Δεν πάει πολύς καιρός που αποφάσισα πως θέλω να βρω τον δρόμο μου στην folk μουσική...Αυτό που με τράβηξε πρωτίστως είναι η ειλικρίνεια που προσφέρει με έναν τρόπο που μόνο απλόχερος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί...
Περίεργη λέξη η ειλικρίνεια...Μοιάζει με πόρνη που προσφέρει το κορμί της σε άστατους θαμώνες που ξέρουν υποτίθεται τι θέλουν...Τα καλά και συμφέροντα δηλαδή...
Το ουίσκι μας φέρνει πιο κοντά υποτίθεται...Η σάρκα μας φέρνει ακόμη κοντύτερα...Ο συνδυασμός είναι θανατηφόρος...Κυριολεκτώντας..
Η καπελαδούρα της Gillian Welch μοιάζει άτρωτη και συνάμα αγέρωχη στο πεδίο του χρόνου κάτι που ισοδυναμεί με θεία κοινωνία στα μάτια των σκληρών καβαλάρηδων..Με έναν μαγικό κατά τα άλλα τρόπο τους εξημερώνει..Με κάποιον ανεξήγητο τρόπο κατευνάζει τον θυμό τους,μετατρέποντάς τον σε μεταφυσική ελεγεία όπου ο θρήνος λειτουργεί σαν λυτρωτικό μήνυμα απ το υπερπέραν...
Οι αφηγήσεις για τον περιπετειώδη βίο τους και τις πολυτάραχες στιγμές της καθημερινότητας των καουμπόηδων της ιστορίας μας,τους βγάζει από πάνω τους την ταμπέλα των τεντιμπόηδων,χαρίζοντας τους την ηρεμία της γυναικείας θαλπωρής,την θέρμη που εκπέμπουν οι γυναικείες οκτάβες..Το όραμα που κρύβουν βαθιά στα σωθικά τους ,...
Μια ήρεμη ζωή,μακριά από Ινδιάνους και θανατηφόρα βέλη,,μακριά από άσκοπες ενέδρες και άνανδρες επιθέσεις...
Αν με ρωτήσετε με τους Ινδιάνους είμαι..Λατρεύω όμως να βλεπω καουμπόηδες περιτριγυρισμένους από πόρνες που έχουν σαν σκοπό να τους κατασπαράξουν τα εσώψυχα...
Στο βάθος διακρίνω το χαμόγελο των ερυθρόδερμων που παίρνουν το αίμα τους πίσω...
Περίεργη λέξη η ειλικρίνεια...Μοιάζει με πόρνη που προσφέρει το κορμί της σε άστατους θαμώνες που ξέρουν υποτίθεται τι θέλουν...Τα καλά και συμφέροντα δηλαδή...
Το ουίσκι μας φέρνει πιο κοντά υποτίθεται...Η σάρκα μας φέρνει ακόμη κοντύτερα...Ο συνδυασμός είναι θανατηφόρος...Κυριολεκτώντας..
Η καπελαδούρα της Gillian Welch μοιάζει άτρωτη και συνάμα αγέρωχη στο πεδίο του χρόνου κάτι που ισοδυναμεί με θεία κοινωνία στα μάτια των σκληρών καβαλάρηδων..Με έναν μαγικό κατά τα άλλα τρόπο τους εξημερώνει..Με κάποιον ανεξήγητο τρόπο κατευνάζει τον θυμό τους,μετατρέποντάς τον σε μεταφυσική ελεγεία όπου ο θρήνος λειτουργεί σαν λυτρωτικό μήνυμα απ το υπερπέραν...
Οι αφηγήσεις για τον περιπετειώδη βίο τους και τις πολυτάραχες στιγμές της καθημερινότητας των καουμπόηδων της ιστορίας μας,τους βγάζει από πάνω τους την ταμπέλα των τεντιμπόηδων,χαρίζοντας τους την ηρεμία της γυναικείας θαλπωρής,την θέρμη που εκπέμπουν οι γυναικείες οκτάβες..Το όραμα που κρύβουν βαθιά στα σωθικά τους ,...
Μια ήρεμη ζωή,μακριά από Ινδιάνους και θανατηφόρα βέλη,,μακριά από άσκοπες ενέδρες και άνανδρες επιθέσεις...
Αν με ρωτήσετε με τους Ινδιάνους είμαι..Λατρεύω όμως να βλεπω καουμπόηδες περιτριγυρισμένους από πόρνες που έχουν σαν σκοπό να τους κατασπαράξουν τα εσώψυχα...
Στο βάθος διακρίνω το χαμόγελο των ερυθρόδερμων που παίρνουν το αίμα τους πίσω...
Last edited: