HD ή SD; Τεστάκι για γερά μάτια...

[Photis]

Re: Απάντηση: HD ή SD; Τεστάκι για γερά μάτια...

Σωστά, αλλά να μη ξεχνάμε επίσης, ότι οι «απολιθωμένες» 35 mm κάμερες με τα 24 καρέ, έχουν φτάσει στο ζενίθ της απόδωσής τους εδώ και δεκαετίες, δεν εξελίσσονται πλέον!

Αντίθετα, οι κάμερες υψηλής ευκρίνειας εξελίσσονται με τη ταχύτητα του φωτός. Ούτε γι’ αστείο δεν θα υπάρχει σύγκριση π.χ., με την επόμενη γενιά τους, που θα έχει ανάλυση 4.000x2.000 πίξελς!

Επίσης, ας μην ξεχνάμε τη κίνηση, όπου οι κάμερες υψηλής ευκρίνειας ισοπεδώνουν σαν μπουλντόζες τις κλασικές κάμερες και τα καταραμένα 24 καρέ τους!

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι οι σημερινές κάμερες HD με αναλύσεις σαν αυτές που αναφέρεις δεν μπορούν να πλησιάσουν ούτε στο χιλιόμετρο την εικόνα που κατάφερε και έβγαλε το 1975 ο Kubrik στο Barry Lyndon μόνο με το φως τον κεριών στην περιβόητη σκηνή, χρησιμοποιώντας μια πανάρχαια Mitchell του 1950. Το θέμα είναι τί φακό είχε βάλει σε αυτή τη μηχανή (μόνο αυτή μπορούσε να τον δεχτεί). Τηλεφακό δορυφόρου με διάφραγμα 1.2!!!

Οι HD cameras είναι το μέλλον. όχι γιατί αυτή τη στιγμή μπορούν να ξεπεράσουν μια Panaflex ή μια ARRI, και την ποιότητα του φιλμ, αλλά για δύο κυρίως λόγους:

α) Το overall κόστος του HD είναι πολύ μικρότερο από το overall κόστος του φιλμ σε όλα τα επίπεδα (παραγωγή, post, mastering, διανομή, προβολή).

β) Η ποιότητα του HD πλησιάζει την ποιότητα του υπάρχοντος φιλμ των 35mm (για φιλμ panavision70 ακόμα δεν υφίσταται καν σύγκριση αλλά αυτά τα είδαν μόνο οι τυχεροί που πήγαν σινεμά στα 60's). Και είναι μάλλον δεδομένο ότι κάποια στιγμή που θα το επιτρέψει η οπτοηλεκτρονική τεχνολογία, η ταχύτητα ροής των δεδομένων και τα μέσα ψηφιακής αποθήκευσης, το ψηφιακό video (δεν ξέρω αν θα λέγεται HD τότε) θα καταφέρει να ξεπεράσει το φιλμ. Το θέμα είναι σε πόσο χρόνο και με τι κόστος. Από ότι μαθαίνω πάντως στη δουλειά μου, σε έναν χρονικό ορίζοντα 7ετίας θα έχουμε και στην Ευρώπη αποκλειστικά ψηφιακές προβολές στα σινεμά, και μάλιστα με μετάδοση των δεδομένων δορυφορικά κατ' ευθείαν από τα studio παραγωγής. Σαν να λέμε δηλαδή bye bye distributors...

 

[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ]

To νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις...

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι οι σημερινές κάμερες HD με αναλύσεις σαν αυτές που αναφέρεις δεν μπορούν να πλησιάσουν ούτε στο χιλιόμετρο την εικόνα που κατάφερε και έβγαλε το 1975 ο Kubrik στο Barry Lyndon μόνο με το φως τον κεριών στην περιβόητη σκηνή, χρησιμοποιώντας μια πανάρχαια Mitchell του 1950.

β) Η ποιότητα του HD πλησιάζει την ποιότητα του υπάρχοντος φιλμ των 35mm (για φιλμ panavision70 ακόμα δεν υφίσταται καν σύγκριση αλλά αυτά τα είδαν μόνο οι τυχεροί που πήγαν σινεμά στα 60's). Και είναι μάλλον δεδομένο ότι κάποια στιγμή που θα το επιτρέψει η οπτοηλεκτρονική τεχνολογία, η ταχύτητα ροής των δεδομένων και τα μέσα ψηφιακής αποθήκευσης, το ψηφιακό video (δεν ξέρω αν θα λέγεται HD τότε) θα καταφέρει να ξεπεράσει το φιλμ.

