Προφανώς εννοεί τα TAD,που δεν είμαι σίγουρος αν δικαιολόγησαν το κόστος των 40.000 ευρώ με τις βάσεις και τις πατούσες των 800 ευρώ.
Ηχητικά ήταν απ τους κορυφαίους ήχους της φετινής έκθεσης.
Επίσης τα Yvette Wilson με Burmester είχαν την 'πληρότητα' και τα ηχητικά χαρακτηριστικά που ορίζουν την έννοια High End, όπως μεγάλη σκηνή, διαφάνεια, όγκο, χρονισμό, ρεαλισμό, πιστότητα κ.λ.π.
Σε αντίθεση με πέρσι,τα PMC 26,με Bryston monos και Dynavector XX 2 ήταν 'κατανυκτικά' αναπαράγοντας κάποιες εγγραφές, (καποιες οπως το Odity,δεν...),ακόμα και κάποια δείγματα red book με πηγή το Norma .
Αυτό το σύστημα σαν αναλογικό, εκεί προς το τέλος με τις παραγγελιές εντυπωσίασε κ θυμάμαι πολύ καλά τι είχα γράψει πέρσι..
Προβλημάτισε θετικά,άλλους καθήλωσε,ο ήχος των ενεργών Elac.. νομίζω είναι ένα 'σταυροδρόμι',που ίσως αλλάζει την πορεία του κτίσματος stereo αλυσίδας..
Μπορεί να αλλάζουν πολλά,να γκρεμίζονται ταμπού δεκαετιών... αλλά θέλει δοκιμή..
Το καλοκαίρι είχα ακούσει κάτι φινλανδικά και δεν είδα φώς, τώρα το αποτέλεσμα μ αρεσε πολύ μ αυτο το πρότυπο που ήρθε στα μέρη για την Έκθεση και κυκλοφορεί απ τον άλλο μήνα.
Πραγματικά συστήνω την ακρόαση, ακόμα και 'κολλημένοι' ....μπερδεύτηκαν...
Τα μικρά Viena με S.E ήταν διάφανα και ξεκούραστα παρότι ειχε για ώρες εναν βόμβο εκνευριστικό.
