- 23 June 2006
- 9,978
Η ευτυχία δεν μας αξίζει.
Γι’ αυτό ουδέποτε στην πραγματικότητα μας παραδίδονται τα κλειδιά της.
Μόνον, αραιά και που, εισβάλλουμε απότομα και βίαια στο δυσκολοπόρθητο καταφύγιο της, για να διεκδικήσουμε τις λιγοστές στιγμές (τελείες) που θα ενωθούν στην συνέχεια με δυσανάλογα μακριές γραμμές, αν όχι ‛καθαρής, διάφανης, εκκωφαντικής ’ δυστυχίας, τότε μιας οδυνηρής συλλογής ασήμαντων στιγμιοτύπων καθημερινότητας, συνθέτοντας με αυτόν τον τρόπο τον οδικό χάρτη των απατηλών ζωών μας.
Ακόμη και αυτές τις λίγες τελίτσες, με χάρη επιδέξιου και ευπλάθοντος μακαλευτή, σύντομα τις μεταβάλλουμε σε πηγή απόγνωσης, ακατάλληλοι διαχειριστές της ίδιας μας της μοίρας, τραγικοί αποτυχημένοι αυτόχειρες, διψασμένοι για την επόμενη ευθεία εξαγνιστικής τυραννίας, αυτο-τιμωροί επιβάλλοντες των συναισθηματικών νηστειών και πνευματικών μαστιγωμάτων, αηδιαστικοί στην προσπάθεια να ξαναγυρίσουμε σε κάποια τελίτσα του παρελθόντος για να ξετυλίξουμε ένα νέο νήμα, ώσπου σε μανιακή παράνοια να αντιληφθούμε ότι είναι το ίδιο.
Γι’ αυτό ουδέποτε στην πραγματικότητα μας παραδίδονται τα κλειδιά της.
Μόνον, αραιά και που, εισβάλλουμε απότομα και βίαια στο δυσκολοπόρθητο καταφύγιο της, για να διεκδικήσουμε τις λιγοστές στιγμές (τελείες) που θα ενωθούν στην συνέχεια με δυσανάλογα μακριές γραμμές, αν όχι ‛καθαρής, διάφανης, εκκωφαντικής ’ δυστυχίας, τότε μιας οδυνηρής συλλογής ασήμαντων στιγμιοτύπων καθημερινότητας, συνθέτοντας με αυτόν τον τρόπο τον οδικό χάρτη των απατηλών ζωών μας.
Ακόμη και αυτές τις λίγες τελίτσες, με χάρη επιδέξιου και ευπλάθοντος μακαλευτή, σύντομα τις μεταβάλλουμε σε πηγή απόγνωσης, ακατάλληλοι διαχειριστές της ίδιας μας της μοίρας, τραγικοί αποτυχημένοι αυτόχειρες, διψασμένοι για την επόμενη ευθεία εξαγνιστικής τυραννίας, αυτο-τιμωροί επιβάλλοντες των συναισθηματικών νηστειών και πνευματικών μαστιγωμάτων, αηδιαστικοί στην προσπάθεια να ξαναγυρίσουμε σε κάποια τελίτσα του παρελθόντος για να ξετυλίξουμε ένα νέο νήμα, ώσπου σε μανιακή παράνοια να αντιληφθούμε ότι είναι το ίδιο.