Καταρχήν, θα ήθελα να κάνω κάποιες διευκρινίσεις σε ότι έχω γράψει. Όταν λέω ότι οι κάμερες υψηλής ευκρίνειας ισοπεδώνουν σε κίνηση τις κλασικές κάμερες των 35mm, εννοώ φυσικά τη σύγκριση HD υλικού από τα κλιπάκια που βλέπουμε (όχι φιλμ) με το υλικό φιλμ από τις κλασικές κάμερες 35mm. Όταν κάνουμε τη σύγκριση αποκλειστικά υλικού φιλμ (δηλ. 24 καρέ) ανάμεσα στις ψηφιακές και αναλογικές κάμερες τότε η διαφορά είναι πολύ μικρή, πάλι όμως υπάρχει και είναι ορατή υπέρ των καμερών υψηλής ευκρίνειας.

Για τη συνολική κρίση της ποιότητας εικόνας Φώτη, παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες και δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε άκρη, μια και ο καθένας από εμάς δίνει διαφορετική βαρύτητα στις επιμέρους παραμέτρους της εικόνας. Άλλος «απαιτεί» χειρουργική ανάλυση, άλλος ονειρεύεται κίνηση «νερό», άλλος δίνει τη μεγαλύτερη σημασία στη χρωματική πιστότητα και ρύθμιση του RGB (φανατικός του D65 σε όλη τη κλίμακα του γκρίζου) κτλ.

Για το αν έχει ξεπεραστεί ήδη η ποιότητα του φιλμ 35mm από το υπάρχον μάλιστα ψηφιακό hardware, οι απόψεις διίστανται. Στο τελευταίο Hitech, για παράδειγμα, αναφέρονται τα εξής:

«Πριν από λίγο καιρό, η Sony παρουσίασε στο Entertainment Technology Center του Los Angeles τη δική της πρόταση, όσον αφορά το ψηφιακό σινεμά. Η ταινία που προβλήθηκε ήταν ο «Κώδικας Da Vinci» και χρησιμοποιήθηκε ο προβολέας-κτήνος SXRD της Sony με ανάλυση 4096x2160 πίξελς.
Το ψηφιακό αρχείο που προβλήθηκε ήταν ανάλυσης 4096x1714, υψηλότερης δηλ. κατά πολύ ανάλυσης από το στάνταρ 1080 και σκαναρίστηκε εξαρχής από το αρχικό κινηματογραφικό φιλμ με τη μέθοδο DI (Digital Intermediate).
Ο προβολέας που χρησιμοποιήθηκε είχε φωτεινότητα 18.000 Lumens, ονομαστική αντίθεση 2.000:1 και ανανέωση εικόνας 96fps(!!!!!!!!!!!!!!!), colorspace XYZ, χρησιμοποιήθηκε για τη συμπίεση ο αλγόριθμος JPEG2000 και η οθόνη προβολής είχε πλάτος 16 μέτρων. To συμπιεσμένο αρχείο εικόνας και ήχου είχε μέγεθος 210GB, ενώ το ασυμπίεστο θα είχε χωρητικότητα μεγαλύτερη από 10 Terabyte.

Για να μην κουράζουμε λοιπόν άλλο με τα τεχνικά, το συμπέρασμα που έβγαλαν ομόφωνα όλοι οι παρευρισκόμενοι, που φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν και εντελώς άσχετοι περί εικόνας είναι το εξής (κατά λέξη και πάντα σύμφωνα με το Hitech):

«Μάλιστα, όσοι παρευρέθηκαν μίλησαν για τη καλύτερη κινηματογραφική εικόνα που έχουν ποτέ αντικρίσει, τονίζοντας όμως ότι οι περιορισμοί στη ποιότητά της ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΙΛΜ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΗΣ SONY.

Και λίγο παρακάτω:

Πάντως εδώ ξεκάθαρα πρόκειται για μια περίπτωση ψηφιακού σινεμά όπου το hardware ξεπερνά και αποκαλύπτει τους περιορισμούς του software, στην προκειμένη του αναλογικού κινηματογραφικού φιλμ που φαινεται ότι εμφανίζεται πλέον τεχνολογικά γερασμένο όταν κληθεί να αντιμετωπίσει τη state of the art ψηφιακή προβολή, ειδικά στις τελειοποιημένες μεθόδους της Sony.

Θα μου πείτε (και με το δίκιο σας), ότι όποτε δεν σε συμφέρει το «θάβεις» το Hitech, ενώ όποτε σε συμφέρει το επικαλείσαι. Δεν ισχυρίζομαι ότι υιοθετώ εντελώς άκριτα τους ισχυρισμούς του περιοδικού, απλώς τους αναφέρω για κουβέντα και προβληματισμό. Απλώς με εντυπωσίασαν οι ισχυρισμοί του περιοδικού για «καθολική ομοφωνία» όσων παρευρέθηκαν στα παραπάνω συμπεράσματα. Επίσης, επαναλαμβάνω ότι φαντάζομαι (χωρίς να είμαι βεβαίως σίγουρος) πως σε μια τέτοια εκδήλωση, η Sony θα είχε φροντίσει να καλέσει και κάποιους από τους λεγόμενους guru της εικόνας.

 

[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ]

Εσύ έχεις ελευθέρας!...

