Ανακαλύπτω την αξία των σύγχρονων συνθετών οπότε και θα ήθελα να παρουσιάσω πολύ σύντομα το παραπάνω έργο από το οποίο ενθουσιάστηκα πρόσφατα.
Η 3η Συμφωνία του H. Gorecki είναι ίσως ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του 20ου αιώνα κυρίως γιατί τολμά να αντιμετωπίσει τον όρο "συμφωνία" με έναν φοβερά ιδιόρυθμο τρόπο. Αποτελείται από τρία μέρη, το πρώτο εκ των οποίων διαρκεί 26 λεπτά (!) και βασίζεται σε μια προσευχή του 15ου αιώνα που γράφτηκε σε μοναστήρι της Πολωνίας, χώρας γέννησης του συνθέτη.
Το δεύτερο μέρος διαρκεί εννιά λεπτά και σε αυτό πρωταγωνιστεί η φωνή της soprano.
Το τρίτο μέρος είναι λίγο πιο γρήγορο και είναι άλλη μια προσευχή.
Γενικά το έργο (που γράφτηκε το 1976) είναι μια πρόκληση στο "κλασσικό" άκουσμα και ήταν ένα βήμα του συνθέτη πιο κοντά στην avant-garde αντίληψη που ούτως ή άλλως πλησίαζε.
Η πιο γνωστή εκτέλεσή του (και πάρα πολύ καλή) είναι αυτή της London Sinfonietta με τον David Zinman του 1992.
Η 3η Συμφωνία του H. Gorecki είναι ίσως ένα από τα πιο αξιόλογα έργα του 20ου αιώνα κυρίως γιατί τολμά να αντιμετωπίσει τον όρο "συμφωνία" με έναν φοβερά ιδιόρυθμο τρόπο. Αποτελείται από τρία μέρη, το πρώτο εκ των οποίων διαρκεί 26 λεπτά (!) και βασίζεται σε μια προσευχή του 15ου αιώνα που γράφτηκε σε μοναστήρι της Πολωνίας, χώρας γέννησης του συνθέτη.
Το δεύτερο μέρος διαρκεί εννιά λεπτά και σε αυτό πρωταγωνιστεί η φωνή της soprano.
Το τρίτο μέρος είναι λίγο πιο γρήγορο και είναι άλλη μια προσευχή.
Γενικά το έργο (που γράφτηκε το 1976) είναι μια πρόκληση στο "κλασσικό" άκουσμα και ήταν ένα βήμα του συνθέτη πιο κοντά στην avant-garde αντίληψη που ούτως ή άλλως πλησίαζε.
Η πιο γνωστή εκτέλεσή του (και πάρα πολύ καλή) είναι αυτή της London Sinfonietta με τον David Zinman του 1992.
