Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Growing Up with the Rolling Stones
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Γιώργος Κουν." data-source="post: 745343" data-attributes="member: 383"><p>Δεν τον είχα δεί ποτέ, ούτε καν ως εξώφυλλο..</p><p>Ούτε στα ελληνικά, ούτε στα εισαγωγής..</p><p>Δεν τον είχε κανείς απο όσους γνώριζα. </p><p>Δεν παιζόταν πουθένα, ούτε στα πιο "ψαγμένα" στέκια.</p><p>Είχε πάρει διαστάσεις μύθου, αρκετοί μιλούσαν για αυτόν, λίγοι ήξεραν.</p><p><em>Ο καλύτερος των Stones</em>, έλεγαν κάποιοι. Αν τους ρωτούσες "για πες, για πές" το γυρνάγανε: <em>Έτσι λένε όσοι τον έχουν ακούσει, εγώ δεν τόν έχω</em>. To"Tumbling dice" δεν το ξέρεις; Ε, και;</p><p>Οταν πια μου είχε γίνει εμμονή, ήξερα πως έπρεπε να τον βρώ. Ο μετανάστης στο Motor City ξάδερφος, έδωσε τη λύση: Exile on main street και ..Brothers & Sisters για "διακόσμηση" σε πακετάκι σπέσιαλ, σφραγισμένο με μια περίεργη κόλλα που δεν ξεκολλούσε με τίποτε! Τριάντα χρόνια μετά, η χαρακτηριστική μυρωδιά της είναι ακόμη στα ρουθούνια μου. </p><p>Και νάσου επιτέλους το εξώφυλλο.. Και μετά μια γρήγορη περατζάδα στο πικάπ να δούμε τι γίνεται.. </p><p>Τι, <em>Αυτό</em> ήταν; Κάλεσα αμέσως ενισχύσεις.</p><p>Για πείτε ρε σεις.. Ντάξει καλός είναι, αλλά.. Τι <em>αλλά</em>, εδώ περιμέναμε και γω δεν ξέρω τί..</p><p>Σε κείνη την ανυπόμονη ηλικία, σπάνια υπήρχε η υπομονή και η δεύτερη ευκαιρία. Χιλιάδες μπροστά μας όλα αυτά που περίμεναν στη σειρά τους για να τ' ακούσουμε, που να χασομεράμε τώρα και σε αυτά που δεν μας έκατσαν εξαρχής.</p><p>Κι όμως, το επόμενο βράδυ, με βγαλμένη ήδη την ετυμηγορία, είπα ας τον ακούσω άλλη μια, έτσι, τιμής ένεκεν ας πούμε.</p><p>Τον άκουσα τρείς στη σειρά και τότε ξαφνικά άρχισα να <em>καταλαβαίνω</em>, πολλά απο αυτά τα γράφει κι ο Λύμπε πιο πάνω:</p><p><em>λίθοι πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριμένα, θραύσματα και σπαράγματα ..., σου έφερνε στο νού underground κινηματογραφική ταινία με cut-ups, πλάνα θολά, κακά εστιασμένα. Εψαχνες για hits και απλά δεν υπήρχαν..... η ηχογράφησή του έμοιαζε θολή, κακή,..</em></p><p><em>To Exile On Main Street είναι ένα παγωμένο πλάνο: με κάποιο παράξενο τρόπο μοιάζει να έχει συλλάβει και να έχει αιχμαλωτίσει μέσα στις στροφές του όλη αυτή την ακραία ηδονιστική ατμόσφαιρα της αυτοκαταστροφής και σηματοδοτεί το πραγματικό τέλος των ‘60ς. </em></p><p>Απο την στιγμή που βρήκα το "κλειδί" του, όλο αυτό το αλλόκοτο συνονθύλευμα έγινε τόσο "δικό" μου όσο λίγοι δίσκοι. Και συντροφιά σε ατέλειωτες νυχτερινές, κυρίως, ακροάσεις κατα μόνας. Οι φίλοι δεν "ψηθήκανε" ποτέ.</p><p>Τις επόμενες φράσεις του Λύμπε τις παραθέτω αυτούσιες γιατί δεν θα άλλαζα ουτε ένα κομμα τους, είναι σαν να τις έγραψα εγώ.</p><p>Θεωρώ το Exile On Main Street τον πιο πολύτιμο δίσκο μου των Rolling Stones. Δεν ψάχνω πιά για ‘τραγούδια”: όποτε το βάζω στο player το ακούω μονοκοπανιά, από την αρχή ως το τέλος - και, ώρες ώρες, πιάνω ακόμα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει.</p><p><em>Κύριε μου...!