Παναγιωτη περιμενω καλεσμα να δω τον 8700+ να παιζει τσιτααααα

Νίκο, δεν χρειάζεσαι ειδική πρόσκληση! Σήκωσε το τηλ. και κανονίστηκε. Φρόντισε μόνο να είναι βραδάκι...

Θα λείψω μόνο από 9 έως 17 Σεπτεμβρίου στη Σαντορίνη να κάνω κανένα μπανάκι, γιατί μαύρισε το μάτι μου φέτος από τη δουλειά!...

 

[Νίκος Μπαβιόλης]

Ok Πανο. Θα κανονισουμε μεσα στην εβδομαδα.

 

[Photis]

Re: To νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις...

Για τη συνολική κρίση της ποιότητας εικόνας Φώτη, παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες και δύσκολα μπορούμε να βγάλουμε άκρη, μια και ο καθένας από εμάς δίνει διαφορετική βαρύτητα στις επιμέρους παραμέτρους της εικόνας. Άλλος «απαιτεί» χειρουργική ανάλυση, άλλος ονειρεύεται κίνηση «νερό», άλλος δίνει τη μεγαλύτερη σημασία στη χρωματική πιστότητα και ρύθμιση του RGB (φανατικός του D65 σε όλη τη κλίμακα του γκρίζου) κτλ.

Εδω συμφωνώ 100%

Για το αν έχει ξεπεραστεί ήδη η ποιότητα του φιλμ 35mm από το υπάρχον μάλιστα ψηφιακό hardware, οι απόψεις διίστανται.

Εδώ όμως έχω τις ενστάσεις μου... Δεν ξέρω τί λένε οι ειδικοί και πόσο διαφορετική άποψη έχει ο καθένας. Ξέρω που πάει το χρήμα όσον αφορά τις υπερπαραγωγές. Και το χρήμα πάει στο φιλμ ακόμα. Ε, όλο και κάτι παραπανω θα τους δίνει το φιλμ για να τα σκάνε, δεν νομίζεις; Πάντως επειδή η ψαλίδα κλείνει, και μαζί της κλείνουν και οι απαιτήσεις των θεατών (το τί σκουπίδι τους ταϊζουν τα τελευταία 20 χρόνια όσον αφορά τη διεύθυνση φωτογραφίας), προβλέπω ότι σε μια 10ετία το φιλμ θα χρησιμοποιείται μόνο για πολύ ακριβές παραγωγές και μόνο σε φορμάτ που πραγματικά τσακίζουν κόκκαλα (70mm, ΙΜΑΧ, κλπ). Τώρα όσον αφορά την κίνηση στο φιλμ αυτή πράγματι παραμένει δέσμια του κόστους επανεγκατάστασης εξοπλισμού σε όλα τα σινεμά παγκοσμίως. Δεν είναι όμως ελάττωμα του φιλμ. Φαντάσου δηλαδή το εξής. Σε μια δεκαετία από τώρα οι αιθουσάρχες του κόσμου μάλλον θα υιοθετήσουν ένα φορματ που θα παίζει ψηφιακά την ταινία στα 60 καρέ. Και κάνουν μια επένδυση σε αυτό. Και έρχεται μετά μια εταιρία (ARRI για παράδειγμα) και βγάζει μηχανές λήψης και προβολής που παίζουν φιλμ 70mm στα 120καρέ το λεπτό. Ποιος θα πάει να το αγοράσει; Κανείς. Γιατί απλούστατα πανω από την ποιότητα, μπαίνει πάντα η συμβατότητα των μέσων. Πολύ απλά γιατί έτσι πέφτει το κόστος σε όλα τα στάδια. Και αυτό επιρρεάζει όλη την αλυσίδα. Φτιάχνει δηλαδή ο άλλος ένα αρνητικό φιλμ 70mm με που έχει μηδενικό κόκκο στα 1000ASA αλλά όταν έρθει η ώρα να προβληθεί η ποιότητα που θα δούμε είναι συμβατή με την ποιότητα του υπάρχοντος υλικού σε θετικά φιλμ 35mm. Θα απαντήσει κάποιος ότι πάντα όλα αυτά θα εξελίσσονται. Ναι, θα εξελίσσονται αλλά πάντα θα είναι συμβατά με την τεχνολογία στην οποία θα επενδυθούν τα περισσότερα χρήματα. Στην αρχή βέβαια θα έχουμε πάρα πολλά διαφορετικά φορμάτ ψηφιακής προβολής (μιλάω για κινηματογραφική αίθουσα και όχι home χρήση). Αυτό άλλωστε είχε γίνει και τη δεκαετία του 50' όταν έβλεπες μέχρι και 20 διαφορετικά φορματ! Πόσα έμειναν όμως; Δυστυχώς μόνο ένα, το ποιο οικονομικό. Το φιλμ 35mm. Και στον βωμό της οικονομίας θυσιάστηκαν ακριβά φορματ που είχαν πολύ καλύτερη απόδοση από το 35άρι.