Kid Loco / “Party Animals & Disco Biscuits” ( 2008 )
«Κοστουμαρισμένοι παπιγιονάτοι τύποι προσπαθούν να γεμίσουν με την κοψιά τους , άψυχους μετανεωτερικούς χώρους , εκεί που το design κυριαρχεί ως επιλογή modus vivendi , την ίδια ώρα που αδηφάγες δίμετρες κουκλάρες , βουτούν – στα πίσω δωμάτια – στην έκσταση και την ηδονή , παρασύροντας μαζί τους στην κολασμένη αισθητική του εφήμερου τις άδειες ψυχές αδιάφορων εστέτ clubbers και loungers»
?
Μ’ ένα εξώφυλλο μεταξύ Μαρκησίου ντε Σαντ και περιοδικού με ανατομικούς χάρτες ανθρωπίνων σωμάτων το “Party Animals & Disco Biscuits” εισάγει ομοίως και στο περιεχόμενο του αυτή την επαμφοτερίζουσα αισθητική του , μεταβαίνοντας με περισσή ευκολία από τον ένα χώρο στον άλλο , εκ διαμέτρου αντίθετο , ενώνοντας την τραγουδοποϊία ερωτικού περιεχομένου με μια μελωδική άποψη εξόχως βρεταννική που έχει ως ρίζες τους Φλόυντ και τους Μπήτλς , ενώ συγχρόνως φιλοδοξεί να το ρίξει έξω στις πίστες , κρατώντας και ένα μάτι ανοιχτό στην ψυχεδέλεια . Ενορχηστρωτικό αριστούργημα με λεπτές ισορροπίες , μ’ ένα πιανίστα - Guillaume Metenier- τόσο τολμηρό που φέρνει στον νου τον Mick Ronson του Aladdin sane τουλάχιστον όσο αφορά τις καίριες παρεμβάσεις του , κομψοτέχνημα έκδηλου συναισθηματισμού στα όρια του κοινότυπου , δυναμικό , τολμηρό , ερωτικό , ρόκ , ποπ , τριπ χοπ ....
Καλυπτόμενος υπό το ψευδώνυμο Kid Loco ο Γάλλος Jean Yves Prieux φιλοτεχνεί ένα μεταμοντέρνο εθιστικό κοκτέιλ , γεμάτο αντιθέσεις και μεταπτώσεις , ενίοτε ονειρικό και επιβλητικό και άλλοτε ωμό στην θεματολογία του , που εμένα τουλάχιστον δεν με αφήνει να το βγάλω από το player τις τελευταίες δέκα μέρες .