</em>, αναμοχλεύσατε πάθη μεσημεριάτικα, αλλά χαλάλι σας :grinning-smiley-043</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Γιώργος Κουν., post: 745343, member: 383"] Δεν τον είχα δεί ποτέ, ούτε καν ως εξώφυλλο.. Ούτε στα ελληνικά, ούτε στα εισαγωγής.. Δεν τον είχε κανείς απο όσους γνώριζα. Δεν παιζόταν πουθένα, ούτε στα πιο "ψαγμένα" στέκια. Είχε πάρει διαστάσεις μύθου, αρκετοί μιλούσαν για αυτόν, λίγοι ήξεραν. [I]Ο καλύτερος των Stones[/I], έλεγαν κάποιοι. Αν τους ρωτούσες "για πες, για πές" το γυρνάγανε: [I]Έτσι λένε όσοι τον έχουν ακούσει, εγώ δεν τόν έχω[/I]. To"Tumbling dice" δεν το ξέρεις; Ε, και; Οταν πια μου είχε γίνει εμμονή, ήξερα πως έπρεπε να τον βρώ. Ο μετανάστης στο Motor City ξάδερφος, έδωσε τη λύση: Exile on main street και ..Brothers & Sisters για "διακόσμηση" σε πακετάκι σπέσιαλ, σφραγισμένο με μια περίεργη κόλλα που δεν ξεκολλούσε με τίποτε! Τριάντα χρόνια μετά, η χαρακτηριστική μυρωδιά της είναι ακόμη στα ρουθούνια μου. Και νάσου επιτέλους το εξώφυλλο.. Και μετά μια γρήγορη περατζάδα στο πικάπ να δούμε τι γίνεται.. Τι, [I]Αυτό[/I] ήταν; Κάλεσα αμέσως ενισχύσεις. Για πείτε ρε σεις.. Ντάξει καλός είναι, αλλά.. Τι [I]αλλά[/I], εδώ περιμέναμε και γω δεν ξέρω τί.. Σε κείνη την ανυπόμονη ηλικία, σπάνια υπήρχε η υπομονή και η δεύτερη ευκαιρία. Χιλιάδες μπροστά μας όλα αυτά που περίμεναν στη σειρά τους για να τ' ακούσουμε, που να χασομεράμε τώρα και σε αυτά που δεν μας έκατσαν εξαρχής. Κι όμως, το επόμενο βράδυ, με βγαλμένη ήδη την ετυμηγορία, είπα ας τον ακούσω άλλη μια, έτσι, τιμής ένεκεν ας πούμε. Τον άκουσα τρείς στη σειρά και τότε ξαφνικά άρχισα να [I]καταλαβαίνω[/I], πολλά απο αυτά τα γράφει κι ο Λύμπε πιο πάνω: [I]λίθοι πλίνθοι κέραμοι ατάκτως ερριμένα, θραύσματα και σπαράγματα ..., σου έφερνε στο νού underground κινηματογραφική ταινία με cut-ups, πλάνα θολά, κακά εστιασμένα. Εψαχνες για hits και απλά δεν υπήρχαν..... η ηχογράφησή του έμοιαζε θολή, κακή,.. To Exile On Main Street είναι ένα παγωμένο πλάνο: με κάποιο παράξενο τρόπο μοιάζει να έχει συλλάβει και να έχει αιχμαλωτίσει μέσα στις στροφές του όλη αυτή την ακραία ηδονιστική ατμόσφαιρα της αυτοκαταστροφής και σηματοδοτεί το πραγματικό τέλος των ‘60ς. [/I] Απο την στιγμή που βρήκα το "κλειδί" του, όλο αυτό το αλλόκοτο συνονθύλευμα έγινε τόσο "δικό" μου όσο λίγοι δίσκοι. Και συντροφιά σε ατέλειωτες νυχτερινές, κυρίως, ακροάσεις κατα μόνας. Οι φίλοι δεν "ψηθήκανε" ποτέ. Τις επόμενες φράσεις του Λύμπε τις παραθέτω αυτούσιες γιατί δεν θα άλλαζα ουτε ένα κομμα τους, είναι σαν να τις έγραψα εγώ. Θεωρώ το Exile On Main Street τον πιο πολύτιμο δίσκο μου των Rolling Stones. Δεν ψάχνω πιά για ‘τραγούδια”: όποτε το βάζω στο player το ακούω μονοκοπανιά, από την αρχή ως το τέλος - και, ώρες ώρες, πιάνω ακόμα τον εαυτό μου να ανατριχιάζει. [I]Κύριε μου...![/I], αναμοχλεύσατε πάθη μεσημεριάτικα, αλλά χαλάλι σας :grinning-smiley-043 [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Growing Up with the Rolling Stones
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…