξαναθυμηθήκαμε προχτές ,μιλώντας στό τηλέφωνο μέ τον Λύμπε ,οταν ψάχναμε νά βρούμε πού βρίσκεται το κομμάτι :Concerto for Billy the Kid..
Ειναι η σύνθεση πού ''κλείνει'' τον δίσκο και η οποία μετά απο μιά γεμάτη ένταση εισαγωγή κρουστών και πνευστών,επιτρέπει στον Bill Evans νά αναπτύξει τό πλούσιο ταλέντο του...
Must...
O Mehldau μετά τό Highway Rider,εκδίδει έναν δίσκο γιά piano solo απο συναυλίες πού ειχε δώσει στό Marciac τής Γαλλίας..
Ειχαμε νά ακούσουμε solo δουλειά του απ´τό ''Live In Tokyo''
Στο καινούριο του live αποδίδει δικές του συνθεσεις,αλλά και κομμάτια τού Nick Drake,τών Beatles,των Nirvana ,τών Radiohead,τού Cole Porter ,πού κάποια απ´αυτά έχουν ξαναπαρουσιαστεί υπό την μορφή τού piano trio..
Μέ τον Mehldau έχω μάλλον αντιφατική σχέση,αλλά σέ αυτόν τον δίσκο,ειναι πειστικότατος..
Περνά,μέ την άψογη τεχνική του απ´το ένα μουσικό είδος στό άλλο ,μέ μεγάλη ευκολία..Ροκ,jazz,κλασσικο στύλ,μπαλάντες δημιουργουν ένα ευρηματικό χαρμάνι πιανιστικής δεινότητας,πού προκαλεί ακουστική απόλαυση διαρκείας..
Επρεπε ομως νά φτάσει τό 1956 γιά νά μπορέσει ,ως leader,νά αποτυπώσει το ταλέντο του σέ δίσκο και αυτό έγινε μέ τό ''Τhe Jazz Workshop''..
O δίσκος απο μόνος του ειναι μιά ιστορική στιγμή,αλλά υπάρχει ένας επιπλέον λόγος ,μιάς και στό piano (πλήν ενός κομματιού πού παίζει ο ιδιος ο Russell)εμφανίζεται ένας ''κάποιος'' νεαρός Bill Evans,αλλά και σέ διάφορα κομμάτι ο επίσης άγνωστος τότε Paul Motian.
Oι άλλοι μουσικοί πού παίζουν είναι :Art Farmer -trumpet,Hal McKusick - alto , flute ,Barry Galbraith-guitar και οι Milt Hinton και Teddi Kottick στό μπάσο..
"Ye Hypocrite, Ye Beelzebub" - 3:53
"Jack's Blues" - 3:47
"Livingstone I Presume" - 3:28
"Ezz-Thetic" - 5:16
"Night Sound" - 3:58
"Round Johnny Rondo" - 3:31
"Fellow Delegates" - 5:42
"Witch Hunt" - 3:50
"The Sad Sergeant" - 3:27
"Knights of the Steamtable" - 2:36
"Ballad of Hix Blewitt" - 3:18
"Concerto for Billy the Kid" - 4:44
Αυτό πού πρωτίστως εκπλήσσει,είναι ότι πολύ δύσκολα διακρίνει κανείς πώς η μουσική που παράγεται προέρχεται απο σεξτέτο και οχι απο ολόκληρη ορχήστρα,μιάς και οι ενορχηστρώσεις ειναι εξαίσιες.
Μεταξύ τών κομματιών υπάρχει τό Ezz-thetic μέ μιά στέρεη rhythm session ,πού περιβάλλεται απο ένα μικρής διάρκειας ''πανηγύρι'' πνευστών γιά νά αναλάβει ο Evans μέ ένα αρτιότατο ''πέρασμα'' και στην συνέχεια νά ξαναπάρουν τά πνευστά τά ηνία μαζί μέ την κιθάρα τού Galbraith..
Ο δίσκος ειναι η χαρά τής Jazz ,γεμάτος λαγνεία,νυχτερινές καταβυθίσεις,ρυθμικές υπερβάσεις και μουσικές περιπέτειες και παραμένει και σήμερα ''Αξία''.
Τον ξαναθυμηθήκαμε προχτές ,μιλώντας στό τηλέφωνο μέ τον Λύμπε ,οταν ψάχναμε νά βρούμε πού βρίσκεται το κομμάτι :Concerto for Billy the Kid..
Ειναι η σύνθεση πού ''κλείνει'' τον δίσκο και η οποία μετά απο μιά γεμάτη ένταση εισαγωγή κρουστών και πνευστών,επιτρέπει στον Bill Evans νά αναπτύξει τό πλούσιο ταλέντο του...
Must...
O Mehldau μετά τό Highway Rider,εκδίδει έναν δίσκο γιά piano solo απο συναυλίες πού ειχε δώσει στό Marciac τής Γαλλίας..
Ειχαμε νά ακούσουμε solo δουλειά του απ´τό ''Live In Tokyo''
Στο καινούριο του live αποδίδει δικές του συνθεσεις,αλλά και κομμάτια τού Nick Drake,τών Beatles,των Nirvana ,τών Radiohead,τού Cole Porter ,πού κάποια απ´αυτά έχουν ξαναπαρουσιαστεί υπό την μορφή τού piano trio..
Μέ τον Mehldau έχω μάλλον αντιφατική σχέση,αλλά σέ αυτόν τον δίσκο,ειναι πειστικότατος..
Περνά,μέ την άψογη τεχνική του απ´το ένα μουσικό είδος στό άλλο ,μέ μεγάλη ευκολία..Ροκ,jazz,κλασσικο στύλ,μπαλάντες δημιουργουν ένα ευρηματικό χαρμάνι πιανιστικής δεινότητας,πού προκαλεί ακουστική απόλαυση διαρκείας..